ตอนที่454แผนร้ายสุดท้าย

สําหรับที่ปาลีฟังเรื่องนี้เสร็จแล้วไม่มีคำปลอบใจเธอ ใดๆ โสดรก็ไม่ได้สนใจ เพราะจากสายตาของปาลี เธอสามารถดูออกว่าปาลีหวั่นไหวแล้ว นี่ก็พอแล้ว ที่ เธอเลือกพูดเรื่องนี้ออกมาในวันนี้ไม่ใช่อยากได้ความ เห็นใจของปาลี แต่เป็นการขอโทษเธอแบบอ้อมแทน ลูกชายตนเอง ตอนนี้นัฐพงษ์กลายเป็นแบบนี้ นี่เป็น กรรมที่เขาต้องชดใช้ ดังนั้นโสดรไม่อยากเห็นว่ายังมี คนมาเกลียดเขาอีก

เห็นปาลีพูดถึงเรื่องของไอริณอีก โสดรก็เข้า ประเด็น เรื่องของไอริณฉันสามารถให้คำตอบได้ตอนนี้ แม้ตอนนี้ตระกูลสอนแก้วเกลียดไอริณ แต่มีฉันอยู่ ไอ ริณก็ยังเป็นคนตระกูลสอนแก้ว เธอวางใจได้ ยังไงเธอ ก็เป็นลูกสาวของฉัน ฉันจะไม่ให้ใครมารังแกเธอหรอก”

ได้ยินเอย่างนั้นปาลีไม่ได้ประหลาดใจเท่าไหร่ จาก การที่โสดรอุ้มไอริณนอนเธอก็สามารถดูออกว่าโสด รรักเอ็นดูหลานคนนี้จริงๆ ถ้าเป็นอย่างนี้เธอก็วางใจ ได้ เพียงแค่เด็กคนนี้มีคนรักเธอก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง อีก”ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นฉันขอตัวก่อนละ

“เดี๋ยวก่อน”

เห็นปาลีเชื่อใจเธอแบบนี้ โสดรรู้สึกซาบซึ้งไม่น้อย เลยพูดแนะนำว่า“การเป็นคนอย่าใจดีมากเกินไป หนูรู้ ไหมที่หนูมาที่นี่เป็นตกหลุมของโสรจแล้ว”
ปาลีรู้สึกงุนงง“คุณหมายความว่ายังไง”

โสรจตายไปแล้วนี่ เธอจะทำแผนร้ายให้เธอได้ยังไง

โสดรส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าเมื่อวานโสรจได้พูด อะไรกับหนูไป เลยทำให้หนูรู้ข่าวที่เธอตายก็รีบมาที่นี่ บางทีหนูอาจเชื่อว่าคนที่ใกล้ตายย่อมมีแต่พูดความจริง คิดว่าก่อนที่จะตายโสรจถึงได้สำนึกผิด แต่ฉันสามารถ พูดกับหนูอย่างชัดเจนว่าโสรจจะไม่สำนึกผิดแน่ เพราะ เธอเป็นคนที่ถึงจะตายก็อยากจะลากคนอื่นไปด้วย”

แม้โสดรจะไม่เคยได้เห็นโสรจ แต่จากการที่นัฐพงษ์ มาเล่าเรื่องให้เธอฟังในหลายปีนี้ ดังนั้นโสดรเลยรู้ว่า โสรจเป็นคนยังไง

โสดรพูดต่อว่า“โสรจตั้งใจเอาความตายของตนเอง มาขอให้เธอช่วยดูแลไอริณ ที่จริงเธออยากฝังระเบิด เวลาให้เธอกับดนุพล เพราะเธอรู้ดีว่าการอยู่ของไอริณ เป็นหนามในใจของดนุพล ถ้าเธอรับไอริณไปอยู่ด้วย ดนุพลก็ต้องอยู่กับไอริณทุกวัน ถึงตอนนั้นดนุพลต้อง รู้สึกไม่สบายใจแน่ พอเวลานานแล้วเขาจะต้องเกลียด บ้านของพวกเธอ แล้วความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอก็ ต้องอันตรายแน่ อีกทั้งตอนนี้ไอริณก็โตจนจำเรื่องได้ แล้ว เธอรู้ว่าหนูไม่ใช่แม่แท้ๆของเธอ ก็รู้ว่าดนุพลไม่ เป็นพ่อแท้ๆของตนเอง ต่อไปเธออาจจะรู้เรื่องที่แม่เธอ ตายยังไงก็ได้ ถึงตอนนี้ไอริณเธอจะขอบใจหนูหรือ เกลียดหนู แผนนี้ของโสรจมันช่างร้ายกาจจริงๆ”

“ยังมีอีกข้อหนึ่ง หนูอย่าลืมไปหล่ะ เดิมทีโสรจก็มีโรคแปลกๆ เธอเสียโฉม เสียความสนับสนุนจากครอบครัว เสียทุกอย่างไปแล้ว การตายเป็นทางเดียวของเธอ แต่ ตามนิสัยของโสรจ เธอจะยอมตายไปแบบนี้ได้ยังไง ถึงจะตายเธอก็ต้องวางแผนร้ายสุดท้าย ถึงเธอจะไม่ได้ มองเห็นแผนนี้ดำเนินยังไงแต่เธอก็ยังจะทํา เพราะนี่ถึง เป็นเธอโสรจ”

ถึงตายก็ไม่สํานึกผิด

แต่เธอลืมคนหนึ่งไป นั่นก็คือโสดร มีโสดรเป็นยาย แท้ๆของไอริณ เธอจะไม่ยอมให้ไอริณกลายเป็นเด็กที่ ถูกทอดทิ้งแน่นอน ดังนั้นแผนร้ายของโสรจเลยจบลง เพียงนี้

ได้ยินการอธิบายของโสดร ปาลีรู้สึกตนเองเหมือนอยู่ ในน้ำแข็ง ที่จริงที่โสดรพูดนั้นปาลีก็นึกถึงแล้ว แต่ปาลี เชื่อประโยคหนึ่งว่า : คนที่ใกล้ตาย สิ่งที่เขาพูดมักจะ เป็นความจริงใจ แต่ประโยคนี้ไม่ได้เหมาะสมกับทุกคน เช่นโสรจ

ปาลีสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยิ้มกับโสดรว่า”ขอบคุณ มากที่คุณพูดเหล่านี้กับฉัน แต่นี่ไม่ได้สำคัญแล้ว ตอน นี้โสรจตายแล้วงั้นก็ให้ความแค้นทั้งหมดหายไปพร้อม การตายของเธอเถอะ”

ตอนนี้โสรจตายแล้ว สิ่งที่โสดรพูดก็ไม่มีใครรู้ว่ามัน ผิดหรือถูก แม้มันจะเหมือนที่โสดรพูดจริงๆแล้วจะยังไง โสรจก็ตายไปแล้ว หรือจะให้เธอไปยืนยันกับเธอที่นรก หรือไง