ตอนท112 ความอบอุ่นยังคงอยู่

“คุณบ้าพอหรือยัง ? ”

พอหญิงสาวสวยได้ยินเสียง ร่างกายของเธอก็เกิดอาการ สั่นเทาพลางเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าที่แสดงความตกตะลึง เมื่อมองไปที่ผู้ชายคนนั้น เป็นระยะเวลานานกว่าที่จะกล้า พูดออกมาได้ด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อ “คุณ……..ไมมาอยู่ที่นี่?”

ผู้ชายคนนี้ดูเด็กมาก น่าจะประมาณแค่ 23-24ปี รูปร่าง ผอมเพรียว เครื่องหน้าที่หล่อมาก เค้าโครงชัดเจน ราวกับ โดนมีดกรีด ดูเย็นชามากโดยเฉพาะดวงตาของเขาที่ฉาย แววความเย็นชาล้ำลึกราวกับว่าแค่เขามองมาก็สามารถ ทําให้คุณกลายเป็นน้ำแข็งได้

ชายหนุ่มไม่สนใจท่าทีตื่นตระหนกและตกตะลึงของหญิง สาวสวยแต่กลับคว้าและดึงแขนของหญิงสาวไป แลพูด ออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “กลับบ้านกับฉัน!”

เป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่าหญิงสาวสวยไม่ได้มีพฤติกรรมต่อ ต้าน แต่ยอมปล่อยตัวปิยะมา หลังจากนั้นก็ก้มหน้าลงพลาง เดินออกไปพร้อมกับผู้ชายคนนี้

ปารีบเข้าไปประคองตัวของปิยะที่ทำท่าจะล้มลงไปกอง กับพื้นพลางมองไปที่หนุ่มสาวที่เดินจากไป สมองหยุด ทํางานไปชั่วขณะ นี้มันเรื่องอะไรกัน ?

แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเธอไม่มีเวลาคิดมากไปกว่านี้ เธอไม่กล้าที่จะอยู่ทนนานไปกวาน จึงรีบพาปิยะออกไปจาก คลับทันทีจากนั้นขึ้นก็โบกแท็กซี่เพื่อที่จะพาปิยะไปส่งที่ บ้าน

เครื่องปรับอากาศบนรถเย็นมาตลอดทางจนกระทั่งมาถึงที่ บ้าน ปิยะก็เริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น แต่เริ่มที่จะทำตัวแสดงอาการ เมามายอกมา เดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวหัวเราะปากก็พูดพึมพำอะไร บางอย่างออกมา โดยเก้าในสิบประโยคที่พูดออกมาก็ไม่พ้น เรื่องของนิทัศน์และความสนใจใหม่ในตัวของพี่น้องฝาแฝด

ปาลีมองไปด้านข้างด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดจิตใจ

ไม่ต้องพูด ปิยะกำลังรู้สึกขัดข้องใจ

ดูเหมือว่าพี่สาวฝาแฝดคู่นี้จะทำมากเกินไปจริงๆ ไม่อย่าง นั้นปิยะจะอารมณรุนแรงย่างแบบนี้ได้อย่างไร ทำไมถึงไป ดื่มเหล้าที่คลับที่เป็นสถานที่เสื่อมโทรมและแถมยังลืมพก กระเป๋าเงินไปอีก

รอจนกระทั่งปิยะพล่อยหลับไปปาลีจึงกลับออกมาด้วย ความสบายใจ

เมื่อกลับมาถึงบ้านด้วยความเมื่อยล้า ปาลีพบกับความรู้สึก ประหลาดใจนั้นคือดนุพลได้กลับมาแล้ว นั่งอยู่ที่โซฟาตัว ใหญ่รอเธอด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา

“คุณดนุพล คุณกลับมาแล้ว!”
ปาลระงับความกดดันในจิตใจลง ค่อยๆขยับก้าวเดิน เข้าไปหาดนพล

“ไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับ ? ”

ดนุพลเงยหน้าขึ้นมองไปที่ปาลี

ปาลีตอบไปด้วยความเร่งรีบ “ปิยะเธอไปกินเหล้าเมา ฉัน ไปดูแลเธอมา คุณดนุพล เรื่องของฉันกับรฐาความจริงแล้ว ฉันตั้งใจจะบอกคุณเร็วๆนี้ แต่แค่…..อ๊ะ……

แต่ก่อนี่เธอจะได้พูดจบดนุพลพุ่งจากโซฟาเอื้อมมืออกมา คว้าเธอมาไว้ในอ้อมแขน หลังจากนั้นก็โน้มตัวลงและกด ตรึงเธอไว้ที่โซฟาหนานุ่ม ปาลีร้องออกมาด้วยความตกใจ กับการกระทําของดนุพล

“คุณดนุพล คุณจะทําอะ…ไร….

