ตอนที่ 413 รุนแรงมากขึ้น

ยังดี ที่ไม่ได้เกิดเรื่องกับนิวิฐ เพราะนิวิฐตกใจจนนิ่ง ไปแล้ว ดวงตาเบิกกว้างโดยไม่ได้ส่งเสียงออกมา แต่ ทว่าสองขาของไอริณนั้นกลับถูกแจกันดอกไม้ศิลปะสูง สองเมตรล้มลงมาทับไว้

เพียงแต่ว่าส่วนเว้าโค้งของมันนั้นเล็กมาก และเป็น เพราะไอริณนั้นไม่มีแรงที่จะยกมือขึ้น จนทุกคนเกือบ จะไม่มีใครสังเกตุเห็น แต่ปาลีที่คอยเฝ้ามองอยู่เสมอ นั้นกลับสังเกตเห็นแล้ว

“ ไอริณ .…..……..

นัฐพงษ์และทวิติยากรีดร้องออกมาและวิ่งไปเกือบจะ ในเวลาเดียวกัน

“ นิวิฐ ! ”

ปาลีก็รู้สึกตกใจจนสีหน้านั้นซีดขาวราวกับกระดาษ เธอรีบพุ่งเข้าไปอุ้มนิวิฐที่ตกใจกลัว ทีทีเมื่อกี้นิวิฐยืนอยู่ เกือบจะเป็นที่ที่แจกันดอกไม้นั้นล้มผ่านลงไป ปาลีเธอ นึกภาพได้เลยว่าตอนที่หัวแจกันล้มลงมาทับนิวิฐนั้นมัน จะอันตรายมากขนาดไหนและในตอนที่ปาลีกำลังโอบ กอดนิวิฐอยู่นั้น หางตาก็เธอก็เหมือนจะเห็นกับแผ่นหลัง ที่ดูคุ้นเคย แต่เพียงแค่แวบเดียว แผ่นหลังนั้นก็หาย เข้าไปในกลุ่มฝูงชนข้างนอกแล้ว
จากนั้นเด็กอายุสามขวบ ทันทีที่อยู่ในออมกอดของ แม่ นิวิฐก็ร้องไห้ขึ้นมาทันที

“ ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว แม่อยู่นี่ แม่อยู่นี่นะ …..

ปาลีเจ็บใจและโทษตัวเองพร้อมกับลูบหัวเล็กๆของนิ วิฐเบาๆ สายตาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังไอริณที่อยู่ที่ พื้น หัวสมองก็นึกขึ้นถึงแผ่นหลังที่คุ้นเคยนั้นอีกครั้ง แม้ กระทั่งคิดถึงเมื่อกี้ก่อนที่ไอริณจะเป็นลมนั้นเธอได้ชี้มา ที่นิวิฐ ทันใดนั้นปาลีก็รู้สึกสะดุ้งขึ้นมา เพราะเธอเข้าใจ แล้ว

ที่ไอริณชี้มานั้นไม่ใช่นิวิฐ แต่เป็นที่ด้านหลังของนิวิฐ เพราะว่าตำแหน่งของเงาเมื่อกี้นั้นก็คือที่ด้านหลังของนิ วิฐ ที่ไอริณชี้ไปก็คือเงานั้น เป็นเพราะว่าเธอรู้จักคนคน นี้ และคนคนนี้ก็เป็นแม่ของเธอ — — โสรจ

ปาลีรู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที

ใช่แล้ว เงาที่คุ้นเคยเมื่อกี้นั้นเป็นเงาของโสรจ ไม่ คิดเลยว่าโสรจจะกลับมาแล้ว อีกทั้งทันทีที่กลับมาก็ ยังติดตามเธอด้วย และไม่ต้องสงสัยเลย ว่าที่แจกัน ดอกไม้ล้มลงมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยนั้นจะต้องเป็น ฝีมือของโสรจแน่นอน และเป้าหมายของเธอก็คือนิวิฐ ลูกชายของเธอ เพียงแต่คำนวณผิดพลาด โสรจไม่ได้ ทำร้ายนิวิฐ แต่ทว่ากลับทำร้ายลูกสาวของตัวเอง

