ตอนที่ 223 เมื่อมีคุณอยู่ใกล้ๆ ฉันก็ ไม่กล้าป่วย

การคว้าโฆษณาของเอกซ์แคลิเบอร์คิวมาได้ ทำให้ทั้งหนึ่งมี ความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจอย่างแท้จริง คำพูดที่เธอพูดกับส เตนสันไม่ใช่แค่เพื่อให้ได้โฆษณา แต่เป็นเพราะเธอชื่นชอบ หนทางสู่ความสำเร็จของเอกซ์แคลิเบอร์คิวจริงๆ บางครั้งการ ได้เป็นพรีเซนเตอร์ ก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาด้วยเหมือนกัน…

ถังหนึ่งหยิบโทรศัพท์ออกมา ตั้งใจจะโทรหาไม่ถึง แต่นึก ได้ว่าอิตาลีกับปักกิ่งห่างกันเจ็ดชั่วโมง หญิงสาวคิดว่าเวลานี้ ไม่ถึงน่าจะพักผ่อนแล้ว

เธอลังเลอยู่สักพัก ก่อนตัดสินใจส่งข้อความไปหาไม่ถึง แทน (ฉันได้โฆษณามาแล้วนะคะ

ถังหนึ่งไม่ได้คาดหวังให้โม่ถึงตอบกลับมา แต่เธอต้อง ประหลาดใจเพราะเขาโทรหาเธอทันที

ถังหนิงดีใจเป็นที่สุด ทว่าคำพูดที่ออกจากปากเธอนั้น ค่อนข้างจะไม่พอใจ แค่เพราะฉันไม่อยู่ด้วย หมายความว่า คุณทำงานจนดึกดื่นไม่พักผ่อนได้เหรอคะ

(ผมรู้ว่าคุณจะทำสำเร็จแน่นอน ผมก็เลยอยู่รอสายจาก คุณต่างหากล่ะ] โม่ถึงลุกขึ้นนั่งและเอนหลังพิงหัวเตียง
(คุณไม่ได้ทำงานอยู่แน่นะคะ

ไม่ถึงไม่มีทางเลือกนอกจากเปิดวิดีโอแช็ต วางใจได้หรือยัง

“ถึง… ฉันดีใจจริงๆ ที่ได้โฆษณาตัวนี้มา

“ผมรู้ว่าคุณจะดีใจมาก” ไม่ถึงพูดด้วยความหมายลึกซึ้ง เขาเข้าใจถึงหนึ่งมากพอ และรู้ว่าเธอจะชอบแบรนด์เอกซ์แคลิ เบอร์คิวแน่นอน เพราะอย่างนี้เขาถึงพิจารณาโฆษณานี้ให้เธอ เป็นอย่างแรก ถึงขนาดยังโทรศัพท์หาสเตนสันเพื่อคว้าโอกาส นี้ให้เธอด้วย

ความจริงพิสูจน์แล้วว่าทุกอย่างที่เขาทำไม่ได้สูญเปล่า “รู้สึกดีขึ้นหรือยังครับ

“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ เมื่อมีคุณอยู่ใกล้ๆ ฉันก็ไม่กล้า ป่วยหรอกนะ” ถึงหนึ่งยิ้มละไม

ในเวลาแบบนี้ไม่ถึงอยากอยู่ข้างเธอมากเหลือเกิน อยาก ลูบหัวเธอ อยากบอกให้เธอสู้ๆ แต่โครงการที่ทำร่วมกับหงซิน ทำให้เขาแทบไม่มีโอกาสบินไปอยู่เคียงข้างเธอได้ในเวลาอัน ใกล้นี้เลย

ทั้งคู่คุยกันอย่างหวานชื่น ขณะที่ฟังอวกับหลงเจียออก จากห้องสวีตของโรงแรมอย่างรู้ทัน ทว่า…. เพราะได้รับแรง กระตุ้นจากถังหนิง… พวกเขาทั้งสองคนจึงเริ่มคิดถึงคนที่อยู่ใน ใจขึ้นมาบ้าง
หลงเจียถึงขนาดใคร่ครวญว่า ถ้าเธอโทรศัพท์ไปหาลู่เซอ ตอนนี้ เขาจะมีปฏิกิริยายังไงกันนะ…

หลังกลับมาที่ห้องสวีตของตัวเองแล้ว หลงเจียก็นั่งคิดอยู่ บนเตียงสักพัก สุดท้ายก็ตัดสินใจโทรหาลู่เซ่อ แต่เขาไม่ได้รับ สาย

