ตอนที่ 260 ผมอยากสวมแหวน แต่งงานของผมวันนี้

เงินมั่นนี้ถูกถังหนิงตบ

ตั้งแต่เกิดมา เธอไม่เคยอับอายขนาดนี้มาก่อน ดังนั้น ทันทีที่เธอเดินกลับไปที่รถตู้ผู้จัดการ หญิงสาวก็ตบฉาดเข้าที่ หน้าชาร์ลีนสองที กระนั้นก็ไม่ได้บรรเทาความโกรธของเธอ เลย

แก้มชาร์ลีนบวมขึ้นอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่เป็นคนมี ศักดิ์ศรีคนหนึ่ง การโดนตบอย่างไม่มีเหตุผลที่ทำให้ความ โกรธแพร่กระจายตามเส้นเลือดไปทั่วทั้งร่าง

“โทรหาโม่ถึงเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นฉันจะมองผ่านการถูกเหยียด หยามวันนี้ไม่ได้”

“ทำไมประธานโม่จะต้องรับสายฉันด้วยล่ะ” ชาร์ลีนถาม กลับพลางอัดอั้นความโกรธเอาไว้

เงินมั่นนี้คิดทบทวน ก็ตระหนักได้ว่าชาร์ลีนพูดถูก ไม่ถึง ไม่ใช่คนประเภทที่จะคุยกับใครได้ทุกคน ดังนั้นเธอจึงโทร เข้าไปที่ออฟฟิศของประธานบริษัทด้วยตัวเอง

“ท่านประธานครับ เงินมั่นนีโทรศัพท์มา ประธานอยาก รับไหมครับ” ลู่เช่อถาม “น่าจะเป็นเรื่องที่เพิ่งถูกคุณผู้หญิงตบก็ได้นะครับ”

ได้ยินเชื่อพูดเช่นนั้น ไม่ถึงก็ตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา

“ต่อสายเข้ามา

เงินมั่นที่ถือสายอยู่ประหลาดใจเล็กน้อย หญิงสาวแสดง ท่าที่อ่อนน้อมทันที “ประธานไม่คะ….

“มีอะไร” น้ำเสียงไม่ถึงเย็นเยือกเป็นพิเศษ

“วันนี้ที่ร้านลูมินัส ถังหนิงตบฉันค่ะ…คุณเป็นผู้จัดการของ เธอ ฉันเลยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากติดต่อคุณมาค่ะ”

“คุณโทรหาผมด้วยเรื่องเล็กแค่นี้เหรอ” ไม่ถึงถาม “ควร หัดอดทนแบบชั่วจิงจิงนะ…

ลู่เช่อที่ยืนฟังบทสนทนาอันคร่ำเคร่งนี้อยู่ข้างๆ อดหลุด

หัวเราะออกมาไม่ได้ เขาคิดในใจ เงินมั่นนี้ คุณคิดว่ากำลังบ่น

ให้ใครฟังอยู่กัน

เมื่อชื่อฮั่วจิงจิงถูกเอ่ยขึ้นมา ใบหน้าเงินมั่นนี้แดงซ่าน ด้วยความรู้สึกผิด เหตุผลที่ไม่ถึงเอ่ยชื่อฮั่วจิงจิงก็เพราะเขา อยากเตือนเงินมั่นให้รู้ว่าถังหนิงตบหน้าเธอเพียงแค่ครั้ง เดียว แต่ฮั่วจิงจิงก็ยังรอดมาได้หลังจากที่โดนเงินมั่นทำถึง ขนาดนั้นและไม่คิดจะหาทางแก้แค้น เงินมั่นที่มีสิทธิ์อะไรมา โทรหาเขาเพียงเพราะโดนตบแค่ครั้งเดียว

เจินมั่นนีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กดวางสายแล้วขว้าง

โทรศัพท์ใส่ชาร์ลีน “ไปที่งานเลี้ยงดินเนอร์เดี๋ยวนี้!
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชาร์ลีนกลั้นน้ำตาไว้ขณะที่เธอขมวดคิ้ว เดินตามหลังเงินมั่นนี้ต้อยๆ ลึกๆ ในใจ เธอหวังให้ถึงหนึ่งทำ ให้เงินมั่นอับอายขายขี้หน้าอีกสักสองสามรอบ ถ้าเป็นไปได้ จริง มันจะดีแค่ไหนกันนะ เพียงคิดถึงความเป็นไปได้ หญิง สาวก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยแล้ว

พิธีมอบรางวัลเฟยเทียนนั้นได้เริ่มขึ้นแล้วต่อหน้าผู้ชมนับ หมื่น ผู้ชนะรางวัลแต่ละสาขาถูกประกาศชื่อผ่านรายการ ถ่ายทอดสด

ในตอนนั้นเอง ถังหนึ่งกำลังอยู่ที่อะพาร์ตเมนต์ของฮั่วจึง จิง ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังงานเลี้ยงดินเนอร์ ไม่ถึงก็โทรหาเธอ บอกให้รอเขาเสร็จจากงานก่อน เขาจะไปรับเธอหลังจากนั้น พวกเขาจะได้ไปที่งานดินเนอร์เลี้ยงฉลองด้วยกัน

“ฉันได้ยินเรื่องที่ลูมินัสวันนี้แล้วนะ ข่าวแพร่ไปทั่ววงการ เร็วเป็นติดจรวดเลยล่ะ

“เงินมั่นนี้ก็สมควรได้รับการสั่งสอนแล้ว” ถังหนึ่งพูดนิ่งๆ ขณะนั่งอยู่บนขอบเตียงของฮั่วจิงจิง “อีกอย่างนะ เขาตบเธอ ก่อน!”

