ตอนที่ 210 น่าอายเหลือเกิน

ไหยเอ็นเตอร์เทนเมนต์ประกาศการเซ็นสัญญากับถังหนึ่ง กลายมาเป็นเจ้าของใหม่ของถังหนึ่งอย่างเป็นทางการ!

เอเจนซียักษ์ใหญ่แห่งวงการบันเทิงเซ็นสัญญากับถังหนึ่ง

ยินดีปรีดากันทั่วหน้า

ไม่รุ่ยมาเหนือ ตบงานแถลงเฉิงเถียนคว่ำ แบนแล้วยังไง เหรอ?

สัญญาลับระหว่างไหร่ยกับถังหนึ่ง คำพูดเฉิงเถียนไร้น้ำ หนัก’

ไม่รุ่ยเซ็นสัญญากับถังหนึ่งแล้ว?

ทันทีที่ทุกคนได้ยินข่าว พวกเขาก็อึ้งไปตามๆ กัน นี่เป็น เรื่องที่เหนือความคาดหมายมาก ไม่รุ่ย…ไม่รุ่ยที่ครอบครอง สถานะสูงส่งเกินบรรยายในวงการบันเทิง มาเซ็นสัญญากับถัง หนิงได้ยังไงกัน

อย่างไรก็ตาม หลังจากได้เห็นการประกาศอย่างเป็น ทางการบนเว็บไซต์ของไหนุ่ยและช่องทางอื่นๆ ทุกคนก็ไม่มี ทางเลือกนอกจากยอมเชื่อ

นี่เป็นเรื่องจริง พวกเขาไม่ได้กำลังฝันไป

เมื่อสิบนาทีก่อน เฉิงเถียนเพิ่งจะประกาศว่าจะไม่ทำงานร่วมกับถังหนึ่ง แต่สิบนาทีให้หลัง ถังหนึ่งกลับได้เซ็นสัญญากับ ใหย กลายเป็นนางแบบคนหนึ่งในสังกัดของพวกเขา

นักข่าวมองหน้ากันด้วยความงุนงงขณะที่ตัวเช่ายังตอบ

คำถามไม่หยุดปาก พยายามพ่นความลับของถังหนึ่งออกมา ทั้งยังแสดงท่าทีอีกว่า ในเมื่อถึงหนึ่งโดนแบนแล้ว เขาก็ไม่มี ความจําเป็นต้องกลัวเธออีกต่อไป บอกเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะ เดินหน้าใส่ร้ายถังหนึ่งต่อไปให้ถึงที่สุด

นักข่าวทั้งหลายรู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมาทันที

โดยเฉพาะตอนที่ตัวเฮาจงใจแสดงท่าทีรังเกียจถึงหนึ่ง พวกนักข่าวอยากจะเตือนให้เขาหยุดพูดเหลือเกิน เขาโง่เกิน ไป… ถ้าเขายังไม่หุบปากละก็ ทุกคนคงต้องได้ขนลุกซู่ไปตามๆ กันแน่!

ฉากตรงหน้านี้ทั้งสนุกทั้งฮาในคราวเดียวกัน

นักข่าวส่วนหนึ่งที่อยู่ที่นั่นทยอยได้รับสายจากบริษัทของ ตัวเอง นี่เป็นเวลาทองที่จะได้คว้าพาดหัวข่าวดีๆ มาครอง ใคร จะยอมเสียเวลาอยู่ที่เฉิงเถียนกันล่ะ นักข่าวฉลาดๆ ต้องไปรอ อยู่ด้านนอกไหยเอ็นเตอร์เทนเมนต์แล้วต่างหาก

ในตอนนั้นเอง นักข่าวที่ยืนอยู่ใกล้ตัวเฮาที่สุด หยิบ โทรศัพท์ของเขาออกมาให้หัวเฮา “คุณเฮาครับ ที่คุณแบน คุณถึงหนึ่งเพราะเรื่องนี้หรือเปล่าครับ

ลัวเฮ้าย่นหน้าผาก จ้องมองไปยังสิ่งที่อยู่บนหน้าจอ โทรศัพท์ที่เหมือนจะคอยตบฉาดที่หน้าเขาอยู่ ประโยคหนึ่งคาดผ่านหน้าจอมือถือ (ไม่รุ่ยประกาศการเซ็นสัญญากับถัง หนึ่ง เฉิงเถียนเหมือนถูกลากไปตบกลางสี่แยก

ดวงตาลวเฮาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ กุลีกุจอคว้า

โทรศัพท์ในมือของคนอื่นๆ มาดู บนหน้าจอพวกนั้นคือข่าว เดียวกันที่ว่าถังหนิงเซ็นสัญญากับไห่รุ่ยหลังจากเพิ่งเรียน ประกาศการยกเลิกสัญญาจ้างเพียงแค่สิบนาทีเท่านั้น!

“ไม่รุ่ย ใช้เวลาสิบนาทีเท่านั้น ในการเปลี่ยนเฉิงเถียนให้ เป็นตัวตลกประจําวงการ…

ลัวเฮายื่นโทรศัพท์คืนให้นักข่าวก่อนจะรู้สึกเหมือนใจวบ หายไป เขาเหลือบมองใบหน้าขบขันกึ่งล้อเลียนของคนที่อยู่ ตรงหน้า…

เขาเพิ่งจะประกาศแบนถังหนึ่งไปเมื่อกี้ แต่หลังจากนั้นไม่ นาน ไห ยก็ดันมาเซ็นสัญญากับถังหนึ่ง….

แบบ?

เขากำลังพูดเพ้อเจ้ออะไรอยู่ คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ใน วงการบันเทิงแห่งนี้ เฉิงเถียนเคยถืออำนาจอย่างนั้นในมือด้วย หรือ

ในจังหวะนั้นขณะลัวเฮากำลังโดนนักข่าวรุมล้อม สีหน้า เขาก็เปลี่ยนเป็นวิตกกังวลอย่างหนัก แก้มสองข้างเปลี่ยนเป็นสี แดงเถือก ความอับอายแผ่ซ่านไปทั่วร่าง…..

“น่าอายเหลือเกิน…” นักข่าวด้านล่างเวทอดกระซิบกระซาบคำเหล่านี้ไม่ได้ พวกเขาล้วนสัมผัสได้ถึงความอับอาย

หลังจากนั้น หลานก็ก้าวออกมาพร้อมบอดี้การ์ดจํานวน หนึ่ง แล้วดึงตัวเช่ากลับเข้าไปในออฟฟิศ

ลัวเฮาตกอยู่ในห้วงภวังค์ ปราศจากความรู้สึกโดยสิ้นเชิง จนกระทั่ง โดนแยกตัวออกมาจากแสงแฟลชและกล้อง เขาจึง ยืนพิงกำแพงแล้วทรุดลงกับพื้น ท่าทีแพ้พ่ายและความหวั่น วิตกเข้าครอบคลุมเขาโดยสมบูรณ์

หลานมองชายที่นั่งอยู่กับพื้นแล้วก็รู้สึกว่าลำคอเธอร้อน ผ่าว “ทีนี้มีความสุขหรือยังล่ะ”

“นี่มันมากกว่าการโดนตบหน้าธรรมดาๆ จากไหนุ่ยแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนพวกเขาเปลื้องผ้าฉันออกล่อนจ้อน น่าอับอาย ขายขี้หน้า”

“ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองโป๊เปลือย…

“รู้สึกเหมือนไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนต่อจากนี้ ฉันก็จะโป๊ เปลือย เป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นๆ

แต่นั่นไม่ใช่แค่กับหลาน ทุกคนที่เพิ่งเรียนเองก็คงรู้สึก แบบเดียวกัน

เสียงตบจากไห่รุ่ยนั้นมันก้องกังวานมากเกินไป…

แววตาตัวเฮาว่างเปล่า เขาไม่รู้เลยว่าหลานที่กำลังพูด อะไรอยู่ จนกระทั่งเสียงกระแทกส้นสูงของหลานซีหายลับไป ลัวเฮาจึงยกมือขึ้นมาลูบน้ำตาบนแก้ม นั่งกอดเข่าอยู่ในมุมมืดนั้น

จู่ๆ เขาก็ไม่รู้ว่าจะมองหน้าคนอื่นได้ยังไง

การให้สัมภาษณ์ของเฉิงเถียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์นั้นจบลง แล้ว แต่การให้สัมภาษณ์ของไหยเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น

ฟังออยากจะให้เวลาเฉิงเถียนได้พักหายใจเสียหน่อย เขาไม่ต้องการให้ตัวเฮาถูกโจมตีครั้งที่สองเร็วเกินไปนัก

ขณะยืนอยู่บนเวที ฟังอวอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก เขาสงสัย ว่าถังหนึ่งได้เห็นการตบหน้าที่เขาเพิ่งมอบให้ตัวเฮาไปหรือ เปล่า แม้จะเป็นการดูผ่านจอโทรทัศน์ เขาก็สัมผัสได้ถึง บรรยากาศกระอักกระอ่วนที่ลอยคลุ้งอยู่รอบตัวไอ้สกุลนั่น