ปาลีมองไปที่ดนุพลด้วยความกล้าๆกลัวๆพลางอ้าปากจะ เอ่ยคําพูดออกมาแต่กลับโดนดนุพลแนบริมีปากลงมาเสีย ก่อน ในตอนนั้นเสียงทั้งหมดของเธอถูกดนุพลดูดกลืนไป จนหมด

ริมฝีปากของดนุพลคือความร้อนแรงที่น่าหลงใหล ชั่ว พริบตาปาลีได้ถูกหลอมละลายโดยสมบูรณ์ ก่อนที่จะรู้ตัว อีกทีเสื้อผ้าบนร่างกายก็โดนดนุพลปลดเปลื้องออกไปอย่าง ง่ายดาย เมื่อนั้นปาลีก็ค้นพบว่าดนุพลได้เบียดสะโพกสอบ เข้ามาในร่างกายของเธอแล้ว
อา….คุณดนุพล…..

ปาลีอุทานออกมาเนื่องจากการกระทำของดนุพลทำให้ เธอสับสนเล็กน้อย

เขาต้องการเธอ หมายความว่าเข้ายกโทษให้เธอแล้ว ?

“คุณดนุพล…..”

ปาลีมองไปที่ดนุพลด้วยใบหน้าที่ซับสีแดงระเรื่อ “ฉันกับ

“เวลานี้ไม่ใช่ควนที่จะพูดเรื่องนี้”

ดนุพลจูบลงมาและได้กลืนกินคำพูดของปาลีเข้าไปใน ท้องของเขาอีกครั้ง

ปาลีทำตามที่บอกและกอดดนุพลอย่างแนบแน่น ทั้งสอง คนเพลิดเพลินไปกับความลุ่มหลงเร้าร้อนของกันและกันบน โซฟา

หลังจากที่พายุพัดสงบลง ดนุพลอุ้มพาปาลีตรงไปที่ ห้องน้ำ และขัดถูร่างปาลีด้วยความรักใคร่และนุ่มนวล

ปาลียืนอยู่นิ่งๆหน้าซับสีแดงในขณะที่รับการดูแลด้วย ความอบอุ่นอ่อนโยนจากดนุพล

“คุณดนุพล….ฉัน…”
ปาล อยาก จะคุยอธิบายกับดนุพลให้เข้าใจ

“ไม่จําเป็นต้องพูดอะไร ผมเข้าใจหมดแล้ว”

ดนุพลเช็ดหยดละอองน้ำออกจากร่างกายของปาลิ ใน ขณะที่อุ้มปาลึกลับมาที่ห้องนอนก็ได้เอ่ยขึ้นมาว่า “วันนี้ตอน เย็นจักรกฤษได้มาขอพบผมเป็นพิเศษ บอกผมเกี่ยวกับเรื่อง ของรฐาว่าได้ทำอะไรกับคุณที่ร้านกาแฟในวันนั้น ทั้งหมด เป็นความผิดผมเองที่ตอนนั้นไม่ได้อยู่ข้างคุณ คุณสบายใจ เถอะ หลังจากนี้ผมจะไม่ให้รฐามารังแกคุณได้อีก”

เมื่อปาลีได้ฟังก็คาดไม่ถึงเลยว่าจักรกฤษจะมาช่วยเธอ ดู เหมือนว่าวันนั้นที่โรงพยาบาลจะเป็นความผิดของเธอจริงๆ ที่ตำหนิจักรกฤษไป “คุณดนุพล งั้นคุณก็ไม่ได้โกรธฉันแล้ว ใช่ไหม ? ”

ดนุพลส่ายหัวและค่อยๆเผยรอยยิ้มออกมา “ความจริงผม โกรธมาก แต่หลังจากที่ฟังคำพูดของจักรกฤษแล้วผมถึงรู้ ว่าคนทีผมควรโกรธไม่ใช่คุณแต่เป็นตัวผมเอง คุณถูกรังแก อยู่ข้างนอกแต่ผมไม่เคยรู้มาก่อน ผมทำหน้าที่แฟนได้ล้ม เหลว”