ตอนที่ 336 ในที่สุดก็เข้าใจ

ดนุพลสายหัว และพูดอย่างลำบากว่า : “ จริงๆแล้วโรค หลอดเลือดในสมองของปู่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับจิรนาถเล็ก น้อย เดิมทีนี่เป็นความลับของตระกูลกันตพัฒน์ แต่สำหรับ คุณแล้ว ไม่จำเป็นต้องปกปิด หลังจากที่ออกไปแล้วสอง ปี จิรนาถก็ท้องลูกของคุณปู่ พ่อแม่ผมเชื่อว่าลูกคนนี้ไม่ สามารถเป็นลูกของปู่ได้ แต่กลับเชื่อ และยังยืนยันที่จะ ยอมรับ และจะแต่งงานกับจิรนาถด้วย แต่พ่อแม่ผมที่เห็นแก่ ชื่อเสียงของตระกูลแล้วจะยอมรับมันได้อย่างไร ?

“ ดังนั้นก็เลยใช้วิธีแบบเดียวกันกับที่เคยทำกับพวกเรา คือ บอกให้จิรนาถคลอดลูกแล้วตรวจสอบ DNA ก่อน จากนั้น จึงค่อยคุยกันเรื่องแต่งงาน รู้ว่าพ่อกับแม่ผมกำลังคิดจะ ทำอะไรอยู่ ขิงแก่แต่ก็ยังเผ็ดร้อน เขามีพลังมากกว่าผมใน ตอนนี้อีก เขาดูแลจิรนาถอย่างดี จนกระทั่งจิรนาถใกล้คลอด ทว่ากลับไม่คิดเลยว่าเด็กในท้องของเธอจะตายแล้ว จิรนาถ กลายเป็นบ้าไปเลย อีกทั้งปู่ก็ถูกแรงกระตุ้นครั้งใหญ่นี้จน หลอดเลือดในสมองแตก และก็เป็นอัมพาตนอนติดเตียง ตั้งแต่นั้นมา ไม่เพียงแต่แค่ไม่สามารถใช้ชีวิตเองได้ แม้แต่ พูดก็ยังไม่สามารถพูดทั้งประโยคได้แล้ว

ฟังจบ ปาลีตะลึงจนนิ่งไป

ไม่คิดเลยว่าสี่ปีที่เธอจากไป ทุกคนต่างก็เกิดเรื่องเยอะ

แยะมากมาย ทั้งสุขและทุกข์ และคุณปู่กับจิรนาถ มันเป็นโศกนาฏกรรมที่ทำให้คนถอนหายใจอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

โดยเฉพาะจิรนาถ เมื่อตอนที่เจอเธอเธออายุเพียงแค่ 18 นับๆดูแล้ว ตอนที่เธอเสียสติก็อายุแค่ 20 เอง หญิงสาวที่ สะอาดงดงามถูกทำร้ายเช่นนี้ ช่างน่าเศร้าเสียจริง !

มันจริงหรือที่ทุกคนที่เข้าไปในครอบครัวตระกูลกันตพัฒน์ มักจะมีจุดจบที่ไม่สวยงาม

ปาลีเกิดความสงสัยเล็กน้อย ความจริงนั้นเป็นอย่างที่ด พลพูดแบบนั้นจริงหรอ ? ไม่ใช่ว่าปาลีไม่เชื่อดนุพล ในทาง กลับกัน เธอเชื่อมั่นกว่าใครๆว่าดนุพลจะไม่มีทางโกหกเธอ แต่อาจจะเป็นไปได้ว่าสิ่งเหล่านี้ที่ดนุพลรู้นั้นเพียงแต่ถูก ใครบางคนจัดการมาก่อนแล้ว !

ทันใดนั้นหัวสมองของปาลี ก็ปรากฏใบหน้าของเมธกับจิร นาถขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อน โดยไม่มีเหตุผล และทันใด นั้นก็มีอีกใบหน้าหนึ่งโผล่ขึ้นมา ––ปรากฏขึ้นมาหลายครั้ง ดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่กลับเป็นหญิงขอทานคนนั้นเสมอที่ ช่วยเธอในที่มืด

ปาลีลุกขึ้นยืนในทันที เธอนึกออกแล้ว ดวงตาคู่นั้น ใช่แล้ว มันคือดวงตาคู่นั้น ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมตอนที่ เจอกับหญิงขอทานคนนั้นครั้งแรก เธอถึงรู้สึกได้ถึงความ ใกล้ชิด เพราะว่า ผู้หญิงขอทานสกปรกคนนี้ที่ใครๆก็จำเธอ ไม่ได้นั้นมีดวงตาที่เหมือนกันกับจิรนาถเลย

เมื่อคนพลเห็นว่าปาลีจู่ๆก็ลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ ทันใดนั้นเขาก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัยว่า : “ ที่รัก คุณเป็นอะไร ” ไป ? ”

ฉัน…

ตอนแรกปาลีอยากจะบอกเรื่องที่จู่ๆก็นึกขึ้นมากับดนุพล ทันที แต่แล้วเธอก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า ถ้าหากว่าหญิงขอทาน คนนั้นเป็นจิรนาถจริงๆ อย่างนั้นเธอก็ไม่ได้เสียสติ เพราะว่า ถ้าคนเสียสติแล้วจะไม่สามารถที่จะช่วยเหลือคนอื่นได้ แต่ ถ้าเธอไม่บ้าแล้วทำไมถึงทำตัวมอมแมมสกปรกเป็นขอทาน ล่ะ ? แค่กลัวว่าเหตุผลหลักๆมันอาจจะคือ——เธอต้องการจะ หลบคนตระกูลกันตพัฒน์