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนี่คะ” หลงเจี่ยหัวเราะอย่างมีเลศนัย “เชื่อบอกฉันว่าเมื่อกี้เงินมั่นนีโทรไปรายงานเรื่องคุณกับนาย ใหญ่ พอจะเดาได้ไหมคะว่าท่านประธานตอบไปว่ายังไง
หลงเจียกระแอมก่อนจะเลียนเสียงไม่ถึง “คุณโทรมาหา ผมด้วยเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เหรอ ควรหดอดทนแบบชั่วจิงจิงนะ!”

ถังหนึ่งส่ายหน้าอย่างทำตัวไม่ถูก ทว่าชั่วจิงจิงกลับ หัวเราะดังลั่น แม้จะหัวเราะอยู่ แต่บาดแผลของเธอก็ยังเจ็บ ระบบขึ้นมา

“คุณนี่เหมือนเขาเลยนะคะ โดยเฉพาะคำพูดคำจาที่ทรง

พลังเนีย

“ยังไงก็เถอะ พวกคนนอกทำเกินไปหน่อยนะคะ!” หลง เงียบ่นพลางเลื่อนอ่านข่าวบนมือถือ “ทุกๆ คนพยายามคาด เดาว่าใครจะเป็นผู้ชนะในคืนนี้ระหว่างคุณกับเงินมั่นนี้ พวกเขา วกกลับมาเปรียบเทียบขาของคุณกับสัดส่วนของเงินมั่นนี้อีก แล้วค่ะ…”

“พวกเขาตาบอดหรือไง มีการพูดกันด้วยว่าโอกาสที่เจ นมั่นนี้จะชนะสูงกว่าคุณ เพราะนายใหญ่เป็นนักธุรกิจที่ ทะเยอทะยานและไม่มีทางปล่อยให้ศิลปินที่ดังไม่เท่าไหร่มา ทำให้รากฐานของไหยเสียหาย

“ไร้สาระจริงๆ …นายใหญ่มีภาพลักษณ์เป็นคนไร้หัวใจ ก็ แค่เพราะตอนนั้นนายใหญ่ยังไม่เจอคุณต่างหาก

“ไม่ๆ ฉันขอพูดใหม่นะคะ นายใหญ่น่ะยังไร้หัวใจกับคน อื่นๆ แต่เวลาอยู่ใกล้คุณถึงหนิง นายใหญ่ถึงจะทำตัวเหมือน คนปกติ!”
เมื่อได้ยินประโยคที่หลงเจียพูด ฮั่วจิงจิงก็หันไปหาถึงหนึ่ง “ฉันมีความรู้สึกขึ้นมาตงิดๆ ว่าคืนนี้ประธานไม่จะทำสิ่งที่คาด ไม่ถึง

“ฉันยังไม่ได้พักฟื้นจากข่าวการประกาศตัวเป็นผู้จัดการ ของเขาเลยนะ ถึงหนึ่งถอนหายใจอย่างเสียมิได้

“อย่ามองข้ามคุณค่าของสิ่งต่างๆ เลย” ฮั่วจิงจึงกล่าว พลางพยักพเยิดไปทางไม่ถึงที่อยู่บนจอโทรทัศน์ เขากำลังอยู่ บนเวทีของพิธีมอบรางวัล “เธอเคยสังเกตไหมว่าเมื่อไหร่ก็ตาม ที่เขาต้องถ่ายรูปกับพวกเซเลบผู้หญิงน่ะ สามีเธอไม่เคยโอบ ไหล่โอบเอวผู้หญิงพวกนั้นเลย อันที่จริง เวลามีคนพุ่งเข้าหา เขา เขาจะก้าวหลบไปข้างๆ เลยด้วยซ้ำ

แน่นอนว่าถึงหนึ่งก็สังเกต…

“เฮ้อ…ฉันก็เคยคิดเรื่องนี้มากมาก่อน ตอนนี้ฉันประเมิน สถานการณ์ใหม่แล้ว ดูเหมือนว่าเธอยังทำเพื่อท่านประธานไม่ ไม่พอเลยนะ”

ถังหนึ่งพยักหน้า “ฉันรู้ ฉันรู้สึกว่าฉันไม่เคยทำอะไรเพื่อ เขาเลย ฉันดีใจนะที่เธอมองเห็นแล้วว่าเขาดีกับฉันขนาด ไหน…

