ตอนที่ 222 ผู้จัดการของคุณมีอำนาจ มากจริงๆ!

สเตนสันไม่สามารถตัดสินใจได้ทันที เขาจึงเรียกคณะ กรรมการการคัดเลือกให้มารวมตัวกันเพื่อลงคะแนน

ความจริงแล้ว โดยส่วนตัวเขาเอนเอียงไปทางถังหนึ่งมา กกว่า แต่ที่เอกซ์แคลิเบอร์คิว เขาไม่ได้อยู่ในจุดที่สามารถ ตัดสินใจได้เอง ดังนั้นเขาจำเป็นต้องได้รับแรงสนับสนุนจาก คนอื่นเพื่อโน้มน้าวผู้บริหารระดับสูง ให้เลือกถึงหนึ่งที่มีชื่อเสียง น้อยกว่าฉันอ

หลังจากที่พวกเขาประเมินผลงานแล้ว เสียงส่วนใหญ่ยัง เทไปที่ฉินอวี่ พวกเขามีเจ็ดคน ซึ่งสี่คนเลือกฉันอวี่ อีกสามคน เลือกถังหนิง

เมื่อเห็นผลลัพธ์ สเตนสันก็ขมวดคิ้ว ยิ่งมีคนลงคะแนนให้ ฉันอมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกขัดแย้งมากเท่านั้น

มันทำให้เขานึกถึงวันที่เอกซ์แคลิเบอร์คิวประสบกับการ แข่งขันอันโหดร้าย มีแต่ความรู้สึกสิ้นหวังและความพ่ายแพ้

สุดท้ายแล้วสเตนสันก็วางผลคะแนนลง ตาเหลือบมองส ตาฟเร็วๆ ก่อนพูดว่า “ผมขอพูดอะไรเป็นครั้งสุดท้ายนะครับ ถ้าพวกคุณยังยึดมั่นในการตัดสินใจของตัวเองหลังจากจะได้ยินสิ่งที่ผมพูดแล้ว พวกเราก็จะยึดตามผลลัพธ์นั้น

“เชิญว่ามาได้เลย”

“เส้นทางของถังหนึ่งคล้ายกับเส้นทางของเอกซ์แคลิเบอร์

คิวมาก ไม่มีใครเข้าใจได้ดีเท่าเธอแล้วว่าความรู้สึกของการ ผ่านเรื่องราวร้ายดีมามากมายนั้นเป็นยังไง รวมถึงความ สำคัญของการสืบสานเจตนารมณ์ด้วย ผมหวังว่าพรีเซนเตอร์ ของเอกซ์แคลิเบอร์คิวจะสามารถบอกเล่าเรื่องราวและแสดงถึง แก่นแท้ของเราได้ แทนที่จะขายแค่ความนิยมและความภาค ภูมิใจเพียงอย่างเดียว

พูดจบสเตนสันก็มองทุกคนอีกครั้งก่อนกล่าวต่อ “มาลง คะแนนกันอีกครั้งเถอะครับ

การแข่งขันนั้นดุเดือด และบรรยากาศก็กดดันมาก เพราะ ถึงที่สุดแล้วแล้วเอกซ์แคลิเบอร์คิวก็มักเลือกพรีเซนเตอร์อย่าง รอบคอบเสมอ

เวลาผ่านไปสิบนาที การลงคะแนนครั้งที่สองเสร็จสิ้นลง ผู้ช่วยประกาศผลออกมาได้ว่า ถังหนึ่งได้ไปเจ็ดคะแนน และฉัน อวี่ได้ศูนย์คะแนน

ความจริงแล้วพวกเขาล้วนชื่นชอบถังหนึ่ง แต่เพราะความ ถือตัวทำให้พวกเขาไม่อยากยอมรับ ดังนั้นหลังจากที่สเตนสัน แสดงความคิดของตัวเองออกมา ทุกคนต่างก็เข้าใจจุดยืนของ เขา และลงคะแนนให้คนที่ชอบทันที เหตุผลของพวกเขานั้น ง่ายมาก หลังจากที่ทำงานกับเอกซ์แคลิเบอร์คิวมาหลายปี
….นอกเหนือจากชื่อเสียงและโชคชะตาแล้ว ก็ยังมีความ รู้สึกมาเกี่ยวข้องด้วย…

พวกเขาต่างก็ได้เห็นการเติบโตและการพัฒนาผ่านการ แข่งขันที่ดุเดือดของเอกซ์แคลิเบอร์คิวมาแล้วหลายครั้งหลาย หน และแน่นอน พวกเขาย่อมเข้าใจได้ว่าทำไมถึงหนึ่งถึง เหมาะสมกับการเป็นพรีเซนเตอร์ของเอกซ์แคลิเบอร์คิว

ดังนั้นเมื่อผลลัพธ์ใหม่ได้รับการเปิดเผย ถังหนึ่งก็คือผู้

ชนะ!

