ตอนที่ 338 อดทนอยู่เฉยๆ

นาถเธอต้องการเรียกหาเมธ แต่เธอไม่รู้ว่าธนัทนั้นจะ อ้มเด็กไปไว้ที่ไหน เธอกังวลใจเป็นอย่างมาก แต่ว่าการ คลอดลูกนั้นทำให้เธอหมดแรง แม้แต่ที่จะยกมือเธอก็ ไม่มีแรงพอ น้ำตาเธอไหลรินออกมาเป็นสายอย่างสิ้น หวัง !

แต่เรื่องมันก็ยังไม่จบ ตอนที่เธอถูกเข็นออกจากห้อง ผ่าตัดนั้น เธอถูกหาว่าเป็นคนบ้า เสียสติไปแล้ว และถูก ย้ายไปที่โรงพยาบาลบ้าในทันที

เธอแม้แต่จะเจอหน้าเมธเป็นครั้งสุดท้ายก็ไม่มีโอกาส และถูกจับเข้าโรงพยาบาลบ้าไปแบบนี้

คนปกติธรรมดาคนหนึ่งถูกจับส่งเข้าโรงพยาบาลบ้า ไป วันๆก็อยู่แต่กับกลุ่มคนป่วยที่จิตไม่ปกติ คนที่ไม่เคย เจอจะไม่มีวันเข้าใจเลยว่ามันเป็นการทรมานจิตใจขนาด ไหน

นาถเกือบจะเสียสติไปจริงๆแล้ว

โชคดี ที่เธอเชื่อในศรัทธาที่มั่นคง เธอบอกกับตัวเอง ในทุกวัน ว่าเมธยังคงรอเธออยู่ ลูกสาวสองคนที่น่ารัก ของเธอก็ยังรอเธออยู่ เพียงแค่ถ้าเธอสามารถหนีไป จากที่นี่ได้ ชีวิตของเธอจะยังคงมีความสุข ด้วยความมุ่ง มั่น และคิดอย่างรอบคอบนั้น ในที่สุดเธอก็หลบหนีออกมาได้สําเร็จ

แต่โชคร้ายที่ทันทีที่เธอออกมา เธอถึงได้รู้ว่าเมธนั้น หลอดเลือดในสมองแตก และการกระทำทั้งหมดของ เขาก็อยู่ภายใต้การควบคุมของธนัท และลูกแฝดทั้ง สองของเธอนั้น เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าอยู่ที่ไหน เพราะ ว่านอกจากไอริณลูกสาวของโสรจที่อยู่ในบ้านตระกูล กันตพัฒน์แล้ว ก็ไม่เห็นมีเด็กคนอื่นอยู่เลย

หรือพูดได้ว่า ลูกสาวฝาแฝดสองคนของเธอนั้นไม่มี ตัวตนเลย จะอยู่หรือตายก็ไม่รู้ได้ !

ในเวลานั้น นาถที่คิดว่าจะเจอแสงสว่างกลับทุกข์ทร มาณอย่างมาก เกือบจะพังทลายลง

คนรักของเธอ ทิ้งไปแล้ว ลูกสาวของเธอ หายไปแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ ถูกทำลายไปหมดแล้ว

เธอไม่สามารถพบเจอคนรักของตัวเองได้ และยังไม่ สามารถหาลูกสาวของตัวเองเจอ และเมื่อตระกูลกัน ตพัฒน์รู้ว่าเธอหนีออกจากโรงพยาบาลบ้าแล้วนั้น ใน เวลาเดียวกัน ก็ให้รางวัลอย่างสูงกับคนที่สามารถเจอ ตัวเธอ

นาถถูกบังคับจนไม่เหลือหนทางเดินต่อ เธอทำได้ เพียงแค่ให้ร่างกายสกปรกมอมแมมกลายเป็นขอทานที่ ตกต่ำที่สุด ด้วยเหตุนี้ ก็เลยไม่มีใครสนใจหญิงขอทานที่สกปรก และกลิ่นเหม็นสาบ !

