ตอนที่ 339 โรแมนติกมาก

ปาลียังอยากจะเกลี้ยกล่อมเธอ แต่เมื่อเห็นแววตาที่ มุ่งมั่นของเธอนั้น จึงทำได้เพียงยอมแพ้ สุดท้าย ปาลี ก็เอาเงินที่มีติดตัวมาทั้งหมดนั้นให้กับจิรนาถ เผื่อเมื่อ ไหร่ที่เธอหิวก็จะสามารถหาอะไรกินได้

จิรนาถรับมาด้วยความรู้สึกขอบคุณ เธอไม่สามารถ อธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ ทำได้เพียงแค่พูดขอบคุณ

จากนั้น ทั้งสองก็แยกกัน เดินจากกันไปคนละทาง

แต่เพียงแค่ปาลีเดินเข้าไปในโรงพยาบาล จิรนาถ ยกมือขึ้นและทิ้งเงินทั้งหมดที่ปาลีให้ด้วยความเต็มใจ นั้นลงไปในถังขยะ ท่าทางที่ดูอ่อนแอในตอนแรกนั้น ไม่มีอยู่แล้ว แทนที่ด้วยใบหน้าที่มืดมน จากนั้นก็หัวเราะ ในลำคอ และพูดขึ้นมาว่า “ คิดว่าฉันเป็นขอทานจริงๆ ด้วย เงินกุศลพวกนี้ เก็บไว้ไปให้ขอทานจริงๆเถอะ ! ”

พูดถึงเงินทอง จิรนาถเธอจะไม่มีเงินจริงๆหรอ ? เธอ อยู่กับเมธมาตั้งหลายปี เงินทองที่เขาให้เธอนั้นนับ ไม่ถ้วน แน่นอนว่าเธอไม่โง่ที่จะพกมันติดตัวไว้ตลอด หรอก และเธอก็เก็บมันไว้อย่างลับๆที่บริษัท มีเพียงเธอ คนเดียวเท่านั้นที่รู้รหัส ดังนั้นพูดได้ว่า เมื่อกี้เธอโกหก ปาลี จริงๆแล้วเธอไม่เคยขาดเงินเลย หนึ่งปีที่ผ่านมานี้ แม้ว่าเธอจะแต่งตัวให้เหมือนเป็นขอทาน แต่เธอกลับ ไม่เคยทำให้ตัวเองเป็นขอทานเลย
เหตุผลที่เธอไปหนีไป เป็นเพียงเพราะว่าเธอไม่ สามารถกลืนลมหายใจนั้นได้ ในช่วงหลายเดือนที่เธอ ใช้ชีวิตในโรงพยาบาลบ้า เธอสาบานว่าจะเอามันคืนให้ กับตระกูลกันตพัฒน์เป็นสิบเท่าร้อยเท่า และแน่นอน เธออยากจะเจอเมธและลูกสาวฝาแฝดของเธอจริงๆ ท้ายที่สุดความรักเป็นจริงเสมอมา

แต่น่าเสียดาย ที่หลังจากปาลีเดินไปแล้วเธอก็ไม่ได้ เห็นรอยยิ้มของจิรนาถที่ดูถูกเงินที่เธอให้ ในตอนนี้ เธอ กำลังโทรหาธวัฒน์และธัญญาให้ช่วยตามหาลูกสาว ฝาแฝดทั้งสองคนของจิรนาถ แต่กลับไม่รู้เลย ว่าภาย ใต้แรงกดดันและการกดขี่นั้น มีบางคนยังคงที่จะยึดมั่น ในหลักการเดิม และเผชิญกับความยากลำบาก จากนั้น ก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น แต่ก็มีบางคนที่จะถูกบิดเบือนใต้ แรงกดดันนั้น และสูญเสียตัวตนไป

คนแรกนั้นก็คือปาลี ส่วนคนหลังนั้นก็คือ…..จิรนาถ !

