ตอนที่ 330 การฝึกซ้อม

ถังหนึ่งไม่บังคับเขา เพียงยิ้มให้เขาอย่างสุภาพเท่านั้น

ภายในวงการที่เรียกว่าวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์นั้น มีนักแสดงอยู่ทั้งหมดสามประเภท หนึ่งคือพวกที่แสดงเป็นและ ได้รับความนิยม สองคือพวกที่แสดงเป็นแต่ไม่ได้รับความนิยม และสามคือพวกที่ได้รับความนิยมแต่แสดงไม่เป็น นักแสดง ชายแนวหน้าที่ซื่อหลินเซิงนั้นจัดเป็นประเภทแรกอย่างไม่ต้อง สงสัย แต่ถึงหนึ่งคงจัดเป็นแค่ประเภทที่สามเท่านั้นในตอนนี้

“ไม่มีอะไรหรอกครับ เขาก็อารมณ์ร้อนแบบนี้เป็นปกติ แหละ” ผู้ช่วยผู้กำกับปลอบโยน เขากลัวว่าถ้าถังหนึ่งโกรธ เธอจะไปฟ้องโม่ถึง

ถังหนึ่งยิ้มอย่างสุภาพ หันไปมองหน้าผู้กำกับฮัลล์ที่เดิน เข้ามาจับมือกับเธอแล้วพูดเป็นภาษาฝรั่งเศส “ผมบอกคุณแล้ว ว่าคุณถูกลิขิตให้ได้รับบทนี้

“ให้ฉันลองเล่นสักชิ้นหนึ่ง แล้วให้คนในกองตัดสินใจได้ ไหมคะว่าอยากให้ฉันอยู่ต่อไหม” ถังหนึ่งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียง เคร่งเครียด

“นั่นไม่จําเป็นหรอกครับ

“ฉันอยากให้ทุกคนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันค่ะ ฉันไม่ต้องการก็ให้การถ่ายทำและคุณภาพของหนังได้รับผลกระทบ อีกอย่างฉันยังคาดหวังการยอมรับจากทุกคนด้วยค่ะ ถึงหน งอธิบายนิ่งๆ

ฮัลล์มองเข้าไปในดวงตาเธอ ก็ตระหนักว่าผู้หญิงคนนี้ ทุ่มเทให้ทุกอย่างที่เธอทำอย่างเต็มที่ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทาง เลือกนอกจากจะพยักหน้าตกลง “งั้นไปที่สตูดิโอฝึกซ้อมกันดี กว่าครับ ทุกคนก็จะไปร่วมดูด้วยเช่นกัน

“ขอบคุณค่ะ”

คนส่วนมากในห้องนั้นไม่เข้าใจภาษาฝรั่งเศส ดังนั้นคน เดียวที่เข้าใจเจตนาของถังหนึ่งจึงเป็นผู้ช่วยผู้กำกับเธอ เพราะ ความสามารถในการพูดภาษาฝรั่งเศสของเขา ไม่ถึงจึงจ้าง ชายคนนี้ให้มาช่วยฮัลล์ผ่านชีวิตประจำวันและก้าวข้ามกำแพง ภาษาไปได้แม้ว่าฮัลล์จะพูดภาษาอังกฤษได้ก็ตาม

ผู้ช่วยผู้กำกับเหอไม่อยากจะเชื่อว่าถังหนึ่งต้องการลอง แสดงให้ทุกคนดูและให้พวกเขาตัดสินว่าเธอจะอยู่ต่อได้หรือ ไม่ เธอไม่รู้หรือไงกันว่านักแสดงทุกคนในกองนี้ผ่านโรงเรียน การแสดงมาและเป็นนักแสดงโดยอาชีพกันทั้งนั้น ผู้หญิงคนนี้ กล้าเสนอแนะอย่างนั้นได้อย่างไร

อย่างไรก็ตาม ถังหนึ่งไม่แสดงอาการตื่นตระหนกออกมา เลยแม้แต่น้อย เธออทำตามคำแนะนำของฮัลล์และมุ่งหน้าไป ยังสตูดิโอสำหรับฝึกซ้อมพร้อมกับเขาทันที

เพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าถึงหนึ่งไม่ได้โกง ฮัลล์พิมพ์ฉากจำนวนหนึ่งร้อยแปดสิบสามฉากที่เย่ว์ซานซานเคยเล่นออกมา ทั้งหมดและไล่เรียงตามลำดับ จากนั้นเขาจึงขอให้ถึงหนึ่งสุ่ม จับเลขมาหนึ่งเลข

ทุกคนพากันมารวมตัวที่สตูดิโอสำหรับฝึกซ้อมด้วยความ ตื่นเต้น อยากจะเห็นว่านางแบบคนหนึ่งจะทำลายหนังทั้งเรื่อง ได้ร้ายแรงแค่ไหน

ทว่าหลินเซิงนั้นเป็นคนเดียวที่ไม่ไปปรากฏตัวที่นั่น

“เพื่อความยุติธรรม ฉันจะให้พวกคุณสุ่มให้ฉันหนึ่งฉาก นะคะ” ถังหนึ่งกล่าวกับทีมถ่ายทำ