สองสาวคุยกันต่อจนกระทั่งถึงหนึ่งได้รับสายจากไม่ถึง

ถังหนิงชำเลืองมองฮั่วจิงจิงและสังเกตเห็นรอยยิ้มบน ใบหน้าเธอ “รีบไปได้แล้ว ไปให้พวกเขาเห็นว่าใครใหญ่
“หลงเจี่ยจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเธออีกสักพักนะ” ถังหนึ่งกล่า วก่อนจะยืนขึ้นแล้วก้าวออกจากห้องไป ทันทีที่เธอเดินไปถึงขั้น ล่าง ก็เห็นรถสปอร์ตของ โม่ถึงจอดรออยู่

ก่อนหน้านี้เพื่อให้ไม่เป็นที่สะดุดตา ไม่ถึงจึงแทบไม่ขับรถ รุ่นลิมิเต็ดอิดิชันที่สังเกตได้ง่ายเลย แต่หลังจากประกาศ บทบาทการเป็นผู้จัดการส่วนตัวของถังหนึ่งแล้ว เขาก็ไม่ต้อง หลบซ่อนอีกต่อไป ถังหนิงรู้ดีว่าเขามีรถหรูแบบนี้อยู่เยอะมาก ในโรงจอดรถที่บ้าน

ทันทีที่เห็นถึงหนึ่ง โม่ถึงก็ก้าวออกมาจากรถ เดินอ้อมมา อีกฝั่งเพื่อเปิดประตูข้างคนขับให้เธอ

วันนี้ไม่ถึงสวมสูททำมือสีเลือดหมูคู่กับเสื้อเชิ้ตสีดำด้าน ใน ความรู้สึกยิ่งใหญ่ที่ไม่อาจปฏิเสธได้แผ่ซ่านออกมาจากร่าง เขา ถังหนึ่งสังเกตเห็นทันทีว่ากระโปรงที่เธอสวมอยู่นั้นมี สีชมพูที่เข้ากันกับสูทของเขาเป็นอย่างดี

ผู้ชายคนนี้…

“วันนี้คุณจะสวมแหวนแต่งงานของคุณหรือจะให้ผมสวม ของผมครับ โม่ถึงถามระหว่าทางไปงาน

“คือ ถังหนึ่งไม่ค่อยเข้าใจนัก

“ที่ผมจะพูดก็คือ ผมอยากสวมแหวนแต่งงานของผมวัน

ถังหนึ่งมองแหวนวงนั้นบนนิ้วเขา ก็ยิ้มออกมาพลางถอดแหวนของเธอออก “ฉันต้องเตือนคุณก่อนนะคะ แฟนคลับฉัน เห็นดีไซน์แหวนของฉันแล้ว ถ้าพวกเขาเห็นของคุณเข้า

“ถ้าพวกเขาไม่ดูด้านในแหวน ก็ไม่มีทางรู้หรอกครับว่า

มันคือแหวนแต่งงาน

“งั้นทำไมฉันต้องถอดของฉันด้วยล่ะ” ถังหนึ่งที่ถอดแหวน ออกมาได้ครึ่งนิ้วสวมกลับเข้าไปดังเดิม

ไม่ถึงอดหัวเราะเบาๆ ออกมาไม่ได้ ขณะที่รถติดไฟแดง เขาก็คล้องแขนรอบคอของหญิงสาวก่อนจะประทับจูบลงบนริม ฝีปากเธอจนไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวอีกครั้ง “ผมไม่รู้ว่า ทำไม แต่ตอนที่ผมยืนมอบรางวัลอยู่บนเวทีวันนี้ ผมก็เริ่ม สงสัยว่าเรื่องราวจะเปลี่ยนไปเป็นยังไงถ้าคุณตัดสินใจเปลี่ยน สายอาชีพไปทางด้านภาพยนตร์และโทรทัศน์แทน

“ฉันร้องเพลงเพราะอยู่นะคะ คุณอยากจะออกอัลบั้มให้ ฉันด้วยเลยไหมล่ะ” ถังหนึ่งอดถามออกมาไม่ได้

“เราทั้งคู่ยังมีชีวิตอยู่อีกยาวไกลครับ ผมแน่ใจว่ามีอีก หลายอย่างที่คุณลองทำได้

ถังหนิงยิ้มไม่พูดอะไรต่อ เข้าวงการภาพยนตร์งั้นเหรอ เรื่องนั้นพักเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน…

“ทำไมคุณถึงมารับฉันล่ะคะ พิธีมอบรางวัลจบลงแล้ว นั่น ไม่ได้หมายความว่างานดินเนอร์เริ่มขึ้นแล้วเหรอคะ” ถึงหนึ่ง พลันนึกขึ้นได้
“ใช่ครับ เริ่มแล้ว แต่ผมเป็นประธานบริษัทนะ ต้องไปตรงเวลาด้วยเหรอ”