เมื่อปาลึกลับไปถึงที่ห้องพักผู้ป่วย เธอฟุ้งซ่านเล็ก น้อย แต่ก็ไม่กล้าที่จะแสดงมันออกมาต่อหน้าดนพล เพื่อไม่ให้เขาไม่สบายใจ

แต่ดนุพลนั้นรู้สึกแปลกๆเล็กน้อย เขาลากปาลีไปดู ทีวีกับเขาตลอด ยังไงก็ไม่ยอมไปนอน จนเกือบจะเป็น เวลาเที่ยงคืน ทันใดนั้นดนุพลก็ดึงปาลีออกไปข้างนอก
“ ดนุพล คุณจะทำอะไร ? ”

ปาลีสงสัย

“ที่รัก คุณไม่ต้องถามอะไร แค่หลับตา แล้วตามผม มา ”

ดนุพลยิ้มอย่างมีเลศนัย

ปาลีจ้องมองไปที่ดนุพล จู่ๆเขาก็กลายเป็นคนลึกลับ ทำให้หัวใจของเธอล่ม ๆ ดอน ๆ แต่ก็ยังยอมหลับตาลง โดยดี ให้เขาพาเธอเดินไป

ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็น แต่ปาลีรับรู้ได้ ว่าดนุพลพาเธอ ออกจากห้องพักผู้ป่วย จากนั้น เดินเข้าไปในลิฟต์และ ขึ้นไปอย่างรวดเร็ว หลังจากเดินออกจากลิฟต์ ดนพลก็ พาเธอเดินขึ้นบันไดต่อไปกว่าสิบก้าว สุดท้าย ก็เรียกให้ เธอลืมตาขึ้น

“ทําอะไรล็กๆลับ..…….……

ยังไม่ทันจะได้พูดคำว่า ‘ ลับ ออกมา ปาลีก็ต้องตก ตะลึงกับฉากด้านหน้า

ในเวลานี้ เธอกับดนุพลอยู่บนดาดฟ้าแล้ว

คืนนี้ฟ้ามืดมาก ดวงจันทร์สีนวลผ่อง แสงดาวระยิบระยับ บนดาดฟ้ากว้าง มีเทียนสีแดงนับร้อย เปลวไฟลุก โชนพร้อมด้วยแสงกระพริบ จัดเรียงเป็นตัวอักษรห้าคำ อย่างประณีตและโรแมนติกมาก——” ที่รัก ผมรักคุณ ” ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดดำ มันเปล่งประกาย แวววาว งดงาม เป็นอย่างมาก

ฉากนั้น มองเพียงแวบเดียวก็รู้สึกว่ามันสวยงามมาก ดนุพล ! ”

ปาลีมองไปที่ดนุพล เธอเขินจนแก้มแดง มันโรแมน ติกมาก และเป็นความฝันในวัยเด็กของเธอพอดีเลย !

ดนุพลยิ้มพร้อมกับมองไปที่นาฬิกา จากนั้นก็พูดกับ ปาลีเบาๆว่า : “ ถึงเวลาแล้ว ที่รัก มองไปบนฟ้า ”

ปาลีเงยหน้าขึ้นมอง เธอได้ยินเพียงเสียงพลุดัง ขึ้น และเมื่อมองขึ้นไป บนฟ้าก็เต็มไปด้วยประกายที่ สวยงามของพลุในยามค่ำคืน และรวมเป็นตัวอักษรสี่ตัว ว่า —— สุข ! สันต์ ! วัน ! เกิด !

เธอนิ่งไปไม่ขยับเป็นเวลานาน !

ปาลีเอามือปิดปาก เธอตื้นตันจนพูดอะไรไม่ออก

เธอคิดว่าเลิกกันไปสี่ปีดนุพลคงจะจำวันเกิดเธอไม่ได้ แล้ว ไม่คิดเลย…..ว่าเขาจะยังไม่ลืมมัน
“ ตอนนี้ก็เที่ยงคืนพอดี ผมจะขอเป็นคนแรกที่อวยพร วันเกิดให้กับคุณ

ดนุพลพูดขึ้นมาอย่างอ่อนโยนเบาๆว่า ” ที่รัก สุขสันต์ วันเกิดครับ ! ”

ดนุพล……

ปาลีโผลเข้ากอดดนุพลด้วยความตื้นตัน “ ขอบคุณ

ค่ะ ! ”

ยัยบื้อ ระหว่างคุณกับผมยังจะต้องพูดขอบคุณอีก หรอ ? ”

ดนุพลดุพร้อมกับเอานิ้วแตะไปที่ปลายจมูกของปาลี

ปาลีย่นจมูกเล็กๆของเธอ และก็พูดอ้อนขึ้นมาว่า : ” ก็คนมันดีใจ อย่างนี้ก็ไม่ได้หรอ ? ”

ดนุพลหัวเราะออกมา จากนั้นก็สวมกอดปาลีไว้แน่น ในเวลานี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข !