ตอนที่ 166 อดีตที่เป็นพิษ

ปาลีอยู่ที่บ้านกันตพัฒน์อย่างไม่สบายใจไปแล้วหนึ่งวัน ตกเย็น ในที่สุดดนุพลก็กลับมาจากหมู่บ้านน้ำขาวที่ไปขอ พ่อกับแม่ของปาลีได้สำเร็จ จากนั้นก็เดินเข้าบ้านอย่างเร่ง รีบ

ดนุพลรู้ดีว่าปาลีไม่ค่อยชอบอยู่ที่นี่เท่าไหร่ แต่เขาก็ พยายามจะพาปาลีไป ทว่าถูกทวิติยาเรียกไปหา

ปาลีไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกันกับดนุพลข้างในห้อง รู้ เพียงว่า หลังจากดนุพลออกมา เขาก็เปลี่ยนใจ ให้เธออยู่ ที่นี่ต่อไปปาลีไม่อยากอยู่ที่นี่ แต่เธอไม่อยากทำให้ดนุพล ลําบากใจ ถ้าดนพลอยากให้เธออยู่ต่อไป เธอก็จะอยู่!

ดนุพลทุกข์ใจมากที่ทำแบบนั้น ในตระกูลกันตพัฒน์ ยังมี อีกหลายเรื่องที่เขาไม่สามารถตัดสินใจอะไรเองได้ อย่าง เช่นเรื่องแต่งงาน

เมื่อกี้ในห้อง เขายืนยันหนักแน่นว่าจะแต่งงานกับปาลี

พ่อแม่ของเขาไม่เห็นด้วย ทะเลาะกันไม่จบสิ้น สุดท้าย ต่างฝ่ายต่างถอยกันคนละก้าว ทวิติยาจะจัดงานเลี้ยงฉลอง ให้กับปาลีก่อน ถ้าเด็กคลอดออกมาอย่างปลอดภัย ถึงตอน นั้น ปาลีจำเป็นต้องอาศัยอยู่ที่บ้านของตระกูลกันตพัฒน์ จะ มีคนดูแลอย่างดี ส่วนเรื่องแต่งงาน รอให้คลอดเด็กออกมา ก่อนค่อยว่ากัน
ความหมายก็คือ ปาลีต้องให้กำเนิดเด็กผู้ชาย แม่ของเขา ถึงจะให้แต่งงานเข้าบ้านตระกูลกันตพัฒน์

ดนุพลรู้ว่า นี่คือการอนุญาตครั้งใหญ่จากพ่อแม่ ถ้าหาก เขาไม่เห็นดี ถึงเวลานั้นมันจะยิ่งแย่ พูดถึงวิธีของพ่อแม่เขา เขารู้ดีกว่าอะไร

“ที่รัก ไม่ต้องกลัว ต่อไปผมก็จะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่ นอกจากทำงานแล้ว เวลาทั้งหมดที่มี ผมจะอยู่ข้างคุณ ตลอดเลย ดีไหม? ”

ดนุพลเดินไปที่ห้องพร้อมกับปลอบปาลีไปด้วย

“ดนุพล คุณต้องรักษาสัญญานะ”

ปาลีอยู่ในอ้อมแขนของดนุพลด้วยความกระวนกระวาย เล็กน้อย ในตอนนี้ สิบเจ็ดและสิบแปดก็ยังคงตามติดทุกก้าว ไม่ห่าง

จนกระทั่งปาลีและดนุพลเข้าห้อง ปิดประตู เหมือนมีเทพ

นั่งเฝ้าประตูอยู่สองคนหน้าห้อง

เข้าในห้อง!

ธนัทกำลังนั่งอยู่อย่างสบายใจบนเก้าอี้หนัง ในมือถือบุหรี่ อยู่หนึ่งมวล สูบเข้า สูบออก ขมวดคิ้วแล้วเงยหน้ามองทะลุ ผ่านควันไปหาทวิติยา แล้วพูดว่า “ถ้าผู้หญิงคนนั้นมีลูกชาย ให้กับดนผลจริงๆ คุณจะให้พวกเขาแต่งงานกันหรอ? ”
ทวิติยาหัวเราะออกมา เลิกคิวแล้วพูดว่า “แล้วเธอคิดว่า จะเป็นไปได้หรอ? สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดในชีวิตก็คือผู้หญิงที่ เห็นๆอยู่ว่าเป็นแค่ไก่ แต่คิดจะบินเชิดหน้าชูคอ ไม่ต้องพูด ถึงมีลูกหนึ่งคน ถึงจะมีเป็นสิบ แต่หยุดหวังเลยว่าจะได้แต่ง เข้าบ้านกันตพัฒน์แม้แต่ก้าวเดียว”

ธนัทร้องอ๋อ และก็ไม่ได้แปลกใจการกระทําของทวีติยา เป็นสามีภรรยากันมา20กว่าปี ไม่มีใครจะรู้จักทวิติยาดีเท่า เขาแล้ว!

