ตอนที่ 411 เยือกเย็นและรุนแรงเหมือนตอนนั้น

วิสาข์ไม่ได้รู้สึกถึงความรู้สึกข้างใน เธอรู้สึกถึงเพียง ความเจ็บปวดของหัวใจ ความเฉยชาและไม่แยแสของ ปาลีนั้นทิ่มแทงเธอ เธอรู้สึกได้ในทันทีว่าการมาของ เธอในวันนี้จริงๆแล้วเป็นการกระทำที่น่าอัปยศอดสู ก็ เหมือนกับที่ปาลีพูด ว่าเธอได้พลาดช่วงอายุที่มันสำคัญ มากที่สุดของลูกสาวตัวเอง เธอไม่เคยที่จะอุ้ม ให้นม เลี้ยงดู หรือหอมแก้มเธอเลย เธอไม่มีคุณสมบัติของ การเป็นแม่ และเธอไม่มีคุณสมบัติอะไรที่จะยืนอยู่และ พูดอะไรตรงนี้ได้วิสาข์ถูกตำหนิและเสียใจเป็นอย่าง มาก น้ำตาเธอไหลเป็นสายน้ำ

จักรกฤษจ้องมองไปที่ปาลีด้วยความโกรธ พร้อมกับ ดึงวิสาข์ที่ร้องไห้เสียใจอยู่ จากนั้นก็พูดว่า : “ แม่ พวก เราไปกันเถอะ เรื่องบางเรื่องมันก็ไม่สามารถให้คำตอบ ได้ในเวลาแปปเดียว พวกเราให้เวลาปาลีสักพัก ให้เธอ คิดให้ดีๆ ไปกันเถอะ ! “พูดไปเขาก็ไม่ได้สนว่าวิสาข์จะ เต็มใจหรือไม่ จากนั้นก็ดึงเธอตรงออกไปทางประตู

วิสาข์เดินไปพลางก็หันกลับไปมองปาลี และเมื่อเห็น ว่าปาลีไม่มองเธออีกแล้ว เธอก็ต้องยอมรับว่าคำพูดของ จักรกฤษนั้นมีเหตุผล และเมื่อกำลังจะก้าวเท้าออกจาก บ้านกันต์พัฒน์ วิสาข์ก็หยุดกะทันหัน จากนั้นจ้องไปที่ ธนัท และพุดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ลุ่มลึกว่า : ” ธนัท คุณ เป็นหนี้ฉันทั้งชีวิตยังไม่ได้ชดใช้ ฉันหวังว่าคุณจะไม่ ปฏิบัติต่อลูกสาวตัวเองอย่างไม่ยุติธรรม ! ”

คำว่าลูกสาวนั้นทำให้ธนัทรู้สึกเหมือนมีเสียงฟ้าร้องกระหนําขึ้นมาทีหัวทันที และทำให้อารมณ์ที่เขา พยายามกดมันเอาไว้ตลอดนั้นสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง

วิสาข์และจักรกฤษออกไปแล้ว ในตอนนี้ที่ห้องโถงก็มี แค่เพียงธนัทและทวิติยา

เป็นเพราะทวิติยานั้นรู้สึกสงสัย ดังนั้นเธอจึงไม่กล้า ที่จะโวยวายเสียงดัง ทำได้เพียงนั่งอยู่ด้วยใบหน้าที่ มืดมน เธอเหลือบไปมองปาลีแวบนึง จากนั้นก็มองไปที่ ธนัท ดูเหมือนว่าเธอกำลังมองหาจุดที่เหมือนกันระหว่าง “ พ่อลูก ” คู่นี้

การจ้องมองของเธอนั้นทำให้ธนัทรู้สึกหงุดหงิด จาก นั้นเขาจึงพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า : “ คุณกลับห้องไป นี่ ไม่ใช่เรื่องของคุณ ”

ทันทีที่ทวิติยาได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกอยากจะโกรธขึ้น มาทันที แต่เมื่อเห็นสายตาที่เย็นชาของปาลีจ้องมอง มา เสียงทั้งหมดของเธอก็ติดชะงักอยู่ในลำคอ ในเวลา นี้เธอจะกล้าทำให้ปาลีไม่พอใจได้ที่ไหนกัน ถ้าปาลี พูดออกมาว่าธนัทไม่ใช่พ่อแท้ๆของดนุพล อย่างนั้นก็ เท่ากับว่าเธอกำลังรอจุดจบที่น่าเศร้า

ด้วยเสียงพึมพำ ทวิติยาลุกขึ้นยืนและกลับไปที่ห้อง นอนของตัวเองอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นก็กระแทกปิด ประตูอย่างแรง จนพื้นสั่นไหว

ธนัทจะมีกระจิตกระใจไปสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่ไหน กัน ปาลีที่กำลังนั่งอยู่ตรงข้ามเขาในตอนนี้ และเขาที่มักจะพูดจาฉะฉานมาโดยตลอดแต่ทว่ากลับไม่รู้จะเริ่ม พูดยังไง เป็นเวลานาน ถึงจะพูดออกมาได้ว่า : “ เธอ …. เธอกับดนุพล ….