สเตนสันรีบบอกให้ผู้ช่วยของเขาติดต่อถังหนึ่งทันที เพื่อ แจ้งให้เธอมาเซ็นสัญญาที่เอกซ์แคลิเบอร์คิวในวันพรุ่งนี้ แต่ผู้ ช่วยจำข้อมูลการติดต่อของถังหนึ่งกับฉันอวสลับกัน จึงลงเอย ด้วยการโทรศัพท์ไปหาผู้จัดการของฉันอวี่แทน

ผู้จัดการของฉันอวี่คิดว่าฉันอวี่คว้าโฆษณานั้นมาได้แล้ว จริงๆ เธอดีใจเป็นลิงโลด ถึงกับยกฉันอขึ้นหมุนตัวไปรอบๆ อย่างมีความสุข “ในที่สุด…พวกเราก็เอาชนะไม่รุ่ยได้แล้วค่ะ ฉินอวี่คุณชนะถังหนิง!”

การที่ชาวต่างชาติจดจำข้อมูลการติดต่อของชาวเอเชีย สลับกันนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะต่อให้พวกเขาจะจดจำ ใบหน้าได้ แต่ก็แยกไม่ได้ว่าใครเป็นใคร ซึ่งผู้ช่วยจำได้แค่ไฟ บนโหนกแก้มของฉินอวี่ และคาดเดาว่าเธอคือคนที่สเตนสัน ต้องการ
ฟังอรอสายเรียกเข้าอย่างอดทน แต่เขารู้ ยิ่งรอนาน เท่าไร โอกาสก็ยิ่งน้อยลงเท่านั้น สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่มีทาง เลือกนอกจากพูดกับถังหนึ่งว่า “คุณพยายามเต็มที่แล้วครับ ถ้าไม่ได้ เราก็จะกลับบ้านกันทันที

ถังหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าต่างไม่พูดอะไร จากส่วนลึกข้างใน เธอแผ่รัศมีความไม่ปรารถนาจะพ่ายแพ้

“จริงๆ แล้วคุณก็ควรเข้าใจว่า ต่อให้เจเคช่วยปูทางนาง แบบระดับสากล ให้แล้ว แต่ก็ไม่ได้มากจนจัดคุณขึ้นอันดับสูง ขนาดนั้นได้ ดังนั้นก็ไม่แปลกที่คุณจะแพ้ อย่าใส่ใจเลยครับ

“ไม่มีอะไรที่ฉันทำได้เลยเหรอ” ถังหนิงเงยหน้าถามฟังอ

“คุณแสดงความเป็นมืออาชีพ และพยายามอย่างเต็มที่ แล้ว เมื่อต้องต่อสู้ระดับสากลแบบนี้ การรู้สูงต่ำนั้นสำคัญนะ ครับ”

“ฉันก็ยังอยากคุยกับคนของเอกซ์แคลิเบอร์คิวอยู่ดี” ถัง หนึ่งไม่ยอมรับความพ่ายแพ้จึงร้องขอ

ฟังอวี้เหลือบมองถึงหนิง ก็ตระหนักได้ว่าเธอมีจิตใจที่แน่ว แน่ ถึงแม้เขาพูดเป็นมั่นเป็นเหมาะขนาดนั้นแล้ว เธอก็ยังยืน หยัดในความตั้งมั่นของตนเอง

“โอเคครับ งั้นผมจะลองติดต่อพวกเขาดู” ฟังอพยักหน้า อย่างจริงจัง

หลังจากนั้นฟังอ หยิบข้อมูลของเอก แคลิเบอร์คิวออกมา และลองพยายามอีกเป็นครั้งสุดท้าย ถึงแม้ว่าจะใช้เวลา เกือบหนึ่งชั่วโมงเต็ม แต่ฟังอวี้ก็ยังคว้าโอกาสในการพูดกับส เตนสันมาจนได้ เขาจึงส่งโทรศัพท์ให้ถึงหนึ่ง “ใช้โอกาสนี้ให้ ดีที่สุดนะครับ…”

ถังหนึ่งพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง และรับโทรศัพท์มาจาก มือฟังอ “สวัสดีค่ะคุณสเตนสัน ฉันถึงหนึ่งค่ะ

