ตอนที257 ความแข็งแกร่ง อ่อนดยน

ปาลีมีแต่จ้องมองดนุพลอย่างเยือกเย็น”คุณปิดแล้ว สิ่ง ที่ในสายตาจของไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความเกลียดชัง ตอนนี้ฉันเกลียนคุณเท่านั้น อีกทั้งฉันไม่ได้ชื่อที่รัก ฉัน ชื่อ—Zoey”

ถึงเธอจะเกลียดเขา แต่เธอยังคงไม่สามารถใจแข็งที่ ลงมือกับเขา ตั้งแต่ที่เธอกลับมา คนที่เธอไปแก้แค้นนั้นล้วน เป็นคนที่อยู่รอบเขา บางทีในใจเธออาจจะยังมีความรู้สึกที่ ตนเองไม่สารถพูดให้ชัดเจนอยู่อีก

ดนุพลส่ายหัวอย่างเจ็บปวด “ทำไม เธอบอฉันมาว่าทำไม ทำไมเธอต้องเกลียดฉัน ทำไมเธอจากไปก็ไปสี่ปี ทุกอย่าง เป็นเพราะอะไร

เมื่อฟังที่ดนุพลกำลังถามหาอยู่ หัวใจของปาลีก็สั่นขึ้นมา เธอค่อยๆหันหัวมา ตั้งแต่กลับมานี่เป็นครั้งแรกที่เธอมองดน พลอย่างจริงจัง

สีปีแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็ใกล้จะอายุ30ปีแล้ว แทบกับความ หล่อเหลาของเมื่อก่อน เขาในตอนนี้มีเสน่ห์ยิ่งกว่า แต่ สายตาที่สดใสคู่นั้นกลับดูเศร้าหมอง

“ดนพล…..”

ปาลีมองจนใจลอย จนเรียกชื่อที่เธอเรียกในใจมาห่ยครั้ง ออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ดนุพลร่างกายแข็งทื่อ ต่อมาก็ยิ้มออกมา ยิ้มนั้นราวกับ ดอกไม้ที่แบ่งปัน

“ที่รัก”

ดนุพลกอดปาลีด้วยความตื่นเต้น เขากอดแน่นอมาก ราวกับอยากกอดปาลีให้หลอมเข้าร่างกายของตนเอง

ปาลีโดนเขากอดจนรู้สึกเจ็บปวด แต่ก็ตกใจที่เธอเริ่มหวั่น ไหวกับเขาอีกแล้ว

ไม่ ไม่ได้!

“ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน……….ปาลีพยายามดิ้นรนอยากจะออก จากอ้อมกอดของดนุพล

“ฉันไม่ปล่อย ฉันจะไม่ปปล่อยมืออีกแล้ว”

ดนุพลเห็นปาลีทำเหมือนเม่นตัวน้อยอีก ไม่เพียงแต่ ทำลายเขายังทำร้ายตนเอง วินาทีนั้นเขาก็แข็งแกร่งขึ้นมา มือหนึ่งไปกอดเอวของปาลี อีกมือหนึ่งไปกอดขาสองข้าง ของเธอ อีกทั้งยังนีบเธอแรงๆ ยังไงก็ไม่ยอมปล่อย

แรงของปาลีจะสู้กับดนุพลได้ซะที่ไหน เธอมีแต่อยู่ในอ้อม กอดของเขานิ่งๆ

ปาลีดิ้นรุนไม่ได้ก็ร้อยรนขึ้นมาจนน้ำตาไหล”ดนุพล ไอ้คน เลว ฉันเกลียดนาย ๆๆ…..
เห็นปาลีร้องไห้ ดนุพลก็รีบร้อนขึ้นมา ใจที่เพิ่งแข็งแกร่ง ขึ้นก็อ่อนลงมาทันที

ชาตินี้เขาไม่กลัวอะไรเพียงแต่กลัวปาลีร้องไห้

“ที่รัก อย่าร้องไห้นะ อย่าร้องไห้……

ดนุพลมองปาลีด้วยความเจ็บใจ แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ เห็นปาลีพูดแต่เกลียดเขา ทันใดนั้นเขาทำตัวไม่ถูกอีกแล้ วก้มหัมจูบลงไป

มื้อไม้ของปาลีไม่สามารถขยับได้ นี้เธอหลบหนีไม่ได้อีก เมื่อริมฝีปากของทั้งสองติดด้วยกัน เธอเบิกตาโต สมองก็ ว่างเปล่า

เมื่อได้สำผัสรสชาติของปาลีอีก ยังคงสดหวานเหมือน เดิม ความรู้สึกที่แสนดีนั้นทำให้ดนุพลซาบซึ้งมาก

ตอนแรกแค่จูบเบาๆแต่สุดท้ายก็ยิ่งแรงขึ้นไปอีก ปาลึกลับ หลงไหลในจูบนี้

แต่ชั่วขณะในสมองของปาลีก็ปรากฏหน้าของโสรจ บางที ในช่วงเวลาสี่ปีที่เธอจากไปนั้น ดนุพลก็จูบโสรจแบบนี้ คิดถึงนี่ปาลีก็มีสติขึ้นมาทันที

ดังนั้นเธอเลยไม่ลังเลี่จะกัดดนุพลไปแรงๆ
ดนพลเจ็บจนร้องออกมา ก็ห่างออกจากปากของปาลีทันที เลือกไหลตามมุมปากของเขา ปาลีกล้ามากัดเขา แต่เมื่อ เห็นปาลีจ้องเขม็งเขาด้วยใบหน้าแดงก่ำ เขากลับไม่โกรธ เลยักนิด

แต่เขายังกอดปาลีอยู่ เขาเอาหน้าไปติดที่ผมของปาลี พูดด้วยความอ่อนโยน“ที่รัก ขอโทษที่ฉันมีแต่ขังเธอไว้แบบ นี้ ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ เธอก็ไม่มีทางให้ฉันเข้สใกล้เลยสักนิด เธอไม่รู้ฉันอยากอยู่แบบนี้กับเธอมากแค่ไหน”

ปาลีหลบตาอย่างเจ็บปวดและไม่พูดอะไรอีก

มีแค่พระเจ้ารู้ว่าตอนในใจเธอวุ่ยวายแค่ไหน ตอนที่ดนุพล กอดเธอ ความอบอุ่นนั้นยิ่งแรงกว่า4ปีก่อน เธอไม่ยอมรับไม่ ได้ว่าเธอยังรักผุ้ชายคนนี้อยู่

แต่ความรักแบบนัยิ่งทำให้เธอเจ็บปวด

เห็นปาลีค่อยๆอ่อนลงมา ดนุพลรู้ว่าเธอค่อยๆยอมรับการ สัมผัสของตนเองแล้ว

ทั้งสองก็กอดแบบนี้กันเงียบๆ ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหนด พลจึงพูดว่า“ตอนนี้บอกฉันมา วันนั้นทำไมเธอต้องหนีไป