ตอนที่455 หายตัวไปกระทันหัน

ปาลีไปจากโรงพยาบาลนภาแล้วก็กลับไปโรง พยาบาลที่ธนัทและทวิติยาอยู่ ช่วงเวลานี้เธอต้องมา โรงพยาบาลแห่งนี้ทุกวัน เพราะดนุพลที่ลางานนอกจาก อยู่เป็นเพื่อนเธอและนิวิฐแล้ว เวลาอื่นก็อยู่โรงพยาบาล แห่งนี้ พอมีเวลา ปาลีก็ต้องมาเป็นเพื่อนเขาสิ

พอมาถึงห้องโถงของโรงพยาบาล ปาลีก็ได้เห็นฉากที่ เหมือนในละคร~~~ขวัญชีวีและธวัฒน์กำลังลากแขนของ ผู้ชายคนหนึ่งคนละข้างอยู่ และผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คน อื่น เป็นชยนพอดี

ตอนที่ปาลีมาถึง รอบๆมีหลายสิบคนกำลังล้อมรอบ มองดูอยู่ ปาลียืนฟังไปแป๊บก็เข้าใจว่าขวัญชีวีและจา ริณีกำลังโวยวายอะไรกัน

ที่แท้ ครั้งที่แล้วที่ขวัญชีวีแท้งลูกในงานแต่งแล้วเข้า โรงพยาบาล ชยนเลยไม่ได้มาดูเธอเพราะการขาด ขวางของสุพจน์ คราวนี้กว่าจะได้แอบหนีออกมาแต่เขา กลับเป็นมาส่งค่าขอเลิกกับขวัญชีวี

แม้เรื่องที่ขวัญชีวีใช้ทารกตายมาหลอกตนเองทำให้ ชยนรู้สึกโกรธมาก แต่เมื่อรู้ขวัญชีวีโดนตัดมดลูกออก ชยนก็รู้สึกปวดใจแทนเธอ เมื่อรู้พี่ชายไม่ให้ตนเองคบ กับขวัญชีวีอีก เขาเลยคิดมาส่งค่าขอเลิกให้เธอ

ขวัญชีวีนอนที่โรงพยาบาลหนึ่งเดือน หนึ่งคือรักษา สองคือรอชยนมา คาดไม่ถึงกลับรอได้ผลนี้มา เธอจะยอมได้ยังไง เลยร้องไห้โหยหวนไม่ให้ชยนไป จาริณี รู้ว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่จับชยนไม่ให้ไป ดังนั้นเลย มาเข้าร่วม ชยนดึงพวกเธอไม่ออก ทั้งสามคนเลยดึงๆ ลากๆจากชั้นแปดมาถึงชั้นหนึ่ง

ชยนคาดไม่ถึงว่าขวัญชีวีจะไม่ยอมปล่อยเขาไป แม้ จาริณีที่เป็นแม่ก็เป็นแบบนี้ เลยอดไม่ได้ที่ไม่เชื่อฟังพี่ ในเมืองเอแม้ชยนจะไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร แต่ผู้ชาย ก็มักจะรักหน้าของตนเอง เห็นรอบๆมีคนมามุงดูยิ่งเยอะ ขึ้น แถมยังกระซิบนินทากันอยู่ สีหน้าของชยนก็ยิ่งไม่ น่าดูขึ้น สุดท้ายเขาตะคอกออกมา ใช้แรงหมุนร่างกาย แล้วทำให้ปาลีและจาริณีที่กำลังลากแขนของเขาอยู่ล้ม ลงบนพื้น แล้วเขาก็รีบผลักคนรอบๆแล้ววิ่งหนีไป

จาริณีเห็นว่าชยนหายตัวไปแล้ว รู้ว่าตนเองถึงจะวิ่ง ไปตามก็ตามไม่ทัน ดังนั้นเลยกลิ้งบนพื้นเหมือนหญิง ปากร้าย แล้วด่าว่าชยนเป็นคนหลายใจทิ้งเมียด้วยเสีย งดังๆ ส่วนขวัญชีวีกลับมองทางที่ชยนหายไป แล้วคว่ำ อยู่พื้นร่ำไห้

ปาลียืนอยู่ในฝูงชนมองสองแม่ลูกนี้ร้องไห้โหยหวน สุดท้ายเธอส่ายหัวแล้วก็เดินจากไป

ที่พวกเธอสองคนกลายเป็นแบบนี้ ล้วนเป็นเพราะพวก เขารนหาเอง ปาลีจะไม่ใจอ่อนต่อพวกเธอแน่นอน

อีกทั้ง ในหนึ่งเดือนนี้ ธามเคยจากชนบทมาโรง พยาบาลเพื่อรับขวัญชีวีกลับบ้าน แต่ขวัญชีวีกลับด่าไล่ เขาไป ปาลีได้เห็นเรื่องทั้งหมดยิ่งรู้สึกเกลียดเธอมากขึ้น ถ้าไม่ใช่พ่อห้ามเธอเอาไว้ ปาลีจะตบขวัญชีวีไปนาน แล้ว ตอนนี้ชยนก็หนีแล้ว ปาลีจะดูว่าเธอจะยังอยากอยู่ โรงพยาบาลอีกนานเท่าไหร่

เมื่อลิพท์มาถึงชั้น18 ปาลีสูดลมหายใจแล้วสงบ อารมณ์ของตนเอง เพราะเธอไม่ให้ดนุพลเห็นสภาพที่ เธอไม่สบายใจ

คาดไม่ถึงพอเธอเพิ่งออกลิพท์ ก็เห็นดนพลเดินออก จากห้องคนไข้ของดนุพลด้วยสีหน้าร้อนรน เขามองไป รอบๆเหมือนกำลังตามอะไรอยู่

“ดนุพล เกิดอะไรขึ้นหรอ”

ปาลีรีบเดินเข้าไป นึกว่าเป็นดนุพลทำของสำคัญอะไร หลุดไป

“ปาลีเธอมาพอดี เธอเห็นพ่อฉันไหม ตอนนี้เขาไม่อยู่ บนเตียงแล้ว…..”หน้าของดนุพลซีดไปหน่อย

“หา? ฉันไม่ได้เห็นเขาเลย เขายังไม่ฟื้นไม่ใช่หรอ”

ปาลีตกใจมาก เพราะหนึ่งเดือนนี้ธนัทอยู่ในอาการ โคม่าตลอด อยู่ๆจะหายไปได้ยังไง หยุดไปพักปาลีก็ พูดต่อ“เราจ้างแม่บ้านมาดูแลพ่อคุณล้วไม่ใช่หรอ แม่ บ้านหล่ะ คุณได้ถามเธอหรือยัง”

“แม่บ้านก็หายตัวไปเหมือนกัน”
ดนุพลรีบคว้าโทรศัพท์ออกมาโทร“ฉันโทรไปหาผู้ อำนวยการ ให้เขาช่วยไปตามหา

หลายวันนี้แม้ธนัทจะโคม่าอยู่ แต่อาการเขาสม่ำเสมอ มาก ดังนั้นดนุพลเลยเอาความสนใจของเขาสนใจของ เขาวางไปที่ทวิติยาเป็นส่วนมาก และห้องคนไข้ของ ธนัทและทวิติยาไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เป็นห่างไปสามห้อง ดังนั้นวันหนึ่งดนุพลแค่ไปมาดูธนัทไม่กี่ครั้ง ไม่ได้เฝ้า อยู่ข้างๆเขานานๆ คาดไม่ถึงคนที่โคม่าอยู่กลับหายตัว ไปได้