ตอนที่ 333 สีหน้าเปลี่ยนทันที

เธอ รู้ว่าผิดแล้วยังจะทำมันต่อไปอีก ! ”

จักรกฤษส่ายหัวด้วยความผิดหวัง สักพัก ก็พูดขึ้นมาว่า “ เรื่องนี้ ดนุพลคงจะยังไม่รู้สินะ ? ”

“เขาไม่รู้ ”

ปาลีสายหัวอย่างสิ้นหวังแล้วคว้ามือของจักกฤษมาจับไว้ พร้อมกับพูดด้วยความกังวลว่า “ นายห้ามไปบอกเขา อย่าง เด็ดขาด…….”

“ถ้าเธอยังทำแบบนี้ต่อไป ไม่เพียงแต่แค่จะทำลายตัวเธอ เอง แต่ยังทําร้ายคนพลอีกด้วย ! ”

จักรกฤษค่อยๆเอามือของปาลีออกไปอย่างช้าๆ พร้อมกับ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนเป็นเย็นชาว่า : ” เธอเลือกที่จะ ทําต่อไปอย่างไม่ลังเล แล้วดนุพลล่ะ เขาจะทําเหมือนเธอ ไหม ? เธอควรจะให้โอกาสเขาได้เลือกบ้าง ——ว่าจะทำ เรื่องๆบ้าๆไปกับเธอ หรือว่าจะยอมรับความจริง ? เขาควรจะ ตัดสินใจด้วยตัวเอง

ความหมายก็คือ เขาไม่ได้คิดที่จะช่วยปาลีปกปิดเรื่องนี้กับ ดนุพล

ปาลีได้ยินดังนั้น ดวงตาที่กังวลของเธอก็เป็นสีแดงก่ำ และพูดขึ้นมาอย่างเสียงแข็งว่า : “ นายพูดง่ายจังเลย นั่นเป็นเพราะว่าเรื่องมันไม่ได้เกิดขึ้นกับนายน นายไม่มีวันที่จะ เข้าใจเลยว่าหลังจากที่ฉันรู้ความจริงแล้วฉันผ่านแต่ละวัน มาได้อย่างไร วิญญาณของฉันมันถูกลงโทษให้เจ็บปวดใน ทุกๆวินาที ในทุกๆวันฉันต้องทนกับความทุกข์ทรมาน กินไม่ ได้นอนไม่หลับ บางครั้งก็หลับลงไปอย่างยากลำบากและ ถูกฝันร้ายปลุกตื่นขึ้นมา ความเจ็บปวดแบบนี้มันเจ็บมันปวด เกินไปจริงๆ ให้ฉันรับมันคนเดียวก็พอแล้ว ฉันไม่อยากให้ ดนุพลต้องมาทนทุกข์กับพวกนี้ด้วย นายเข้าใจไหม ?

ได้ยินดังนั้น ในที่สุดสีหน้าของจักรกฤษก็เปลี่ยนไป

หลังจากที่เงียบไปนาน จักรกฤษก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เขา หันกลับแล้วเดินตรงไปยังห้อง 1013 ซึ่งเป็นห้องของดนุ พล

ปาลีกัดริมฝีปากล่างพร้อมกับรีบเดินตามไปทันที

ในใจ กลับไม่สงบเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าคำพูดของเธอ เมื่อกี้สามารถโน้มน้าวจักรกฤษได้ไหม และก็ไม่แน่ใจด้วย ว่าเขาจะบอกความจริงกับดนุพลหรือเปล่า ตอนนี้ สิ่งที่เธอ ทำได้ก็คือเดินตามติดจักรกฤษไม่ห่าง เพราะเธอไม่สามารถ ที่จะหยุดเขาไม่ให้ไปเจอดนุพลได้ แต่เธอจะไม่ให้โอกาส เขาได้พูดความจริงออกมาแน่

ในห้อง ดนุพลปิดทีวีไปนานแล้ว เขานั่งอยู่หน้าโน๊ตบุ๊ค กำลังจัดการกับเรื่องยุ่งๆของรัฐบาลที่ส่งมาโดยเลขา และ ทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู เขาก็รีบปิดโน๊ตบุ๊คลง แล้วเปิด ทีวี แกล้งทำเหมือนว่ากำลังดูทีวีอยู่
จริงๆเขาไม่อยากให้ปาลีต้องมากังวลกับตัวเขา ไม่ต้อง สงสัยเลยว่าในเวลานี้ถ้าเขายังคงทำงานอยู่ ปาลีจะต้อง เจ็บปวดแน่นอน ดังนั้น ต่อหน้าปาลี เขาทําได้เพียงแค่ต้อง แสดงอะไรที่ทําให้เธอรู้สึกสบายใจ

เมื่อประตูเปิดออก ปาลีกับจักรกฤษเดินเข้ามาพร้อมกัน ดนุพลก็ต้อนรับด้วยความประหลาดใจทันที เขาเอื้อมมือ ออกจากที่กอดปาลีอยู่ในระยะสายตาของเขาสักพัก จากนั้น ก็พูดกับจักรกฤษอย่างยิ้มแย้มว่า : ” จักรกฤษ นายมาได้ยัง ไง เหมือนว่าฉันยังไม่ได้บอกนายเลยว่าฉันอยู่ที่นี่ ข่าวไป เร็วจริงๆ โตมากขึ้นเลยนะ ! ”

