ตอนท 62 เมมแผนการ

ดนุพลไม่สนใจผู้คน รีบจอดเครื่องบินลง และรีบพาปาลี เข้าไปในห้อง จากนั้นก็เกิดเสียง’ตึ้ง’ปิดประตูลง

“ดนุพล…”

การกระทำต่อเนื่องกันของดนุพลที่ปฏิบัติต่อปาลี ทำให้ เธอรู้สึกมึนงง

ขณะที่เธอยังไม่เอ่ยปากพูด ริมฝีปากทั้งสองก็เม้มไว้อย่าง รุนแรง และค่อยๆเพิ่มความรุนแรงขึ้น

ตอนที่สบตากันบนบันไดเชือก เขาคิดอยากจูบเธอ เพียง แต่มีนัฐพงษ์กับจักรกฤษอยู่ด้วย เขาเลยอดทนไว้

ปาลีใช้มือสองข้างที่กอดหน้าอกผลักดนุพลออก แต่เมื่อ เห็นว่าผลักไม่ออก เลยยืนนิ่งเงียบๆ จากนั้นก็เริ่มการตอบ สนองที่ไม่งามขึ้น

ใครจะไปรู้ว่า ตอนที่เธอเกิดปฏิกิริยาตอบสนองจะทำให้ ดนุพลที่คิดอยากใช้กำลังจูบเธอ ทนไม่ไหวจนดันเธอไว้กับ แผ่นประตู และมือทั้งสองข้างก็ลูบไล้บนตัวเธอ ไม่นานก็ ถอดชุดออกกำลังกายของเธอร่วงลงบนพื้น
โอย เจบ…ดนุพล…

ความเจ็บนี้ทำให้ปาลีสั่นเทาไปหมดทั้งตัว เธอกัดบนแขน ของดนพลไว้

เธอไม่เข้าใจว่าวันนี้ดนุพลเป็นอะไรไป เมื่อก่อนหากเขา

อยากทำเรื่องแบบนี้ เขามักจะอ่อนโยน และเล้าโลมให้เกิด

อารมณ์ก่อน แต่ครั้งนี้…

ความเจ็บปวดของปาลี ทำให้ดนุพลหยุดการกระทำทุก อย่างลง และบนใบหน้าก็เผยสีหน้าขุนเคือง พร้อมจ้องมอง ปาลีที่ถูกตัวเองยันไว้กับประตู และพูดว่า : “ทำไหมถึงไม่ โทรศัพท์บอกผมก่อนว่าจะมาที่นี้ เธอรู้ไหมว่าสองวันที่หา คุณไม่เจอ ผมเจ็บปวดทรมานมากขนาดไหน”

หากไม่ใช่เพราะเขาสั่งการให้คนตรวจสอบ จึงรู้ว่านิทัศน์ พาปาลีมาหมู่บ้านชาลา เพราะถ้ายังไม่รู้เกรงว่าตอนนี้เธอ ยังถูกขังอยู่ในถ้ำอีก

ดังนั้นในตอนแรก เขาเลยรีบหาจักรกฤษให้ขับเครื่องบิน ออกตามหา แต่คนในหมู่บ้านชาลากลับบอกว่าปาลีถูกฝูง หมาป่าไล่ล่า วินาทีนั้นหัวใจของเขาเกือบจะหยุดเต้นแล้ว

เขาไม่กล้าจินตนาการ เพราะถ้าหากเสียปาลีไป เขาจะยัง ไงต่อ?

เขาไม่รอให้เสียเวลา รีบสั่งให้จักรกฤษขับเครื่องบินตามคงแยมากแน่ๆ

วินาทีนี้เขาคิดแค่อยากครอบ/ครองเธอ เลยอดใจไม่ไหว ที่จะอยากนอนกับเธอ มีเพียงวิธีการแบบนี้จึงจะทำให้เขารับ รู้ได้ว่าปาลีไม่ได้จากเขาไป

ปาลีจะอ่านความคิดความอ่านเขาได้ยังไง เธอนึกว่าเป็น เพราะเธอไม่ได้โทรศัพท์บอก เขาเลยโกรธเคือง เลยรีบ ส่ายหน้าพร้อมอธิบายว่า “นิทัศน์ไม่ให้เธอโทรศัพท์ และ โทรศัพท์ของตัวเองก็ถูก…ถูกตัวเองขว้างจนพังด้วย ดนุพล ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไม่บอกคุณนะ”

“จริงหรอ?”

