ตอนที่98 ปัดความรับผิดชอบ

สุดท้าย… ตำแหน่งที่ธามอยู่ ตรงกับหน้าประตูพอดี และ ประตูก็ไม่ได้ปิด นอกประตูก็คือบันได ถูกจาริณีผลักอย่าง แรงขนาดนี้ อย่างไรเสียธามก็เป็นคนที่อายุมากแล้ว จะยัง ทรงตัวอย่างมั่นคงได้ที่ไหนกัน ทั้งร่างกายโน้มไปทางข้าง หน้า จากนั้นก็ล้มลงไป ราวกับลูกหนังก็ไม่ปานกลิ้งตกจาก ด้านบนของบันไดลงไปในทันที

“ตบ! ตบ! ตบ…”

เสียงที่เกิดจากการกระทบกันของกระดูกในร่างกายกับบัน ใดปูนนั้นคมจนแสบแก้วหู ธามกลิ้งตกลงไปติดต่อกันหลาย สิบขั้น สุดท้ายเกิดเสียงดังปิ้งกระทบกับบนกำแพงฝั่งด้าน ตรงข้ามของบันใด ชั่วพริบตาเดียว เลือดสีแดงสดก็กระจาย ไปทั่ว

ธามเพียงแค่ถอนหายใจออกมาทางจมูกทีหนึ่ง ก็ล้มพับ ลงไป จากนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรอีกเลย

“ตาเฒ่า…

”

“พ่อ…”

“พ่อ…”

จาริณี ปาลี ขวัญชีวี แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความ ตกใจราวกับจะเป็นเสียงเดียวกัน
จาริณีถูกทําให้ตกใจจนรู้สึกมึนงงไปโดยสมบูรณ์แบบ มอ ทั้งสองข้างกำลังสั่น ขาทั้งสองข้างอ่อนกำลัง แล้วล้มลงไป กับพื้นในทันที

“ไสหัวออกไป!”

พอเห็นชามที่อยู่ด้านล่างของบันใดไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ปาลีก็ร้อนรนจนดวงตาแดงก่ำ ดุดันขึ้นมา ผลักขวัญชีวีออก ไปอย่างรุนแรง จากนั้นก็พุ่งตัวลงบันใดไป

“พ่อ…พ่อ…”

ปาลีรีบประคองช่วงร่างด้านบนของธามที่อยู่บนพื้นมาก อดเอาไว้ในอ้อมอก ธามมีเลือดเต็มหน้าเต็มศีรษะมาตั้งนาน แล้ว เลือดที่แดงสดนั่นถึงขั้นย้อมเสื้อบริเวณหน้าอกของ ธามจนกลายเป็นสีแดง “พ่อ พ่ออย่าเป็นอะไรไปเด็ดขาด อย่าเด็ดขาด…”

มือที่สั่นเทาของปาลีควานหาโทรศัพท์มือถือที่พกติดตัว ออกมาในทันที คนแรกที่คิดถึงก็คือดนุพล ปาลีจึงไม่ลังเล เลยแม้แต่น้อยที่จะโทรหาดนุพลในทันที

พอดนพลรับสายโทรศัพท์ของปาลี ก็รีบบอกให้ปาลีอย่า เพิ่งขยับตัวของธาม จากนั้นก็โทรหานัฐพงษ์ในทันที

ไม่ช้า รถฉุกเฉินของโรงพยาบาลนัฐพงษ์ก็มาถึง ทีม แพทย์และพยาบาลนำตัวธามยกขึ้นรถฉุกเฉินอย่าง คล่องแคล่วทั้งยังรวดเร็ว แล้วเริ่มปฏิบัติการช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน

ปารีบตามขึ้นไปบนรถ มองดูอยู่ด้านข้าง ตื่นตระหนก และหวาดกลัวจนทั้งร่างกายสั่นเทา

ดนพลนําตัวของปาลีกอดเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่น หนา พูดปลอบด้วยความอ่อนโยน “เด็กดี อย่ากังวลไป จะ ต้องไม่มีอะไรแน่ อย่ากลัว มีฉันอยู่ …”

“ดนุพล ฉันกลัวมาก พ่อของฉันเขา…พ่อ…

ปาลีขดตัวอยู่ในอ้อมอกอันอบอุ่นของดนุพล น้ำตาในที่สุด ก็ทะลักออกมาอย่างอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว

และจาริณีกับขวัญชีวีที่แต่เดิมอยากจะมานั่งในรถคันนี้ ด้วยเช่นเดียวกัน ทว่าคนเยอะมาก นั่งได้ไม่หมด ในเวลานี้ จึงนั่งอยู่บนรถอีกคันที่อยู่ด้านหลัง

“ขวัญ ลูกว่าพ่อจะเป็นอะไรไหม หากเขาตกลงมาตายอ ย่างนี้ แม่จะถูกจับไปเข้าคุกหรือเปล่า?”

