ตอนที่354 บริษัทโจวกรุ๊ปจำกัด ไปนรกด้วยกัน

แต่เหมือนนิทัศน์ได้ตั้งตัวไว้แล้ว เมื่อเก้าอี้ในมือของ ปิยะพงศ์ทุบไปลงเขา เห็นได้ชัดเขาไม่สามารถหลบได้ แต่เขากลับลากพิมพ์วิไลที่ยืนอยู่ข้างๆเขาแล้วป้องอยู่ ตรงหน้าเขา

ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ปิยะล้มอยู่บนพัน งั้นคนที่ป้องอยู่ข้าง หน้าเขาก็อาจไม่ใช่พิมพ์วิไลแล้ว

“โว้ย”

ปิยะพงศ์ยังไม่ก็คิดไม่ถึงว่านิทัศน์จะลากเธอมาป้อง เขา เธอไม่ทันตั้งตัวก็โดนทุบจนหัวแตก เธอกรีชร้อง แล้วก็หมดสติไป

“นิทัศน์ นี่แกไม่ใช่ผู้ชายจริงๆที่เอาผู้หญิงมาป้องแก ไว้”

ปิยะพงศ์เห็นตนเองทุบถึงคนอื่น ความโมโหก็โดน ความหวาดกลัวแทนไป ถึงแม้ในสายตาเขาพิมพ์วิไลก็ ไม่ใช่คนดี แต่ยังไงเธอก็ไม่มีความแค้นกับเธอ

นิทัศน์ก็ไม่สนพิมพ์วิไลบาดเจ็บเป็นยังไง เขาถอย หลังสองก้าว ดึงผมของปิยะไว้ ในมือเขาก็มีมีดคมๆที่ ไม่รู้เอามาตอนไหนวางติดหน้าของปิยะ“ถ้ามึงกล้าเข้า มีอีกก้าว ฉันก็ทำให้มันเสียโฉม”
ปิยะพงศ์ที่อยากจะก้าวเข้าไปก็หยุดชงัก

นิทัศน์จ้องเขม็งปิยะพงศ์อย่างเยือกเย็น พูดว่า”ฉัน คิดว่ามึงจะอดทนแบบนี้ต่อไป คาดไม่ถึงมึงก็ไม่มีทดไม่ ไหวด้วยสินะ อดทนมาหลาย รสชาตินี้มันคงไม่ดีมาก เลยเนอะ”

ได้ยินดังนั้น สีหน้าของปิยะพงศ์แลพปิยะก็เปลี่ยน ทันที

“นี่….แกรู้แล้วหรือ….”ปิยะมองนิทัศน์อย่างตกตะลึง แม้ความหวาดกลัวที่นิทัศน์เอามีดติดหน้าเธอก็ลืมไป แล้ว

หลายปีมานี้เธอก็ไม่กล้าเข้าใกล้ปิยะพงศ์เลยแม้แต่ น้อย นิทัศน์จะรู้ได้ยังไง และเขารู้ตั้งแต่ตอนไหน ฟังน้ำ เสียงของเขาเหมือนรู้มานานแล้ว

นิทัศน์เอามีดตบใบหน้าปิยะเบาๆ พูดประชด ประชัน ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องชั่วๆแบบนี้ เธอก็อย่า ทำแต่แรก ถ้าไม่ใช่เห็นว่าหลายปีมานี้พวกมึงไม่ได้ทำ เรื่องชั่วๆแบบนั้นอีก แถมวีนัสยังขาดถึงไม่ได้ ฉันฆ่า พวกมึงไปนานแล้ว”

คนสองคนที่รักกัน บางทีไม่ต้องทำอะไร เพียงแค่ สายตาก็สามารถดูออกว่าพวกเขารักกัน ถึงหลายปีมา นี้ปิยะกับนิทัศน์ไม่ไดทำเรื่องล่วงเกิน แต่สายตาที่พวกเขามองกันนิทัศน์ที่เชี่ยวชาญด้านผู้หญิงจะดูไม่ออกได้ ยังไง เพียงแค่เขาไม่ได้เปิดเผยออกมาก็เท่านั้น

