ตอนที่ 221 เงินที่ได้จากผลประโยชน์ร่วมกัน

วันที่สอง ตอนกลางวันสิบเอ็ดนาฬิกายี่สิบนาที !

ภายนอกที่มีมลพิษมากมาย โสรจกำลังเพลิดเพลินกับการ นวดหน้าในร้านเสริมสวยระดับคุณภาพสูง เธอรู้สึกสบายจน อีกนิดเกือบจะหลับไป ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มีคนโทร มา

“ฮัลโหล ใครคะ?”

โสรจรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยและรับโทรศัพท์

“ฉันเอง ! 11

เสียงของคนที่ถือสายทำให้โสรจตกใจกระโดดลุกขึ้นมา อย่างรุนแรง

“เธอ…..ยังไม่เป็นบ้าไปจริงๆด้วย”

ฟังเสียงของปาลีที่โทรมา ในใจของโสรจแสดงออกมา เป็นคนว่าตกใจสองคำนี้

“ร้านกาแฟSKY ฉันจะรอคุณแค่ยี่สิบนาทีเท่านั้น ! ”

ครั้งนี้ ปาลีพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาทิ้งไว้เพียงหนึ่ง ประโยค ก่อนจะวางสายไป
หลังจากได้ยินเสียงตุ๊ดๆ สีหน้าของโสรงก็เปลี่ยนเป็น เคร่งขรึมขึ้นมาทันที หลังจากนั้นก็รีบล้างหน้าของตัวเองที่ มาร์คไว้ รีบออกจากร้านเสริมสวยทันที

พอดีที่ร้านเสริมสวยอยู่ไม่ไกลมากจากสถานที่ที่ปาลีนัด ไว้ อีกแค่สิบนาทีโสรจก็ถึงพอดี

พอเข้าไปในร้านกาแฟ สายตาของโสรจก็มองเห็นปาลีที่ นั่งอยู่ตรงริมหน้าต่าง

ปาลีในตอนนี้ บนร่างของเธอสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนสีครามรัดรูป ผมยาวประบ่า ใบหน้าไร้เครื่อง สําอาง เสมือนหญิงที่งามได้แม้ไรเครื่องสำอางเวลามีคน มองมา ดูบริสุทธิ์ สะอาด นอกเสียจากหน้าของเธอดูซีดไป หน่อย

โสรจมีตกใจชะงัก ไม่คาดคิดว่า ปาลีในรูแปแบบนี้ดูแล้วก ลับยิ่งอาจะทำให้คนห่วงใยเพิ่มขึ้นอีก

“เธอยังไม่เป็นบ้าจริงๆด้วย

หน้าของโสรจเต็มไปด้วยความกล้มใจและเดินไปตรงหน้า ของปาลี แทบอยากจะใช้สายตาที่ดุดันมองปาลีที่แข็งทื่อ ปาลีกลอกตาขึ้นด้วยความเย็นชา และนิ่งสงบ “ใช่สิ ฉันไม่ ได้เป็นบ้า คงทำให้เธอผิดหวังสินะ ขอโทษด้วยจริงๆนะ

ความนิ่งและสุขมของปาลีทำให้กระตุ้นความรู้สึกฮึกเหิม ของโสรจขึ้นมาอีก พอนึกถึงปาลีที่คาดไม่ถึงว่าแกล้งบ้าอีกนิดก็กัดนิ้วของเธอขาด เธอแถบอดใจรอไม่ไหวที่จะพุ่ง เขาไปตบหน้าปาลีในตอนนี้ แต่ทว่า เธออดต้องกลั้นไว้ ใน ที่สาธารณะ โสรจเธอไม่สามารถทำอะไรที่ลดสถานะทาง สังคมของเธอได้

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆและกันฟันพูดว่า “พูดมาเถอะ นัด ฉันออกมามีอะไร?”

ปาลีไม่รอช้าและพูดออกไปว่า “ฉันรู้ว่าเธออยากจะรื้อฟื้น ความหลังกับดนุพลมาโดยตลอด แต่ติดที่ยังมีฉันอยู่ ดนุพล เลยทำดีกับเธอไม่ได้ นอกซะจาก…….ฉันยอมถอยออกมา เอง”

“เธอหมายถึงอะไร?

