ตอนที่ 346 อยู่ในสถานการณ์ที่อึดอัด

ขวัญชีวีได้ยินดังนั้น ก็เกิดความสนใจขึ้นในทันที จาก นั้นก็รีบถามขึ้นว่า : “ แผนอะไร ? ”

“เธอเขยิบเข้ามานี่” * เธอมา”

โสรจชี้นิ้วออกไป เรียกให้ขวัญชีวีขยับเข้ามา เธอลด เสียงต่ำลงและบอกแผนของเธอ จากนั้น ก็ยิ้มอย่าง เยือกเย็นและพูดขึ้นว่า : “ วิธีนี้ ปาลีจะปิดปากเงียบ อย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นไม่เพียงแค่จะทำให้เธอเสียชื่อ เสียง และเธออยากจะพิสูจน์ ยังสามารถหยุดเธอไว้ได้ พักหนึ่ง เธอพูดซิ ว่าแผนนี้ของพี่ ดีหรือไม่ดี ?

ได้ยินดังนั้นดวงตาของขวัญชีวีก็เปิดใหญ่ขึ้น แต่แล้ว เธอก็มองไปที่โสรจอย่างหวาดระแวงและถามขึ้นว่า : ทําไมเธอถึงมาช่วยฉัน ? ”

แม้ว่าขวัญชีวีจะยังไม่ฉลาดพอในบางครั้ง แต่เธอไม่ ได้โง่ โสรจดูหมิ่นเธอมาโดยตลอด แต่ตอนนี้กลับจะมา อยู่ข้างเดียวกับเธอ เมื่อก่อนไม่แม้แต่จะปลายตามอง สักแวบ แต่วันนี้กลับมาเรียกแทนกันว่าพี่สาวน้องสาว และยังคิดแผนช่วยเธออีก มันแปลกเกินไปแล้ว !

โสรจเธอรู้อยู่ก่อนแล้วว่าขวัญชีวีจะต้องถามแบบ เธอแสดงสีหน้าเศร้า จากนั้นก็พูดว่า : “สถานการณ์ ของฉันตอนนี้เธอรู้อยู่แล้ว ปาลีแย่งดนุพลไป ทำให้ฉันเกลียดเธอมาก ดังนั้น ฉันกับเธอมีศัตรูคนเดียวกัน ทําไมพวกเราไม่ร่วมมือกันล่ะ ? ”

ได้ยินดังนั้น ขวัญชีวีก็โล่งใจไม่น้อย แต่ก็ยังพูดขึ้น มาด้วยความกังวลเล็กน้อยว่า : “ แล้วถ้าในกรณี……ฉัน หมายถึงว่าถ้าเรื่องนี้มันไม่สำเร็จล่ะ ? ”

“ ไม่มีกรณีนั้น ”

โสรจพูดอย่างมั่นใจ : “ ถ้าหากว่ามันผิดพลาดจริงๆ เธอก็จะไม่สูญเสียมันไปแม้แต่ครึ่ง ไม่ใช่หรอ ? ”

ขวัญชีวีกัดฟันแน่น ทำเหมือนว่ามีความมุ่งมั่นอย่าง มาก ในที่สุดเธอก็พยักหน้าและพูดขึ้นว่า : “ ตกลง ครั้ง นี้ ฉันเชื่อเธอ ”

โสรจยิ้มออกมา เธอรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นเรื่องง่ายมาก ที่จะโน้มน้าวขวัญชีวีที่เป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือ แต่ ใบหน้ายังคงไม่เปลี่ยนอะไรและพูดว่า : “ อย่างนั้นก็ เอาแหวนมาให้ฉัน จากนั้น เธอก็ทำตามที่ฉันบอก ฉัน รับรองว่าวันนี้เธอจะได้เห็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมไม่มี ใครเทียบ ! ”

อันที่จริงแผนล่าสุดของโสรจไม่ใช่แบบนี้ ตอนที่ดน พลกับปาลีปรากฏตัวขึ้นพร้อมกันนั้น เธอก็รีบหลบหลีก ทันที ให้พ้นจากสายตาฝูงชน แต่เธอยังไม่ได้ออก ไป จากนั้น เธอก็จ่ายเงินให้กับบริกรคนหนึ่ง ให้เขานั้นตั้งใจทําไวน์หกใส่ปาลี และตัวเธอเอง ก็เข้าไปรออยู่ใน ห้องน้ำก่อนแล้ว รอให้ปาลีเข้ามาล้างมือ

แต่ไม่คิด ว่าแผนจะมีการเปลี่ยนแปลง เธอไม่คิดว่า ขวัญชีวีจะตามมาด้วยอย่างใกล้ชิด และยิ่งไม่คิดเลย ว่าระหว่างขวัญชีวีกับปาลีนั้นจะมีความขัดเย้งกันอย่าง รุนแรง ถึงแม้ว่าเธอจะฟังไม่ออกว่าที่ขวัญชีวีกับปาลี ทะเลาะกันนั้นมันเกิดจากอะไร แต่ สำหรับโสรจนั้น ข้อมูลมันเพียงพอแล้ว