หลงเจียวางโทรศัพท์ลง รู้สึกว่าเธอคิดมากเกินไป ใช่ว่า พวกเขาเป็นแฟนกันจริงๆ สักหน่อย แล้วเวลากลางดึกแบบนี้ เขามีหน้าที่อะไรต้องรับสายเธอกันล่ะ

หลงเจี่ยสูดหายใจเข้าลึกแล้วเตือนตัวเองให้ควบคุม ความรู้สึกก่อนวางโทรศัพท์ลง ก่อนมุ่งหน้าไปห้องน้ำ

ทว่าในขณะกำลังอาบน้ำอยู่นั่นเอง เธอก็ได้ยินเสียง โทรศัพท์ดังขึ้น หญิงสาวไม่สนใจร่างที่เปียกโชกเต็มไปด้วย ฟองสบู่ กุลีกุจอวิ่งออกจากห้องน้ำอย่างเร่งรีบ เมื่อเห็นว่าเป็น สายเรียกเข้าจากลู่เช่อ เธอก็ตื่นเต้นมากรีบรับโทรศัพท์ทันที

“ลู่เช่อ!”

“มีอะไรหรือครับ”

ทันทีที่หลงเจียได้ยินเสียงแหบของลู่เชื่อ เธอก็บอกได้ว่า เขายังกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ เธออยากจะบอกว่าถังหนึ่งคว้าโฆษณา มาได้สำเร็จแล้ว แต่พอคิดดูอีกทีถึงได้เข้าใจว่านายใหญ่มี ความสุขที่ได้ยินข่าว ก็เพราะเขาเป็นสามีถังหนึ่ง แต่เชื่อ….ถัง หนึ่งมีความหมายอะไรต่อเขากัน
นั่นทำให้หลงเจียที่กำลังจะอ้าปากพูดหุบปากลง ไม่มีคำ พูดใดเล็ดลอดออกมา แต่เพราะเธอตัวเปียกและรู้สึกหนาว ก็ เลยพลันจามออกมาแทน

“คุณเป็นหวัดเหรอ” เซ่อถามทันที

หลงเจียได้ยินน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของเชื่อ ก็ยิ้ม ราวกับเด็กได้ลูกกวาด “เปล่า ไม่ได้เป็นหวัด

“เหรอ… ถ้างั้นก็ดีแล้วครับ ถ้าคุณไม่มีอะไร ผมจะกลับไป นอนแล้วนะ คุณเองก็ควรพักผ่อนบ้างเหมือนกันนะครับ

“โอเค” หลงเจียวางสายพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ความจริง แล้วเธอมีเรื่องอยากพูดมากมาย แต่…

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าดึกแล้ว และเชื่อคงทำงานหนักมาทั้ง วัน เธอก็รู้สึกว่าไม่เหมาะที่จะไปรบกวนเขา

แต่ทันทีที่วางสาย เธอเริ่มรู้สึกโดดเดี่ยว…

จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหงาเอามากๆ

แต่เธอรู้วิธีปลอบใจตัวเอง ลู่เซ่อตื่นมารับโทรศัพท์กลาง ดึกแบบนี้ ก็แสดงว่าเธอเองก็มีความสำคัญในหัวใจเขาเหมือน กันใช่ไหม

ความจริงคือ…

…เชื่อกำลังนอนหลับสนิท ก่อนจะถูกปลุกด้วยเสียงเรียก เข้าโทรศัพท์ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยอัตโนมัติเพื่อดูว่าใครโทรมา ถ้าเป็นคนอื่น เขาคงวางสายทิ้งไปแล้ว เว้นเสียแต่ว่าเป็นไม่ถึง แต่พอเห็นชื่อหลงเจีย ถึงเขาจะ

ไม่ได้รับสาย แต่สุดท้ายก็โทรกลับไปหาเธอ ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากวางสายไปแล้ว เขาก็พบว่าความง่วงเหงาหาวนอน ก่อนหน้านี้หายไปเป็นปลิดทิ้ง

เป็นไปได้ไหมว่าเขาลืมทำอะไรสักอย่าง

เชื้อลากหัวอันหนักอึ้งกลับไปที่เตียง ที่จริงเขาไม่ใช่คน ประเภทที่จะมีข้อยกเว้นให้คนอื่น นั่นก็เพราะเขาทำงานที่ไม่รุ่ย ทุกอย่างที่ไม่รุ่ยนั้นทำตามแบบแผน แต่พอเป็นเรื่องของหลง เจีย เขากลับมีข้อยกเว้น

เขามีข้อยกเว้นให้เธอคนเดียว!