ผู้ดูแลบทอายุน้อยคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ถังหนึ่งที่สุดและ กำลังคาดหวังที่จะได้ดูโชว์สนุกๆ ก็ลุกขึ้นยืน สุ่มหยิบสลากขึ้น มาหนึ่งใบ เขาเปิดออกมาโชว์ให้ทุกคนเห็น

“ฉากที่สี่สิบเจ็ดครับ

“เอาข้อมูลฉากที่สี่สิบเจ็ดมาให้ผมด้วยครับ ฮัลล์สั่ง

ทีมถ่ายทำยื่นรายละเอียดของฉากที่สี่สิบเจ็ดให้ฮัลล์ใน ทันที แล้วเปิดคลิปเวอร์ชั่นที่เย่ว์ซานซานแสดง ฉากที่สี่สิบเจ็ด นั้นเป็นตอนที่นักแสดงนำหญิงค้นพบว่าตัวเองตั้งท้อง บนจอ นั้น เย่ว์ซานซานกำลังนั่งคุดคู้อยู่บนโซฟา กำลังพูดพร่ำกับผู้ จัดการของเธออยู่ สิ่งที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือสีหน้าอันเต็มไปด้วย กรรมที่เธอได้รับ

ความรู้สึกทั้งสุขเศร้าปนกัน กับร่องรอยการตัดพ้อต่อว่าชะตา
โดยสัตย์จริงแล้ว นี่ไม่ใช่ฉากที่น่าตื่นเต้นเท่าไหร่นัก เธอ เพียงแค่แสดงออกมาตามที่บทเขียนไว้ แต่ดวงตาของเย่ ซาน ซานนั้น ให้ความรู้สึกเหมือนว่าพูดอธิบายออกมาได้

ผู้หญิงคนนี้ถ่ายทอดความรู้สึกดูถูกดูแคลนตัวเองของตัว ละครนำหญิงได้อย่างไหลลื่น

ฉากนี้ ยากมากเลยทีเดียว

ถังหนิงโชคไม่ดีอย่างแน่นอน

คงง่ายกว่านี้มากหากเป็นฉากแรกที่ตัวละครหญิงกำลัง ล่อลวงนักกีฬาหนุ่มหรือฉากหลังจากที่เธอคลอดลูกแล้วทอด ทิ้งเด็ก จากฉากมากมายที่เธอเลือกได้ หญิงสาวกลับได้ฉากที่ เล่นยากที่สุดมา

มิหนำซ้ำ หลังจากเห็นการแสดงของเว์ซานซาน ถึงหนึ่ง จะไม่ดูเหมือนตัวตลกเลยหรือถ้าเอามาเทียบกัน

“คุณถึงหนึ่งครับ ถ้าคุณมีปัญหาละก็ คุณจะ

“ไม่มีปัญหาค่ะ” ถังหนิงตัดบทผู้ช่วยผู้กำกับเธออย่างตรง ไปตรงมาและพูดย้ำอีกครั้งว่า “ฉันไม่มีปัญหาค่ะ ฉันทำได้

ทุกคนมองเธอด้วยความสงสัยว่าทำไมเธอถึงพูดออกมา ว่าทำได้โดยไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

“ผู้ดูแลบท! เอาบทพูดให้คุณถึงหนิง….

“ไม่จำเป็นค่ะ” ถังหนิงตอบ
แม้แต่เวชานชานก็ยังจําบทพูดของตัวละครหญิงไม่ได้ ทุกบรรทัด …

“โอเคครับ เคลียร์ฉากหน่อยทุกคน มาเริ่มกันจากฉากที่ ตัวละครกลับมาจากโรงพยาบาลก็แล้วกันนะ

เหล่าผู้คนที่รอดูโชว์ดีๆ นั้นยืนกอดอก ถอยหลังไปสอง สามก้าว รอยยิ้มสับสนปรากฏบนใบหน้าของพวกเขา…ทุกคน รอเห็นถึงหนึ่งอับอายแทบไม่ไหว

นางแบบที่เดินบนรันเวย์ก็แค่สวมเสื้อผ้าสวยๆ มอบ โอกาสให้ทุกคนได้ชมของสวยๆ งามๆ ทำไมเธอถึงตัดสิน ใจมาที่นี่และทดสอบความอดทนของทุกคนกันนะ

หลงเจียก็กำลังยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนเช่นกัน เธอเองก็ สงสัยใคร่รู้ว่าถึงหนิงจะเล่นหนังได้จริงๆ หรือเปล่า

หญิงสาวไม่ได้สงสัยเพียงอย่างเดียว ถึงกับหยิบมือถือ ออกมาบันทึกภาพเอาไว้ด้วย

ภายในสตูดิโอ ถังหนึ่งเป็นคนเดียวที่สงบอยู่ตลอดเวลา ระหว่างเธอกับผู้ชมที่รอดูอยู่ มีประตูกั้นอยู่หนึ่งบาน ไม่มีใคร คาดเดาได้เลยว่าเธอเตรียมอะไรมา….

“ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่มาดูนางแบบแสดงหนัง

“จู่ๆ …นั่นแฟนประธานโม่นะ อีกหนึ่งนาทีข้างหน้า พยายามกลั้นขำเอาไว้ด้วยล่ะ เธอยิ่งเส้นขึ้นอยู่ด้วย

“เหอะ…เป็นแฟนเขาแล้วมันยังไงล่ะ ถ้านางแสดงไม่ได้ ก็คือแสดงไม่ได้…ฉันไม่เชื่อหรอกว่านางมีความสามารถน

ด้านหลังฝูงชน ชายร่างสูงสองคนปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหลัง โดยไม่มีใครสังเกตเห็น ไม่ถึงไม่มีทางพลาดฉากที่แสนสำคัญ เช่นนี้ได้อย่างแน่นอน เพราะไม่ต้องการให้ใครก็ตามเห็นว่า เขามาถึง ชายหนุ่มจึงยืนอยู่ด้านหลังสุดกับลู่เซ่อ

“จะเริ่มแล้ว จะเริ่มแล้ว…

เสียงตีสเลตดังกึกก้องไปทั่วสตูดิโอ ประตูบานนั้นพลัน เปิดโพล่งออก ใช่แล้ว ประตูไม่ได้ถูกผลักให้เปิดหรือถูกไข เฉยๆ ถึงหนึ่งใช้ร่างของเธอกระแทกประตูให้เปิดออก…

เธอไม่ได้ใช้แรงมากนักในการทำเช่นนั้น แต่ทุกๆ คน สังเกตเห็นได้ว่าร่างไร้ชีวิตของเธอเดินกะโผลกกะเผลกเข้ามา ในห้อง

ขณะที่กำลังเดินโซเซอยู่นั้น ใบรายงานผลตรวจในมือ ของเธอก็ตกลงไปอยู่บนพื้น บนกระดาษนั้นมีคำว่า “ตั้งครรภ์ เขียนอยู่อย่างชัดเจน

ถังหนึ่งยืนพิงโต๊ะโดยไม่พูดอะไร หน้าอกเธอยกขึ้นและ ผ่อนลงตามจังหวะที่เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ อยู่หลายครั้ง ทันใดนั้นเอง หญิงสาวก็สูญเสียการควบคุม คุกเข่าลงกับพื้น และขยำกระดาษใบนั้นเป็นก้อนกลมก่อนจะโยนมันลงไปในถัง ขยะ…

หญิงสาวยืนพิงกำแพงอยู่ชั่วครู่ จู่ๆ หญิงสาวก็ทำในสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง เธอเริ่มกระโดด…

ดูเหมือนว่าเธออยากจะฆ่าเด็กในท้อง

ทุกคนในสตูดิโอสัมผัสได้ถึงความกังวลขณะที่จ้องมอง เธอ ประหนึ่งเธอกำลังมีเด็กอยู่ในท้องจริงๆ และพวกเขาก็ กังวลว่าเธอจะแท้ง

เธอไม่เพียงกระโดดไปรอบๆ พื้นห้องเพียงอย่างเดียว ทว่าหญิงสาววิ่งไปที่โซฟาและเริ่มกระโดดบนนั้น แต่เพราะ ทรงตัวไม่ดี เธอจึงตกลงมาบนพื้น ตัวเกือบจะกระแทกเข้ากับ ขอบโต๊ะกาแฟ ตอนนั้นเองที่หญิงสาวผู้อยากจะฆ่าลูกตัวเองจน แทบแย่นั้นกำลังปกป้องท้องของเธอโดยไม่รู้ตัว

เธอเป็นนักแสดงแต่เธอก็ยังเป็นแม่คนด้วย เธอมี สัญชาตญาณ โดยธรรมชาติของแม่คน

ดังนั้นหลังจากที่กระเสือกกระสนบนพื้นอยู่ครู่หนึ่ง หญิง สาวก็พลันเงยหน้าขึ้น แสดงสีหน้าเลื่อนลอยปนเหยียดหยัน ออกมา…

หญิงสาวคว้าโทรศัพท์จากโต๊ะกาแฟ กดโทรหาผู้จัดการ

“เจสซี่ ฉันท้อง!”

ฉากนั้น…

…จบลงเพียงเท่านี้

ทันทีที่จบลง ถังหนิงก็กลับมาสงบนิ่งดังเช่นเคย หญิงสาว จัดเสื้อผ้าของเธอให้เข้าที่เข้าทางและสวมรองเท้ากลับไปยังเดิม

แต่ใครจะอธิบายสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็นไปได้บ้าง

บรรยากาศในสตูดิโอพลันเงียบสงัดลง ทุกคนนิ่งงันจนน่า

ใจหาย

ดวงตาพวกเขาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ…..

“ใครช่วยหยิกผมสักทีได้ไหม นั่นอยู่ในบทใช่ไหม สมาชิกของกองถ่ายคนหนึ่งหันกลับมาถามคนรอบๆ ตัวเขา หรือผมตาฝาดไปเองกันแน่