ตอนที่299 หวนคิดอดีต

แม้ธนัทจะอายุ50กว่าปีแล้ว บวกกับช่วงนี้เขาติดบุหรี่เกิน ไปเลยซูบผอมไปมาก แต่ผู้ชายยังคงเป็นผู้ชาย ในด้าน แรงพวกเขามักจะได้เปรียบเสมอ วิสา พอโดนเขา มคอ ก็หายใจไม่ออกจนหน้าแดงขึ้น เพิ่งแค่ชั่งฃระเธอก็รู้สึกว่า ตนเองจะตาย

โชคดีที่ธนัทไม่ได้อยากบีบให้วิสาข์ตายจริงๆ เห็นได้ผลที่ ตนเองอยากได้แล้ว เขาก็ทิ้งวิสาข์ลงบนพื้น

วิสาข์ที่ล้มลงบนพื้นก็เริ่มไอขึ้นมา หลังนั้นเธอก็ดึงมุมปาก แล้วยิ้มออก รอยยิ้มนั้นทำให้ธนัทโกรธมาก

“นี่แกยิ้มอะไร”ธนัทมิ้งมโหกว่าเดิม

วิสาข์สบเข้าสายตาที่ดุดันของเขา ทันใดนั้นเธอรู้สึกสะใจ มาก เวลานั้นเธอก็ลืมไปแล้วว่าปาลียังซ่อนอยู่ในตู้เสื้อผ้า พูดด้วยเสียงดัง“ฉันกำลังหัวเราะแกอยู่ไง หัวเราะที่แกก็ ตกหลุมในกํามือฉัน แกรู้ไหมว่าฉันคาดหวังวันนี้มานานเท่า ไหร่แล้ว ? 27ปี 27ปีเต็มๆ แกรู้ไหมว่าฉันผ่านมาได้ยังไง ทุกอย่างที่ฉันจะทนไม่ไหวฉันก็จะนึกถึงแก ทุกครั้งที่นึกถึง สีหน้าแก ถึงจะเจ็บปวดแค่ไหนฉันก็ทนได้ไหม ก็เพื่อรอวันนี้ แหละ”

ธนัทตกใจ ไม่เข้าใจเลยว่าวิสาข์พูดอะไรอยู่นี่แกพูดบ้า อะไรกัน 27ปีอะไรกัน 27ปีก่อนฉันไม่ได้รู้จักแกเลยด้วยซ้ำ แกอย่ามาทำเป็นบ้า บอกฉันมา แกใส่อะไรเข้าในบุหรี่ของฉัน เอายาแก้พิษมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”

“ฉันใส่อะไรเข้าไปแกก็เดาออกแล้วไม่ใช่หรอ ไม่งั้นแกก็ ไม่พุ่งมาหาฉันหรอก อย่าไปคิดหายาถอนพิษอะไรเลย ของ แบบนี้จะมายาถอนพิษที่ไหน”

วิสาข์ยิ้มอย่างต้นพอพพิที่มีพิษ ของแบบนี้พอติดแล้วมี แต่ต้องสูบไปเรื่อยๆ จนถึงตาย”

ธนัทหลับตาด้วยความสิ้นหวัง ผู้หญิงคนนั้นโหดร้อยถึง เพียงนี้ เมื่อฆ่าคามันก็แค่ใช้มีดแทงแล้วตาย แต่เธอกลับใช้ วิธีโหดร้ายแบบนี้ทำให้เขาค่อยๆตาย ตกลงเป็นเพราะอะไร เธอถึงได้บ้าคลั่งอย่างนี้

ทันใดนั้นธนัทอยากรู้เหตุผลมาก เขากดความโมโหใน ใจลงมา พูดขึ้นเพื่อให้ฉันติดยาเสพติด เธอทำถึงขนาด มอบตัวให้ฉันและติดยาไปพร้อมกับฉัน ทำไม เป็นเพราะ อะไรเธอถึงได้เคียดแค้นฉันถึงเพียงนี้