“อ้าวคุณถัง สวัสดีครับ

“ฉันขอโทษที่ต้องรบกวนคุณในเวลาดึกดื่นอย่างนี้นะคะ แต่เรื่องโฆษณาของเอกซ์แคลิเบอร์คิว ฉันขอพูดอะไรสักอย่าง ได้ไหมคะ ฉันอยากต่อสู้ให้ได้โอกาสนี้มากจริงๆ …

สเตนสันนิ่งไปด้วยความสับสน เธอเป็นพรีเซนเตอร์ เรียบร้อยแล้วนี่…

ทำไมเธอถึงต้องดิ้นรนเพื่อโอกาสนี้ด้วยล่ะ

สเตนสันคาดเดาว่าการสื่อสารต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ แต่ เขาไม่ได้อธิบาย เขาเองก็อยากฟังความคิดของถังหนึ่งที่มีต่อ

เอ็กซ์แคลิเบอร์คิวเช่นกัน

“เชิญพูดมาได้เลยครับ

“จากวิสัยทัศน์ของเอ็กซ์แคลิเบอร์คิว ฉันสัมผัสได้ถึง ความแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ ฉันรู้สึกว่าหนทางสู่ความสำเร็จของ คุณกับฉันมีความคล้ายคลึงกันมากค่ะ ถ้าฉันไม่ได้เป็นพรี เซนเตอร์ คงน่าเสียดายมากจริงๆ
ชายหนุ่มหัวเราะ เพราะเขาเองก็รู้สึกเช่นนั้น มีนางแบบที่ เหมาะสมเช่นนี้แล้ว ถ้าพวกเขาไม่เลือกเธอ แล้วหันไปเลือก นางแบบที่มีอยู่ทั่วไปแทน พวกเขาก็คงรู้สึกเสียดายเหมือนกัน ฉะนั้น…..

สเตนสันจึงวางแก้วในมือลงแล้วคลี่ยิ้ม “คุณถังครับ ผม ไม่รู้ว่ามีอะไรผิดพลาดที่ตรงไหน แต่ตามผลการลงคะแนนของ เราเมื่อช่วงบ่ายนี้ พรีเซนเตอร์ของเอกซ์แคลิเบอร์คิวได้รับการ ยืนยันแล้วว่าเป็นคุณนะครับ และไหนๆ คุณก็โทรหาเราแล้ว ผมก็คงต้องแจ้งให้คุณทราบว่า พรุ่งนี้เวลาเก้าโมงเช้า รบกวน มาพบเราที่เอกซ์แคลิเบอร์คิวเพื่อเซ็นสัญญาด้วยนะครับ

ทันทีที่ถังหนิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอก็พลันอึ้งไป นี่คือความจริงสินะ…

“ยังไงก็ตาม คุณควรขอบคุณผู้จัดการคุณมากๆ เลยล่ะ ครับ เขาพูดแค่สั้นๆ แต่ก็ยังทำให้เราคิดได้ว่าควรยึดมั่นกับ

เอกลักษณ์ของตัวเอง “ผมหวังว่าในอนาคตเราจะร่วมงานกันได้เป็นอย่างดีนะ

ครับ”

“งานต้องราบรื่นแน่นอนค่ะ!”

หลังจากนั้นถังหนึ่งก็วางสาย และส่งมือถือคืนให้ฟังอ เมื่อได้ยินถังหนิงพูดว่า งานราบรื่น เขาก็คาดเดาได้ว่าถัง หนิงทำสำเร็จแล้ว
หลงเจี้ยกระโดดโลดเต้นดีใจ แต่ถึงหนึ่งจ้องฟังอวี้และพูด ว่า “สเตนสันบอกว่าผู้จัดการของฉันช่วยให้เขาตาสว่าง เขา พูดถึงคุณหรือเปล่า”

ฟังอวี้ยักไหล่ “แน่นอนว่าไม่ใช่ครับ ถ้าผมมีความ สามารถขนาดนั้น ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้แล้วรู้สึกพ่ายแพ้ไปกับคุณ ทำไมกัน นี่พิสูจน์แล้วว่าผู้จัดการคุณมีอำนาจมากจริงๆ!

“แล้วเขาเป็นใครล่ะ

“ตอนนี้เขากำลังยุ่งอยู่กับงานอื่นครับ เขาก็เลยขอให้ผม มาช่วยคุณ แต่เมื่อช่วงบ่าย ผมโทรไปหาเขา บอกว่าเรากำลัง เจอเรื่องยุ่งยากกับการสัมภาษณ์ เขาจึงอาสาติดต่อเอกซ์แคลิ เบอร์คิวด้วยตัวเองครับ” ฟังอวค่อยๆ อธิบาย “ดูเหมือนว่าจะ ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้จริงๆ สินะ…”