ตอนที่260 น่ารคัญ

หลังจากที่ธวัฒน์เตือนไป ปาลีถึงรู้สึกว่าเมื่อวันหลังจาก เจอธามไป เธอก็เปลี่ยนเป็นใช้อารมณ์ง่ายขึ้น

ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ปาลีเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มกับธ วัฒน์ นายพูดถูก ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องทำไม่ใช่ร้องไห้ แต่เป็น ยิ้มมองพวกเขาร้องไห้”

พูดจบปาลีก็เอาแปรงสีฟันในกระเป๋าออกมา แล้วดึง เส้นผมเส้นหนึ่งจากหัวของตนเอง ยื่นให้ธวัฒน์“นี่เป็น แปรงสีฟันของพ่อแม่ฉัน ฉันไปเอาจากที่บ้าน อยากจะ ตรวจDAN-ของพวกเขาและของฉัน นายช่วยฉันไปติดต่อ โรงพยาบาลที่เชื่อถือได้”

ธวัฒน์รู้สึกตกใจ“ทำไมเธอต้องไปตรวจDNA หรือเธอ สงสัยว่าพ่อแม่ของเธอไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆหรือ ? ”

ปาลีพยักหน้า“ที่จริงฉันก็สงสัยอยู่ตลอด คราวนี้ได้เจอกับ ขวัญชีวี ยิ่งทำให้เธอแน่ใจจุดนี้ไป”

เธอไม่สนหรอกว่าแม่แท้ๆของเธอเป็นใคร แต่เธอสนใจ ธาม ตอนนี้แค่หวังว่าผลตรวจDANนั้นออกมา ธามเป็นพ่อ แท้ของเธอ

เห็นปาลีที่นิ่งสงบเหมือนกำลังเล่าเรื่องคนอื่น ธวัฒน์รู้ว่า ปาลียอมรับความจริงนี้ไปแล้ว รับของที่ปาลียื่นมา ธวัฒน์ พูดว่า“โอเค ผมจะทำให้ ประมาณ7วันจะได้ผล
ปา คิดไปสักพักแล้วพูดต่อว่า “ตอนบ่ายฉันจะให้ของ

ติดตัวของคนอื่นอีก แล้วนายก็เอาไปตรวจด้วยกัน”

ในเมื่อจะตรวจ งั้นของวิสาข์ก็ตรวจไปด้วยเลย อย่างนี้ผล ที่ได้ออกมาจะแม่นชัดยิ่งขึ้น

ธวัฒน์พยักหน้า เขาไม่ได้ไปถามว่าคนนั้นคือใคร เรื่อง ส่วนตัวของปาลีถ้าเขาไปถามมากเธออาจจะรู้สึกเบื่อได้

พูดจบ ปาลีก็โบกมือเรียกรถ ธวัฒน์อดไม่ได้ที่จะถาม ขึ้น”ตอนนี้เธอจะไปไหน”

ปาลียิ้มแบบผิดปกติ“บริษัทเอวีร่า”

ตอนนี้ถึงเวลาลงมือกับรฐาแล้ว

พูดจบธวัฒน์ทำหน้าตกใจนิดๆ”หุ้นส่วน5%ของขวัญชีวี เธอได้มาแล้วหรอ”

ปาลีพยักหน้า “ฉันบอกแล้ว อย่าประเมินขวัญชีวีสูงเกินไป เธอหลอกง่ายมาก” พูดเสร็จปาลีก็นั่งเข้าไปในรถ

ธวัฒน์อึ้งไปเล็กน้อยแล้วส่ายหัวยิ้มๆ ก็ขึ้นรถไปเหมือนกัน ที่แท้ปาลีฉลาดกว่าที่เขาคิดไว้

ตอนที่ปาลีกับธวัฒน์นั่งรถไปบริษัทของรฐา ดนุพลก็ถึง โรงพยาบาลแล้ว
ไอริณพักอยู่ในห้องคนไข้VIP ตอนเข้าถึงนัฐพงษ์กำลัง ดูแลไอริณอยู่ ส่วนธนัทกับทวิติยาก็เพิ่งออกจากโรง พยาบาลไปเก็บเสื้อและของใช้ประจำวันของไอริณ

เมื่อได้ดูอาการของไอริณและได้ยืนยันว่าไอริณแค่ต้อง พักที่โรงพยาบาลสิบกว่าวันก็หายดี เขาก็รีบร้อนอยากจะ ออกไปอีก

เมื่อกี้ที่เขาเรียกปาลีลงจากรถ ดนพลรู้สึกว่าสีหน้าของปา ลีแปลกๆ เกรงว่าความพยายามของเขาเมื่อคืนคงเปลืองไป อีกแล้ว

เห็นดนพลเพิ่งมาก็คิดจะไปอีก โสรจก็รีบเดินตามเขาออก มา แล้วกอดเขาจากข้างหลัง พูดด้วยน้ำเสียงร้องไห้”ดนุ พล ทำไมสองวันนี้คุณไม่กลับบ้าน ไอริณกับฉันคิดถึงคุณ มาก ตอนไอริณโดนน้ำร้อนลวกเธอก็เรียกหาพ่อตลอด แต่ คุณเพิ่งมาก็จะไปอีก รอไอริณตื่นขึ้นมาถ้าไม่เห็นคุณ เธอ ต้องร้องไห้เป็นใหญ่แน่

“ไอริณไม่ได้ขี้ร้องไห้อย่างที่เธอพูด เธอเป็นเด็กดี ฉันยัง ดีธุระ ตอนคืนค่อยมาดูไอริณ”ดนุพลขมวดคิวแล้วดึงมือของ โสรจออก ก้าวเท้าเดินจากไป

“ดนุพล”00เห็นน้ำตาของตนเองไม่สามารถให้ดนุพลอยู่ ต่อได้ เธอก็ไม่ทําเป็นอ้อนวอนอีก เดินถึงหน้าของดนุพล ถามอย่างเยือกเย็นเรื่องอะไรจนทำให้คุณยอมทิ้งลูกกับ เมียไปสองวัน คุณรู้ไหมฉันโทรไปหาคุณกี่รอบ พอโทรไป ก็บอกว่าให้ฝากข้อความไปกล่องข้อความเสียง โทรไปที่สำนักงานของคุณ เลขาคุณก็บอกว่าคุณไม่อยู่ ฉันจะไปหา คุณที่สำนักงาน รูปถก็ขวางฉันไว้ไม่ให้เข้า ดนุพลคุณยัง หลบหนีฉันอยู่ใช่ไหม คุณมีผู้หญิงคนอื่นแล้วใช่ไหม”

ดนุพลไม่อยากทะเลาะกับโสรจที่โรงพยาบาล แต่พอเห็น สภาพดุเดือดของโสรจ เขารู้สึกเบื่อมาก สี่ปีนี้เขาก็มองเธอ ให้ชัดเจนแล้ว ทำไมเมื่อก่อเขาไม่เคยปรากฏเลยว่าโสรจไม่ สวย ไม่น่ารักและไม่รู้แต่งตัวเลยสักนิด

เมื่อเผชิญกับการสืบถามของโสรจ เขาอยากจะดำเนิน สัญญาที่เขาเขาให้ปาลีเมื่อคืนตอนนี้ เขาเลยหน้าและมอง ตาของโสรจ พูดว่า “เราหย่ากันเถอะ”