ตอนที่451 นิสัยยังคงไม่เปลี่ยน

โสรจเห็นปาลีจะไป จึงรีบพูดประเด็นออกมา”ที่จริง ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากให้เธอช่วย ชาติฉันคงไม่มีโอกาส ออกไปได้อีกแล้ว และข้างนอกก็ไม่มีอะไรทำให้ฉันต้อง หลงไหลอีก แต่มีคนหนึ่งฉันยังไงก็วางใจไม่ได้ ฉันทำ ผิดกับเธอมากๆ หวังว่าเธอจะช่วยฉันดูแลเธอให้ดี”

“ที่เธอพูดคือไอริณหรอ”ปาลีขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ใช่”โสรจมองปาลีอย่างกังวล”บางทีเธออาจรู้สึก น่าขันมาก ฉันเคยทำให้ลูกคนแรกของเธอตายไป ตอนนี้กลับฝากลูกของตนเองให้เธอช่วยดูแล แต่ฉัน ไม่มีคนที่สามารถขอความช่วยเหลือได้แล้วจริงๆ ฉัน ขอร้อง…”จนถึงโดนขังในคุก เธอถึงรู้สึกว่าชีวิตของเธอ มันล้มเหลวแค่ไหน จนถึงสุดท้ายแล้วแม้คนที่เชื่อใจ ได้สักคนก็ไม่มี และหนึ่งเดือนที่ในคุกนี้ ทุกวันทุกวินาที เธอล้วนถูกนักโทษหญิงทรมานอยู่ เธอรู้ดีว่านี่เป็นคน ของตระกูลสอนแก้วสั่งให้ทำ เธอนอกจนทนแล้วก็ไม่ สามารถทําอะไรได้อีก

เธอรู้ดีว่าตนเองตอนนี้ดูน่ากลัวแค่ไหน และคนที่เธอ ไม่อยากให้เห็นเธอในสภาพแบบนี้มากที่สุดก็คือปาลี แต่เพื่อคนที่เธอห่วงใย เธอยอมวางศักดิ์ศรีที่เหลือ สุดท้ายลง

ฟังการขอร้องอันน่าขันของโสรจ ปาลีอดส่ายหัว ไม่ได้” “ตอนนี้ไอริณเป็นคนของตระกูลสอนแก้วแล้ว ตระกูลสอนแก้วต้องดูแลเธอให้ดี ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งที่ตนเองพูดมันน่าขันแค่ไหนแต่ก็ยังพูดออกมาได้ โสรจนะโสรจ ถึงจะตกอับอย่างนี้แล้วนิสัยเอาแต่ใจยังคงเหมือนเดิม”

แต่ก็ต้องยอมรับว่าความเอาแต่ใจของเธอยังมีความ เป็นห่วงลูกแฝงอยู่ในนั้นไม่ได้ แค่จุดนี้ปาลีก็หัวเราะ เยาะเธอไม่ลง แต่นี่ก็ไม่แสดงว่าปาลีจะรับปากเธอ เพราะจุดนี้ อีกทั้งฐานะของไอริณเหมือนหนามที่อยู่ใน ใจของดนุพล อีกทั้งไอริณก็โดนธนัทไล่ออกบ้านตระ กูลกันตพัฒน์แล้ว เธอช่วยอะไรไม่ได้

“ไม่ คนตระกูลสอนแก้วต้องไม่ดีต่อไอริณแน่”ได้ยิน ปาลีพูดถึงตระกูลสอนแก้ว ดวงตาของโสรจก็มีความ หวาดผวาและเกลียดชังแวบผ่านไป ถ้าเป็นเมื่อก่อน พวกเขาอาจจะยังดีต่อไอริณได้ แต่ตอนนี้ฉันทำร้าย นัฐพงษ์และทวิติยาถึงขนาดนั้น พวกเขาเกลียดฉันเข้า กระดูกดำ ต้องเอาความแค้นนี้ไปใส่ไว้ที่ไอริณ เพราะ ไอริณเป็นลูกแท้ๆของฉัน”

