ตอนที่ 233 เหมือนฟ้าผ่า

ดนพลรอด้วยความโกรธที่มากขึ้น เขาหงุดหงิดและกำลัง จะหันกลับไป แต่ในที่สุดก็ได้ยินเสียงเรียกให้เขามองไป เห็นผู้ชายกับผู้หญิงกำลังเดินมายังเขาและทิวัตถ์

ผู้ชายคนนั้นสวมใส่ชุดสูทสีขาวดั่งแสงอาทิตย์ ดูสง่างาม แต่ทว่าดวงตานั้นกลับเย็นชา

ส่วนผู้หญิงสวมกระโปรงยาวสีแดง รูปร่างสูงเพรียว กระโปรงมีเอกลักษณ์ มันเข้ากันกับรูปร่างของเธอได้อย่าง สมบูรณ์แบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เธอกำลังก้าวเดินนั้น กระโปรงก็พลิ้วไหว ทำให้เห็นขาที่ยาว 43 นิ้ว และขาวดั่ง หิมะคู่นั้นปรากฏขึ้นมาลางๆ

เพียงแค่แวบเดียว ดนุพลก็เหมือนถูกฟ้าผ่าทั้งตัว !

“ที่รัก….….……

ในเวลานี้ โลกของดนพลเงียบอย่างเฉียบพลัน ในสายตา เห็นแค่เพียงปาลีที่กำลังเดินมาหาเขา

นี่เขากําลังฝันอยู่หรอ?

ถึงแม้ว่าปาลีจะใส่แว่นกันแดดขนาดใหญ่ที่ปิดใบหน้า ของเธอไว้ แต่เขาก็ยังคงจำได้ทันทีในแวบแรก ไม่คิดว่าคน ที่เขาพยายามมองหามาสี่ปีแล้ว ในตอนนี้ กลับปรากฏตัว แล้วกําลังเดินมาทางเขา ชัดเจนเลยว่าเขาคือคนที่กำลังฝันกลางวัน แต่ว่าทำไมการที่เขามองเช่นนั้น กลายเป็นเรื่อง แปลก?

ชุดบนร่างกายของเธอที่เปล่งประกายและเซ็กซี่ เป็นความ งามที่ไม่ได้ออกมาจากความมั่นใจของเธอ นี่มันเหมือนกัน กับปาลีในความทรงจำของเขาที่อ่อนโยนและบริสุทธิ์ ต่าง กันราวฟ้ากับเหว ดูเหมือนคนละคน!

ตอนที่ดนุพละกำลังตกตะลึงอยู่นั้น ปาลีก็ได้เดินมาถึง หน้าเขาแล้ว เธอถอดแว่นกันแดดออก เงยหน้ามอง รอยยิ้ม นั้นงดงาม แต่รู้สึกแปลกๆ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาๆว่า : “ท่านนายก สวัสดีค่ะ ฉันคือ Zoey ดีใจที่คุณมารับด้วยตัว เองนะคะ

พอสิ้นเสียงปาลี

เสียง “แปะ !” ดังขึ้น ทิวัตถ์ที่ตะลึงตาค้างปากอ้าอยู่นั้น ไม่ได้สังเกตว่าป้ายที่เขาถืออยู่เหนือหัวนั้น ตกลงไปที่พื้น

ทิวัตถ์คิดมาตลอดว่า โสรจ ภรรยาของท่านนายกนั้นเป็นผู้ หญิงที่สวยที่สุดแล้วที่เขาเคยเจอมา และไม่คิดว่าจะเจอใคร ที่สวยกว่าเธอ แต่ในตอนนี้ ทิวัตถ์รู้สึกว่าที่สิ่งเขาเคยคิดนั้น มันเป็นข้อสรุปที่ด่วนเกินไป ราวกับว่าตัวเองเป็นแค่กบใน กะลา

คุณผู้หญิง Zoey ตรงหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์หรือ ความรู้สึก ภรรยาที่ผ่านมาของท่านนายกก็เทียบไม่ได้อย่าง แน่นอน !
เห็นได้ชัดเลยว่านายเลขาคนนี้ มองปาลีตอนที่กำลังถอด แว่นกันแดดออกนั้น ก็เหมือนถูกไฟช็อต แม้กระทั่งลืมหน้าที่ การงานของตัวเองในตอนนี้