หลงเจียนั่งในห้องนั่งเล่นต่ออีกสักพักด้วยร่างกายปกคลุม ด้วยฟองสบู่ ส่งผลให้วันถัดมาเมื่อเธอตื่นขึ้นก็เป็นหวัดจริงๆ เสียงเธอแหบพร่าจนพูดแทบไม่มีเสียง

เมื่อเห็นว่าเธอไม่สบาย ถังหนึ่งก็มองอย่างสงสัย “เมื่อ

“เมื่อคืนทำไมคะ” หลงเจี่ยหลีกเลี่ยงสายตาถังหนึ่งอย่าง ละอาย ไม่มีทางที่เธอจะยอมรับว่าเป็นหวัดเพราะโทรศัพท์หา เช่อแน่นอน

ถังหนึ่งหัวเราะเบาๆ ลึกๆ แล้วเธอรู้ว่าหลงเจียกำลังคิดอะไรอยู่ สำหรับเธอ หลงเจียก็เหมือนกระดาษเปล่า “อยากให้ ฉันโทรเรียกลู่เซ่อมาไหมล่ะ

“ถังหนึ่ง คุณก็มีทั้งผู้จัดการฟังกับฉันอยู่แล้วนะคะ ยังไม่ พอเหรอ เชื่อเขาก็มีงานของตัวเองต้องทำนะคะ

“เธอกับลู่เช่อทำตัวเหมือนอยู่บ้านเดียวกันตั้งแต่เมื่อไหร่

“ไปกันได้แล้วค่ะ เราต้องไปเซ็นสัญญานะ” หลงเจียจาม ขณะสวมหน้ากากอนามัยปิดจมูก วันนี้อากาศเย็น และถังหน งก็เพิ่งหายป่วย เธอจะให้ถังหนึ่งติดหวัดจากเธอไม่ได้

ถังหนึ่งไม่ได้ตอบอะไร แต่ระหว่างทางไปเอกซ์แคลิเบอร์ คิว เธอก็ส่งข้อความหาลู่เซ่อ

เมื่อคืนนายทําอะไรหลงเจีย ทำไมเธอถึงเป็นหวัดเอาได้ เชื่อสับสน (เราแค่โทรหากันครับ…..

ถังหนึ่งอัดเสียงไอของหลงเจียส่งให้เช่อ (เมื่อวานตอน ที่เธอกลับห้องไป ก็ยังปกติอยู่เลยนะ

เมื่อเห็นข้อความของถังหนึ่ง เชื่อก็ปั่นป่วนเล็กน้อย หลง เจี่ยเป็นหวัดแล้วมาเกี่ยวกับการที่พวกเขาคุยโทรศัพท์กันได้ อย่างไร

ความจริงถังหนึ่งใบ้ให้เต็มที่แล้ว เธอเปิดเผยไม่ได้ มากกว่านี้ เพราะท้ายที่สุดมันก็เป็นเรื่องของหลงเจียกับลู่เอ ต้องไปสานต่อกันเอง
เสียแต่ติดตรงที่ว่าทั้งสองกำลังสับสน คนที่กำลังดูอยู่จึง กอดรนทนไม่ไหว

ไม่นานหลังจากนั้นทั้งสามก็มาถึงสำนักงานใหญ่ของเอก ซ์แคลิเบอร์คิว พร้อมที่จะเข้าไปข้างในเพื่อเป็นสัญญาของถัง หนิง ทว่าฉันอวกับผู้จัดการมาถึงก่อนพวกเขา

ทันทีที่เห็นอีกฝ่าย พวกเขาทั้งคู่ก็ประหลาดใจ

ทุกคนรู้ว่าเอกซ์แคลิเบอร์คิวมีตำแหน่งว่างสำหรับนาง แบบเอเชียแค่ตำแหน่งเดียว ถ้าพวกเขามาที่นี่เพื่อเซ็นสัญญา แล้วอีกฝ่ายจะมาทำอะไรที่นี่กันล่ะ

แน่นอนว่าเพราะผู้จัดการของฉันอได้รับโทรศัพท์จากผู้ ช่วยของสเตนสัน เธอจึงคิดว่าฉันอได้รับโฆษณานี้แล้ว ส่วน ถังหนิง…

“ไม่ได้ยินข่าวลือที่แพร่ไปทั่วหรอกเหรอ ฉันได้ยินมาว่า คนบางคนชอบเล่นไม่ซื่อ พอนึกถึงบริษัทที่ต้องจบเห่ไปบริษัท แล้วบริษัทเล่า ก็พอจะเดาออกว่าหล่อนน่ะตัวซวยแค่ไหน แต่ แพ้แล้วก็คือแพ้นะ…”