เมื่อก่อนมีนัฐพงษ์อยู่ คนตระกูลสอนแก้วอาจจะไม่ กล้าไปทำอะไรกับไอริณ แต่ตอนนี้นัฐพงษ์ที่เสียมือสอง ข้างไปก็เหมือนคนไร้ประโยชน์ อย่าว่าคนตระกูลสอน แก้ว นัฐพงษ์เองก็อาจจะเอาความแค้นนี้ไปใส่ไอริณได้ ตอนนี้สามารถเดาออกได้ชีวิตต่อมาของไอริณมันจะ ยากลำบากแค่ไหน ตอนนี้เธอยังเป็นแค่เด็ก ทุกอย่างนี้ ไม่ควรให้เธอมาแบกรับ

“ถึงจะเป็นอย่างที่เธอพูด ฉันก็ไม่มีจุดยืนที่พอสมควร ไปยุ่งเรื่องนี้ เธอเองก็เข้าใจดีว่าดนุพลเขาถือสาเรื่องที่ เธอใช้ไอริณมาหลอกเขาแค่ไหน และฉันก็ไม่ทำเรื่องที่ทำให้ดนุพลลำบากใจ ดังนั้นเรื่องนี้ฉันช่วยไม่ได้”ปาลี เงียบไปพักก็ปฏิเสธการขอร้องของโสรจไป ถึงเธอก็ สงสารไอริณแต่เธอก็ความกังวลของตนเอง

พูดจบ ปาลีก็อยากจะวางโทรศัพท์ลุกขึ้นไป คุยถึงขั้น นี้แล้วก็ไม่มีอะไรน่าคุยอีก

“เดี๋ยวก่อน”โสรจรีบร้องออกมา เธอลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายกัดฟันแล้วคุกเข่าลงพื้นไปยังปาลีที่อยู่นอก กระจก”ฉันขอร้องล่ะ ตอนนั้นฉันทำให้ลูกของเธอแท้ง ไป เป็นฉันทำผิดต่อเธอ ฉันขอโทษ เธอช่วยลูกฉันนะ ฉันขอร้อง”

ปาลีตกใจทันที ตอนที่อยู่ต่างประเทศ เธอก็เคยนึกถึง หลังครั้งว่าโสรจคุกเข่ากล่าวขอโทษเธอ และคิดถึง ความสะใจนั้น แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกหนักแน่ ที่แท้ ความบาดเจ็บนั้นไม่สามารถใช้การแก้แค้นมารักษาได้

“เธอคิดว่าการที่เธอคุกเข่าลงมา ทุกอย่างที่เธอกับฉัน ก็เคลือร์กันหมดหรอ ลูกของฉันเขาไม่สามารถกลับมา ได้อีก”ปาลีมองโสรจด้วยความเย็นชา

ใบหน้าของโสรจแสดงออกสีหน้าที่ผิดปกติ แล้วพูด คำต่อคำว่า”ฉันรู้ว่าแม้ฉันจะกลายเป็นเช่นนี้แล้วความ แค้นในใจของเธอก็ยังไม่ได้จางหายไป เธอวางใจฉัน ต้องทำให้เธอพอใจแน่นอน พรุ่งนี้ พรุ่งนี้เธอต้องตกลง แน่”

ฟังคำพูดที่แปลกๆของโสรจ ปาลีขมวดคิ้ว เธอไม่อยากพูดกับเธออีก แค่นี้หล่ะ”พูดจับก็วางโทรศัพท์แล้ว ลุกขึ้นไป

มองแผ่นหลังที่ค่อยๆห่างไปของปาลี รอบยิ้มบนหน้า ของโสรจยิ่งกว้างขึ้น แล้วพึมพำว่า”เธอต้องตกลงแน่ เพราะเธอเป็นปาลี เธอใจดีเกิน ไม่มีวันเป็นคู่แข่งของ ฉันได้หรอก”