ตอนที่ 36 สัมผัสอย่างหยาบคาย

ในตอนนั้น ปาลีคิดอยากจะร้องขอความช่วยเหลือ ขึ้นมาจริงๆ แต่เพราะสิ่งที่รฐาพูดมา เสียงทีวีจากข้างนอก ดังขนาดนั้นพ่อแม่ต้องไม่ได้ยินแน่ๆ ต่อให้ได้ยินแล้ว จะเข้า มาที่ครัวเพื่อช่วยเธอ ก็เกรงว่าตอนนั้นเธอคงโดนรฐาจัดการ ไปแล้ว

คิดซ้ำไปซ้ำมา ปาลีก็ยังคงตัดสินใจไม่ส่งเสียงออก

มา

รฐาเห็นปาลียอมทำตามไม่ส่งเสียงออกมาจริงๆ ก็ ใช้มือข้างขวาที่ว่างอยู่ลูบข้างแก้มของปาลีอย่างเบามือ เขา ยิ้มอย่างพึงพอใจพลางเอ่ย “แบบนี้ค่อยเป็นเด็กดีหน่อย ผู้ หญิงก็ต้องยอมฟังคำพูดของผู้ชายดีๆ แบบนี้สิ”

ปาลีพยายามขยับหัวหลบหนีมือของเขา กัดฟันพูด ด้วยความรังเกียจ “ตอนนี้เธอควรจะปล่อยมือจากฉันดีกว่า นะ ไม่อย่างนั้น ดนุพลอยู่ข้างล่างไม่เห็นฉันลงมาตั้งนาน แล้ว ต้องขึ้นมาตามหาแน่ๆ”

ดนุพล? เรียกซะสนิทเลยนะ ฉันเห็นเธออยู่กับผู้ชาย คนนั้นทั้งคืนวันก่อนแล้วก็วันนี้เลยนะ งานอะไรนั้นก็เป็นแค่ ข้ออ้างใช่ไหมล่ะ?”

สีหน้าของรฐามืดลง แผ่นอกหน้ากดลงกับช่วงอก กลมกลึงของปาลี ออกแรงกดให้แนบชิดกันไปมา
“เจ็บนะ ไม่เอา….

ปาลีจู่ก็ทั้งอายทั้งโกรธ ถูกรฐากดหน้าอกลงมา โดยไม่สนใจอีกฝ่ายเลยสักนิด เธอรู้สึกเหมือนกับว่าหน้าอก ทั้งสองของเธอใกล้จะระเบิดออก มันเจ็บเสียจนน้ำตาของ เธอไหลออกมา

ใบหน้าของรัฐดูเพลิดเพลิน เขาเอาแต่กดหน้าอก ลงต่อไปอย่างสุขสม พลางล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจาก ปาลี”คำพูดของเธอทำให้ฉันนึกขึ้นมาได้ ตอนนี้รีบโทรหา ไอ้ผู้ชายที่อยู่ข้างล่างนั่นซะ ให้มันรีบกลับไป”

พูดไป เขาก็กดเบอร์โทรศัพท์ชื่อ “ดนุพล” จากราย ชื่อติดต่อของปาลีจากนั้นก็โทรออก

แต่มือทั้งสองของปาลียังถูกเขาจับยกขึ้นไว้เหนือ ศีรษะ แน่นอนว่าไม่สามารถรับโทรศัพท์ไปได้ รฐาเผยอยิ้ม เขานึกความคิดชั่วร้ายออกมาอย่างหนึ่ง พอแวบขึ้นมาในหัว ในตอนนั้น เขาก็เปิดลำโพงของโทรศัพท์ทันที จากนั้นก็เอา โทรศัพท์มายัดลงตรงกลางระหว่างอกทั้งสองของปาลีแล้ว มืออีกข้างของเขาก็ฉกเข้าไปในกระโปรงของปาลี

“อ๊ะ เธอหยุด…

ปาลีร้องด้วยความตกใจรีบหนีบขาทั้งสองเข้าหา กัน ยังไม่ทันได้พูดคำว่า “มือ” ใครจะไปรู้ว่าในตอนนั้น โทรศัพท์ที่ถูกกดโทรออกไปนั้น ก็มีเสียงของดนุพลดังออก มา “ฮัลโหล ที่รัก ทำไมเธอยังไม่ลงมาอีกล่ะ?”
พลร.99 “ดนุพล.

