ตอนที่174 อารมณ์จิตใจข้างในที่ไม่นิ่ง

“เด็กสาวที่ดีมากคนหนึ่ง…..….…….

นัฐพงษ์คิดเป็นเวลานาน ชั่วขณะคิดออกแต่ “ดีมาก” คำ นี้พูดถึงปาลี เพราะผู้หญิงบางคนเพอร์เฟคเกินกว่าจะมีคำ บรรยาย

หญิงสาวคนถือสายไม่เห็นด้วยหัวเราะเยาะเย้ยก่อนจะพูด ว่า “จะดีแค่ไหน? เพียบพร้อมกว่าโสรส?”

“ไม่ เธอเป็นหญิงสาวธรรมดาธรรมดา”

“งั้นก็คงสวยกว่าโสรสของฉัน?”

“อืม….เธอไม่ได้สวยน่ามองใครเห็นใครก็ชอบเท่าคนของ เธอหรอก”

แต่เธอเป็นคนที่คนพบคนเห็นก็จะชมว่าสวยมีความรู้ ยิ่ง ได้ชื่นชมยิ่งสวย สวยไม่หมดไม่สิ้น

แน่นอนว่าประโยคหลังนัฐพงษ์ไม่ได้พูดออกมา เขา เข้าใจอย่าลึกซึ้ง เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงอีกคน คุณไม่ สามารถชมอีกคนว่าสวยกว่าได้อย่างแน่นอน

“แล้วเขาเอาอะไรมาแย่งดนุพลกับฉัน?”

เสียงของโสรสมีความดุเดือดและต่อต้าน
นัฐพงษ์สายหัว “โส คุณพูดผิดแล้ว เธอไม่ได้แย่งดนุพล ไป แต่คุณนั้นแหละที่ให้ดนุพลกับเขาไป คุณเรียนต่อต่าง ประเทศนานถึงสี่ปีคุณพบคนที่คุณต้องการหรือไม่ ”

“ไม่มี”

โสรสตอบด้วยความกลัดกลุ้มใจ เธอไม่ใช่ไม่มีแฟน แต่ เพียงเพราะไม่มีใครดีเท่าดนุพล ไม่ใช่ดีเพียบพร้อมไม่เท่า ตระกูลกันตพัฒน์ แต่เพราะรูปลักษณ์ภายนอกดีไม่เท่าคน พล และไม่มีใครอ่อนโยนดูแลเอาใจใส่ดีเท่าดนุพล ปกติแค่ สองสามเดือนก็เลิกกันแล้ว

นัฐพงษ์พูดโอ้เบาเบาและพูดด้วยความเย็นชาว่า “งั้นคุณ คิดเอาเองว่าจะเอายังไงต่อ ถ้างั้น ดนุพลจะต้องเป็นของผู้ หญิงคนอื่นไปตลอด ผมมาพูดแค่นี้แหละ บายบาย ! ”

พอพูดจบ ไม่รอแม้กระทั่งคำตอบรับโสรสที่ถือสายอยู่ ก็ “ปิ้ง”เสียงวางโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

หลังจากนั้น ก็จับไปที่คาที่สวยสดงดงามของตัวเอง ยิ้ม ด้วยหน้าตาที่มีเลศนัย

ในใจพูดว่า “ปาลี ขอโทษนะ ทำให้เธอต้องลำบากอีกแล้ว ครั้งนี้ ความลำบากครั้งนี้ จะไม่ใช่ความลำบากเรื่องเล็กเล็ก แล้วละ ”

โสรจ พี่สาวคนสนิทของจักรกฤษ คุณหนูของตระกูลกาฬ ดิษย์ นิสัยรุนแรง อยากไปต่างประเทศเพื่อเรียนคนเดียวไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือหน้าตาเธอก็เป็นที่หนึ่งที่ดีที่สุด เธอ ยังมีอีกฐานะ ก็คือ คนรักที่ถูกกําหนดไว้แล้วของดนุพล

และทางนี้ ปาลีที่กำลังทะเลาะกับดนุพล ไม่รู้อะไรสะเลย ว่ามีความอันตรายที่ค่อยค่อยมาแบบไม่ให้สัมให้เสียงตรง มาจู่โจมเธอ

วันที่สอง !