ดังนั้น เธอเลยหลบซ่อนตัวอยู่อย่างแอบๆมาเป็นเวลา หนึ่งปีแล้ว ในที่สุดก็รอถึงการกลับมาของปาลี

หลังจากที่ฟังเรื่องราวทั้งหมดนี้ ปาลีไม่รู้ว่าจะอธิบาย อารมณ์อะไรของเธอในตอนนี้ ไม่คิดเลย ว่าจะยังมีคน ที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากขนาดนี้ รอคอยเธอ อยู่ทุกคืนวัน ถ้าหากเธอรู้เร็วกว่านี้ เธอก็จะรีบหาเวลา กลับมา และความขมขื่นหลายปีมานี้ของนาถก็อาจจะ บรรเทาลงได้ ปาลีรู้สึกผิดมากในทันที

ดูเหมือนว่านาถจะรับรู้ถึงคำขอโทษจากสายตาของ ปาลี เธอจึงส่ายหัวและพูดขึ้นว่า : “ เรื่องทั้งหมดนี้มัน เป็นเพราะธนัทกับทวิติยา นอกจากพวกเขาสองคน แล้ว ฉันไม่โทษใคร ตอนนี้ ฉันแค่อยากจะเจอเมธ และ ก็ อยากจะตามหาลูกสาวสองคน ฉันเชื่อว่าพวกเธอ จะต้องมีชีวิตอยู่แน่นอน ถึงแม้ว่าธนัทจะเป็นคนที่ไร้ จิตสำนึกอย่างที่สุดแต่เขาก็คงจะไม่ทำอะไรกับเด็กสอง คนที่ยังเล็กอยู่ขนาดนั้นหรอก เธอโปรดช่วยฉันด้วย

เมื่อพูดถึงประโยคสุดท้าย เสียงของนาถก็ต่ำจนเกือบ ไม่ได้ยิน นี่เป็นเพียงแค่คำปลอบใจตัวเธอเอง เพราะว่า เธอไม่แน่ใจเลยว่าธนัทจะมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่ หรือไม่ เพียงแค่เสี้ยวหนึ่งก็ตาม

การเผชิญหน้ากับสิ่งที่ธนัททำนั้น ปาลีเธอกลัวว่าจะไม่สามารถระงับอารมณ์โกรธไว้ได้ เขาเป็นพ่อแท้ๆของ เธอ ทำไม ทำไมฟ้าถึงต้องให้ธนัทเป็นพ่อแท้ๆของเธอ ด้วย ?

ไม่ !

เธอไม่ยอมรับ

พ่อของเธอมีเพียงคนเดียวเท่านั้น ก็คือธาม คนที่ เรียบง่าย ซื่อสัตย์ และจิตใจดี

ในชีวิตนี้ เธอยอมรับแค่พ่อคนนี้เท่านั้น

หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วสงบอารมณ์ ปาลี จึงพูดขึ้นมาว่า : “ ฉันเข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วง ฉันจะต้อง ช่วยให้เธอได้เจอกับป่ และฉันก็จะใช้ความพยายาม ทั้งหมดช่วยเธอตามหาลูกสาวทั้งสองคนด้วย ”

น้ำเสียงของปาลีแน่วแน่ เพราะเธอในตอนนี้ มีความ สามารถพอที่จะทำมันได้

ขอบคุณ ขอบคุณเธอมากจริงๆ !

จิรนาถไม่สามารถที่จะฝืนทนไม่ร้องไห้ออกมาได้ การรอคอยมาหนึ่งปี การหลบซ่อนตัวอยู่หนึ่งปีและการ อดทนมาหนึ่งปี ในที่สุดเวลานี้ เธอก็ได้มันกลับคืนมา แล้ว
ปาลีจับมือที่สั่นเทาและตื่นเต้นของจิรนาถไว้อย่าง มั่นคง และพูดขึ้นว่า : “ อย่างนั้นเธอก็รอฟังข่าวจากฉัน อย่างเงียบๆก็แล้วกัน เธออยู่ที่ไหนมีที่อยู่ไหม หรือจะ เป็นเบอร์โทรของเธอก็ได้ ”

จิรนาถส่ายหัว “ ฉันไม่มีที่อยู่ที่แน่นอน ปกติที่ไหนมี ที่หลบลมหลบฝนฉันก็นอนที่นั่น โทรศัพท์อะไรพวกฉัน นั้นยิ่งไม่มีเลย คนที่หนีออกจาโรงพยาบาลบ้ามาอย่าง ฉัน จะมีเงินติดตัวสักบาทกันได้อย่างไร ? ”

ปาลีได้ยินดังนั้น ก็ยิ่งรู้สึกลำบากใจแทนเธอมากขึ้น ไปอีก “ อย่างนั้นเธอไปโรงแรมกับฉัน ไปอยู่ที่ห้องพัก ของฉัน ”

แต่เธอไม่ได้คิดว่าจิรนาถจะยังคงส่ายหัว “ ไม่ได้ ฉัน รู้ว่าช่วงนี้เธอก็ยุ่งมากกับเรื่องดนุพลแล้ว ฉันไม่อยาก จะไปสร้างความวุ่นวายให้กับเธอเพิ่มอีก เอาอย่างนี้ ถ้าเธอจะเจอฉัน ฉันจะรอเธออยู่ที่เดิมที่หน้าประตูโรง พยาบาล “