ตอนที่59 ความโหดร้ายของหมาป่า

เขาเคยบึงน้ำเหล่านี้ เขาก็ไม่เคยจะเจอกับหมาป่าที่เยอะ แบบนี้ ทำไมวันนี้ถึงเป็นแบบนี้

มันแปลกมาก

ปาลีและปิยะตกใจหน้าซีด

สี่ผู้คุ้มกันรีบนำปืนยาวที่ติดอยู่กับเอวออกทันที

ชายในหมู่บ้านซาลาทุกคนหยิบธนูและลูกธนูเผชิญหน้า กับศัตรู

ภูผาแอบมาอยู่ข้างๆปิยะ แม้ปิยะจะโหดร้ายกับเขา เขาก็ ต้องการจะปกป้องเธอ

ทุกคนตึงเครียดและพร้อมที่จะรอ รอคำสั่งจากนิทัศน์ พวกเขากำลังต่อสู้กับหมาป่า ดึงดาบดึงธนูอย่างดึงเครียด

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเหนือต้นไม้ใหญ่หลังหมาป่านั้น ได้ ซ่อนดวงตาที่โหดร้ายคู่หนึ่ง และแน่น่นอนว่าไม่ใช่ตาของ หมาป่าแต่เป็นดวงตาของมนุษย์

คนๆนั้นก็คือต้นน้ำ

เมื่อนิทัศน์มาถึงก็ใช้ประโยชน์จากวารี ทำลายความฝัน ที่เขาทำมาหลายปี ความเกลียดชังที่ต้นน้ำมีต่อนิทัศน์นั้นเข้าไปในสายเลือด เกลียดจนกินเลือดกินเนื้อของนิทัศน์ได้ ความเกลียดชังก็ได้แผ่ไปยังปาลี ปิยะ ธวัฒน์ ที่มาจากใน เมืองพร้อมกัน

ใช่แล้ว ต้นน้ำไม่เพียงอยากฆ่านิทัศน์ ทุกคนที่มาจากใน เมืองครั้งนี้ เขานั้นอยากให้ทุกคนตาย ตายอย่างท้องไส้ ทะลุ ตายอย่างศพไม่ครบ

ฉะนั้น เมื่อคืนวานนั้นเขาได้ไปจากหมู่บ้านซาลา ไม่กลับ มาทั้งคืน เข้าไปในป่าเพื่อหาฝูงหมาป่า

เขาอยู่ในป่ามาสามสิบกว่าปี ต้นน้ำฆ่าสัตว์มาแล้วไม่พัน ตัว ก็แปดร้อยตัว แล้ว จะไม่เข้าใจขนบธรรมเนียมของสัตว์ ป่าได้อย่างไรกัน

เขามีวิธีดึงดูดให้หมาป่ามาหา หลังจากนั้นให้พวกมันรวม กลุ่มกัน และลอกล่อให้พวกมันไปยังที่ๆเขาต้องการให้มัน

ไป

เหมือนกับตอนนี้

“ฆ่า”

มองไปที่หมาป่าหลายร้อยตัวและดุร้าย ในที่สุดนิทัศน์ก็ ลุกจากเก้าอี้ที่แสนจะสบายของเขา สายตาแหลมคมและ ออกคำสั่ง

” ปังปังปัง”
“เพียวเพียวเพียว”

ทันใดนั้นเสียงปืน ลูกธนูยิงไปที่หมาปาหลายร้อยตัวนั้น ราวกับฝน

น่าเสียดายที่จำนวนความแตกต่างของคนระหว่างทั้งสอง ฝ่ายนั้น แม้นิทัศน์จะมีปืน มีธนู แต่จำนวนคนที่รวมกันนั้นยัง ไม่ถึง20คน แต่หมาป่านั้นมีจำมาก และหมาป่านั้นวิ่งเร็วมาก แม้จะตายไปส่วนหนึ่ง แต่หมาป่าส่วนใหญ่นั้นก็มาอยู่ต่อ หน้าทุกคนอย่างรวดเร็ว

“ซึ่ง”

ภูผาคำรามเสียงดัง อุ้มปิยะขึ้นมาบ่นบ่าของเขาออกไป ทางด้านซ้ายเหมือนเมื่อคืนนั้น วิ่งไปทางที่ไม่มีหมาป่าวิ่ง ออกมา