พอได้ยินแบบนั้นโสรจก็หดรูม่านตาเล็กลง “หรือว่าเธอจะ บอกว่า….เธอจะออกมาจากดนพล

ปาลีพยักหน้า “ใช่ แต่เรื่องนี้จะมีเงื่อนไข

โสรจร้องเสียง “โอ้”ออกมาเบาๆ “เงื่อนไขอะไร?”

“ฉันต้องการสิบห้าล้านบาท ห้ามขาดแม้แต่นิดเดียว”

ปาลีพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ได้แสดงออกอะไร

โสรจเมื่อได้ยินแบบนั้น ยิ้มเยาะเย้ยเป็นอย่างยิ่ง “ปาลีโถ ปาลี ฉันประเมินเธอสูงไปจริงๆ ที่แท้เธอก็เป็นแบบนี้นี่เองน่าจะรู้ตั้งแต่แรกว่าคนอย่างเธอใช้เงินซื้อได้ ฉันก็จะได้ไม่ ต้องเสียแรงร่วมมือกับนัฐพงษ์และรฐาทำให้เธอแท้งลูก ตกลง คําไหนคํานั้น ฉันจะให้เธอ แต่เธอต้องสาบาน ตั้งแต่ วันนี้เป็นต้นไป เธอไม่สามารถมาปรากฏตัวให้ดนุพลเห็นได้ อีกตลอดไป ”

“ได้ ฉันสาบาน”

ปาลีไม่มีความลังเลใดๆก่อนจะพยักหน้าด้วยความเย็นชา

โสรจกลับไม่พอใจและสายหัว “ฉันต้องการให้เธอให้สัตย์ ปฏิญาณ”

“ได้ ฉันให้สัตย์ปฏิญาณ”

ปาลียังคงเด็ดเดี่ยวไม่คิดอะไรทั้งนั้นและชูนิ้วนิ้วขึ้นมา สามนิ้ว พูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ถ้าไม่ทำตามที่สัญญา ฉัน ปาลีจะไม่ตายดี”

โสรจยิ้มด้วยความพอใจ หลังจากนั้น นําเช็คเปล่าออกจาก กระเป๋าที่นําติดตัวมาด้วย รีบเขียนชื่อและเขียนในเช็คเป็น เงินสิบห้าล้านบาท หลังจากนั้นก็โปรยใส่หน้าของปาลี ยิ้ม ด้วยความหยิ่งยโสก่อนจะพูดว่า “เอาเงินไปสะ และรีบไสหัว ไปด้วย ! “

พอพูดจบ ก็กลับหลังอย่างสง่างาม ศีรษะที่หยิ่งยโสเล็ก น้อยคล้ายกับนกยูงที่เย่อหยิ่งที่ไม่กลับมาเดินออกไปจาก ร้านกาแฟSKY
ปาลีมองดูหลังที่วางก้ามของโสรจที่เดินออกไปอย่าง เยือกเย็น หลังจากนั้น เธอก็ค่อยๆหยิบเครื่องบันทึกเสียง ออกมาจากข้างหลัง

ไม่เลวเลย เครื่องบันทึกเสียงไม่ใช่เพียงแค่โสรจจะใช้ได้ ฉันปาลีก็ใช้ได้เหมือนกัน

เดิมทีปาลีคิดว่าเธอจะต้องใช้เวลามากมายในการทำให้โส รสบอกกับเธอเกี่ยวกับการแท้งลูก กลับไม่คิดว่า โสรจรู้ว่า เธอยอมที่จะถอยออกมาจากดนุพลก็ดีใจจนหลงระเริงหลุด พูดสิ่งที่เมื่อก่อนตัวเองเคยทำผิดไว้ออกมาก่อน ดี ดีเสีย จริงๆ !

ยิบเช็คสิบห้าล้านบาทที่โสรจโปรยใส่หน้าของตัวเอง ขึ้น ปาลียีนขึ้นด้วยความเย็นชา และเดินออกไปจากร้าน กาแฟSKY เข้าไปนั่งในรถเฟอร์รารี่สีแดงที่จองอยู่หน้าร้าน กาแฟตั้งนานแล้ว

และในรถ ที่นั่งอยู่ยังมีธวัฒน์และปิยะอยู่ด้วย