สีหน้าของปาลีนั้นเย็นชา : “ คุณคิดจะพูดอะไร จะ บอกให้ฉันออกห่างจากดนุพลหรอ ? ”

ธนัทกระแอมขึ้นมาด้วยความอึดอัด จากนั้นก็พูดขึ้น อย่างจริงจังว่า : “ ใช่ เธอกับดนุพลเป็นพี่น้องกัน พวก เธอจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ นี่ไม่เพียงแค่เกี่ยวกับชื่อเสียง ของเธอกับดนุพลสองคนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงชื่อเสียง ของตระกูลกันต์พัฒน์ทั้งหมดด้วย เมื่อก่อนยังไม่รู้แต่ ตอนนี้รู้แล้วฉันจะไม่ยอมให้พวกเธออยู่ด้วยกันอีก ! ”

ปาลีส่ายหัว และพูดขึ้นด้วยความเยาะเย้ยเล็กน้อย ว่า : “ แล้วถ้าฉันไม่ยอมล่ะ ? คุณก็จะทำกับฉันเหมือน ที่คุณเคยทําเมื่อสี่ปีก่อนใช่ไหม และบังคับขับไล่ให้ฉัน ต้องไปสู่จุดจบ ! ”

เมื่อได้ยินปาลีพูดถึงเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน สีหน้าของธนัท ก็ดูไม่เป็นธรรมชาติ เขาไม่ได้ลืมว่าเมื่อสี่ปีก่อนนั้นเขา ทำอะไรกับปาลีไว้ ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่ได้ลืมว่าความ เลือดเย็นของเขานั้นได้ทำให้ปาลีในตอนนั้นต้องเจ็บ ปวดมากขนาดไหน และในตอนนี้ก็ต้องเผชิญหน้ากับ ปาลีที่กลายเป็น “ ลูกสาว ” ของเขา ในที่สุดหัวใจที่เย็น ชาของเขาก็เกิดความรู้สึกสำนึกผิดเล็กน้อย แต่ก็เป็น เพียงแค่ช่วงเวลานั้น

เขาเงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ดวงตาของปาลี จากนั้นก็ตอบกลับไปด้วยความเย็นชาว่า : ” เมื่อก่อนที่เคยทํากับ เธอไปแบบนั้น ฉันขอโทษ ฉันจะชดใช้ให้เธอ แต่ตอนนี้ เธอจําเป็นต้องออกไปจากบ้านกันต์พัฒน์ และออกห่าง จากดนุพล นอกจากนี้ฉันสามารถทำทุกอย่างให้เธอได้

ในที่สุดปาลีก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา “ ตลกจัง ตอนที่ฉันรู้ว่าคุณเป็นพ่อแท้ๆของฉันนั้นฉันรู้สึกเศร้า และเสียใจเป็นเวลานานมาก กระทั่งแม้แต่ใช้เหตุผล นี้เพื่อเลิกที่จะแก้แค้นคนคนแรกที่ทำให้ลูกของฉันไม่ สามารถเกิดออกมาได้ แต่ธนัท คุณกลับยังคงทำเป็น เย็นชา โหดเหี้ยม และไร้ความรู้สึกเหมือนเมื่อสี่ปีก่อ นทั้งๆที่รู้ความจริงแล้ว ช่างเป็นคนที่จิตใจแข็งเหมือน หินเหลือเกิน ! อย่างนี้แล้ว ฉันจะเกรงใจอะไรอีก วันนี้ ฉันก็พูดอย่างชัดเจนแล้ว ว่าฉันจะไม่ไปจากดนุพล และ ฉันจะแต่งงานกับเขา ถ้าคุณจะหยุดฉันก็รีบหน่อย แต่ ฉันจะบอกกับคุณไว้ ว่าฉันไม่ใช่ปาลีเมื่อสี่ปีก่อนอีกต่อ ไปแล้ว ถ้าคุณยังกล้าทำอะไรฉัน ก็คงจะต้องได้รับผล มันอย่างสาสมเหมือนกัน ”

พูดจบ ปาลีก็ไม่อยากจะสนทนาอีกต่อไปแล้ว เธอลุก เดินขึ้นไปบนห้องนอนชั้นสอง

ทิ้งให้ธนัทนั่งอยู่คนเดียวบนโซฟา เขาตัวสั่นด้วย ความโกรธ จากนั้นก็เริ่มสูบบุหรี่ไปทีละมวน

คำพูดที่บาดลึกของปาลีนั้นทำให้ธนัทรู้สึกกดดัน ใน ที่สุดธนัทก็เห็นความเกลียดชังจากสายตาของปาลีที่ดู เหมือนกันกับของวิสาข์ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เขาพูดไปกับปาลีเมื่อกี้นั้นแข็งทื่อเกินไป และในความ เป็นจริงเขากังวลปาลีเป็นอย่างมาก และกลัวว่าปาลีจะ ดึงตระกูลกันต์พัฒน์ทั้งหมดนั้นมาชดใช้ !

ทำยังไงดี !

ธนัทเหมือนหัวจะระเบิด เขาสร้างความชั่วร้ายอะไร กันแน่ มันเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่เริ่มรู้สึกว่าชะตา กรรมอยู่เหนือการควบคุมของตัวเอง !