แต่เมื่อเห็นเธอเดินออกไปดื้อๆแบบนั้น ในใจคงไม่ได้ มีความสำนึกผิดอะไรเท่าไหร่เลย
และในตอนนี้ แจกันที่ทับขาของไอริณอยู่นั้นได้ถูกนัฐ พงษ์และพนักงานของร้านอาหารนั้นช่วยกันยกออกไป แล้ว นัฐพงษ์ไม่กล้าที่จะรอช้าแม้แต่วินาทีเดียว เขาอุ้ม ไอริณพุ่งตรงไปยังรถที่จอดอยู่ข้างนอก แต่ทวิติยานั้น ต้องอยู่ เพื่อให้ร้านอาหารนั้นรับผิดชอบ สุดท้ายแจกัน ดอไม้ขนาดใหญ่นั้นก็เป็นของที่ทางร้านอาหารนั้นใช้ ตกแต่ง และถ้าหากว่าแจกันนั้นล้มทับคนอื่นเอง ทาง ร้านอาหารก็จะต้องเป็นผู้รับผิดชอบปาลีไม่อยากเห็น ใบหน้าที่ต่อสู้แข่งขันกับคนอื่นนั้นของทวิติยา จึงอุ้มนิวิฐ ออกไปก่อนแล้ว

พอขึ้นรถ ปาลีมือหนึ่งก็อุ้มนิวิฐ อีกมือก็หยิบโทรศัพท์ ขึ้นมากำลังจะโทรหาดนุพล แต่ไม่ได้คิด ว่าในตอนนี้ดนุ พลก็โทรมาแล้ว ปาลีรีบรับสายในทันที

ที่รัก ผมเลิกงานแล้ว คุณกับลูกกลับบ้านหรือยัง จะ ให้ผมไปรับไหม ?

เสียงที่อบอุ่นของดนุพลส่งผ่านมาทางโทรศัพท์

ดนุพล

ทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเค้ยของดนุพล อารมณ์ที่ วุ่นวายอยู่ของปาลีก็สงบและเย็นลงในทันที จากนั้น เธอ จึงพูดขึ้นว่า : “ เมื่อกี้เกิดเรื่องนิดหน่อย นิวิฐเลยตกใจ กลัว ฉันอุ้มเขาขับรถไม่ได้ คุณมารับหน่อยสิ พวกเรา อยู่หน้าร้านอาหารตรงข้ามกับโรงเรียน ”
“ เกิดเรื่องอะไรขึ้น นิวิฐไม่ใช่เด็กที่จะร้องไห้ง่ายๆ

นา

ดนุพลรีบร้อนขึ้นมาทันที

“ เรื่องมันยาว คุณมาแล้วเดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟัง ดนุ พล ดูเหมือนว่าปัญหาของพวกเราจะมาอีกแล้ว

ทันทีที่ปาลีคิดขึ้นได้ว่าโสรจไม่เพียงแต่ไม่ได้เปลี่ยน ไป แต่กลับยังทวีความรุนแรงขึ้น ในใจเธอก็รู้สึก กระวนกระวาย และก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้น ครั้งนี้ เธอ จะไม่ออมือแน่นอน ถึงขนาดกล้าทำอย่างนี้กับลูกชาย เธอได้ โสรจ ครั้งนี้ต่อให้เธอจะหนีไปต่างประเทศก็ไม่มี ประโยชน์แล้ว

“ อย่างนั้นก็โอเค ผมอีกสิบนาทีก็ถึง ”

เมื่อดนุพลได้ยินน้ำเสียงที่ผิดปกติของปาลีนั้น เขาจึง ไม่รอช้า รีบขึ้นรถและขับไปหาปาลีทันที

และเมื่อตอนที่ดนุพลถึงแล้ว นิวิฐหลับอยู่คาอ้อมแขน ของปาลี จากนั้นปาลีก็อุ้มเขาขึ้นรถของดนุพล ส่วนรถ ของตัวเองนั้นก็ส่งมอบหน้าที่ให้กับพนักงานขับรถของ ร้านอาหาร

หลังจากขึ้นรถ ปาลีก็เล่าเรื่องที่เมื่อกี้ตัวเองนั้นเจอ โสรจ นิวิฐเกือบจะถูกแจกันดอกไม้ล้มทับและเรื่องไอ ริณบาดเจ็บให้กับดนุพลฟังอย่างละเอียด
ฟังจบ ดนุพลก็ตบกระแทกพวงมาลัยที่หน้ารถด้วย ความโกรธ “ โสรจ เธอนี่กู้กลับไม่ได้แล้วจริงๆ ยังดีที่ ครั้งนี้นิวิฐไม่เป็นอะไร แต่ไอริณ ….เธอบาดเจ็บหนัก หรือเปล่า ? ”

สุดท้ายก็ได้เคยเรียกเขาว่าพ่อมาเป็นเวลาสามปี ถึง แม้ว่าจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของเขา แต่เขาก็ยังคงมีความ รู้สึกไม่มากก็น้อย ดนุพลเป็นห่วงไอริณมาก เด็กคนนี้ มักจะโชคร้ายเสมอเลย เมื่อก่อนตอนที่โสรจอยู่เธอเคย บาดเจ็บเป็นครั้งคราวบ่อยๆ แต่ไม่ได้หนักเหมือนครั้งนี้