ถึงแม้ว่าภายในใจของปาลี รู้ว่าดนุพลนั้นไม่เหมือนกับ คนในตระกูลกันตพัฒน์ แต่ว่า ตอนนี้ในสายตาของจิรนาถ กลัวว่า เธอจะระแวงทุกคนที่มีนามสกุลกันตพัฒน์ทั้งหมด จนกว่าจะรู้ให้แน่ชัดว่าจริงๆแล้วจิรนาถต้องการทำอะไรกัน แน่ก่อน เรื่องนี้ยังไม่ต้องพูดจะดีกว่า

เมื่อคิดอย่างนั้นแล้ว ปาลีจึงตอบกลับไปว่า : “ ดนุพล จู่ๆ ฉันก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้ ฉันขอตัวก่อน แล้วจะรีบกลับ มา อย่างมากก็หนึ่งชั่วโมง คุณอยู่ที่นี่ก็ดูแลตัวเองดีๆ มีเรื่อง อะไรก็กดกริ่ง เดี๋ยวพยาบาลก็มาทันที

พูดจบ ก็ไม่รอให้ดนุพลตอบกลับ และเดินออกประตูไป แล้ว

ดนุพลตามไปสองก้าวอย่างช่วยไม่ได้ ช่วงนี้ปาลีมักจะแปลกไป เขารู้ว่าปาลีมีเรื่องปกปิดเขาอยู่ แต่เธอไม่พูด และ เขาก็ไม่ได้บังคับ เขาเต็มใจที่จะรอ และเชื่อว่าจะต้องมีสัก วัน ที่ปา จะบอกเรื่องราวทั้งหมดกับเขา

ส่วนปาลี หลังจากที่ออกจากห้องพักผู้ป่วยแล้ว ก็เดินตรง ไปยังประตูชั้นล่างของโรงพยาบาล

สืบเนื่องงจากเมื่อก่อนที่จิรนาถมักจะปรากฏตัวขึ้นโดย บังเอิญเสมอ ปาลีเลยเชื่อว่า จิรนาถจะต้องแอบตามเธออยู่ บ่อยๆแน่ๆ ดังนั้น เพียงแค่เธอไปในสถานที่ต่างๆที่เธอเข้า ออกเป็นประจํา จะต้องเจอจิรนาถแน่นอน อย่างเช่น ประตู ใหญ่ของโรงพยาบาลในตอนนี้ หรือจะเป็นโรงแรมที่เธอพัก อยู่ ไม่ก็ที่บริษัทเธอ

ผลสรุป ก็เป็นไปตามที่เธอคิด ทันทีที่ออกจากโรง พยาบาล ปาลีก็เห็นเงาๆหนึ่งอยู่ที่ทางด้านซ้ายใต้ต้นไม้ ห่างออกไปร้อยเมตร และเมื่อมองเห็นเงาที่ขดตัวเป็น ลูกบอลภายใต้แสงไฟสลัว มีเนื้อตัวสกปรกมอมแมม ดู อ้างว้าง อาจเป็นเพราะนั่งยองนานเกินไป เธอนิ่งไม่ขยับ เหมือนกำลังหลับอยู่

ปาลีค่อยๆเดินเข้าไปทีละก้าว แต่ยังไม่ทันจะเดินใกล้ เข้าไป เหมือนว่าจิรนาถจะรู้สึกตัว เงยหน้าขึ้น สายตาจ้อง ไปยังปาลีอย่างดุดัน เหมือนกับนกที่ทำให้คันธนูงงงวย ดวงตาของมันเปล่งประกายดุจดั่งสัตว์ร้าย

ปาลีถูกเธอจ้องมองจนทำให้สะดุ้งตกใจ รีบหยุดทันที
และเมื่อจิรนาถเห็นว่าคนที่ใกล้เข้ามานั้นคือปาลี เธอก็ ถอนหายใจโล่งอก สายตานั้นนิ่งจากเดิมมากในทันที จาก นั้น ก็มองปาลีตาไม่กระพริบ

ปา มองเข้าไปในแววตาของเธอ อยากจะดูผ่านสายตาว่า เธอต้องการจะทำอะไรกันแน่ แต่น่าเสียดายที่ปาลีผิดหวัง เธอนั้นพบเจอกับความยากลำบากมามากมาย ดวงตาของ จิรนาถไม่ได้ใสเหมือนดั่งเมื่อก่อนแล้ว เธอถูกควันเป็นชั้นๆ จากการที่ปกป้องเธอ คนอื่นไม่สามารถมองผ่านเข้าไปถึง เสียงในใจเธอได้เลย เพราะเธอปิดหัวใจลงไปแล้ว !

“นาถ !”

ปาลีจ้องมองเธอ และร้องออกมาเบาๆ เสียงนั้นไม่ได้ดัง แต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

ร่างกายของจิรนาถนั้นชาไปทั้งตัว จากนั้น เธอก็ค่อยๆยิ้ม ออกมาอย่างอ่อนโยนและพูดขึ้นว่า “ ในที่สุดเธอก็จำฉัน ได้แล้ว ! “