ช่วงนี้ที่ธนัทสูบบุหรี่ที่วิสาข์ทำให้เขาโดยเขาไม่ตั้งระวัง เอาไว้ก็เพราะบุหรี่นั้นมันดูพิเศษ และตอนที่สูบวิสาข์ก็มักจะ สูบกับเขาและยังสูบเยอะกว่าเขาด้วย ดังนั้นเขาเลยำม่ำเคิ ดมาก

จะมีใครที่ไหนที่วางยาให้ก่อนแล้วยังวางยาให้ตนเองไป ก่อนล่ะ แต่วิสาข์กลับทำแบบนี้

ธนัทคิดไม่ออก สำหรับวิสาข์ เขาไม่เคยทำเรื่องที่ผิดกับเธอ ที่เธอบอกว่า27ปีก่อนนั้นเขาไม่เข้าใจจริงๆ พอคิดถึงผู้ หญิงคนหนึ่งเกลียดตนเอง27ปีเต็มไ สุดท้ายยังใช้วิธีโหด ร้ายแบบนี้มาทำร้ายเขา เขาก็รู้สึกกลัวจนตัวสั่น

เห็นธนัทถามด้วยความไม่เข้าใจ วิสาข์ยิ่งรู้สึกเกลียดเขา มากขึ้น ที่แท้เธอเกลียดเขามา20กว่าปีแต่เขากลับลืมเธอ ไปตั้งนานแล้ว

ทันใดนั้นเธอไม่อยากเก็นมันอีกต่อไป อยากจะพูดมันออก มาให้หมด

ดังนั้นวิสาข์หันตัว เปิดตู้นิรภัยที่อยู่ข้างหัวเตียง เอารูปใบ หนึ่งออกมาจากในนั้น รูกนั้นยังเป็นรูปขาวดำที่เก่าแก่ บนรูป มีผู้หญิงและผู้ชายคนหนึ่ง ทั้งสองล้วนอายุน้อยมาก

ผู้ชายดูหล่อเหลาสดใส ผู้หญิงงดงามมีเสน่ห์

ทั้งสองกอดกันและยิ้มอย่างมีความสุข

แค่มองตาเดียว นัยน์ตาของธนัทก็หดขึ้น เพราะผู้ชายบน รูปนั้นก็คือเขา เพียงแต่เป็นเขาในตอนที่อายุยี่สิบกว่าปี

และผู้หญิงที่ยิ้มหวานอยู่ในอ้อมกอดเขานั้น เขารู้สึกคุ้นตา มาก แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก

“ทำไม จําเธอไม่ได้แล้วหรอ”วิสาข์กำฟันถามขึ้น

“เนต……
ธนัทขมวดคิ้ม แต่ต่อมาก็ส่ายหัว ไม่ เธอไม่ใช่……

ผู้หญิงบนรูปนั้นแค่มองก็รู้สึกเหมือนกับเนตแม่ของภาสวร ที่เขาเคยตกหลุมรักมาก แต่มองให้ละเอียดก็รู้ว่าไม่ค่อย เหมือน เพราะในความจำของเขา เนตไม่เคยยิ้มอย่างมีคาม สุขแบบนี้มาก่อน

สิ่งที่สำคัญ เพราะความสำพันธ์ที่พิเศษระหว่างพวกเขา เขากับเนตไม่เคยได้ถ่ายรูปคู่กัน

“แกจําไม่ได้แล้วจริงๆ…วิสาข์โกรธจนยิ้มออกมา แต่ เสียงที่เธอยิ้มนั้นกลับยิ่งเศร้ากว่า

“เธอเป็นใคร ทำไมมีรูปที่ถ่ายคู่กับฉัน”

ธนัทอยากรู้มาก เพราะเขาจำไม่ได้แล้วจริงๆ สำหรับผู้ หญิงในรูปนั้นเขาลืมไปหมดทุกอย่างแล้ว