ตั้งแต่ที่แตกแยกกับนัฐพงษ์ ดนุพลก็ยิ่งหวงแหนมิตรภาพ ระหว่างเขากับจักรกฤษ

ทั้งสามคนเติบโตมาด้วยกัน ความเป็นพี่น้องไม่ใช่ว่าคน ทั่วไปจะสามารถเข้าใจได้ มันน่าเสียดายที่ก่อนหน้านี้ นัฐ พงษ์ทรยศและหักหลังมิตรภาพระหว่างพวกเขา

จักรกฤษจ้องมองไปยังมือของดนุพลที่โอบเอวของปาลี อยู่ จากนั้น ก็ยิ้มแย้มพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า : “ ใครบอกให้ นายมีแฟนแล้วลืมเพื่อน มีคนสวยอยู่ข้างๆก็ลืมฉันไปแล้ว นอนอยู่โรงพยาบาลก็ยังไม่บอกกันสักคำ ระวังฉันจะโกรธ ให้ ”

“ มีแฟนแล้วลืมเพื่อน ? นี่นายเป็นคนจดสิทธิบัตรสี่คำนี้ หรอ หลายปีมานี้นายทำเรื่องที่นายมีแฟนแล้วลืมเพื่อนน้อย ซะที่ไหน ฉันชินแล้ว ไม่ใช่ฉันพูด สี่คำนี้ นายเป็นคนที่มีคุณสมบัติน้อยที่สุดที่จะพูดคำพวกนั้นได้ ”

ดนุพลเอื้อมมือไป ตบที่บ่าของจักรกฤษอย่างยิ้มแย้ม แน่นอนว่าไม่ได้รุนแรงอะไร

นั่นคือการแสดงออกของความเป็นพี่น้องระหว่างผู้ชาย

ที่ดนุพลพูดนั้นทำให้จักรกฤษรู้สึกเขินอาย เขาเกาหัว พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “ โอเค อย่างไรซะทุกครั้งที่ทะเลาะ กันฉันก็ไม่เคยชนะนายเลยสักครั้ง ฉันยอม

ปาลีที่ยืนมองอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา ด้วยความโล่งอกอย่างเงียบๆ เห็นอย่างนี้แล้ว จักรกฤษไม่ น่าจะพูดความจริงออกมาแล้ว

ต่อมา ดนุพลกับจักรกฤษก็ได้ดูการแข่งขันฟุตบอลด้วยกัน และเมื่อดูจนอินไปกับมัน ทั้งสองพี่น้องก็ลืมอาการหน้าแดง เขินอายทั้งหมดไปและส่งเสียงเชียร์ทีมฟุตบอลในทีวี และ เมื่อทีมที่พวกเขาเชียร์นั้นทำประตูได้อย่างสวยงาม พวกเขา ก็กอดกันด้วยความตื่นเต้น

และแน่นอนว่าดนุพลก็ได้รับสวมกอดปาลีที่อยู่ข้างเขาไม่ กล้าห่างมาตลอดอีกด้วย เพื่อความเสมอกัน

และเมื่อตอนที่จักรกฤษจะกอดปาลีเพื่อความเสมอกันด้วย นั้น ดนุพลก็เตะเข้าไปที่กลางก้นของจักรกฤษ จากนั้น เขา ก็กลิ้งไปบนพื้น และตะโกนออกไปว่าดนุพลมีแฟนแล้วลืมเพื่อน ไม่เท่าเทียม ลำเอียง จากนั้น ดนุพลก็หัวเราะเสียงดัง และโยนหมอนไปพร้อมกับด่าไป ไปตายซะ !

นานมาแล้วที่ปาลีไม่ได้เห็นดนุพลมีความสุขแบบนี้ มอง ไปปลายตาของเธอก็มีน้ำตา ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าเมื่อ กี้ทำไมจักรกฤษถึงพูดคำเหล่านั้น เป็นเพราะจะขจัดความ กังวลของเธอ และยิ่งไปกว่านั้นก็เพราะจะขจัดความกังวล ของดนุพลด้วย ความเป็นพี่น้องระหว่างพวกเขานั้นไม่ได้ หนักแน่นน้อยไปกว่าความเป็นพี่น้องระหว่างเธอกับปิยะเลย

หลังจากที่ทั้งสองคนดูฟุตบอลไปเป็นเวลากว่าสองชั่วโมง แล้ว จักรกฤษก็ถูกขัดจังหวะด้วยสายโทรศัพท์เรียกเข้าจาก วิสาข์ และบอกลากับดนุพลอย่างไม่เต็มใจ

ปาลีก็รีบเดินออกไปส่งทันที

และเมื่อประตูปิดลง ตอนที่ข้างนอกก็มีเพียงแค่ปาลีกับจัก รกฤษสองคน รอยยิ้มบนใบหน้าของจักรกฤษก็จางหายไป ในทันที และเขาก็จ้องมองไปที่ปาลีเหมือนในตอนแรก