ตอนที่460 จำคุกตลอดชีวิต

เพราะงานแถลงข่าวของธนัท ดนุพลเลยได้กลับมา ทำงานในตำแหน่งเดิม เมื่อกลับมาทำงาน สิ่งแรกที่เขา ทำก็คือใช้ความสามารถของตนเองเพื่อช่วยธนัท

หลังจากบริษัทCLของนิทัศน์ได้ทำให้บริษัทของ นิทัศน์ล้มละลาย และได้ยึดธุรกิจของ55ไปแปด ส่วน บริษัทCLก็ได้เลือนลำดับไปถึงอันดับหนึ่งในการ ธุรกรรม ดังนั้นในบางส่วนเขามีอำนาจไม่น้อยกว่าดนุ พลที่เป็นนายกเทศมนตรี

เมื่อพวกเขาพี่น้องทั้งสองคนร่วมมือกัน สุดท้ายได้ ทำให้คดีของธนัทเกิดความเปลี่ยนแปลง

เพราะเรื่องที่ธนัททำไปเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย จะหนี การลงโทษของกฎหมายไม่ได้ แต่มีดนุพลและภาสวร อยู่ สุดท้ายธนัทที่ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิตกลายเป็น ควบคุมตัวอยู่ในบ้านตลอดชีวิต

แม่ชีวิตที่เหลือของธนัทไม่มีความอิสระแล้ว แต่ เท่ากับการควบคุมตัวอยู่ในเรือน หารควมบคุมตัวใน บ้านเป็นผลที่ดีมากแล้ว

จากวันที่ธนัทถูกควบคุมตัวมาถึงตอนนี้ได้ผ่านไปหนึ่ง เดือนแล้ว วันนี้เป็นวันที่ธนัทได้ออกจากคุก แน่นอนที่ เขาออกคุกเพียงแค่เป็นเปลี่ยนที่จำคุกเท่านั้น เพราะ ภาสวรและอิงดาวมีธุระ ดังนั้นมีแต่ปาลีและดนุพลมารับ เขา
“พรุ่งนี้เป็นปีใหม่ หลังรับพ่อกลับบ้านแล้วค่อยไปรับ แม่กลับมาจากโรงพยาบาล วันนี้พวกเราก็ได้มีปีใหญ่ที่ สมบูรณ์แบบอีก”

ดนุพลพลางขับรถแล้วพลางพูดกับปาลีที่นั่งอยู่ข้างๆ

ตอนนี้อาการของทวิติยาได้สม่ำเสมอแล้ว ถึงจะกลับ เป็นเดิมไม่ได้ แต่ก็ยังสามารถมีชีวิตที่ยืนนานได้

ปาลีพยักหน้าแล้วพูดว่า”ใช่สิดนุพล คราวนี้คุณควร โล่งใจได้แล้ว ช่วงเวลานี้เพื่อจัดการคดีของพ่อคุณ คุณ ไม่เคยได้พักผ่อนเลย ตอนนี้คุณผอมลงมาก ฉันดูแล้วก็ ปวดใจแทนคุณนะ

ดนุพลมองปาลีด้วยสายตาอ่อนโยน แล้วยิ้ม“ฉันรู้อยู่ แล้ว โลกนี้คนที่รักฉันที่สุดก็มีแต่ที่รักแล้ว ใช่แล้ว ครั้งที่ แล้วที่เธอบอกว่าจะให้ฉันไปหมู่บ้านซาลาเป็นเพื่อนคุณ ช่วงนี้ยุ่งมากเลยยังไม่ได้ไป อีกกี่วันฉันจะไปกับเธอนะ”

“จริงหรอ ดนุพล คุณดีจังเลย”

คาดไม่ถึงว่าดนุพลยังจำเรื่องนี้ได้ ปาลีอดรู้สึกซาบซึ้ง ในใจไม่ได้ แต่เธอก็อดรู้สึกกังวลไม่ได้ ไม่รู้ว่านิทัศน์ได้ ไปหาเรื่องปิยะและปิยะพงศ์อีกรึเปล่า หมู่บ้านซาลาอยู่ ห่างไกลเกินไป ไม่มีแม้แต่สัญญาณ ดังนั้นเธอเลยโทร หาปิยะไม่ได้

“เด็กโง่”
เห็นปาลีที่ซาบซึ้งใจง่ายๆ ดนุพลก็อดหัวเราะไม่ได้ แล้วพูดต่อว่า“วันที่สองของปีใหม่เป็นวันที่กลับบ้านของ เธอ ถึงตอนนั้นเธออยากจะกลับบ้านตระกูลกาฬศิษย์ ไหม”

ที่ดนุพลพูดแบบก็อยากจะถามปาลีว่าแม้เธอจะยัง ไม่ได้ทำใจได้ที่จะไปยอมรับว่าวิสาข์เป็นแม่ แต่จักรก ฤษที่เป็นเพื่อนดีของเขา เขาอยากจะให้ปาลีวางอคติ ทั้งหมดลง

ปาลีเงียบไปพักแล้วบอกว่า”ไปก็ได้ แต่ฉันต้องกลับ ไปบ้านเกิดไปเจอพ่อฉันก่อนค่อยไปบ้านตระกูลกาฬ ศิษย์”

หลายวันมานี้ วิสาข์มักจะหาข้ออ้างหลายอย่างเพื่อ ปรากฏตัวต่อหน้าปาลี ไม่ใช่มาถามทุกข์สุขก็คือชวน เธอไปกินข้าวที่บ้านตระกูลกาฬดิษย์ ไปครั้งไหนวิสาข์ ล้วนไปทำกับข้าวเอง เมื่อไปมาหาสู่เยอะขึ้น วิสาข์กับนิ วิฐก็เริ่มใกล้ชิดกัน และนิวิฐก็ชอบคุณยายที่ทั้งใจดีทั้ง สวยคนนี้มาก

เพราะการกระทบจากนิวิฐ ปาลีก็ได้ยอมรับวิสาข์ใน ใจมานานแล้ว แต่คำว่าแม่นั้นเธอก็ยังเรียกออกมาไม่ได้ และวิสาข์ก็รู้ความลำบากใจของปาลี ดังนั้นเธอก็ไม่เคย บังคับปาลี เพียงแต่ใช้การกระทำของตนเองค่อยๆไป อบอุ่นปาลี

ดนุพลเห็นด้วยและพูดว่า “ได้ งั้นเรากลับไปหาพ่อคุณ ก่อน”
ดนุพลรู้ดีว่าในใจของปาลี ตำแหน่งของธามไม่มีใคร สามารถแทนได้ พอนึกถึงธาม ดนุพลก็อดนึกถึงขวัญ ชีวีและจาริณีที่น่าเกลียดขึ้นมาไม่ได้ เลยพูดว่า”ได้ยิน ว่า อาทิตย์ที่แล้วขวัญชีวีและจาริณีได้กลับบ้านไปแล้ว ตอนนั้นเธอกลับไปต้องเจอกับพวกเธอสองคนแน่นอน เพื่อไม่ให้ตนเองเกิดความไม่ดีใจ ฉันไปรับพ่อคุณมา ฉลองปีใหญ่กับเรา ดีไหม”