ตอนที่78สีหน้ารุ่นน้องที่เปลี่ยนไป

นัฐพงษ์ยิ้มแบบเงื่อนๆแล้วพูดว่า “การทำงานมันน่าเบื่อจัก รกฤษเลยบอกว่าจะขับเคี่องบินมาเราพวกคุณผมก็มาด้วย เพื่อคนสนุกแต่กลับไม่มีเรื่องอะไรน่าทำเลย”ด้วยเหตุนี้เขา คิดมาดีแล้วก่อนที่จะมา

จักรกฤษที่ขับเครื่องบินอยู่ด้านหน้าตะโกนมาด้วยความ ไม่เห็นด้วยว่า นายทำงานจะไม่มีอะไรให้ทำได้ยังไง?เป็น ไปไม่ได้หรอกโรงพยาบาลเอกชนที่คุณเปิดอยู่ในขณะนี้ ผูกขาดโรงพยาบาลอื่นๆทั้งหมดในเมืองได้ยินมาว่ามีคนต่อ แถวยาวไปถึงประตูโรงบาลทุกวันเตียงในแผนกผู้ป่วยต้อง จองล่วงหน้าถึงสองเดือนถึงจะจองได้นายบอกทํางานน่า เบื่อใครเชื่อ…..อ่า….

จักรกฤษยังพูดไม่ทันจะจบนัฐพงษ์ยกมือขึ้นมาตบที่ ท้ายทอยของเขาเสียงดังสนั่นและพูดอย่าอารมณ์เสีย ว่า “นายยุ่งอะไรกับฉันโรงพยาบาลฉันเป็นคนเปิดฉันอยาก ทำงานฉันก็จะทำไม่อยากทำก็จะไม่ทำนายทำตัวเหมือนป้า แก่ๆตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

“เฮียนายว่าใครเป็นป้าแก่ๆนัฐพงษ์นายตายแน่ไอ้เด็ก เหลือขอนายกล้าตีฉันทั้งๆที่ใช้ประโยชน์จากการที่ฉันขับ เครื่องบินอยู่พวกเราแยกกันก่อนที่เครื่องบินจะตก!”

จักรกฤษกำลังขับเครื่องบินอย่างจริงจังหลังจากที่โดน นัฐพงษ์ใช้ฝ่ามือตีไปขนาดเครื่องบินก็ยังสั่นไหวจากนั้นก็ ตะโกนอีกครั้งว่า“พี่ดนุพลทำไมพี่ถึงดูเฉยๆโดยไม่ทำอะไรถ้าวันนี้พี่ไม่ดีนัฐพงษ์คืนให้ผมผมก็จะไม่ขับเครื่องบินนี้

แล้ว”

ดนุพลหัวเราะแล้วยกมือขึ้นผลักนัฐพงษ์ทีหนึ่งแล้วพูด ว่า“นัฐพงษ์นายก็เลิกแกล้งจักรกฤษได้แล้วหรอถ้าจะแกล้ งก็รอให้ลงจากเครื่องบินก่อนสิตอนนี้ทพวกเรากำลังนั่ง อยู่ในเครื่องบินของเขาขนาดชีวิตก็อยู่ในกำมือของเขาไม่ ได้ยินเสียงเขาขู่พวกเราหรือนายไม่กลัวตายแต่ฉันกลัวตาย นะ”

จักรฤษฟังที่พูดก็ไม่รู้ว่าตรงไหนที่เขากำลังช่วยอยู่เห็นได้ ชัดว่าเขาติดตามนัฐพงษ์เพื่อเรียกใช้เขาเหมือนกันทันใด นั้นเขาก็ตะโกนแล้วหันไปเรียกรฐา”พี่สะใภ้พี่ใหญ่เขารังแก ผมทำไมถึงไม่จัดการเขาผู้หญิงไม่เพียงแต่โดนผู้ชายสอน แต่ยังต้องสอนผู้ชายด้วยไม่งั้นภายหลังพี่จะต้องทนทุกข์ ทรมานที่ผมพูดกับพี่….อ่า…

คราวนี้จักรกฤษก็ยังไม่ทันได้พูดจบก็โดนกำปั่นฟาดลงไป ที่ท้ายทอยแน่นอนว่าคนที่ลงมือครั้งนี้ไม่ใช่นัฐพงษ์แต่เป็น