แต่ในตอนนี้คนพลไม่ได้สนใจทิวัตถ์เลย ความสนใจของ เขาทั้งหมดนั้นอยู่ที่ปาลี ที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมา ตาของเขา จ้องไปที่ปาลีอย่างไม่กระพริบเป็นเวลานาน ทันใดนั้นเขาก็ ก้าวไปข้างหน้า แล้วโอบกอดปาลีไว้แน่นในทันที น้ำเสียงที่ เต็มไปด้วยความสุขและความตื่นเต้นที่สุด : “ที่รัก คุณกลับ มาแล้ว คุณกลับมาแล้วจริงๆ ที่รัก..….…….

แววตาของปาลีนั้นเจ็บปวด เธอไม่ได้ขยับแต่ก็ไม่ได้ดิ้น ออก ที่ดนพลกอดเธอไว้เช่นนี้ หัวใจของเธอสั่นไหว อ้อม กอดนี้มันเคยเป็นความอบอุ่นที่คุ้นเคย เวลาล่วงเลยผ่าน ไปสี่ปี ความรู้สึกดีๆยังคงอยู่ แต่ว่า หัวใจของเธอกลับไม่ สามารถจมดิ่งลงไปได้อีกต่อไป

พอเห็นอย่างนี้ คิ้วของธวัฒน์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ขมวดชิด ติดกันเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ห้าม และถ้า หากว่าแค่อ้อมกอดนั้นจะทำให้ปาลีใจสั่น นั่นก็พูดได้แค่ว่า ความพยายามของเธอทั้งหมดหลายปีมานี้คือสูญเปล่า ปาลี เธอไม่ได้เติบโตขึ้นเลย แต่ใจของเขาลึกๆนั้นเชื่อว่าปาลี กำลังเติบโตขึ้น

แต่ในความเป็นจริง การเติบโตและความมุ่งมั่นของปาลี นั้นเกินกว่าที่เขาคิดไว้ เธอปล่อยให้ตัวเองเสียใจอยู่เพียง ครูเดียว หลังจากนั้น เธอก็ผลักดนพลออกไปอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “ไม่คิดเลยว่าท่านนายกจะเป็นคนเช่นนี้ อะไรที่รักไม่ที่รัก ฉันบอกแล้วว่าฉันคือ Zoey ฉันตั้งใจมาที่เมือง A เพื่อมีส่วนร่วมในการลงทุน และถ้าหากว่าคุณไม่ระวังคำ พูดและพฤติกรรมของคุณอีกล่ะก็ ฉันคิดว่า การเยี่ยมชมและ ตรวจสอบดูงานก็ไม่จําเป็นอีกต่อไป ”

“ไม่ ก็เห็นๆอยู่ว่าคุณคือที่รักของผม ทำไม ทำไมคุณถึง บอกว่าตัวเองคือ Zoey แล้วยังแกล้งทำเหมือนว่าไม่รู้จักผม อีก มันเพื่ออะไรกันแน่ ? ”

ความเย็นชาของปาลีนั้นทำร้ายหัวใจของดนุพล เขามอง ปาลีอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะทำเหมือนไม่เคยรู้จัก กับเขามาก่อน แววตานั้นเศร้าโศกเสียใจ

และเมื่อทิวัตถ์ที่อยู่ข้างๆเห็นความผิดปกติของท่านนายก ในวันนี้ ก็กลัวว่ามันอาจจะทำให้ปาลีรำคาญ และทำให้การ ลงทุนนั้นล้มเหลว เขาจึงสลัดอารมณ์ออกไปอย่างรวดเร็ว ยิ้มให้กับปาลีและธวัฒน์ แล้วพูดว่า : “คุณทั้งสองโปรดให้ อภัยด้วย ผมคิดว่าท่านนายกอาจจะเข้าใจผิดแล้ว ขออภัย ด้วยขออภัยด้วย พวกคุณนั่งเครื่องกันมาเป็นเวลานาน คงจะ เหนื่อยแล้วแน่นอน ผมจองโรงแรมไว้สำหรับคุณสองคน แล้ว เชิญตามผมขึ้นรถ