ตอนที่ 58 เจ้าชู้

ธวัฒน์ที่แบกปาลีก้าวไปข้างหน้าอย่างราบรื่น สายหน้า ถาม “แก่นแท้ของความรักคืออะไร เพียงแค่ทำให้คนต้อง ตายหากยึดถือต่อมัน”

ถึงแม้ว่าปาลีและปิยะจะไม่ได้บอกเรื่องราวเหล่านี้ให้กับ เขา แต่เขานั้นเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง บางเรื่องนั้นเพียงมอง แบบเดียว ก็เข้าใจแล้ว โดยธรรมชาติ เขานั้นรู้แล้วถึงความ สัมพันธ์พิเศษระหว่างปิยะและนิทัศน์

นอกจากนี้เขาเข้าใจว่าวันนั้นเพราะอะไรเมื่อปิยะรู้ว่าคนที่ เขาชอบจริงๆนั้นก็คือปาลี แทนที่เธอจะโกรธโมโห แต่กลับ ใจเย็นเลือกที่จะเลิกกับเขา คิดไปคิดมา ตอนนั้น เธอและ นิทัศน์ก็มีความสัมพันธ์ที่ดีแล้ว ฉะนั้น เธอจึงไม่สนใจเขา แล้ว

เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน ในใจของธวัฒน์ก็ไม่โกรธหรือเกลียด ปิยะ แต่กลับเห็นอกเห็นใจเธอ บางทีนี่อาจจะเรียกว่าหมดรัก ไม่ได้มีความเกลียดชัง มีเพียงลึกซึ้งกับมันมากถึงจะเกลียด มัน

หัวเราะเบาๆกับบทกวีสั้นๆที่ธวัฒน์ดัดแปลง หัวเราะและ ทุบที่ไหลของธวัฒน์ “คนเรานั้นไม่ว่าคุณจะเกิดหรือตาย แล้วจะซื่อสัตย์ต่อความรัก เมื่อคุณมาถึงตอนนี้เมื่อตายก็ยึด มั่นถือมั่นกับมัน”

ใครสามารถรู้ได้ ธวัฒน์หันหน้าไปทันที ดวงตาสีดำดุจดวงดาวก็เทียบไม่ได้กับการมองอย่างจริงจังของปาลี “ถ้า หากรู้ว่าคุณชอบการซื่อสัตย์ต่อความรัก ผมก็ทำให้คุณได้”

ปาลีตกใจ เธอถูกธวัฒน์แบกอยู่บนหลัง เมื่อธวัฒน์หัน มา ใบหน้าที่หล่อเหลาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ลมหายใจอันอบอุ่น กระทบใบหน้าของเธอ ทำให้ปาลีรู้สึกจักจี้เล็กน้อย ที่สำคัญ คือสายตาที่จริงจังของธวัฒน์ที่มองเธออย่างลึกซึ้งราวกับ จะกลืนเธอเข้าไป ทันใดนั้นหัวของปาลีก็เหมือนกับถูก ตัดขาดวงจรไป

“ธวัฒน์ คุณ.ฉัน”

ปาลีมองธวัฒน์มองปาลือย่างตกตะลึง ในใจตึงเครียด เวลานั้นไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

หรือว่าธวัฒน์จะชอบเธอจริงๆ

เมื่อมองใบหน้าที่สับสนวุ่นวายของปาลีแล้ว ธวัฒน์ก็ หัวเราะออกมา “ผมล้อเล่น อย่าบอกผมนะ ว่าคุณคิดจริง”

เมื่อปาลีได้ฟัง ก็ถอนหายใจออกมาไม่หยุด ทันใดนั้นเธอ ที่โกรธก็ทุบไปที่ธวัฒน์หนึ่งที่ “ถ้าหากคุณล้อเล่นแบบนี้อีก ครั้งต่อไปฉันจะโกรธคุณจริงๆแล้วนะ”

ธวัฒน์หันไปมอง แต่ไม่หัวเราะ ใบหน้าของเขายิ้มอย่าง ขมขึ่น ถามในใจ ผมไม่ได้ล้อเล่น นี่เป็นเสียงที่อยู่ในใจผม หลายปีมานี้ แต่คุณนั้นกลับมองไม่เห็นมัน
แม้ว่าเข้าตัดสินใจแล้ว่าจะจีบปาลี แต่ถ้าธวัฒน์ทำอะไรที่ รวดเร็วเกินไปอาจจะทำให้ปาลีตกใจ ถึงเวลานั้นแม้แต่ความ เป็นเพื่อนอาจจะไม่มีเลยก็ได้ เขาทำได้เพียงเท่านี้ ค่อย เป็นค่อยไป แสดงออกราวกับทีเล่นที่จริง หากมีโอกาสที่ เหมาะสมก็สารภาพไป

