ตอนที่ 247 ในที่สุดก็รู้

สําหรับจาริณี ในใจลึกๆของปาลีนั้น เธอไม่ได้นับถือเป็น แม่——ในวันนั้น ลูกในท้องเธอถูกทำร้ายจนแท้ง เธออยู่โรง พยาบาลของนัฐพงษ์กว่า 20 วัน และเมื่อตื่นขึ้น ธามกับดน พลเฝ้าเธออยู่ที่ข้างเตียงตลอด แต่แล้วจาริณีล่ะ ไม่เคย ปรากฏตัวแม้แต่ครั้งเดียว

ตั้งแต่นั้นมา หัวใจของปาลีแตกสลายเรียบร้อย ไม่มีทาง ให้อภัยจาริณีอีกต่อไป จากนั้น เธอก็รับรู้แค่เพียงธาม พ่อ เธอคนนี้ !

และเมื่อเห็นว่าขวัญชีวีไม่คิดที่จะบอกความจริงกับเธอนั้น ปาลีก็พูดขึ้นมาอีกว่า : “ เธอไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฉันก็จะออก ไปบอกความจริงวิสาข์กับจักรกฤษ และเมื่อตระกูลกาฬดิษย์ พิสูจน์ได้ว่าเธอกล้าที่จะหลอกพวกเขา เธอก็น่าจะรู้นะว่า เธอจะมีจุดจบอย่างไร

“ไม่!”

ขวัญชีวีกลัวที่สุดก็คือประโยคนี้ของปาลี แค่เพียงได้ยิน ว่าปาลีจะเปิดเผยหน้ากากของเธอ ทันใดนั้นก็วิตกกังวล พร้อมกับดึงให้ปาลีหยุด และขอร้องอ้อนวอนว่า : “พี่ปาลี ถือว่าเห็นแก่ความเป็นพี่น้องของเราใน 20 ปีที่ผ่านมาเถอะ ขอร้อง อย่า………

อย่ามาพูดเรื่องความสัมพันธ์ไร้สาระอะไรที่นี่ ใครเป็นพี่ เธอ ? ใครมีความเป็นพี่น้อง 20 ปีกับเธอ ? หน้าของเธอยังด้านได้กว่านี้ได้อีกไหม ? ”

ปาลีสะบัดมือของเธอออกไปอย่างไม่มีความเกรงใจ เมื่อ เห็นว่าขวัญชีวีเป็นอย่างนี้ก็อยากจะอ้วก ทันใดนั้น ก็พูด อย่างเย็นชาว่า : “ ฉันขอถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย เธอจะพูด หรือไม่พูด ?

ฉันพูดแล้ว ! ”

เมื่อขวัญชีวีเห็นว่าปาลีนั้นเปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างมาก เธอจึงต้องยอมประนีประนอมในที่สุด เธอก้มหัวลง พร้อม กับกัดฟันและพูดว่า : “ ก่อนที่วิสาข์จะแต่งงานกับตระกูล กาฬดิษย์นั้นเธอเคยมีลูกสาวแล้วหนึ่งคน ตั้งแต่เล็กจนโตก็ ถูกเลี้ยงอยู่ในหมู่บ้านของพวกเรา ครั้งแรกที่เจอกับเขาคือ วันที่พ่อบาดเจ็บสาหัสจนเกือบจะไม่ฟื้นขึ้นมาแล้ววันนั้น ใน ตอนนั้นฉันรู้สึกว่าสายตาที่เธอมองฉันนั้นมันไม่เป็นมิตรเลย เดือนที่แล้วชยุตสามีของเธอตายแล้ว เธอเลยกลับมาหาแม่ ของพวกเรา และบอกว่าเธอจำลูกสาวได้ ฉันรู้ดีว่าแม่คลอด ฉันมา แต่ตอนนั้นแน่นอนมันต้องปฏิเสธ แต่แม่บอกว่า เข้า มาเป็นลูกคนที่สองของตระกูลกาฬศิษย์นั้นเป็นสัญญาที่ แน่นอน เลยบอกให้ฉันแกล้งไปแทนที่ เรื่องมันก็เป็นแบบ นี้ ฉันก็แค่อยากจะใช้ชีวิตดีๆในตระกูลกาฬดิษย์บ้างไม่กี่วัน แล้วฉันก็ไม่ได้ทำเรื่องเสียหายอะไรซะหน่อย !

