ตอนที่ 16 ไปคลับครั้งแรก

ไม่ใช่เพราะเสียงทำนองนี้จะทำให้เธอเศร้าเสียใจ แต่ มันน่ารังเกียจ น่ารังเกียจเป็นที่สุด แถมยังทำให้พ่อแม่ที่นอน หลับไปแล้วอยู่อีกห้องหนึ่งตื่นอีกด้วย

“ไอ้หยา คุณดูสิ ลูกสาวแสนดีที่คุณเลี้ยงดูฟูมฟักมานะ

ดึกตื่นป่านนี้ ยังจะมาร้องซะเสียงดัง แถมยังไม่กลัวเพื่อนบ้านจะ ได้ยินเอา เธอช่างไม่รู้จักอายจริงๆ!”

แม่ที่ถูกเสียงของขวัญชีวีปลุกให้ตื่นหน้าแดงจัด

ร่างกายร้อนผ่าว

เธอคิดไปเองว่าคนที่ร้องคือปาลี เพราะยังไงเธอก็ไม่ คิดว่าขวัญชีวีจะปืนขึ้นเตียงพี่เขยตัวเอง

พ่อเองพอฟังแล้วก็รู้สึกเขินอาย นอนเถอะนอนเถอะ พวกเราอย่าไปยุ่งเรื่องของลูกเลย ยังไงมันก็เป็นเรื่องในห้อง ส่วนตัว”

ถึงอาจจะเป็นแบบนั้นได้ก็ตาม แต่ในใจของพ่อก็ยังอด สงสัยไม่ได้ เขาเลี้ยงดูปาลีเองกับมือ ลูกคนนั้นไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็เป็นคนค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัว ทำไมคืนนี้ถึงได้ปล่อยเนื้อ ปล่อยตัวขนาดนี้กันนะ?

แม่จะไปนอนหลับลงได้อย่างไร เธอรู้สึกร่างกายร้อน ผ่าวมีความต้องการเนื่องจากได้ฟังเสียงร้องของขวัญชีวี สะกิด ร่างของ สามีที่อยู่ข้างกาย เอ่ยอย่างเขินอาย นี่คุณดูสิ พวก เราไม่ได้ทำอะไรแบบนี้กันมาก็น่าจะเดือนนึงแล้วนะ ยังไงตอน นี้พวกเราก็น่าจะ….”
“เรื่องแบบนี้ … ไม่ดีหรอกมั้ง ให้ลูกได้ยินอะไรแบบนี้

มันไม่ดีนะ”พ่อสายหน้ารัว

“พวกเขา มีใจที่ไหนมาได้ยิน ไม่ได้ยินที่พวกเขาทำกัน ร้อนแรงขนาดนั้นเหรอ มาทำเถอะน่า”แม่พูดจบก็มุดเข้าไปใต้ ผ้าห่ม

“ช้าก่อน ช้าก่อน แก่ๆ กันแล้วทำไมยังใจร้อนขนาดนี้

อะ… พ่อบ่นเสียงเบาอย่างอายๆ

ถึงแม้ว่าพ่อแม่จะพยายามลดเสียงกิจกรรมของพวกเขา ลง แต่ปาลีเองก็ยังคงได้ยินนิดหน่อยอยู่ดี

ทันใดนั้น เธอรู้สึกทั้งโกรธทั้งอายขึ้นมา เวลาอย่างนี้ พ่อแม่ก็ยังจะมาร่วมสนุกด้วยอีก น่าโมโหจริงๆ

ปาลีเอาผ้าห่มห่อตัวเองไว้เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า แล้ว เข้าไปหลบข้างใน ถึงเสียงจะเบาลงมากแล้ว แต่ก็ยังมีบางส่วน ที่ทะลุเข้าหมา

ตอนนั้น ปาลีก็นึกถึงดนุพล ผู้ชายอบอุ่นแสนบริสุทธิ์คน นั้น “เวลาแบบนี้ ไม่รู้เขากำลังทำอะไรอยู่กันนะ?”

ปาลีขดตัวในตู้เสื้อผ้า ในสมองนึกถึงภาพในคืนวันนั้น ที่เธอกับดนุพลถลำลึกโหยหาซึ่งกันและกันมากขึ้นที่ละนิด ภายในใจลึกๆ ยิ่งคิดถึงดนุพลมากขึ้นเรื่อยๆ

คืนนี้ ปาลีนอนไม่หลับ ครึ่งแรกของคืนต้องมาทนฟัง เสียงของรฐากับขวัญชีวี อีกครึ่งคืนหลัง .ในหัวเธอมีแต่ ใบหน้าของดนุพล ไม่ว่ายังไงเธอก็นอนไม่หลับ
แล้วสถานการณ์แบบนี้ ก็เกิดขึ้นสามวันติดต่อกัน