หลังจากที่ดนุพลไปทำงาน ปาลีก็นั่งเหม่อลอยอยู่ในห้อง คนเดียว สองมือกุมโทรศัพท์ไว้ ตาคู่นั้นจองมองนาฬิกาที่ แขวนบนกําแพง ไม่ขยับไปไหน

“เสียงนาฬิกา ! ”

เสียงของนาฬิกา เมื่อเข็มวินาที เข็มนาที เข็มชั่วโมงใน เวลาเดียวกันชี้ไปที่ตอนบ่ายโมง ใจของปาลีก็ “ตึก” เต้น ด้วยความรุนแรง

เวลาที่นัดไว้กับรฐาก็ถึงแล้ว !

ไม่รู้ว่าธัญญาไปหรือยัง?

ถ้าไป เขาจะรับมืออย่างไรนะ?

ธัญญาที่มีรูปร่ายเรียบร้อยสะสวย รฐาจะเล่นแง่ไหมนะ?

ถ้ารฐาลงมือกับธัญญาขึ้นมาจริงจริง งั้นธัญญาก็กำลังตกอยู่ในอันตราย

ปาลียิ่งคิด อารมณ์ในใจยิ่งไม่นิ่ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด เบอร์ธัญญาเพื่อจะโทรหาธัญญา แต่คนรับกลับเป็น “สวัสดี ค่ะ ไม่สามารถติดต่อหมายเลขปลายได้ในขณะ กรุณา ติดต่อใหม่อีกครั้งในภายหน้าค่ะ”

พอได้ยินประโยคนั้น ปาลียิ่งนั่งไม่ติด

ถ้าธัญญาเป็นอะไรไปเพราะเธอ เธอคงรู้สึกไม่ดีไปตลอด ชีวิต

ลุกขึ้นด้วยความรุนแรง ปาลีเปิดประตูห้อง

สิบเจ็ดและสิบแปดที่เฝ้าอยู่หน้าประตู ทันใดนั้นก็เข้ามา ยืนขวางอยู่หน้าปาลี สิบเจ็ดพูดว่า “คุณผู้หญิง คุณจะจะไป ไหน? ถ้าอยากจะกินอะไร ให้บอกฉันได้เลย ฉันจะเตรียม ให้

ตั้งแต่เมื่อวานที่ปาลีเกิดอาการแพ้ท้อง ทวิติยาก็กำชับสิบ เจ็ดและสิบแปดไว้ ถ้าดนุพลไม่อยู่ ให้จับตาดูปาลีไว้ ไม่ให้ ปาลีออกจากบ้านแม้แต่ก้าวเดียว

แบบนี้ก็เท่ากับว่าควบคุมความอิสระของปาลีทั้งหมด

“ฉัน….อยากไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้

ปาลีรู้ว่าถ้าพูดไปตรงตรงว่าจะออกมาข้างนอก เขาคงไม่ให้ออกมา ทําได้แค่ทําอ้อมค้อม หาเวลาที่เหมาะสม

พอมาถึงสวนดอกไม้ ปาลีก็เห็นว่ามีคนแก่และวัยรุ่นอยู่ จร เมธตัวติดอยู่กับจิรนาถสาวใช้

วันนี้นาถสวมชุดที่สง่างามสีฟ้าน้ำทะเลและยืนอยู่บนหญ้า สีเขียว เธอสวยงามเหมือนนางฟ้าสีฟ้า มองดูคนอย่างเงียบ ๆ พวกเขาจะรู้สึกสบายทั้งกายและใจ

ปาลีจำเป็นต้องยอมรับ จิรนาถไม่ว่าจะมีใบหน้าที่มีเสน่ห์ ทุกอย่างก็ดีไปหมด แต่เสียดายกลับอยู่กับคนที่อายุจะหก สิบอย่างจิรเมธที่ยังอยากมีความรักอยู่ ในความรักนี้ ตกลงมี ความจริงและโกหกอยู่เท่าไหร่ ก็มีแค่เธอที่รู้แหละ

ปาลีอยากจะออกไปจากตรงนี้แบบเงียบเงียบ เพื่อที่จะได้ ไม่รบกวนคนมีความรักคู่นี้ กลับไม่คิดว่า จิรเมธจะมองเห็น เธอแล้ว และยกมือทักทายเธอ “ในเมื่อมาแล้ว ก็คุยกับคน เถ้าคนแก่สักหน่อยเถอะ ! “