ตอนที่ 243 ทำไมนายถึงต้องทรมานฉันแบบนี้ด้วย

หลังจากดูข่าวจบ ไม่ถึงก็เอื้อมมือไปปิดโทรทัศน์

เขาไม่พอใจกับวิธีที่ฉันอจัดการกับปัญหาสักเท่าไร เธอ เพียงแค่ประกาศลาวงการและไม่มีเจตนาที่จะขอโทษถึงหนึ่ง เลยแม้แต่น้อย…

ถังหนังสังเกตเห็นความโกรธเกรี้ยวของสามีได้อย่าง ชัดเจน เมื่อเห็นเขากำลังจะโทรหาลู่เชื่อ หญิงสาวก็ห้ามเอาไว้ “พอแล้วค่ะ คนทะนงตนอย่างฉันอนะ แค่ทำลายอาชีพเธอก็ แย่กว่าฆ่าเธอแล้วล่ะ อีกอย่าง เราจะบังคับให้เธอขอโทษเพื่อ อะไรคะ”

“อย่าไปเปลืองพลังงานกับคนแบบนั้นเลยค่ะ ถึงคะ…คุณ ต้องพักผ่อนสักหน่อยนะ

ไม่ถึงหันกลับมามองถึงหนึ่ง เห็นว่าเธอตบที่นั่งข้างๆ เธอ ชายหนุ่มไม่มีทางปฏิเสธเธอได้เลย จึงรีบพุ่งตัวไปนั่งตรงนั้น และดึงเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด “ผมปวดใจเพราะคุณนะ…

ถังหนึ่งถือโอกาสนี้นวดไหล่ให้โม่ถึงและรู้สึกได้ว่ากล้าม เนื้อเขาเคร่งตึง “ดูสิคะ คุณทำงานหนักเกินไปแล้วนะ แม้แต่ ร่างกายคุณยังเตือนให้คุณพักผ่อนเลย
ไม่ถึงไม่ได้พูดอะไรต่อ ขณะกอดถังหนึ่งอยู่นั้น เขาก็ ค่อยๆ โน้มตัวลงมาประทับจูบที่หน้าผากเธอพลางหลับตาลง

“ฉันมีผู้จัดการที่มีอำนาจมากที่สุดขนาดนี้แล้ว ฉะนั้น…คน อย่างฉินอวน่ะไม่ได้อยู่ในสายตาฉันหรอกค่ะ หยุดเสียเวลาไป กับคนพรรค์นั้นเถอะ

“ก็ได้ครับ ไม่ถึงพยักหน้าทั้งที่ตายังหลับอยู่

ระหว่างที่ถังหนังพักฟื้นตัวอยู่นั้น หลงเจียก็ถือว่าได้หยุด ยาวไปด้วย เพราะไม่ถึงคอยเติมเต็มความต้องการทุกอย่าง ของถุงหนิงแล้ว เธอจึงไม่เหลืออะไรให้ต้องกังวลอีก

เพื่อแก้เบื่อ หลงเจียจึงมุ่งหน้าไปไหนุ่ย เธออยากไปหา

เชอฆ่าเวลา

ทว่าตอนที่เธอไปถึงหน้าออฟฟิศของเซ่อ ก็ได้ยินเสียง เขากำลังตะโกนใส่ลูกน้อง….

หลงเจี่ยแนบหูกับประตูเพื่อแอบฟัง ในที่สุด เลขาของลู่เช่ อกวิ่งร้องไห้ออกมา หลงเจียส่ายหน้า ผลักประตูเข้าไปในห้อง และพูดกับลู่เชื่อว่า “นั่นไม่ใช่วิธีฝึกคนที่ถูกต้องนะ นายควรจะ อ่อนโยนต่อผู้หญิง ไปทำเธอ้องไห้แบบนั้นได้ยังไงกันเนี่ยฮะ

ลู่เช่อปิดแฟ้มเอกสารตรงหน้า เขายังโกรธอยู่อย่างเห็นได้

นี่เป็นครั้งแรกที่หลงเจี่ยเห็นเช่อ โกรธแบบนี้ ขณะที่เธอมองดูชายหนุ่มพยายามกักเก็บความโกรธและใบหูแดงซ่าน ของเขาอยู่นั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะมองว่าเขาช่างน่าเอ็นดูเสีย จริง!