เวลานี้ ทำเพียงวิ่งไปตามทาง หมาป่ามีจำนวนมาก ไม่วิ่ง ก็ต้องตายตามทางนี้

ทันใดนั้น ทุกคนคนก็มีตัวอย่าง สี่ผู้คุ้มกันปกป้องนิทัศน์ ผู้ชายในหมู่บ้านหลายคนปกป้องนิชหัวหน้าหมู่บ้าน ธวัฒน์ แบกปาลีวิ่งหนีไปตามทางโดยรอบ

การรวมตัวของกลุ่มหมาป่าถูกกระจายออกไป หมาป่าก็ เริ่มกระจายออกไปตามทางของคน นี่นับว่าเป็นการตัดกำลัง ของกลุ่มหมาป่า
ดังนั้นทุกคนจึงเริ่มหนึ่งและค่าที่ละด้ว

มีเพียงชวัฒiและปาลีเท่านั้น เพราะชัดน และไม่มีอาวุธ อย่าพูดถึง เป็น แม่แต่มัดสักอันก็ยังไม่นี้ นอกจากวิ่งหนีไปกับปาลี ในมือก็ไม่ยากอะไรเลย

ยังดีที่อวัฒน์นั้นเป็นนักเทควันโดมือดี คล่องแคสวเวลา นั้น หมาป่าก็วิ่งตามเขาไม่ทัน

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ธวัฒน์ที่แบกปาลอยู่บนหลังนั้นก็เริ่ม ค่อยๆหมดแรง แต่หมาป่าที่ตามมาด้านลังนั้นก็ไล่ตามมา อย่างไม่ปล่อย

“ธวัฒน์คุณวางฉันลงเถอะ ถ้าเป็นแบบนีต่อไป คณอาจระ ไม่รอดชีวิตก็ได้

มองไปที่หมาป่าที่ตามมาด้านหลังนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เสียงของปาลีก็สั่น

เธอรู้ว่า ถ้าไม่ใช่เพราะแบกเธออยู่ ธวัฒน์ก็จะวิ่งหนีพัน ไปแล้ว ถ้าหากต้องตาย ถ้าต้องตายทั้งสองคนไม่เท่ากับ ตายคนเดียวดีกว่าหรือ หลายวันทมานี้เธอได้รับความช่วย เหลือจากธวัฒน์หลายต่อหลายครั้ง จนวันนี้แม้แต่ชีวิตของ เขาเธอก็ต้องทำให้เขาเหนื่อย

“คนโง่ ลืมสิ่งที่ผมเพิ่งพูดไปแล้วหรือ ความรักความ ซื่อสัตย์ ประโยคนี้ ไม่ได้พูดเล่น
ธวัฒน์หอบหายใจพูดน้ำเสียงโกรธเคือง

สายตาเริ่มที่จะมองหาที่หลบภัยธรรมชาติรอบๆตัว ใน ที่สุดก็เห็นถ้ำธรรมชาติห่างไปไม่ไกลจากหินที่หลบอยู่ ด้าน หน้าแม่น้ำเล็ก ๆ

ยังดีที่แม่นั้นไม่ลึก ยังสามารมองเห็นหินที่อยู่ในน้ำนั้นได้ ธวัฒน์วัดมันด้วยตาเปล่า ลึกไม่เกินหนึ่งเมตร

ไม่ลังเลอีก ธวัฒน์แบกปาลีด้วยแรงที่มีสุดท้าย วิ่งข้าม ไปอย่างรวดเร็ว ข้ามแม่น้ำไปแล้ว พาปาลีเข้าไปในถ้ำ แต่ ตัวเองนั้นเก็บเปลือกไม้หนา ปิดไว้ปากถ้ำ

ในไม่ช้าหมาป่าหลายตัวที่ไล่ตาม ย้อนกลับมาอย่างบ้า คลัง แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ธวัฒน์นั้นมีสถานที่พึ่งแล้ว พวกมันหาไม่ได้ง่ายๆ และยังได้รับความบาดเจ็บอย่างรุน แรงจากธวัฒน์

ในที่สุดทั้งสองฝ่ายก็ต่อสู้กันเอง

ธวัฒน์รักษาความปลอดภัยอยู่หน้าถ้ำ ไม่ให้หมาเข้าไป แม้แต่ครึ่งก้าว หมาป่าเฝ้าอยู่ด้านนอกปากถ้ำ ก็ไม่ให้ธวัฒน์ ออกมาแม้แต่ครึ่งก้าว