จาริณีจับมือของขวัญชีวีเอาไว้แน่นด้วยใบหน้าที่ตื่น ตระหนกและหวาดกลัว มาถึงในเวลานี้ เรื่องที่เป็นห่วงมาก ที่สุดในหัวสมองของเธอก็คือตัวเอง ไม่ใช่อาการบาดเจ็บ ของธาม

ขวัญชีวีก็ถูกจาริณีพูดจนกลัวไปด้วยเช่นเดียวกัน ผลักจา ริณีที่กำลังจับมือของเธอเอาไว้แน่นออกอย่างแรง ขยับตัวเล็กน้อยไปอีกด้าน แล้วเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าทซดขาวว่า “พอ เขาถูกแม่ที่ผลักตกบันใดไป ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหนูเลย แม้แต่นิดเดียว หนูเพียงแค่ลงมือกับปาลี แม้แต่นิ้วมือนิ้ว หนึ่งของหนูก็ยังไม่ได้แตะต้องโดนตัวพ่อเลย…”

ความหมายภายในคำพูดนั้น คิดไม่ถึงว่าคือการปัดความ รับผิดชอบทั้งหมดไปที่จาริณี

จาริณีได้ฟังดังนั้น นิ่งอึ้งไปในทันที มองไปยังขวัญชีวี ด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง เป็นเวลาอยู่นาน ถึงได้ตบไปที่ขา ของตนเองทีหนึ่ง แล้วร้องไห้โวยวายเสียงดังขึ้นมา “แกยัย เด็กไร้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ที่ฉันทำเพื่อใครล่ะ ถ้าทั้งหมด ไม่ใช่เพื่อแก ตอนนี้เกิดเรื่องแกก็ไม่สนใจแม่แล้ว แกใจร้าย ขนาดนี้ได้ยังไงกัน เสียเวลาฉันที่อุ้มท้องคลอดแกมาตั้งสิบ เดือน เช็ดอีเช็ดฉี่เลี้ยงแกมาจนโต ให้แกกินของที่ดีที่สุด ใส่ เสื้อผ้าที่สวยที่สุด ยังส่งเสียให้แกเรียนขึ้นมหาวิทยาลัย คิด ไม่ถึงว่าสุดท้ายแกจะทำกับฉันแบบนี้ สวรรค์ ทำไมชีวิตของ ฉันถึงรันทดขนาดนี้ ฉันไม่อยู่แล้ว ไม่อยู่แล้ว ไม่อยู่แล้ว…”

ขวัญชีวีถูกจาริณีโวยวายจนรู้สึกรำคาญ จึงหยิบโทรศัพท์ ออกมาแล้วเริ่มโทรไปหารฐาอีกครั้ง ในเวลานี้ เธอก็ตื่น ตระหนกไปหมดแล้วเช่นเดียวกัน เธอเพียงแค่อยากจะหา ใครสักคนมาพึ่งพิง

ทว่าในเวลานี้ รฐายังคงกำลังทำงานล่วงเวลา “อย่าง บ้าคลั่งกับพิมพ์วิไลผู้ช่วยผู้จัดการหญิงคนใหม่อยู่ในห้อง ทำงาน ความเสียวซ่าน ความมันส์นั้น อย่าพูดถึงเธอขวัญชีวี เลย แม้แต่ตัวเองนามสกุลอะไรก็แทบจะจำไม่ได้แล้ว ตอนนี้ ในสายตาของเขาเหลือเพียงแค่พิมพวไลของดสุดยอด เยี่ยมคนนี้เท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างต่างก็ถูกเขาทิ้งไปไกลสุด ขอบฟ้าแล้ว

ขวัญชีวีโทรศัพท์หารฐาไม่ติด ในใจยิ่งเคว้ง ยิ่งร้อนรน ยิ่ง ไม่มีหนทาง ภายใต้ความไร้ที่พึ่งพิงเป็นอย่างยิ่งนั้น เธอได้ โทรไปยังมือถือของกิตติในทันที

กิตติกำลังเลิกงานกลับเข้าบ้านอาบน้ำ จากนั้นก็นั่งดู โทรทัศน์ในห้องรับแขกอย่างเบื่อหน่ายพอดี ส่วนกิรณานั้น ในเวลานี้ยังคงทำโอทีอยู่ที่บริษัทอยู่เลย

พอรับสายโทรศัพท์ที่ขวัญชีวีโทรมาแล้ว กิตติไม่พูดอะไร ออกมาสักคำ รีบไปยังโรงพยาบาลเอกชนที่นัฐพงษ์เปิดขึ้น ในทันที

ธามได้ถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปาลี ดนุพล จาริณี ขวัญชีวี ทั้งสี่คนนั่งอยู่ด้านนอกห้องผ่าตัด รอ ฟังผลด้วยความร้อนใจ