ตอนที่ 97 วุ่นวายเป็นพัลวัน

จาริณีกลับเอ่ยขึ้นอย่างไม่คิดว่าเป็นแบบนั้น “เป็นแกที่จับ ผู้ชายของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ แกจะโทษใครได้? โชคดีที่ยัง มีน้องสาวของแกอยู่ ไม่อย่างนั้นถูกผู้หญิงข้างนอกแย่งไป แล้ว แกจะร้องไห้ยังไม่รู้ว่าจะไปร้องไห้ที่ไหนเลย ฉะนั้นแก ก็พึงพอใจซะเถอะ อย่างน้อยรฐายังเป็นลูกเขยของบ้านเรา”

ปาลีได้ยินดังนั้น แทบจะกระอักเลือด

นี่คือหลักเหตุผลบ้าบออะไรกัน?

วันนี้เธอถือว่าได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้วว่าแม่ของเธอคน นี้มีความลำเอียง ความใจจืดใจดำ ความไม่มีเหตุผลมากแค่

ไหน

เธอปิดตาลงแน่น คำพูดทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่สำคัญแล้ว

ในตอนนี้

จากนั้นก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ปาลีหยิบเอกสารที่อยู่ในมือ ของจาริณีมาอย่างนิ่งๆ จากนั้นก็สะบัดปลายปากกาเขียนชื่อ จริงของตนเองลงไปอย่างง่ายดาย

จาริณีเห็นดังนั้น ก็แย้มยิ้มราวกับดอกไม้บานไปทั่วทั้ง ใบหน้า เพียงแต่ตอนนี้เธอจะรับเอกสารจากในมือของปาลี กลับมานั้น กลับยังไงก็ดึงกลับมาไม่ได้ เพราะว่าอีกด้านถูก ปาลียึดเอาไว้อย่างแน่นหนา
ปาลีจ้องไปที่จาริณีตาไม่กระพริบ เอ่ยถามออกมาทีละคํา ทีละคำว่า “แม่ หนูเป็นลูกสาวของแม่จริงๆใช่ไหม?”

ในตอนนี้ เธอเหลือเพียงแค่ประโยคนี้เท่านั้น

ตั้งแต่เล็กจนโต เพราะว่าการกระทำที่ลำเอียงของจาริณี คนที่สงสัยในจุดนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ขวัญชีวี เธอเองจะไม่เคย สงสัยได้อย่างไรกัน!

เพียงแต่ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากถามมาตลอด จนกระทั่งวันนี้

จาริณีนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นบนใบหน้าก็ปรากฏความ โกรธแค้นชิงชังเหมือนอย่างในครั้งก่อนที่ขวัญชีวีถาม คำถามนี้กับเธอขึ้นมาอีกครั้ง

มองไปบนใบหน้าที่ยิ่งโตยิ่งสวยแต่กลับยิ่งทำให้เธอยิ่ง มองยิ่งรู้สึกขัดลูกหูลูกตานั้นของปาลี จาริณีอยู่ๆก็เกิดความ หุนหันพลันแล่นขึ้นมา อยู่ๆเธอก็รู้สึกอยากจะทำลายปาลี เป็นอย่างมาก และสิ่งที่จะทำลายปาลีได้นั้นก็ไม่มีอะไรที่จะ ดีไปกว่าการพูดความจริง

ทว่า ในเวลานี้นี่เอง ได้เกิดเสียง “ปิ๊ง” ดังก้อง อยู่ๆประตู บ้านก็ถูกคนถีบให้เปิดออกอย่างรุนแรง ธามปรากฏตัวที่หน้า ประตูด้วยใบหน้าที่โกรธจนไม่อาจจะควบคุมตนเองได้

“ตาเฒ่า…”

จาริณีพอเห็นธามที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ก็อดไม่ได้ทําเอาปากค้างอย่างตกตะลึง “คุณ…ไม่ใช่ว่าไปซื้อ กับข่าวหรอกหรอ?”

วันนี้เพื่อที่จะจงใจบีบบังคับให้ปา ยกเลิกการหมั้นหมา ยกับรฐา จารณ์ตั้งใจส่งถามออกไปข้างนอก เพราะเธอรู้ ว่าด้วยความรักความเอ็นดูที่ตามมีต่อปาลีแล้ว จะต้องไม่ อนุญาตให้เธอทําแบบนี้กับปาลีอย่างแน่นอน

หากไม่ใช่ว่าฉันลืมพกเงินไป ทำได้เพียงย้อนกลับมาก ลางคัน ฉันจะรู้ได้ยังไงว่า เธอจะสามารถทำเรื่องที่ไม่ควรค่า ให้เด็กมันมาเคารพแบบนี้กับปาลีได้”

ธามจ้องไปที่จาริณีด้วยดวงตาที่แดงก่ำ คำที่พูดเป็นเสียง เล็ดลอดออกมาจากไรฟัน เมื่อกี้นี้เขาได้อยู่หน้าประตูน้ำ เรื่องที่จาริณีและขวัญชีวีบีบบังคับปาลีตั้งแต่ต้นจนจบฟังไว้ อย่างชัดเจนหมดแล้ว