ขวัญชีวีอธิบายจริงบ้างไม่จริงบ้าง ส่วนจริงๆแล้ว เรื่องจริง คือวันนั้นวิสาข์จำเธอ แต่ถูกจาริณีทำให้เข้าใจผิด ว่าเด็กที่ เธอเคยเลี้ยงมานั้นคือขวัญชีวี แต่จริงๆเป็นปาลีต่างหาก
และแน่นอนว่าส่วนนั้น ถูกขวัญชีวีปกปิดอย่างแนบเนียน

เธอเข้าใจอย่างถ่องแท้ ว่าส่วนนี้ไม่สามารถให้ปาลีรู้ได้ ไม่ อย่างนั้น เธอจะได้ตายโดยไม่มีที่ฝังศพอย่างแน่นอน

ปาลีได้ฟังดังนั้น ก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง และคิดว่าขวัญชีวี นั้นไม่ได้พูดความจริงออกมาทั้งหมด อย่างเช่น ทำไมวิสาข์ เห็นขวัญชีวีแค่แวบเดียวก็รู้สึกว่าเธอเป็นลูกสาวแล้ว ? เธอ สงสัยแค่เพียงปัญหานี้

ยิ่งไปกว่านั้น พอนับตามเวลาดูแล้ว วิสาข์คลอดลูกสาว ก่อนที่จะแต่งงานกับตระกูลกาฬดิษย์ อย่างนั้นแล้ว ลูกสาว ของเธอคนนี้ก็ต้องแก่กว่าจักรกฤษสิ แต่ว่า ปีนี้จักรกฤษอายุ 24 แต่ขวัญชีวีกลับอายุ 23

เห็นชัดๆว่านับอายุแล้วมันไม่ถูกต้อง ทำไมวิสาข์ถึงเข้าใจ ผิดในเรื่องเล็กๆแบบนี้ได้ ?

ยิ่งคิดแล้วปาลีก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ถูกต้อง

ขวัญชีวีเห็นสีหน้าของปาลีที่กำลังคิดอย่างรอบคอบนั้น ก็กลัวว่าปาลีจะนึกถึงประเด็นที่เกี่ยวข้องขึ้นได้ เลยรีบพูด ขอร้องอ้อนวอนอีกครั้ง ว่า : ‘ าลี เมื่อก่อนฉันผิดเอง ฉัน ไม่ควรแข่งกับพี่ ฉันผิดไปแล้ว ตอนนี้ฉันอยากสารภาพผิด กับพี่ ได้ไหม ขอร้องล่ะ ห้ามเปิดเผยเรื่องนี้เด็ดขาด ไม่ อย่างนั้น จะไม่ใช่ฉันคนเดียวที่เดือดร้อน คนแรกที่จะต้อง ทุกข์ทรมานก็คือแม่ และพ่อก็จะต้องถูกตระกูลกาฬดิษย์ เกลียด ถึงเวลานั้นครอบครัวเราก็อย่าหวังเลยว่าจะมีความสุขได้อีกครั้ง นั้นก็ถือว่าเห็นแก่ผู้ใหญ่สองคนเถอะ พี่อย่า พูดเรื่องนี้ ได้ไหม ?”

แต่ถึงแม้ว่าเธอจะสาธยายมากขนาดไหน ก็ไม่สามารถที่ ขัดจังหวะความคิดที่แรงกล้าของปาลีได้ สมองของปาลี เกิดความคิดที่บ้าคลั่งในทันที และความคิดนี้ทำให้หัวใจเธอ เต้นแรง ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เธอผลักขวัญชีวีที่ตอน นี้ยังไม่หยุดพูด จากนั้นก็เดินไปเปิดประตูห้องน้ำและรีบวิ่ง ออกตรงไปข้างนอกที่วิสาข์กับจักรกฤษ

“ปาลี……..….. ”

ขวัญชีวีส่งเสียงเรียกตามหลัง สีหน้าซีดราวกับกระดาษ และรีบวิ่งไล่ตามไปทันที

และทันใดนั้นเธอก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี กลัวว่าสิ่งทั้งหมด ที่เธอได้รับ วันนี้จะต้องเสียมันไปแล้ว

ที่โต๊ะอาหาร วิสาข์กับจักรกฤษกำลังดูเมนูอาหาร เตรียม ที่จะสั่ง ก็เห็นปาลีเดินมาอย่างเร่งรีบและจ้องมองมาที่พวก เขา ทั้งสองคนต่างมองกันและกัน จากนั้น สายตาเขาก็จับที่ ปาลี

“เกิดอะไรขึ้น ? ”

วิสาข์อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเป็นห่วง ท่าทีที่เคร่งขรึม ของปาลีนั้นทำให้เธอคิดว่ามันต้องเกิดเรื่องใหญ่