ตอนที่ 67 เกือบตายเพราะความเจ้าชู้

เขาต้องการกระตุ้นให้ปิยะเคืองโกรธ แต่กลับไม่รู้ว่าสำหรับผู้ หญิงแล้ว คุณจะเอาเรื่องอะไรมากระตุ้นทำให้เธอโกรธอะไรก็ได้ ยกเว้นเอาผู้หญิงคนอื่นมากระตุ้นเธอ เพราะตัวอย่างเมื่อก่อน จำนวนมากเป็นหลักฐานบอกว่าจะมีผลลัพธ์ว่ามักจะได้ผลลัพธ์ ต่างจากสิ่งที่คาดหวัง

ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว หลังจากที่ปิยะกลับถึงห้อง กลับ ได้ยินเสียงร้องเพลงของวารี และยิ่งได้ยินชัดเจนมากขึ้น ปิยะเข้า หัวมุดเข้าไปในผ้าห่ม แต่น่าเสียดาย เพราะตอนกลางคืนบนภูเขา เงียบมาก เสียงเลยยังคงดังและชัดเจน

ชาวบ้านในหมู่บ้านชาลาคนอื่นก็ได้ยินชัดเจนเหมือนกัน แต่ไม่มี ใครเอ่ยปากโต้เถียง ไม่มีใครกล้าออกหน้าเอ่ยปากพูด เพราะบน ภูเขามีหญิงสาวหน้าด้านหน้าไม่อายแบบนี้ พวกเขาก็อับอาย เหมือนกัน

ไม่มีใครรู้ว่าบนต้นไม้ใหญ่หลังหมู่บ้าน มีดินปืนสีดำกระบอกหนึ่ง กำลังเล็งเป้าใส่นิทัศน์ที่สามห้าวทำเรื่องแบบนี้ตรงหน้าต่าง

ส่วนคนที่ถือปืน คือต้นน้ำ

ตอนแรกนั้นเขายังคงไม่มีโอกาสลงมือ คิดไม่ถึงว่านิทัศน์จะเปิด หน้าต่างเอง และยังยืนทําตรงหน้าต่างนานมากด้วย

ต้นน้ำหรี่ตาลงหนึ่งข้าง ส่วนอีกข้างก็มองผ่านกระจกเล็งเป้าเล็ง ตรงหน้าอกที่ขึ้นลงของนิทัศน์ นิ้วชี้เริ่มขดงอ ขณะที่ต้นน้ำกำลัง เตรียมตัวลั่นปืน ปาลีที่นั่งบนหน้าต่าง จู่ๆก็ถูกนิทัศน์จับหน้าอกยืด ร่างกายขึ้น และปรับเปลี่ยนท่วงท่า เมื่อเป็นเช่นนี้ วารีก็ปกคลุมร่างกายของนิทัศน์ไว้

ส่วนต้นน้ำที่เล็งตรงหน้าอกของนิทัศน์ก็ถูกแทนที่ด้วยหน้าอก ของวารี

ต้นน้ำรีบเอานิ้วชี้ออกมา จากนั้นทั่วร่างกายก็มีเหงื่อผุดขึ้น หาก เขาลั่นปืนเร็วอีกวินาทีเดียว คนที่ถูกยิงตายคงไม่ใช่นิทัศน์แน่ แต่ เป็นวารี

ความตกใจเมื่อสักครู่ทำให้คนรู้สึกเลือดพลุ่งพล่าน ต้นน้ำยกปืน ขึ้นอีกครั้ง เมื่อเริ่มเล็งเป้าผ่านกระจกเล็งก็เห็นหน้าอกขนาดใหญ่ ของวารีถูกฝ่ามือของนิทัศน์กุมจับไว้อย่างแน่น ต้นน้ำกัดฟันด้วย ความขุ่นเคือง จนเส้นเลือดเขียวบนหน้าแทบระเบิด ภายใจก็ฉุด คิดว่าเพราะวารีทำตัวง่าย สมน้ำหน้าเลยถูกคนอื่นทำแบบนี้

สุดท้าย ต้นน้ำก็คิดไตร่ตรอง และเก็บปืนไว้

ผู้ใหญ่บ้านนิชบาดเจ็บแบบนี้ คงต้องนอนพิงอยู่บนเตียงสอง เดือนแน่ และช่วงเวลานี้เขาก็สามารถควบคุมการเพาะเลี้ยงปลา ซาลาแมนดายักษ์ขนาดใหญ่จากในมือของนิทัศน์ได้ เมื่อถึงเวลา นั้นหากเขามาเงินคงกลุ้มใจเพราะไม่มีผู้หญิงอีกหรอ?