นิทัศน์ที่ถูกพาเดินไปด้านหน้า แม้จะกอดปิยะไว้ แต่หาง ตานั้นก็มองอยู่ที่ปาลีและธวัฒน์ ฉากที่ปาลีกับธวัฒน์คุยกัน นั้นสายตาของเขานั้นก็กกลายเป็นคนเจ้าชู้ เวลานั้น เขาทั้ง รู้สึกอิจฉาและโกรธ

แต่มีปาลีที่ขึ้นรถมาครั้งนั้นเพื่อปกป้องชีวิต ปาลีนั้น เขาไม่ กล้าที่จะบังคับมาก เวลานั้นความโกรธในใจนั้นเพิ่มมากขึ้น เรื่อย ๆ

ทุกคนเดินมาประมาณ40นาทีกว่าแล้ว สุดท้ายก็ถึงจุด หมาย บ่อน้ำลึกที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ มองปลาทารกที่ ว่ายเล่นที่อยู่ในน้ำนั้นไม่ชัดเจน ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่บนฝั่งนั้นมี ห้องไม้อยู่ ในห้องนั้นมีชายสองคนถือปืนอยู่ คอยเฝ้าระวัง ทุกด้าน

นิช หัวหน้าหมู่บ้าน ยิ้มหน้าบานแนะนำต่อนิทัศน์ “บ่อนวีน นี้เป็นหมู่บ้านซาลาของผม หนึ่งในที่เพาะเลี้ยงปลาทารก ชายสองคนที่อยู่ในห้องไม้นั้นเป็นผู้พิทักษ์ของเรา พวก เขาสองคนจะดูและทั้งวันทั้งคืน พวกเขานั้นเป็นนักแม่นปืน ฉะนั้นปลาทารก เลี้ยงอยู่ที่นี่จะปลอดภัยมาก

นิทัศน์พยักหน้า “บ่อนวันแบบนี้มีทั้งหมดกี่ที่”
“มีใหญ่ๆสามที่ครับ ที่เล็กสามที่ ทั้งหมดก็แปดที่ครับ

นิชตอบตามความจริง

นิทัศน์พยักหน้า และถามคำถามอีกสองสามคำถาม กับนิช สิ่งที่ทั้งสองคุยกันทั้งหมดราวๆครึ่งชั่วโมง การสนทนาถึง จบลง

สุดท้าย นิทัศน์ตัดสินใจ หมู่บ้านซาลาและที่ดินที่ห่างออก ไปอีกหนึ่งร้อยไมล์นั้น เขาได้ซื้อหมดแล้ว ตั้งแต่นี้ไปที่ ทั้งหมดนี้จะไม่อนุญาตให้ใครเข้ามา นอกเสียจากว่าจะเป็น คนของหมู่บ้านซาลา เมื่อกลับข้าไปในเมือง นิทัศน์ต้องเพิ่ม คุ้มกันมากขึ้น เพื่อรักษาบ่อนวีน เพื่อให้แน่ใจว่าปลาทารก จะไม่ถูกคนขโมยไป แน่นอนว่าเป็นคำพูดสุดท้าย

ตอนที่นิทัศน์คุยกับนิช ธวัฒน์ที่แบกปาลีนั้นยืนดูปลา ทารก ดูอยู่นานมากก็ไม่ได้ยินเสียงของมัน ปาลีก็ไม่หมด หวัง

นิทัศน์เห็นธวัฒน์แบกปาลีอยู่อย่างนั้นไม่ยอมวางลง ในใจ นั้นก็เดือดออกคำสั่งให้พาคนไปตรวจดูบ่อนวีนอีกด้าน ใน เมื่อชอบแบก ก็แบกไป ฉันไม่ได้เหนื่อยไปกับแก

ใครจะรู้ เมื่อทุกคนหันไปสู่จุดหมายต่อไป ดวงตาคู่หนึ่งสี เขียวก็ปรากฏขึ้นในป่าทึบ ทันใดนั้นหมาป่ายักษ์ตัวหนึ่งที่มี ความสูงมากกว่า 1 เมตรก็ถูกล้อมรอบไปด้วยทุกคนจากทุก ทิศทุกทาง
“หมาปา.รวมกลุ่ม

นิชหัวหน้าหมู่บ้าน ดูสถานการณ์ จนถึงจุดที่ทาได้ดกใจ หน้ามืด

เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านซาลามานานหลายสิบปี ถึงแม้จะ ได้ยินว่ามีกลุ่มหมาป่าอาศัยอยู่ในป่า แต่ว่าตั้งแต่ไหนแต่ไร

เขาก็เคยเจอมัน