“บอกพี่สาวมาว่านายท่าคนร้องไห้ไปกี่คนแล้ว อย่าง น้อยสักสิบคนได้ไหมนะ

เชื่อเงยหน้ามองหลงเจีย เหมือนพยายามกลั้นยิ้ม ขณะที่ จ้องหน้าผู้หญิงคนนี้ เขาก็รู้สึกกระสับกระส่ายหัวใจอย่างบอก ไม่ถูก “คุณ… ทำไมคุณถึงมองผมแบบนั้นล่ะ

“อย่างน้อยผมก็ไม่เคยทำคุณร้องไห้มาก่อนนะครับ….

ได้ยินเช่นนั้น หลงเจียก็นิ่งอึ้งไปชั่วครู่ก่อนจะตระหนักได้ ว่า เธอเกือบจะแปลความหมายสิ่งที่เขาพูดออกมาผิดด้วยใจที่ เต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง ด้วยอีคิวของเขาเท่านี้ ไม่มีทางเลยที่คำ พูดของลู่เช่อจะมีความหมายแอบแฝง ดูเหมือนเขาจะแค่ พยายามพูดว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปเท่านั้น

หลงเจี่ยหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ เธอรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่า ไปหน่อยพลางบ่นพึมพำ “ฉันเกือบจะเชื่อแล้วนะเนี่ย”

“เชื่ออะไร”

หลงเจียเงยหน้าขึ้นยิ้มให้เชื่อ “เพราะพี่สาวน่ะมีจิตใจที่ แข็งแกร่งต่างหากล่ะ! ทีนี้บอกฉันหน่อยซิว่านายโกรธเลขาคน นั้นทําไม”

“ผมไม่ชอบเวลามีคนเข้ามายุ่มย่ามในบ้านครับ ผมบอกเธอให้ไปเอาเอกสารมาเฉยๆ แต่เธอดันมาทำความสะอาด ห้องของผมด้วย เชื่ออธิบายพลางก้มหน้ามองเอกสารต่อ เวลาเขาทำงาน ชายหนุ่มมักมีสีหน้าเคร่งเครียดอยู่เสมอ

ทันทีที่เธอได้ยินคำอธิบายของเขา…

หัวใจเธอก็เต้นระรัวอีกครั้ง…

…นั่นก็เพราะเธอเคยไปบ้านของเชื้อมาแล้ว แถมยังค้าง คืนอีกด้วย แต่เชือกลับไม่เคยพูดอะไรสักคำ

“อันที่จริง บ้านนายก็รกเอาเรื่องอยู่นะ…” หลงเจียตอบ อย่างเก้อๆ จากนั้นเธอก็พูดบางอย่างที่เธอไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าตัวเองพูดออกไป “ไหนๆ ฉันก็มีเวลาว่างอยู่สองสามวัน ให้ ฉันไปช่วยทําความสะอาดให้ดีไหมล่ะ”

พูดจบ หลงเจียก็แทบอยากจะกัดลิ้นตัวเอง เชื่อยังคงก้ม หน้าก้มตาอยู่กับงานเช่นเดิม บรรยากาศในห้องตกอยู่ใน ความเงียบสงัดชั่วครู่ ทันใดนั้น เชื่อก็เงยหน้าขึ้นมา ยื่น กุญแจบ้านให้เธอ “ตกลงครับ…

ใบหน้าหลงเจี่ยแดงแปร๊ดเป็นลูกมะเขือเทศ

เธอไม่แน่ใจว่าลู่เซอคิดเหมือนเธอหรือไม่ หากไม่ เธอก็ ต้องหยุดทำเช่นนี้ในเร็ววัน หากพวกเขาไปถึงจุดที่ไม่สามารถ กลับมาเป็นเพื่อนกันได้แล้วล่ะ เธอจะทำอย่างไรดี

ดังนั้นหลงเจียจึงคว้ากุญแจนั่นมา และด้วยความมั่นใจว่า เธอเป็นคนพิเศษของลู่เช่อ หญิงสาวจึงรีบมุ่งหน้าไปที่บ้านเขาทันที

ก็โดยเปลือกนอกแล้ว พวกเขายังเป็นคู่หมั้นกันนี่นะ

และในตอนนี้ เธอก็อยู่ที่บ้านเชื่อเพื่อช่วยเขาทำความ สะอาดเสื้อผ้าที่สวมแล้วของเขา ซึ่งรวมถึงถุงเท้าและกางเกง ในของเขาด้วย…

