ตอนที่10 ออฟฟิศประธาน

“หรือว่าเธอนอนตื่นสายอีกแล้วหรือ” ปาลีคว้าโทรศัพท์ตัว เองออกมากำลังอยากจะโทรหาปิยะ

ปาลีกับปิยะเป็นเพื่อนนักเรียนร่วมชั้นตอนมหาลัย เธอ สองคนจึงสนิทกันมาก สำหรับเรื่องปิยะ ปาลีจึงเอาใจใส่มาก

“ปาลี อย่าเพิ่งโทร ไปจัดการเรื่องตนเองก่อน”

ขณะนี้ สุดาเดินมาและยื่นแขนที่อ่อนนุ่มของเธอไปลาก ปาลี ใบหน้าที่งดงามของเธอเต็มไปด้วยความห่วงใย และพูดว่า “เมื่อกี้ท่านประธานมาหาเธอ บอกว่าจะเอาใบเสนอราคาการวิจัย การตลาดของเมื่อวาน เอกสารเหล่านั้นคุณเป็นคนเก็บ พวกเรา ไม่รู้คุณวางไว้ที่ไหน ฉันเห็นว่าท่านประธานท่าทางเร่งรีบ คุณ ค่อยส่งไปให้ท่านเถอะ”

“โอเค ฉันจะไปตอนนี้”

บาลีไม่มีความสงสัยสักนิด รีบเปิดกล่องโต๊ะเอาใบเสนอ ราคาการวิจัยการตลาดออกมารีบเดินเข้าออฟฟิศประธาน

แต่เธอไม่ได้เห็นสุดาที่อยู่ข้างหลังโผล่รอยยิ้มที่ภาค ภูมิใจออกมา

“พี่สุดา พี่รู้ปิยะอยู่ในออฟฟิศประธานตอนนี้ชัดๆ ทำไม ยังเรียกปาลีเข้าไปคะ” มีนาอดสงสายไม่ได้ และท่านประธาน เมื่อกี้ก็ไม่ได้พูดว่าจะเอาใบเสนอราคานั้นอีกด้วย

สุดายกริมฝีปากยิ้ม “ก็เพราะหล่อนปิยะอยู่ในนั้น ถึงจะต้องเรียกหล่อนปาลีเข้าไปสิ ฉันไม่เชื่อ ถ้ามีปาลีอยู่ นางสารเลว นั้นจะชักนำท่านประธานได้อีก”

มีนารู้ตัวขึ้นอย่างฉับพลัน”ว้าว พี่สุดา พี่ฉลาดจริงๆ”

โบราณว่า ศาลาใกล้น้ำ ย่อมจะได้รับแสงจันทร์ก่อน พวกเธอเป็นเลขาของท่านประธาน ต่างก็อยากปืนขึ้นบนเตียง ของประธานเพื่อได้มีชีวิตที่ดีขึ้น อีกทั้งท่านประธานนิทัศน์ของ บริษัทโจวกรุ๊ปจำกัดเป็นคนระดับยอดเยี่ยม ใบหน้าหล่อเหลา ของเขา ทำให้สาวๆอดหลงไหลไม่ได้

ปาลีไม่รู้ว่าตนเองกำลังตกอยู่ในบ่วงของคนอื่น เธอ ใช้บัตรที่แขวนบนคอรูดไป ประตูของออฟฟิสประธานก็เปิดโอ

โต้ เธอก็อุ้มใบเสนอราคาเข้าไป

“อ้า” เสี่ยววินาทีต่อ ปาลีกรีดร้อง เธอตกตะลึงอยู่นั่น เพราะฉากที่ได้เห็นช่างช่างสะเทือนขวัญเหลือเกิน

แค่มองเห็นนิทัศน์นั่งพิงอยู่ในเก้าอี้ที่ใหญ่และอ่อนสบาย ด้วยใบหน้าเสพสุข ผู้หญิงที่ใส่ชุดทำงานเลขากำลังกัมหน้าอยู่ หว่างขาของเขา ปากของเธอกำลังอมของที่หยาบใหญ่ของเขา ขึ้นๆลงๆ พร้อมมีเสียงครางออกมา

เสียงกรีดร้องของปาลีทำให้ผู้หญิงนั้นตกใน เธอเงย หน้าขึ้น ใบหน้าที่สวยใสของเธอก็ปรากฏออกมา

“ปิยะ? ”

ปาลีไม่อยากจะเชื่อตาของตนเอง
“ปาลี…”

ปิยะมองเห็นว่าคนที่ขัดจังหวะของเธอคือเพื่อนสนิท ของตนเอง ทันใดนั้นเธอรู้สึกผะอืดผะอมมาก เลยรีบยืนขึ้น กัมหน้ายืนอยู่ข้างๆ อยากจะอธิบายแต่กลับพูดไม่ออก

ส่วนนิทัศน์ทำเป็นไม่สนไม่เกี่ยว ลากชุดสูทของเขา อย่างไม่เร่งไม่รีบ และของที่หยาบใหญ่ของเขาก็โดนปิดคลุม เขายกสายตาขึ้น และยิ้มอย่างชั่วร้าย มองไปยังปาลี แต่กลับ พูดกับปิยะว่า“ปิยะ เธอออกไปก่อน อย่าลืมปิดประตูด้วย”

ปิยะรู้สึกลังเล แววตาที่ห่วงใยมองไปยังปาลี แต่ก็เดิน ออกออฟฟิสประธานอย่างเชื่อฟัง และปิดประตู

“ยืนไกลขนาดนั้นทำไม เข้ามา เข้าใกล้ๆผม”

ใบหน้าหล่อเหลาของนิทัศน์มีรอยยิ้มที่มีมนต์เสน่ห์

“ฉัน…”

ปาลีตกใจ คำพูดของท่านประธานทำให้เธอ

กระวนกระวาย เธอรีบสายหัว “ท่านประธาน ท่านมีอะไรขอพูด เลยค่ะ ฉันยืนอยู่ตรงนี้ก็ได้ยินชัดค่ะ”

“ผมบอกให้คุณเข้ามา อย่าให้ผมพูดเป็นครั้งที่สาม”

นิทัศน์หรี่ตาลง คนอย่างเขา รวยก็รวย หน้าตาก็ดี ผู้ หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขาล้วนหลงไหลไปหมด แต่ผู้หญิงคนนี้กลับไม่หลงตาม ทำให้เขารู้สึกพ่ายแพ้