ตอนที่ 109 จุดจบจะเป็นอย่างไร

รฐาได้ยินแล้ว สีหน้าเปลี่ยนไปทันที ก่อนที่ปาลีจะมา เขา และดนพลก็ได้ทะเลาะกันไปสักพักแล้ว จากที่ฟังมาจาก จาริณี เขารู้ว่าดนุพลมีประวัติที่ไม่ธรรมดา เพราะฉะนั้นเขา เข้าใจว่า คำที่ดนุพลพูดไม่ใช่การเล่นๆแน่นอน

จาริณีที่ยืนมองอยู่ข้างๆ เมื่อได้ยินว่ารฐาอาจจะได้เข้าคุก หากไปเซ้าซี้ปาลี แล้ว หน้าแก่ๆของจาริณีก็ขาวซีดขึ้นมา ทันที

ทำไมรฐากับดนุพลถึงได้มาที่นี่ได้ในเวลาเดียวกัน? ง่าย มาก นี่เป็นแผนการที่จาริณีตั้งใจขบคิดขึ้นมา

เพราะว่าเธออยากจะฉีกความสัมพันธ์ระหว่างปาลีกับดน

พล

แต่ที่จาริณีคาดไม่ถึงก็คือ หลังดนพลรู้เรื่องปาลีกับรฐา แล้ว ถึงแม้จะฉุนเฉียว แต่ก็ยังเลือกที่จะอยู่กับปาลีเหมือน เดิม ไม่เพียงแต่ไม่ได้โกรธจนเดินหนีไป และประกาศบอก เลิกกับปาลี แต่กลับสู้เพื่อปาลี ไม่มีวี่แววที่จะวางมือ

เหตุการณ์พัฒนาไปจนเกินคาดจาริณี เธอไม่เคยคิดเลยว่า รฐาและดนพลจะยึดมั่นปาลีกันจนเสียสติและบ้าคลั่งเช่นนี้

“น้องขวัญ หนูไปห้ามรฐาสิ พวกเราควรหยุดก่อกวนได้ แล้ว พ่อหนูกำลังนอนอยู่ข้างใน ทะเลาะกันแบบนี้เดี๋ยวพ่อ หนูก็ไม่หายป่วยหรอก”
ในที่สุดจาริณีก็รู้ว่าแผนการตัวเองเริ่มพังแล้ว เลยรีบดัน ขวัญชีวีที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วดันอีก อยากให้ขวัญชีวีช่วยแก้ไข สถานการณ์

ขวัญชีวีพูดด้วยสีหน้าที่โมโหว่า “หยุดไปทำไม ตอนนี้เขา กำลังสู้เพื่อปาลี ไม่ใช่หนู หนูไม่ได้เดินไปตบหน้ามันก็บุญ แค่ไหนล่ะ ยังจะให้หนูไปช่วยมันอีก ฝันไปเถอะ!”

พูดเสร็จ หันหัว และหันหลังพร้อมเดินออกไปอย่าง ตะกุกตะกัก

ถ้าไม่ติดว่าจาริณีโทรไปบังคับให้เธอมา บอกว่าจะมีของดี ให้ดู เธอก็ไม่อยากมาหรอก ตอนเช้าเธอถูกกิตติทรมานจน เกือบตาย ตอนนี้ ทุกครั้งที่เธอเดินท่อนล่างของเธอจะเจ็บ จนรู้สึกเหมือนมันกำลังจะฉีกขาด

ตัวเธอเองก็ทรมานขนาดนี้แล้ว จะไปมีอารมณ์ที่ไหนไป ยุ่งกับรฐา

อาจจะเป็นไปได้ว่า ขวัญชีวียังไม่รู้เลย หลังจากที่ได้เจอ กิตติแล้ว เธอก็ไม่ได้คลั่งไคล้รฐาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

เห็นขวัญชีวีเดินออกไปจาริณีก็ไม่รู้จะทำยังไง เธอเป็นคน เริ่มเหตุการณ์ทุกอย่างนี้ แต่ตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าจะจบมันยังไง แล้ว

เธอได้แต่กัดฟันและเดินขึ้นไปโน้มน้าวอย่างหน้าด้านว่า “รฐา ดนุพล พวกเราก็คนกันเองเนอะ ไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องมันใหญ่ขนาดนีก็ได้ เห็นแก่หน้าแก่ๆของฉัน พวกนาย หยุดทะเลาะกันเถอะ มีอะไรก็พูดกันดีๆ พูดกันดีๆเนอะ!