ท่อนบริเวณหนึ่งของดนุพลที่หยุดค้างในร่างกายภายใน ของปาลีเริ่มเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยน และพูดว่า : “นิทัศน์ ไม่ใช่คนดีอะไร เธอพาคุณมาหมู่บ้านชาลาต้องมีเจตนาร้าย แน่ สองวันมานี้เธอทำอะไรต่อคุณบ้าง?”

ความอ่อนโยนของดนผลค่อยๆลดความเจ็บปวดภายใน ร่างกายลง ไม่นาน เพราะการเสียดสีจึงทำให้เกิดความ รู้สึกหวาดเสียว จนทําให้ปาลีต้องเปล่งเสียงในลำคอออก มา พร้อมชายตามองดนูพล และเม้มปากเล็กน้อย พูดว่า : “ไม่…เขาไม่ได้ทำอะไรฉัน…เพราะในตอนนั้นธวัฒน์ก็มาตอ นพ…….แล้ว”

เมื่อดนุพลได้ยินชื่อของธวัฒน์ การกระทำทั้งหมดก็หยุดเธอบางไหม?

เมื่อปาลีถูกซักถามแบบนี้ก็ตกใจ และรีบเงยหน้า พร้อม ยกมือทั้งสองข้างผลักตัวดนุพลออกไป และจ้องมองด้วย ความโมโห : “ดนุพล คุณหมายว่าอะไร พอพูดถึงนิทัศน์ ก็ถามว่าเขาทำอะไรฉันหรือเปล่า พอพูดถึงธวัฒน์ก็ถาม ฉันว่าเขาทำอะไรฉันหรือเปล่า ตกลงว่าคุณไม่เชื่อใจพวก เขา หรือไม่เชื่อใจฉันกันแน่? ฉันเป็นผู้หญิงมักง่ายแบบนั้น หรอ?”

เมื่อนึกถึง ตอนนั้นที่ตัวเองไม่น่ากระโดดลงรถยนต์ เพื่อปกป้องร่างกายบริสุทธิ์ของตัวเอง แต่ดนุพลกลับใช้น้ำ เสียงแบบนั้นซักถามตัวเอง เธอรู้สึกน้อยใจมาก น้อยใจสุดๆ เธอยอมต่อสู้อย่างสุดชีวิต ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเจ็บปวดใจ สุดท้าย ปาลีเลยนั่งยองกอดเข่าพร้อมร้องไห้ออกมา

ดนุพลทนเห็นผู้หญิงร้องไห้ไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงคน นี้เป็นปาลีด้วย ทันใดนั้นเขารีบเข้ามากอดปาลีไว้ในอ้อมอก พร้อมปลอบโยนเธอ “เป็นความผิดของผมเอง เพราะผมไม่ ดี ผมแค่เป็นห่วงคุณ ผมแค่เป็นห่วงคุณจริงๆ คุณไม่รู้หรอก ว่าคุณดีขนาดไหน พวกเขาเลยล้วนมีเจตนามุ่งหวังจากคุณ แล้วทำไหมผมถึงจะไม่เชื่อใจคุณล่ะ บนโลกนี้คนที่ผมเชื่อ ใจมากที่สุดก็คือคุณนะ ที่รัก”

“จริงหรอ?”

ปาลีเงยหน้าขึ้นมาทั้งน้ำตา ท่าทางเหมือนกับดอกแพร์ที่มี
“ทรก อยารอง นาตาของคุณ ทาไหหวใจของผมเจ็บปวด

ดนุพลอุ้มปาลีวางลงบนเตียงอย่างเบาๆ จากนั้นเขาก็โน้ม

ตัวลง

“อย่า ฉันไม่อยากแล้ว”

ปาลีรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร เลยเอ่ยปากอันเรียวเล็กปฏิเสธ

เขา