ดังนั้น เธอจึงรีบตอบกลับ และเปลี่ยนแผนทันที เธอ คิดแผนการที่ชั่วร้ายมากกว่าเดิม

และเธอมั่นใจด้วยว่าขวัญชีวีจะต้องร่วมมือกับเธอ มัน ราบรื่นตามที่เธอคาดหวัง

ขวัญชีวีลังเลที่จะเอาแหวนเพชรบนนิ้วชี้ข้างซ้ายของ เธอออก ครุ่นคิดอยู่นานเธอจึงตัดสินใจยื่นมันให้กับ โสรจ และพูดด้วยความเจ็บปวดว่า : “เธอห้ามทำมัน หายเด็ดขาด มันมีมูลค่านับล้าน ! ”

สายตาของโสรจมีเลศนัย ไก่ฟ้าก็ยังเป็นไก่ฟ้า มัน ไม่ใช่สว่านหลายล้านเหรอ เด็กน้อยก็เป็นแบบนี้ ไม่เคย เจอโลกภายนอก แต่เธอก็ยังยิ้มและพูดขึ้นว่า : “ ไม่ ต้องห่วง แหวนวงนี้จะกลับมาอยู่ในมือเธอในที่สุด ถ้า มันหาย ฉันจะชดใช้เอง
ของแบบนี้ ในฐานะที่เธอเป็นลูกสาวคนโตของตระ กูลกาฬดิษย์ ถือว่าน้อยนิดเดียว แต่สิ่งที่เธอต้องการ ในตอนนี้คือแหวนเพชรวงนี้ของขวัญชีวี เพราะว่าแหวน เพชรแบบนี้ ยังมีอยู่ที่ปาลีอีกวงหนึ่ง !

ดังที่พูดไป เธอไม่สามารถทนเลี้ยงลูกหมาป่าได้ ตอน นี้ปาลีเป็นหมาป่าในสายตาของโสรจ ไม่ต้องพูดถึง เพียงแค่ทิ้งแหวนเพชรชั่วคราว แม้ว่าราคาจะสูง เธอก็ จะไม่ต้องเสียอะไร

เมื่อโสรจออกจากห้องน้ำ กำลังใจก่อนหน้านี้ที่ต่ำ ของเธอก็เพิ่มขึ้นทันที เธอเงยหน้าขึ้น มุ่งหน้าไปยัง ห้องโถง แต่ไม่คิดว่าสายตาเธอจะสูงจนลืมมองไปที่พื้น มีแม่บ้านคนหนึ่งกำลังถูพื้นอยู่ เธอเกือบจะเหยียบโดน ไม้ถูแล้ว อีกนิดก็เกือบจะล้มลงไป

“ นี่เธอถูพื้นยังไง สายตาสั้นหรอ นี่มันที่อะไรกันถึง ได้จ้างแม่บ้านแก่ๆอย่างเธอมาทำงาน เสียอรรถรส จริงๆ ! ”

โสรจโกรธและดุด่าป้าแม่บ้าน จากนั้นก็เดินจากไป

ป้าแม่บ้านคนนั้นถูกเธอด่าจนหน้าซีดเผือด เธอ หายใจเข้าออกอย่างแรง

แม้ว่าเธอจะทำงานในระดับต่ำสุดของสังคม แต่ก็ไม่ ได้หมายความว่าเธอไม่มีศักดิ์ศรี คำพูดของโสรจนั้นมันเกินไปจริงๆ น่าเสียดาย ที่ป้าแม่บ้านคนนี้ก้มหัวไม่ กล้าตอบกลับ เพียงเพราะว่าเธอต้องการทำงานนี้ เธอ ไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะกล้าเรียกร้องอะไรจากคนใน สังคมชั้นสูงพวกนี้ เธอมีเพียงความอดทน และแม้ว่ามัน จะเป็นโสรจเองนั้นที่เดินไม่ดูทาง เลยเดินเหยียบเธอ

โสรจเองเธอก็ไม่เคยเห็นคนเล็กๆพวกนี้อยู่ในสายตา เลยด้วย และเมื่อเข้ามาในห้องโถงแล้ว เธอก็รีบมองหา ปาลีกับดนุพลอย่างรวดเร็ว

โดยไม่มีความลังเลใดๆ โสรจเกยคางของเธออย่าง ภาคภูมิใจ พร้อมกับก้าวฝีเท้าบนรองเท้าส้นสูงพิเศษ ขนาดสิบเซนติเมตร เดินไปยังปาลีกับดนุพล