รฐากำลังคิดอยู่เลยว่าจะจบเรื่องนี้ยังไง เห็นจาริณีเปิด ทางให้ เลยรีบคล้อยตามและปล่อยมือออกจากปาลี แต่ที่ ปากก็ยังไม่ยอม เลยฝืนพูดกับดนุพลว่า “ไม่คิดเลยว่านายก เทศมนตรี จริงๆแล้วชอบของมือสอง เหอะ ก็ดี ยังไงซะก็แค่ สิ่งของที่ใช้แล้ว นายอยากได้ก็เอาไปเถอะ แต่อย่ามาเสียใจ ทีหลังล่ะ หึ”

พูดเสร็จ เขาก็ถุยน้ำลายลงไปที่พื้น หันหัว และเดินออก

ไป

ดนุพลได้ยินว่า ทุกๆคำที่รฐาพูดออกมาเป็นการดูถูกปาลี เขาจ้องไปที่รฐา และคิดที่จะวิ่งเข้าไปต่อยรฐาแบบเอาเป็น

เอาตาย

เขาอดกลั้นมานานแล้ว

แต่ทว่าถูกจักรกฤษและนัฐพงษ์สองคนห้ามไว้ตลอด

แต่ครั้งนี้ เขาก็โดนอีกคนห้ามไว้

คนที่ห้ามเขา เปลี่ยนเป็นปาลี

“ดนพล…”

ปาลีจับมือเย็นๆของดนุพลเอาไว้อย่างเหนียวแน่น ขณะนี้เธอแค่อยากจะคุยกับดนุพลให้รู้เรื่อง เธอไม่กล้าที่จะปล่อย มือของดนุพล เธอกลัวว่าหลังจากที่เธอปล่อยมือแล้ว ดน พลก็จะไม่เป็นของเธออีกต่อไป

เมื่อได้ยินเสียงหายใจของปาลีแล้ว ตัวของดนุพลก็เกร็ง ขึ้นมา ไม่ไปไล่รฐาอีกต่อไป หันหลัง และยิ้มว่า “ไม่ต้องพูด อะไรทั้งนั้น ฉันรู้ ฉันเพิ่งจำได้ว่า วันนี้พ่อแม่ของฉันเรียกฉัน กลับบ้านไปกินข้าว ฉันอยู่ดูแลธามกับเธอที่โรงพยาบาลไม่ ได้ล่ะ ฉันไปก่อนนะ”

พูดเสร็จ เขาด้นมือของปาลีออกเบาๆ หันหลัง และก้าว

เดินออกไป

“ดนุพล…ดนุพล…”

ปาลีเดินตามไปสองสามก้าว มองไปภาพข้างหลังของ ดนุพลที่กำลังอดกลั้นความรู้สึกแต่ตัวกลับสั่นระริกอย่างไม่ หยุดยั้ง ปาลิก็รู้สึกเจ็บใจขึ้นมาทันที เจ็บจนหายใจไม่ออก

“ดนุพล คุณอย่าเพิ่งไป คุณฟังฉันอธิบายก่อน…

ปาลีย่อลงบนพื้นและกอดเข่าทั้งสองข้างของเธอไว้ ร้องไห้ออกมาอย่างเบาๆ

ดนุพลไม่เคยทําแบบนี้เลย ปล่อยให้เธอตัวคนเดียว ถึง แม้ว่าพ่อแม่ของเขาจะเรียกเขากลับบ้านกินข้าวก็จริง ถ้าเกิด เป็นเมื่อก่อน ดนุพลจะโน้มน้าวเธอ ให้เธอไปเจอพ่อแม่เขา ด้วยกัน แต่ครั้งนี้…กลับกลายเป็นว่าดนุพลเดินออกไปคนเดียว