ตอนที่133สาวประเภทสอง

“จะฉันอยากบ้าน….

ปาลีจู่ๆก็นั่งลงไปจับมือของธัญญาแน่นสะอึกสะอื้น พร้อมพูดว่า”ฉันอยากกลับบ้าน”

ธัญญาที่ถูกปาลีจับมือแน่นจนรู้สึกเจ็บแต่ในที่สุดปาลี ก็เป็นคนพูดความปรารถนาออกมาเองทันใดนั้นทำให้ เขาเบาใจไปไม่น้อย กลับบ้านก็ดีแล้วมีบ้านให้กลับก็ กลับเถอะ”

ไม่เหมือนกับเขาต่อให้อยากกลับบ้านก็ไม่มีบ้านให้ เธอกลับ

แตว่าการกลับบ้านก็ต้องกลับประเทศก่อนการกลับ ประเทศก็ต้องมีพาสปอร์ดแต่ว่าพาสปอร์ตของปาลียัง อยู่ในกระเป๋าเดินทางที่โรงแรมถ้าจะกลับไปเอาพาส ปอร์ตจําเป็นต้องรบกวนดนุพลแล้วล่ะ

ในที่สุดปาลีก็จําเป็นต้องส่งข้อความหาดนุพลให้เขา มารอเธอที่สนามบิน

เพื่อที่จะไม่ให้ปาลีดูหน้าซีดเซียวเกินไปธัญญาเลย แต่งหน้าที่ดูสดใสให้ปาลีทั้งยังค้นตู้เสื้อผ้าเลือกเสื้อผ้า วัยรุ่นทันสมัยให้ปาลีหนึ่งชุด

อดไม่ได้ที่จะพูดว่าธัญญาเป็นคนที่แต่งหน้าได้ดีมี ระดับคนนึงการแต่งหน้าผ่านมือของเขาทําให้ปาลิต ชีวิตชีวาขึ้นมาทันทีเต็มไปด้วยสีสันแทบดูไม่ออกเลยว่า ยังเหลืออารมณ์เศร้าซึมอยู่อีกครึ่งหนึ่ง

แต่ว่ารูปร่างธัญญาค่อนข้างสูงประมาณหนึ่งร้อยแปด สิบเซนติเมตรเทียบกับนางแบบได้เลยเสื้อผ้าของเขาที่ พออยู่บนตัวของปาลีก็ดูใหญ่ไปเลยแต่ดีที่ธัญญาเลือก เสื้อผ้าทรงสบายๆมาถึงจะใหญ่ไปหน่อยแต่กลับยิ่งเห็น รูปร่างชัดเจนขึ้น

หลังจากนั้นธัญญาไปส่งปาลีถึงสนามบินด้วยตัวของ เขาเอง

ดนผลก็เอากระเป๋าไปรอที่สนามบินอย่างใจร้อนข้าง กายของเขายังมีนัฐพงษ์และจักรกฤษ

พอได้เจอปาลีที่ในที่สุดออกปรากฏตัวออกมาหลัง จากหายไปหลายวันทั้งสามคนแทบรอไม่ไหวที่จะ อนรับเขากลับมาทันที ในตอนทีเงยหน้าขึ้นมองแค่พริบตาเดียวปาลีสั่นไป ทั้งตัวอีกนิดก็อยากจะหนีออกไปให้ไกลแต่กลับถูกบั ญาที่อยู่ข้างๆจับไว้”เธอต้องกล้าออกมาเผชิญหน้ากับ ความจริงเดี่ยวเรื่องทั้งหมดจะผ่านไป

เพียงแต่เวลาที่ล่าช้า ดนุพลก็วิ่งมาแล้วดึงปาลีเข้าไป ในอ้อมกอดไว้แน่น รักคุณหายไปแบบไร้เงาได้ยังไง กันทําไมสองสามวันที่ผ่านมาถึงไม่ยอมคุยโทรศัพท์กับ ผมคุณรู้ไหมผมกระวนกระวายจิตใจแค่ไหนเป็นห่วงแค่ ไหนครั้งไม่เอาแบบนี้แล้วนะรู้ไหมหม?”