หันไปอีกด้าน สายตาที่แหลมคมของธามพ่งยิงไปทาง ขวัญชีวีอย่างรุนแรง “แล้วก็แก คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าอ่อยพี่ เขยของตัวเอง หลังเกิดเรื่องยังกล้ามีเหตุผลพูดออกมาได้ อย่างเต็มที่ขนาดนี้ บ้านฉันมีลูกสาวอย่างแกแบบนี้ออกมา ได้ยังไงกัน หนังสือสิบกว่าปีที่เรียนมาไม่ได้ช่วยอะไรเลย แกมีใจที่รู้สึกอัปยศอดสูบ้างไหม แกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า ฉันธามไม่มีลูกสาวแบบนี้อย่างแก”

พอคำพูดจบลง ก็ง้างมือฟาดไปบนใบหน้าของขวัญชีวี อย่างแรงทีหนึ่ง
ขวัญชี จะคิดถึงได้อย่างไรกันว่าชามจะลงมือกับเธอ จึง ไม่ได้ป้องกันเลยแม้แต่น้อย ถูกชามตบหน้าจนตัวหมุนล้มลง ไปกองกับพื้นจนรู้สึกมึนไปโดยสมบูรณ์แบบ

จาร กับปาลก็ถูกการกระทำของขามทำให้ช็อกไปเช่น เดียวกัน ยืนนิ่งอยู่กับที่ ลืมตอบสนองไปชั่วขณะ

ในความทรงจํา ธามมีแต่รอยยิ้มที่ใจดี นิสัยทางด้าน อารมณ์ของเขานั้นดีมาก ตั้งแต่เล็กจนโต อย่าพูดถึงลงมือดี สองพี่น้องปาลีและขวัญชีวี แม้แต่ตะคอกดุด่าเสียงดังก็ยัง ไม่เคย

“พ่อ…พอตบหนู?คิดไม่ถึงเลยว่าพ่อจะตบหนู…”

ขวัญชีวีกุมใบหน้าที่ถูกตบจนเจ็บ มองไปที่ธามด้วยสีหน้า ที่ไม่กล้าที่จะเชื่อ ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็เคร่งขรึมจริงจัง ขึ้นมา แล้วหันไปมองปาลีด้วยความดุดัน “เพราะแก ล้วน เป็นเพราะแก นึกไม่ถึงว่าพ่อจะตบฉันเพราะแก ฉันจะฆ่า แก!”

ขวัญชีวีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กรีดร้อง รีบลุกขึ้นมาจากพื้น ด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก็กระโจนเข้าหาปาลีด้วยสีหน้าที่ ดุดันจนน่ากลัว

ปาลีจะคิดเอาไว้ได้ที่ไหนกันว่าอยู่ๆขวัญชีวีจะมาระบาย กับเธออย่างขาดสติเช่นนี้ จึงไม่ได้ป้องกันอะไรเลยสักอย่าง ลำคอที่ยาวระหงจึงถูกสองมือของขวัญชีวีจิกเข้าไว้อย่าง รุนแรง ทั้งร่างกายก็ถูกขวัญชีวีผลักกดทับติดกับกำแพงด้วยแรงมหาศาลเช่นเดียวกัน

ขวัญชีวีได้ริษยาจนเลือดขึ้นตาไปโดยสมบูรณ์แบบ พอ คิดถึงพ่อที่รักและเมตตาตนเองมากกว่ามาโดยตลอดมาตบ เธอเพราะปาลี เธอก็แทบอยากจะฉีกปาลีทั้งเป็นในตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ดังนั้น พอจิกไปที่คอของปาลีได้ สองมือของเธอก็ กุมไปรอบคอของปาลีอย่างรุนแรงราวกับตั้งใจจะเอาให้ถึง ตาย

“ปล่อย…มือ…แอ่ก…แฮ่ก… ”

ปาลีถูกเธอจิกเข้าจนหายใจไม่สะดวกในทันที ลมหายใจ ถูกกลั้นเอาไว้จนใบหน้าแดงก่ำ หน้าอกและช่วงปอดยิ่ง เพิ่มความขยายตัวจนเหมือนกับจะแตกออก แม้แต่คำพูดทั้ง ประโยคต่างก็พูดออกมาไม่ได้แล้ว

“ยัยขวัญ แกบ้าไปแล้ว รีบปล่อยพี่สาวของแกเดี๋ยวนี้!”

ธามพอเห็นขวัญชีวีที่อยู่ๆไปลงมือกับปาลี ก็โกรธจนพุ่ง เดินไปข้างหน้าในทันที คิดจะไปดึงมือของขวัญชีวีออก

“ตาเฒ่า ห้ามแตะต้องลูกสาวของฉันอีก”

จาริณีกลับนึกว่าธามยังจะไปตีขวัญชีวีเพราะปาลีอีก ผลัก ไปที่หลังของธามอย่างรุนแรงจนดูเกือบจะเป็นไปตาม จิตใต้สำนึก สุดท้าย..