ตอนที่ 242 บังเอิญเจอ

ปาลีพูดอย่างใจเย็นว่า : “ ตามข้อมูลที่ธัญญาส่งมา รฐา ถือหุ้นของบริษัทตัวเองอยู่ 49% ถ้าหากว่าตอนนี้เรามีแล้ว 42% ที่เหลืออีก 9% นั้น ซึ่ง 4% เป็นหุ้นที่ซื้อขายได้ อันนี้ เราสามารถซื้อจากนักลงทุนรายย่อยได้ในราคาที่สูงหน่อย แต่อีก 5% สุดท้ายนั้นกลับเป็นของขวัญชีวี อันนี้ค่อนข้างยุ่ง ยาก ”

“ ก็จริง รอให้พวกเราได้หุ้นที่ซื้อขายได้ 4% นั้น เราจะมี หุ้นของบริษัทเอวีร่าอยู่ 48% น้อยกว่าประธานรฐานี้เพียงจุด เดียว แต่ ถ้าหากว่าไม่สามารถเอาอีก 5% ของขวัญชีวีมาได้ ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทก็ยังคงเป็นรฐาเอง แทบจะเป็น ไปไม่ได้ที่เราจะไปแทนที่เขา ”

ธวัฒน์ขมวดคิว พร้อมกับวิเคราะห์อีกว่า : “ถ้าหาก ด้วยความแข็งแกร่งของผู้ถือหุ้นรายใหญ่เป็นอันดับสอง สามารถเข้าไปแทรกแซงบริษัทเอวีร่าได้นั้น รฐาเขาจะต้อง กดดันพวกเราอย่างหนักแน่นอน และสิ่งที่พวกเราสามารถ ทําได้กับเขาต้องไม่เป็นอันตรายถึงตาย

ปาลีฟังอย่างเงียบๆ แต่สีหน้ากลับเย็นชาขึ้น ครุ่นคิดอยู่ นาน ทันใดนั้นเธอก็หัวเราะและพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า : “ เรา ไม่จําเป็นที่จะต้องไปทำร้ายอะไรถึงตาย หุ้นของบริษัทเขา มากกว่า 51% เป็นหุ้นที่ไหลเวียนอยู่ภายนอก นี่ก็เป็นอาการ บาดเจ็บสาหัสแล้ว ตอนนี้กุญแจสำคัญของปัญหาอยู่ที่ ขวัญชีวี เพียงแค่เราจัดการกับเธอได้ เรื่องทั้งหมดก็จะเป็น ไปตามธรรมชาติ ”
“เหตุผลนี้ก็ใช่ แต่เธอกับขวัญชีวีก็เป็นเหมือนน้ำกับไฟ มากันตลอด ผมแค่กลัวว่าถึงแม้คุณจะเอามีดไปจ่อที่คอเธอ เธอก็ไม่ทําในสิ่งที่คุณต้องการหรอก ! ”

ธวัฒน์พูดด้วยความกังวล

และถึงแม้ว่าขวัญชีวีกับธวัฒน์ไม่ได้รู้จักคุ้นเคยกันมาก นัก แต่เขาก็ได้ยินมาไม่น้อยเกี่ยวกับเรื่องของขวัญชีวีนั้น จะ มากหรือน้อยแต่เขาก็ยังรู้ ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเจรจาด้วย ได้ง่ายๆ

ปาลียิ้มพร้อมกับส่ายหัว : “ คุณประเมินเธอสูงเกินไปแล้ว จริงๆแล้ว ….. เธอโง่มาก ”

ใช่แล้ว ขวัญชีวีเธอไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ฉลาดเลย เมื่อก่อน ต่อหน้าปาลี ขวัญชีวีมักจะชนะเสมอ นั่นก็เป็นเพราะปาลี ยอมให้เธอต่างหาก ไม่อยากจะแข่งจะแย่งกับเธอ ตอนนี้ ตั้งแต่ที่ข้อต่อทั้งหมดถูกผูกไว้อยู่กับเธอ ปาลีจะต้องใช้สติ ปัญญาและกลยุทธ์ทั้งหมดของเธอเพื่อแข่งขันกับขวัญชีวี

และเมื่อถึงเวลานั้น ใครจะเป็นคนชนะ ก็แค่รอดูเอาละกัน !