ดนุพล

“ไอ้เด็กนี้นายก็ขับเครื่องบินของนายไปไม่พูดก็ไม่มีใครว่า นายเป็นใบ้หรอกนะ”

ดนพลดุเขาเพราะสอนสิ่งไม่ดีให้กับคนรักของเขาและดน พลไม่ไว้ชีวิตเขาแน่

แขนยาวเอื้อมไปดึงปาลีเอามาในอ้อมแขนและยิ้มหนาวแล้วพูดว่า”อย่าไปฟังคำพูดของไอ้เด็กนี้คำพูดที่ออกจาก ปากเขามันไม่มีประโยคไหนดีทุกประโยคมีแต่ไร้สาระ

ปาลีอยู่ในอ้อมแขนของดนุพลหัวเราะไม่เป็นภาษาและ มองดนุพงษ์ที่มีรุ่นน้องที่ดีขนาดนี้อยู่ข้างกายในใจของ เธอก็มีความสุขกับดนุพลและจักรกฤษยิ่งเรียกเธอว่าพี่ สะใภ้”อีกหัวใจเธอยิ่งหวานและมีความสุขขึ้นอีก

เดิมทีนัฐพงษ์ก็มีรอยยิ้มอยู่บนใบหากแต่ทันทีที่เห็นดน พลกับปาลีอยู่ด้วยกันอย่างใกล้ชิดแบบนี้และความอึดอัดที่ ไม่สามารถพูดคำว่ารักที่หวานซึ้งออกไปได้และเขาก็หุบยิ้ม ก่อนที่จะให้หน้าออกไปมองท้องฟ้าผ่านทางหน้าต่างเครื่อง บินและไม่ได้พูดอะไรอีกเลย

แต่ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปเพราะตรงที่เขานั่งมัน สามารถเห็นปาลีผ่านกระจกอย่างชัดเจน

แต่เสียงของจักรกฤษทำให้เหมือนมีอะไรมาฟาดลงกลาง ใจของเขาแต่ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ค่อยๆ จางหายไปและสายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นความเยือกเย็น

เพียงแค่ดนุพลที่กำลังก้มมองปาลีที่อยู่ในอ้อมแขนใน หัวใจและในสายตาทั้งหมดล้วนมีแต่ที่รักของเขาและเห็น ได้ชัดว่าใบหน้าขอรุ่นน้องทั้งสองคนค่อยๆเปลี่ยนไป

ตอนเครื่องบินบินกลับไปที่เมืองAดนุพลได้พาปาลีไปที่ ถนนเขตเหนือเพราะปาลีรับปากกับดนุพลว่าจากวันนี้ไปจะ ย้ายไปอยู่กับเขาที่บ้านพักของเขาแต่เธอไม่กล้ากลับไปเอาเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวอย่างไรก็ตามเธอจึงต้องซื้อ ใหม่

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของสองคนที่โอบกอดกันและกัน อย่างหวานชื่นที่ค่อยๆไกลออกไปนัฐพงษ์จึงหลี่ตาลงเล็ก น้อยเพราะแสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านแว่นสีเงินที่อยู่บนสันจมูก ของเขาทำให้ดวงตาของเขาเบลอและมองไม่ชัดยิ่งขึ้น

จักรกฤษหันหัวมาแล้วจ้องมองนัฐพงษ์มองอยู่นานจนรัฐ พงษ์ที่ถูกมองรู้สึกขนลุกจึงยกมือขึ้นผลักหัวจักรฤษแล้ว หัวเราะและพูดว่า”นายมองฉันทำไมหรือว่าในที่นายจะรู้สึก ได้แล้วว่าพี่ชายคนนี้หล่อมากเริ่มตกหลุมรักพี่ชายคนนี้แล้ว ล่ะสิ?”

จักรกฤษส่ายหน้าอย่างจริงจัง

เมื่อก่อนเวลาพูดเล่นกับรุ่นน้องก็นับได้ว่าจักรกฤษเป็นคน ที่ตลกที่สุดแต่ครั้งนี้เขากับหัวเราะไม่ออกราวกับว่าในใจ กำลังต่อสู้กันอยู่ในที่สุดจักรกฤษก็ถามออกมาว่า “นายชอบ ปาลีใช่ไหม?”