ขณะที่เธอกำลังยืนอยู่หน้าเครื่องซักผ้า หญิงสาวก็บ่นคิ้ว กังวลขึ้นมาเสียเฉยๆ ว่าหากเธอไม่รีบควบคุมหัวใจตัวเองโดย เร็ว เธอจะไม่สามารถควบคุมความรู้สึกที่มีต่อลู่เชื่อได้ และจะ ยิ่งถลำลึกไปสู่สถานการณ์ที่คลุมเครือเสียยิ่งกว่านี้

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ลู่เช่อขับรถออกจากบริษัท ด้วยว่าไม่ถึง ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการดูแลถังหนึ่ง ภาระงานของเชื่อจึง เพิ่มขึ้นจนล้นมือ

หลังจากเปิดประตูบ้านเข้าไปเห็นหลงเจียกำลังซักเสื้อผ้า เขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องนอนอย่างไม่ลังเล แล้วล้มตัวนอนลงบน เตียงทันที

หลงเจียมองเชื่อที่นอนบนเตียงอย่างเคอะเขิน เขาไม่ สังเกตหรือไงนะว่ามีคนอื่นอยู่ในบ้านน่ะ

หลงเจี่ยเดาว่าลู่เชื่อคงอยากจะอาบน้ำและพักผ่อน เธอจึง ตัดสินใจจะบอกลาเขาและจากไป แต่ทว่า ขณะที่หลงเจียกำลัง จะอ้าปากพูดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเซออู้อี้ออกมาจากหมอน “วันนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย! หิวจัง…
หลงเจี่ยหยุดคิดความคิดที่จะจากไป แล้วหันไปตั้งใจทำ อาหารเย็นให้ลู่เซอแทน กระนั้น ตอนเธอทำอาหารเสร็จ เช่ อกผล็อยหลับไปเสียแล้ว

หลงเจียค่อยๆ หยิบพวงกุญแจออกมาจากกระเป๋าวางไว้ บนโต๊ะ ทว่าเสียงอันแผ่วเบานั้นกลับทำให้เชื่อตื่น

เขาลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปที่หลงเจีย “เอากุญแจไปด้วยสิ

หลงเจี่ย “

“ช่วงที่ผมยุ่งมากๆ แบบนี้ ผมมั่นใจว่าบ้านผมจะต้องรก มากแน่ๆ ผมไม่ไว้ใจคนอื่นนะครับ เมื่อได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหลงเจีย

“รีบลุกมากินข้าวเย็น อิ่มแล้วค่อยกลับไปนอนต่อ

เชื่อเงียบไปชั่วขณะก่อนจะพยักหน้าตอบ เขาลุกขึ้นจาก เตียง มองหลงเจียจากไป หลังจากร่างนั้นหายไปหลังบาน ประตูแล้ว เชื่อก็ยืนหันหลังพิงประตู เอามือกุมที่หัวใจของตัว เอง “ทำไมถึงอยากให้เธออยู่ต่อกันนะ

ดูเหมือนว่าวันพรุ่งนี้ เขาจะไม่เพียงทำเสื้อผ้าให้สกปรก เพิ่ม แต่เขาจะทุบก๊อกน้ำให้พังและตัดฟิวส์หลอดไฟด้วย… ลู่เช่อนึกวางแผนทำให้หลงเจียต้องติดอยู่ที่บ้านเขา

แน่นอนว่าเชื่อไม่ใช่คนเดียวที่แอบคิดในทำนองนี้ แม้ หลงเจี่ยจะเป็นผู้หญิง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ชอบ เธอจะอยากอยู่ต่ออีกสักหน่อยก็ไม่แปลก

ขณะหญิงสาวมองพวงกุญแจระยิบระยับในมือ หลงเจีย พลันรู้สึกขึ้นมาว่าบนโลกนี้ยังมีความงามที่น่าไขว่คว้าอยู่อีก มากมาย…

ลู่เซอหนอ เซ่อ…

ทำไมนายถึงต้องทรมานฉันแบบนี้ด้วย

หลงเจียดึงพวงกุญแจของตัวเองออกมาและเปิดประตูรถ ทว่าขณะกำลังจะก้าวขาขึ้นรถนั่นเอง เธอก็ได้รับสายโทรศัพท์ จากเซ่อ “อืม…ผมหาเอกสารฉบับหนึ่งไม่เจอนะครับ ตอนที่ คุณจัดห้อง คุณเอาไปวางไว้ตรงไหนเหรอ สำคัญมากๆ เลย ครับ อยู่ในแฟ้มสีฟ้า

“อยู่บนชั้นวาง แถวที่สาม ลิ้นชักที่สอง

“ไม่อยู่ในนั้นนะครับ กลับมาช่วยผมหาหน่อยสิ