ฟ้าเป็นพยานช่วงไม่กี่วันมานี้ผ่านไปด้วยความ ยากลำบากกลางวันก็เป็นห่วงกลางคืนก็คิดถึงถึง มหงุดหงิดแต่ว่าพอเจอปา ความโกรธและความ หงุดหงิดก็หายไปซะสนิทเหลือเพียงแค่ความรักและ ความดีใจเท่านั้น

เมื่ออยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยและอบอุ่นของดนุพลสูด กลิ่นเฉพาะตัวของดนุพลปาลีก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาให้ ไหลออกมาเป็นฝนได้ยื่นมือทั้งสองข้างที่ส้นเทาออก มากอดตอบดนผลแน่นผู้ชายที่แสนดีเช่นนี้จะให้เธอ ตัดใจปล่อยมือได้อย่างไร

แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สมควรได้รับมันเขาไม่คู่ควรอีก ต่อไปแล้ว

ครั้งสุดท้ายช่วยกอดฉันแน่นๆที่รักของฉันดนุพล

ด้านข้างนัฐพงษ์และจักรกฤษที่พอเห็นฉากนี้ก็ไม่ได้ พูดอะไรออกมาเพียงแค่หนานิ่วคิ้วขมวดยืนอยู่ข้างๆ เพียงแค่ตอนที่พวกเขาเห็นธัญญาที่มากับปาลีชัดๆ สีหน้าก็เป็นเป็นตื่นตระหนกตกใจ

สาวประเภทสอง?”

นัฐพงษ์จ้องมองไปยังธัญญา

“โอ้พระเจ้าเพื่อนคนไทยของปา แท้จริงแล้วเป็นสาว ประเภทสอง?”

จักรกฤษก็อดไม่ได้ที่จะร้องตกใจออกมา

ช่วงไม่กี่วันที่มาเที่ยวไทยแน่นอนว่าพวกเขาไม่พลาด ที่จะไปดูการแสดงของสาวประเภทสองดังนั้นสามารถ แยกธัญญาออกได้ว่าเป็นสาวประเภทสอง

ปาลิที่ขลุกอยู่ในอ้อมกอดของดนุพลพอได้ฟังสอง คนนั้นพูดก็หันไปมองธัญญาทันทีเรียวปากลั่นน้อยๆพูด ว่า”ธัญญา…ธะเธอไม่ใช่ผู้หญิงหรอกหรอ….

ธัญญากลับไม่มีท่าทีวางตัวไม่ถูกที่ถูกคนเปิดเผยแต่ กลับสบตากับปาลีระบายยิ้มบางๆว่า”ฉันก็ไม่เคยพูดกับ เธอ ว่าฉันเป็นผู้หญิง!”

ปา งงเป็นไก่ตาแตก

ใช่แท้จริงแล้วธัญญาไม่เคยพูดกับเธอว่าตัวเองเป็นผู้ หญิงแต่ว่า….ที่ผ่านมาเธอคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงมาตลอด ดอนอยู่ต่อหน้าเขาเธอก็ไม่ได้ถืออะไรเช่นนอนไม่ใส เสื้อในใส่แค่ชุดนอนกระโปรงบางๆเห็นแขนเห็นหน้าอก เห็นต้นขาและเช่นอาบน้ำไม่ล็อกประตูก็มีบางครั้งที่เธอ เรียกให้ธัญญาส่งผ้าขนหนูมาให้และยังมีอีกเยอะ แยะมากมายก็เพราะว่าเธอคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงเหมือน ตัวเองมาตลอด

พอคิดถึงเรื่องราวในกี่วันที่ผ่านมาปาลีรู้สึกอึดอัดขึ้น มาไปหมด

แต่คนพลเวลานี้เป็นดนุพลที่หน้าตึงไปแล้วจ้องมอง ไปที่ปา อย่างไม่กะพริบตาว่า ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา คณไม่มาเจอผมไม่รับสายผมหายเข้าไปในกลีบเมฆ เพราะว่าเขา?” “ดนุพลฉัน…”

ปาลีอ้าปากจะพูดแต่กลับค้นพบว่าเธอไม่มีคำจะ อธิบาย

และการที่เธอไม่อธิบายในความคิดของคนพลตอนนี้ ก็คือการบอกเป็นนัยแล้ว

คนพลสายหัวสายตาที่เจ็บปวดพูดว่า”คุณรู้จักสาว ประเภทสองคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันสาดประเภทสอง เป็นเพื่อนคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมผมไม่รู้ว่าตกลงคุณ กําลังทําอะไรกันแน่?”

ปาลีกระตุกเงยหน้าขึ้นมองนี้เป็นครั้งแรกที่ดนุพล เรียกชื่อเต็มของเธอไม่ต้องสงสัยเลยว่าดนุพลคงโกรธ เข้าแล้วปาลีรู้สึกได้อยู่ลึกๆ…….