ตอนที่ 146 ไม่ใจอ่อนอีก

ปาลิมองดูนัทที่ดดนต่อยจนหน้ายัด เธอหันหน้ามอง ไปยังแสงอาทิตย์ สว่างจ้า พูดด้วยเสียงเย็นชาที่ไม่ เคยมีมาก่อน พาเขากลับบ้านฉันก่อน ทําแผลให้เขา แล้วแจ้งดารวจ”

ไม่ใช่ว่าเธอใจร้ายแต่เป็นความจริงมันโหดร้ายเกิน จากนี้ไปเธอจะไม่ใจอ่อนอีก

คนเราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองทำลงไป

“ไม่ ไม่นะปาลี ฉันขอร้อง…..ฮือๆๆฉันไม่อยากติดคุก ไม่อยาก…..

นัทที่นั่งอยู่บนพื้นก็ร้องไห้เป็นใหญ่ขึ้นมา

ดนุพลก็มองปาลีด้วยความตกใจ ในความรู้ของเขา ปาลีเป็นคนใจดีอ่อนโยนมาตลอด สําหรับเรื่องผิดที่คน อื่นทําลงไป เธอมักจะไม่ถือสาอะไร แต่คราวนี้เธอทั้ง เย็นชาและเฉียบขาด ทําให้ตนพลตกใจเป็นอย่างมาก

แต่เธอ ในแบบนี้ก็สวยจนคนพลไม่สามารถละสายตา

ได้ ดนุพลไปหาผ้ามายัดเข้าปากของบท แกะเชือกที่ผูก ขาของเขาไว้แล้วก็ลากเขาเหือลากหมาไปที่บ้านของ ปาลี

ระหว่างทาง ชาวบ้านมามุงกันและกระซิบการ

เมื่อปาลีกับดนุพลถึงบ้าน บ้านของปาลีก็วุ่นวายไป หมดแล้ว ธามกำลังจับผมของจาริณีลากเขาออกมาข้าง นอก เสียงค่า นดังจากในบ้านออกมา

“อีสารเลว กล้าหาเรื่องแบบนี้กับปาลี โชคดี ดนุพล มาช่วยปาลีได้ทัน ถ้าปาลีเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องฆ่าแกแน่ หลายปีมานี้ไม่ว่าเธอทำอะไร ฉันก็ไม่ถือสากับเธอ เธอ คิดว่าฉันนี่อ่อนแอจริงหรอ คราวนี้ฉันไม่ยกโทษให้เธอ แน่ ฉันทนเธอพอแล้ว ไปที่ว่าเมือง ฉันจะหย่ากับเธอ ถึงตอนแก่ฉันจะโดดเดี่ยว ฉันก็ไม่อยากอยู่กับคนใจ เ อย่างเธอ”

ทั้งตัวของจารณ์คว่ำอยู่บนพื้น ไม่มีแรงมาต่อสู้เลย สักนิด เธอจะยอมหย่าสักที่ไหน เลยทั้งร้องไห้ทั้ง ตะโกนไม่ ฉันไม่หย่า ไอ้บ้าปล่อยฉัน ฉันเจ็บ ไอ้บ้าแก่ ไอ้บ้าไม่อาย อายุถึงเพียงนี้แล้วยังอยากจะหย่าอีก แถ นี่มันหน้าไม่อาย โอ๊ย หัวฉัน….” เมื่อคืนด พลโผล่ออกมา จาริณีก็รู้แล้วว่าแผนการ

ของเธอต้องพังแน่ เธออาจจะโดนลงโทษอย่างโหด ตอนแรกเธอก็คิดจะหนี แต่เธอเป็นคนบ้านนอกจะหนีไป ที่ไหนได้ล่ะ

คงมีแต่ไปหาขวัญชีวีที่เมืองเอ แต่ดนุพลเป็นนายก เทศมนตรีเมืองเอ หนีไปเมืองเอคือไปหาความตาย จริงๆ

คิดไปคิดมาสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจไม่หนีแล้ว ยังไง เธอก็เป็นแม่ของปาลี และปาลีเป็นคนใจอ่อน ถ้าเธอ วางตัวและขอร้องเธอ เธอใจอ่อนแล้วก็เรียกหาความ ผิดของเธอแล้ว

แต่เธอต้องไปจัดการธามให้ดีก่อน ไม่งั้นถึงตอนนั้น เขาม่เพียงแต่ไม่ยกโทษให้เธอ แถมยังไปยุยงปาลีให้ เธอร้องขอความรับผิดชอบก็แย่แล้ว ดังนั้นเมื่อธามตื่น จารณีก็เอาเรื่องที่เธอหลอกปาลีเข้าห้องของนัทเล่าให้ เขาฟัง แน่นอนจุดสําคัยเธอลบทิ้งไปหมดแล้ว

แต่เรื่องมันกลับเกิดการคาดเดาของจาริณี เธอกลัว

แล้ว

เมื่อปาลีกับดนุพลและชาวบ้านที่ตามพวกเขามาถึง ปาลี ก็เห็นธามกำลังลากจาริณีอยู่

พอเก็บปาลีก็รู้พ่อกำลังแก้แค้นให้เธออยู่

“พ่อ พ่อหยุดเถอะ

ปา รีบก้าวเข้าไป พออย่าโกรธมากไปเลย ดนุพลเขา มาช่วยหนูทัน หนูไม่เป็นไรค่ะ ครั้งที่แล้วตอนออกจาก โรงพยาบาบหมอก็บอกแล้วว่าพ่อห้ามโกรธ ร่างกาย ของพ่อไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว”

เมื่อเห็นธามดุจาริณี ความคิดแรกของปาล์ไม่ใช่ว่าจ รณีบาดเจ็บที่ไหนแต่เป็นเป็นห่วงร่งกายของธาม

บาง ปาล็อาจไม่รู้เลยว่า ในใจเธอ ธามสำคัญกว่าจา

รณ์