ทุกๆ คืนรฐากับขวัญชีวีก็เอาแต่ทำและกร็๊ดร้องอยู่ห้อง ข้างๆ เสียงดังจนเธอนอนไม่หลับ สุดท้ายแม่เองก็ทนไม่ไหว พอตอนเช้าก็เรียกรฐากับปาลืมาคุย ให้พวกเขาระวังและลด เสียงลงหน่อย

รฐาพยักหน้ายอมรับด้วยรอยยิ้ม

ปาลีเพียงคิดว่ามันช่างน่าขัน แต่ก็ไม่สามารถแสดงออก

เธอกลัวว่าพ่อแม่จะไม่สามารถทนรับความอับอายนี้ได้

ได้

แล้วแม่ของเธอเองก็เป็นโรคหัวใจด้วย

วันที่สี่ เสียงร้องครางอย่างเคลิบเคลิ้มก็กลับมาดังขึ้นอีก ครั้ง ปาลีหมดความอดทน เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า คว้ากระเป๋า แล้ว รีบออกจากบ้านไป

ไหนๆ สองคนนั้นก็ชอบทำขนาดนี้แล้ว ถ้างั้นเธอก็จะ เปิดทางให้พวกเขาสะดวกหน่อยก็แล้วกัน

แต่เมื่อเดินอยู่บนถนนใหญ่ที่โล่งสงัด ปาลีก็ไม่รู้ว่า ตนเองควรจะไปที่ไหน

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ปาลีทำได้แค่กดโทรศัพท์หา เพื่อนสนิทปิยะ

“ฮัลโหล ปาลี โทรหาฉันมีอะไรหรือเปล่า?”
เสียงปิยะที่ตอบกลับมาไม่ค่อยชัดเจน เหมือนถูกรมกวน จากเสียงรอบข้าง

ปิยะ ฉันไม่มีที่ไปแล้ว คืนนี้ฉันไปนอนที่บ้านเธอได้

ไหม?

พอได้ยืนเสียงคุ้นเคยของปิยะ ปาลีก็น้ำตาลขึ้นมา

“หา? แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่บ้านนะ ฉัน ฉันอยู่ข้าง นอกกับท่านประธาน …ปิยะตอบกลับอย่างล้ายากใจ

“งั้น งั้นก็ช่างมันเถอะจริงๆ ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไร พวก เธออยู่ด้วยกันต่อเถอะ”พอได้ยินว่าตนเองไปรบกวนเรื่องดีๆ ของคนอื่นเขา ปาลีก็รีบวางสายทันที

เธอนั่งย่อลงที่พื้นโดยกุมโทรศัพท์เอาไว้ในมืออย่าง หมดหนทาง ปาลีคิดถึงดนพลมากจริงๆ

น่าเสียดายที่ตอนตนุพลขอเบอร์โทรศัพท์เธอเมื่อครั้ง ก่อน เธอได้ให้เบอร์โทรศัพท์ปลอมกับเขาไปไม่รู้ว่าเขาจะตาม หาเธอหรือเปล่า ต่อให้เขาตามหา ก็ไม่มีทางหาเธอเจอแม่ๆ

ไหนๆ เขาก็หาเธอไม่เจอแล้วงั้นเธอก็ไปตามหาเขาเอง

แล้วกัน!

ความคิดนี้บุกเข้ามา ปาลีก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เธอขึ้นรถ แท็กซี่ เก็บความหงุดหงิดใจเอาไว้มาถึงสถานเริงรมย์ที่ไหญ่ ที่สุดและหรูหราที่สุดของเมือง — คลับAisned

ในคืนวันนั้น ปาลีใช้โทรศัพท์ของพวกจักโอโม่โทรไปกคือที่คลับAisneแห่งนี้ มาถึงตอนนี้ ปาลีก็ยังนึกว่าดนุพลเป็นจิ๊ก โกโล่ของคลับ..

คลับAisne เป็นสถานบันเทิงสำหรับเหล่าผู้ชอบ หาความสุขในแวดวงชั้นสูง ตกแต่งอย่างหรูหรา ขนาดกว้าง ใหญ่ มีที่แช่เท้า บริการนวด คาราโอเกะ ดีเจ กินดื่มหลับนอนกับ สาวสวย มีทุกบริการรวมอยู่ด้วยกัน!

ครั้งแรกที่ปาลีได้มาไนต์คลับที่เติมเต็มความต้องการ ขนาดนี้ ในใจก็แอบลนลานอยู่ แต่ก็ยังรวบรวมความกล้าที่จะ เอ่ยถามพนักงานที่มาต้อนรับ “ฉันมาหา…ดนุพล!”