ถ้าหากฆ่านิทัศน์ตอนนี้ ในตอนนั้นคงไม่ได้เงินสักแดงเดียวแน่ อีกอย่างก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องที่เกิดขึ้นกับวารีแล้วด้วย

เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้ว ต้นน้ำก็เอากระสุนปืนออกจากปืน และเริ่ม ใช้กระจกเล็งเป้ามองภาพเหตุการณ์บนหน้าต่าง จากนั้นก็เผย ภาพลามกในหัวสมองขึ้น โดยเปลี่ยนจากผู้ชายข้างหลังวารีเป็น ตัวเอง ทันใดนั้นเขาก็เคลิบเคลิ้ม นิทัศน์แทบไม่รู้เลยว่าขณะที่ตัวเองเพิ่งกลับมาจากประตูผีนั้น ต้นน้ำนึกว่าตัวเองสอดใส่ในร่างกายของวารี

ในที่สุดปิยะก็ทนไม่ไหว อยากออกไปหาปาลี แต่ตอนนี้ปาลีคง ถูกดนุพลกระท่ป่าเถื่อนอยู่แน่เลย หากเธอไปหาคงถูกมองเป็น ก้างขวางคอแน่ แต่ถ้าหากให้เธอฟังอยู่ในห้อง เธอคงเป็นบ้าแน่

“อ่า!”

ปิยะกรีดร้องอย่างสุดเสียง ขณะที่หัวยังคงปกคลุมด้วยผ้าคลุม เธอเปิดประตูห้องออก และอยากจะออกไปฆ่าผู้หญิงร้ายผู้ชาย เลว หลังจากฆ่าพวกเขาเสร็จค่อยฆ่าตัวตายตาม หากเธอไม่อยาก อยู่แล้ว พวกเขาก็ไม่สมควรอยู่เหมือนกัน

แต่เธอไม่ทันคิด เมื่อเปิดประตูห้องออก กลับเห็นภูผายืนอยู่หน้า ประตูของเธอเหมือนกับหุ่น เพราะไม่ได้ขยับเขยื้อนอะไรเลย

ภูผา….คุณทําอะไรตรงนี้?”

ปิยะสะดุ้งตกใจ หลังจากที่พลอดรักกับภูผาในป่าครั้งนั้น ปิยะก็ พยายามหลบหน้าภูผามาโดยตลอด ถึงแม้ว่าจะขึ้นเขาเก็บ สมุนไพรกับภูผา ดนุพล และปาลี แต่เธอก็พยายามชักชวนให้ปาลี ไปที่อื่น

ไม่ใช่เพราะเธอรังเกียจภูผา แต่เพราะ…เธอไม่อยากทําร้าย จิตใจอันบริสุทธิ์ของชายหนุ่มบนดอยเขา

เพราะเธอสัมผัสได้ถึงความรักที่จริงใจจากชายหนุ่มมอบให้ แต่ เพราะแบบนี้ เธอเลยต้องการอยู่ห่างจากเขา เพราะเธอให้ในสิ่งที่ เขาต้องได้ เธอกับเขาเหมือนกันอยู่กันคนละโลก “ผม…

เมื่อภูผาเห็นปิยะเปิดประตูกะทันหันจนไม่ทันคาดคิด อันที่จริง เขามายืนอยู่หน้าประตูของห้องปิยะทุกคืน แต่เขาไม่กล้าเคาะ ประตู เพราะเขากลัวจะรบกวนเธอ และกลัวล่วงเกินเธอ และกลัว ยิ่งกว่าคือกลัวเธอรังเกียจเขา ทันใดนั้นเขาก็ยกมือลูบผมและพูด ว่า : “พี่สาว คุณอยากออกไปเดินเล่นข้างนอกหรอ เดี๋ยวผมไปเป็น เพื่อน”

ครั้งที่แล้ว เพราะปิยะเห็นภาพพลอดรักของวารีกับนิทัศน์เลย ออกไปพร้อมกับเขา จนสุดท้ายเกิดเรื่องขึ้น ส่วนครั้งนี้นิทัศน์ พลอดรักกับวารีอีก และยังบังอาจมากกว่าครั้งที่แล้ว ดังนั้นภูผา เลยนึกว่าปิยะต้องการหลบหนีจากความจริง