หัวใจของปาลีสั่นไหว อ้าปากอยากจะร้องขอความ

ช่วยเหลือ

“ถ้าเธออยากจะให้มันขึ้นมาเห็นฉันกำลังทำกับเธอ ละก็ ถ้างั้นเธอก็เรียกให้มันมาช่วยเลยสิ

รฐาดูออกว่าเธอจะทำอะไร เขาโน้มในหน้าลงมาก ระซิบที่หูข้างซ้ายของปาลี ในขณะเดียวกันก็บีบข้อมือของ ปาล์ออกแรงครั้งหนึ่ง นิ้วมือนิ้วหนึ่งก็แทบจะมุดเข้าไปข้าง ในร่างของปาลี ปาลีรู้สึกเจ็บที่ช่วงล่าง แต่ในตอนนี้เธอ ทำได้แค่อดทนไว้สายหน้าพลางส่งสายตาขอร้องไปยัง รัฐา

“ที่รัก เป็นอะไรไปนะ ทำไมไม่พูดอะไรเลย?”

เสียงของดนุพลดังออกมาจากโทรศัพท์อีกครั้ง ครั้ง นี้ฟังดูกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด

“บอกมันไปว่าเธอไม่เป็นไร ให้มันรีบกลับไปได้แล้ว”

เสียงของรฐาเหมือนกับเสียงจากปีศาจก็ไม่ปาน ค่อยๆ กระซิบอยู่ข้างหูของปาลี นิ้วมือที่อยู่ในร่างของปาลี ขยับไปมาด้วยเจตนาร้าย

ปาลิถูกเขากระทำจนเรียวขาสั่นไหว จะด่าก็ต่าไม่ ได้จะหลบก็ไม่มีที่ให้หลบ ทำได้เพียงเชื่อฟังทำตามคำพูดของเขา เธอพูดกับโทรศัพท์ที่สอดอยู่ระหว่างหน้าอกของ ตน “ดนุพล ฉันไม่เป็นไร. .เธอกลับไปก่อนเถอะ”

“ที่รัก ไม่ใช่เราคุยกันว่าจะพาเธอย้ายบ้านหรอกเห รอ ทำไมเธอถึงบอกให้ฉันกลับไปคนเดียวล่ะ”

ในรถที่จอดอยู่ชั้นล่าง ดนุพลอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่า ในอีกด้านของโทรศัพท์นั้น ปาลี กำลังถูกรฐาจับกดไว้กับกำแพง กำลังโดนรังแกอย่างหยาบ ค่าย

“บอกไปว่าพ่อแม่เธอไม่ให้ย้ายออก บอกไปว่าเธอไม่ ย้ายบ้านแล้ว”

ฟังดนุพลเรียกคำก็ที่รัก สองคำก็ที่รัก ดวงตาของ รฐาก็ยิ่งดำมืดขึ้นไปอีก เขาเอานิ้วที่สองสอดใส่เข้าไปทันที

ปาลีฉับพลันเจ็บขึ้นมาจนเกือบจะส่งเสียงร้อง แต่พอ คิดว่าดนุพลยังถือสายโทรศัพท์อยู่ จึงทำได้แค่กล้ำกลืน เสียงของตนลงคอไป พยายามทำเป็นสงบนิ่งแล้วตอบดน พลกลับไป “พ่อแม่ฉันไม่อยากให้ฉันย้ายออกไปนะ.. เรื่องย้ายบ้านไว้เราค่อยๆ คุยกันอีกทีนะ.. เธอกลับไป ก่อนเถอะ…

“พ่อตาแม่ยายไม่อนุญาตงั้นเหรอ? เธอไม่ได้พูดเรื่อง ของเราออกไปชัดๆ ใช่ไหม? พวกเขาไม่สบายใจที่เธอคน เดียวจะย้ายมาอยู่คฤหาสน์ของฉันใช่ไหม งั้นเอาแบบนี้ พา พ่อตาแม่ยายมาที่บ้านของฉันสิ แบบนี้ พวกเขาก็ไม่มีอะไรจะพูดได้แล้ว”

ดนุพลได้ยินปาลีที่จู่ๆ ก็บอกว่าย้ายบ้านไม่ได้ขึ้นมา ก็อึ้งไปพักหนึ่ง บนเส้นทางนี้ เขาเฝ้ารอคอยหลังจากนี้ ที่จะ ใช้ชีวิตรักแสนหวานไปกับปาลี แต่ผลกลับกลายเป็นตอนนี้ จู่ๆ ก็มาบอกเขาว่าจะไม่ย้ายแล้ว เขาจะไปทนฟังได้อย่างไร

แต่ไม่รู้ว่า สิ่งที่เขาพูดมา กลายเป็นเสียงบ่นที่เข้า มาในหูของรฐา และทำลายคำโกหกก่อนหน้าของปาลีไป อย่างไม่ได้ตั้งใจ ฉีกทิ้งออกทั้งหมด