เมื่อมองไปที่รอยยิ้มบนใบหน้าของปาลีนั้น มันเป็นรอย ยิ้มที่ออกมาจากความมั่นใจ ทั้งสวยทั้งประทับใจ เขาไม่ทัน ได้ระวัง ก็มองเธอตาแข็ง สักพัก ถึงกระพริบตาแล้วพูดว่า : “ อย่างนั้นเธอก็ต้องรีบหน่อย ถ้าหากเรื่องที่เราถือหุ้นของ บริษัทเอวีร่าจำนวนมากอยู่ รู้ถึงหูรฐาล่ะก็ จากนั้นความได้ เปรียบของเราในที่มืดจะหายไปในทันที และเมื่อถึงตอนนั้นจะทําอะไรก็จะลำบากมากกว่าเดิมแล้ว ”

ปาลีอั้มเบาๆ พร้อมกับพยักหน้าและพูดว่า : “ ฉันรู้ ฉันจะ พยายามแก้ไขมันภายในไม่กี่วันนี้ แต่ว่าตอนนี้ ฉันจะนัดพบ กับปิยะ ”

เดิมทีที่ปาลีกลับมาเมื่อวานนี้ เธอก็คิดไว้ว่าจะนัดกับ ปิยะให้มาเจอกันที่โรงแรมยี่ลิน เพียงแต่ว่าปิยะนั้นมีธุระ กะทันหัน ทั้งสองคนเลยต้องเลื่อนนัดกันมาเป็นวันนี้

ปาลีรู้ได้เลยว่า ปิยะมีเรื่องที่จะพูดและก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ด้วย ไม่อย่างนั้น ความสัมพันธ์สองพี่น้องที่เหมือนเหล็ก แข็งนั้น ถ้าเป็นเรื่องทั่วๆไปไม่น่าจะปิดมานานจนสี่ปีและใน ที่สุดก็ได้มีโอกาสพบกัน

เพียงแต่ในโทรศัพท์ ปิยะไม่ได้พูดอย่างละเอียด และรีบ วางหูไป สิ่งที่เธออยากถามก็ไม่ทันได้ถาม ทางที่ดีคือต้อง รอให้ได้เจอก่อนค่อยคุยกันอย่างชัดเจน

พอธวัฒน์ได้ยินว่าปาลีจะไปหาปิยะ ก็หัวเราะแล้วพูดว่า : * พวกเธอสองคนแยกกันมาตั้งหลายปีก็ควรจะหาเวลาอยู่ ด้วยกัน ถ้าเป็นผม ก็จะไปที่ร้านอาหารกันก่อน พวกเธอก็คุย กันดีๆล่ะ ! ”

ถ้าหากว่าเขาไปด้วยก็จะเป็นการรบกวนเวลาคุยกันของ พวกผู้หญิงสองคนเปล่าๆ

ดังนั้น เมื่อส่งปาลีถึงที่ที่นัดกันแล้ว ธวัฒน์ก็นั่งรถกลับโรงแรมไปคนเดียว

ที่ที่ปาลีนัดพบกับปิยะนั้น เป็นร้านอาหารตะวันตกหรูหรา ร้านหนึ่ง

เสียงดนตรีที่ไพเราะและนุ่มนวล การตกแต่งที่หรูหราสง่า งาม พนักงานเสิร์ฟหนุ่มหล่อสาวสวย ความมีระดับของร้าน อาหารตะวันตกนี้โดดเด่นทุกพื้นที่

เพียงแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่คนจะเข้าร้านอาหาร แขกเลยมี ไม่เยอะแค่ประมาณ 3-5 โต๊ะ

และทันทีที่ปาลีเดินเข้าร้านมา สายตาก็มองไปเห็นผู้ชาย และผู้หญิงนั่งอยู่กันสองคนที่โต๊ะหนึ่งตรงกลางร้าน

ชายคนนั้น คิ้วหนา สูงหล่อ แต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบ ทหาร เขาคนนั้นก็คือจักรกฤษ

แต่หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา อายุราวๆ 30 – 40 ปีนั้น ผิวขาวนวล สวยสง่า สวมใส่ชุดกี่เพ้าสีเขียวมรกต ดูหรูหรา และมีน้ำใจมาก เธอไม่รู้จักเลย

ปาลีเอียงหัวคิดเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มแล้วเดินไป…..