และหลายปีมานี้ที่เขาทรมานปิยะ นอกจักเพราะเขา โรคจิตเล็กน้อย แถมยังเป็นเพื่อนเอาคืนที่ปิยะไม่จงรัก เขา

เห็นมีดในมือของนิทัศน์ขยับบนใบหน้าของปิยะ ปิยะ พงศ์รู้สึกกลัวมาก ถึงเขาจะโกรธเพียงใดแต่ตอนนี้มีแต่ เงียบลงมาอย่างเชื่อฟัง เขาพูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง”คุณ อย่าทำร้ายปิยะนะ เธอไม่ได้ผิด คนที่ผิดเป็นผมเอง เป็นผมไปชอบเธอ เป็นผมไปยุ่งกับเธอ เธอไม่เกี่ยว อะไรทั้งนั้น”

นิทัศน์พลางออกเสียงจื้อๆพลางส่ายหัว”นี่มึงกำลัง ช่วยมันปกปิดงั้นหรอ หรือเป็นเพราะมึงกลัวฉันจะขีด หน้ามันจริงๆ พูดมารักของนายไม่ต่างกับฉันหรอก ก็รัก แต่ความงามของผู้หญิงคนนี้เท่านั้น”

“ไม่ ! ”

เมื่อมองเห็นแววตาของปิยะมึความเจ็บปวดแวบไป ปิยะพงศ์ตะโกนขึ้นมาอย่าเอาผมไปเปรียบแทบกับคุณ คุณไม่มีสิทธิมาบอกรัก คุณไม่มีวันจะมองเห็นความสวย ภายในของปิยะ”

นิทัศน์ตอบ อ่อ ไปยังไม่เยื่อใย พูดอย่างก็แสดงว่ามึงรักความสวยภายในของมัน และภายนอกมันจะสวยหรือ ไม่สวยมึงก็ไม่แครใช่ไหม งั้นฉันก็ขีดหน้ามันไปสอง สามรอย ดูว่ามึงจะรักมันต่ออีกไหม”

เขายังพูดไม่จบลง มือของนิทัศน์ก็เริ่มทำไปแล้ว และ ขีดหน้าด้านซ้ายของปิยะให้เป็นรอยขีดยาวๆ เลือดสี แดงสดก็ไหลออกมาทันที

“นิทัศน์ นี่มึงมันบ้าจริงๆ…ปิยะพงศ์ทนไม่ไหว้อีก เขา ตะโกนออกมาแล้วอยากจะวิ่งเข้าไป

“อย่าขยับนะ ไม่งั้นครั้งต่อไปฉันจะไม่ขีดแค่หน้า

ละ”นิทัศน์ยิ้มอย่างได้ใจ มีดในมือก็เอาไปวางที่คอของ

ปิยะ

การกระทำของปิยะพงศ์หยุดลงในทันที เขามอง นิทัศน์ด้วยความหวาดผวาจนไม่กล้าแม้แต่หายใจ

ถ้าในสภาพทีทมีสติ ปิยะพงศ์เชื่อว่านิทัศน์ต้องไม่ กล้าฆ่าคนแน่เพราะยังไงซะตอนนี้ก็เป็นสังคมกฎหมาย แต่ตอนนี้เขากำลังเมามาย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะบ้า คลั่ง ด้วยสภาพนี้ ปิยะพงศ์เชื่อว่าเขาอาจจะทำลงได้

แต่เวลานี้ปิยะกลับไม่กลัวแล้ว เธอยิ้มเบาๆให้ปิยะ พงศ์ แล้วกลับพูดกับนิทัศน์ว่า“พอแล้ว ฉันทนมาพอแล้ว แถลงมือฆ่าฉันไปเลย ชีวิตแบบนี้ฉันก็ไม่อยาก อยู่ต่ออีกแล้ว ถ้าสามารถใช้ชีวิตฉันไปแลกกับชีวิตแก งั้นเราก็ลงนรกด้วยเลย!”

พูดจบ เธอก็ยกหัวขึ้นแล้วชนไปกับมีดในมือของ นิทัศน์โดยไม่มีความลังเลใดๆ