เขาพ่นควันบุหรี่ออกมา ลอยในอากาศอย่างสวยงาม แล้ว จู่ๆเขาก็พูดออกมาว่า “10คน? ฉันคิดว่าปาลีคงกลัวที่จะไม่มี ชีวิตมีลูกคนที่สอง เพราะหลังจากเธอคลอดเด็ก คุณก็จะจบ ชีวิตเธอในห้องผ้าตัดนั้น ฉันพูดถูกไหม?

ทวิติยาได้ยินดังนั้น ก็ตกใจแล้วรีบพูดว่า “คุณหมายความ ว่าอะไร ฉันไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น

“ใช่หรอ?”

จู่ๆธนัทก็ยิ้มออกมา แล้วพูดอย่างเยือกเย็นทันทีว่า “คุณไม่ เคยคิดแบบนี้จริงๆหรอ? ผมว่า คุณไม่เพียงแต่ที่จะเคยคิด แต่คุณยังเคยนํามันมาแล้วด้วย”

และแล้ว สีหน้าของทวิติยาก็เปลี่ยนไป เธอก็รีบตะโกนขึ้น เสียงดังทันทีว่า “คุณบ้าไปแล้ว ฉันเบื่อที่จะคุยกับคุณแล้ว

“พูดจบ ก็คิดที่จะเดินหนีไปทันที
หยุด แล้วฟังฉันพูดให้จบ ถ้าไม่ ฉันไม่รับปากว่าฉันจะ พูดเรื่องนี้ให้คนอื่นฟังไหม”

เสียงของธนัทนั้นไม่ได้ดัง แต่มันชัดเจน

ทวิติยาตกใจและหยุดในทันที เธอกัดริมฝีปากล่างแน่น นิ้ว ทั้งสิบนิ้วสั่นจนบิดไปหมด

ธนัทลุกขึ้นอย่างช้าๆ ค่อยๆเดินเข้าไปหาทวิติยา มองเธอ ด้วยสายตาที่เย็นยะเยือก แล้วพูดว่า “คุณไม่รู้ ใช่ว่าคุณจะ ไม่ได้ทำ ปีนั้นที่เนตตายยังไง ใจคุณรู้ดีกว่าใครทั้งหมด”

เมื่อทวิติยาได้ยินชื่อเนต ก็รู้สึกละอายใจ เนต เป็นแม่ของ ภาสวร ชื่อเต็มคือ จารุเนตร แต่ใครๆก็เรียกเธอว่าเนต เธอ เคยเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดของทวิติยา

แต่ว่า ก็เป็นคนที่ทวิติยาเกลียดที่สุดในชีวิตด้วยเหมือนกัน

เธอเงยหน้ามองขึ้นไปที่ดวงตาที่เย็นชาไร้ความปราณี ของธนัท ทวิติยาก็รู้สึกได้ทันทีว่าตัวเองเสียใจมาก ทั้งชีวิต ของเธอนี้ทำเรื่องโง่ๆมามากมายจนนับไม่ถ้วน เพื่อผู้ชายที่ อยู่ตรงหน้านี้ แต่หันกลับมาดู ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้ เคยที่จะรักเธอเลย อย่าว่าแต่วันเดียว แม้แต่สักวินาทีก็ไม่ เคยทวิติยาหัวเราะ แต่มันกลับน่าเกลียดยิ่งกว่าร้องไห้ เธอ พูดว่า “เรื่องมันก็ผ่านไป25ปีแล้ว ถึงตอนนี้คุณเพิ่งจะมา ถามฉัน คุณคิดทำอะไรกันแน่? คิดจะส่งฉันเข้าคุก เพื่อแก้ แค้นให้กับเนต คนรักเก่าของคุณหนะหรอ?