แน่นอนว่าเมื่อเซ็นสัญญากับถังหนึ่งในเวลาเช่นนี้ ไม่ย จําต้องรับเอาข่าวลือลบๆ เกี่ยวกับเธอไว้ด้วย ทำไมไม่รุ่ยถึง อยากได้นางแบบคนหนึ่งที่เพิ่งโดนเรียกว่าเป็นฆาตกรด้วยนะ

“ผู้บริหารฟังครับ ไม่รุ่ยกำลังเล่นตลกหรือเปล่าครับ นี่ ไม่ใช่วันโกหกแห่งชาตินะครับ…” นักข่าวคนหนึ่งเริ่มโจมตีใส่ ฟังอวี้ ทําไมพวกเขาต้องรับเศษขยะอย่างถึงหนึ่งเข้าไปด้วยล่ะ

“งั้นก็แสดงว่าถ้าถึงวันโกหกเมื่อไหร่ ผมก็ได้รับอนุญาต ให้หลอกสื่อได้สินะครับ ผมจะจำเอาไว้นะ” เหตุผลที่ฟังอได้ เป็นผู้บริหารศิลปินของไห่รุ่ยนั้นก็เพราะเขามีฝีมือในการ จัดการกับนักข่าวที่ดีเยี่ยม การประชาสัมพันธ์ของเขานั้นไร้ที่ติและวิธีการโฆษณาของเขาก็เหนือชั้น

“ทำไมไม่รุ่ยถึงเซ็นสัญญากับถังหนึ่ง ในเวลาแบบนี้ครับ

ฟังคมองนักข่าวคนนั้นพลางอมยิ้ม เขาหัวเราะออกมา เบาๆ “รู้สึกว่าผมจะตอบคำถามคุณไปแล้วนะครับ นักข่าวคน หนึ่งมีสิทธิ์ถามคำถามได้คนละข้อ ตอนที่พวกคุณเข้ามาที่นี่ ผม ได้เตือนไว้แล้วนะว่าคุณทุกคนควรพยายามเก็บเกี่ยวโอกาสดีๆ ไป”

ใบหน้านักข่าวซีดลง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคำถามแรก ของเขาคือถามว่าไหร่ยกำลังเล่นตลกหรือเปล่า

นักข่าวคนใกล้ๆ เรียนรู้จากตัวอย่างและถามออกมาอย่าง ระมัดระวัง “ถังหนึ่งเป็นฆาตกรนะครับ ทำไมไม่รุ่ยถึงเซ็น สัญญากับเธอล่ะ”

ได้ยินคำถามนี้ ฟังอวก็มองป้ายชื่อของนักข่าวคนนั้นและ ตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “นักข่าวคือผู้เผยแพร่ข่าวอย่างถูก กาลเทศะ ซื่อสัตย์ มีประสิทธิภาพ มีจุดประสงค์และจรรยา บรรณนะครับ ผมแน่ใจว่าคุณหาคำนิยามได้ง่ายๆ ในเน็ต แล้ว คุณได้ทำอะไรในนิยามนี้ไปแล้วบ้างครับ

นักข่าวคนนั้นยกมือปิดป้ายชื่อตัวเองด้วยความอับอาย และเดินจากไป

“ทำไมคุณถึงประกาศเซ็นสัญญากับถังหนึ่ง ในเวลาแบบนี้ล่ะคะ”
“ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ คุณคิดว่าตอนไหนจะเหมาะสมอีกล่ะ ครับ” ฟังอถามกลับ

“อย่างน้อยก็เป็นตอนที่ทั้งประเทศไม่เกลียดเธออีกแล้วมั้ง คะ

“โอ้…ตอนนั้นเธอคงจะไม่สามารถเข้าร่วมกับไหรียได้แล้ว ล่ะครับ เพราะตอนนั้น เธอคงจะได้ตายไปหลายร้อยรอบในก มือนักข่าวไร้หัวใจนับร้อยและนักเลงคีย์บอร์ดนับล้านที่ใครพูด อะไรก็เชื่อหมด” ฟังอตอบอย่างเฉียบคม แต่ละคำนั้นแทบจะ ทำให้นักข่าวทั้งหลายกระอักเลือด

“ไม่รุ่ยไม่กลัวว่าชื่อเสียงของบริษัทจะเสื่อมเสียเพราะถึง หนึ่งหรือครับ ตอนนี้ยังหนิงมีแอนตี้แฟนจำนวนมากเลยนะ ครับ…”

“การเอาใจแอนตี้แฟนไม่เคยเป็นสิ่งที่ไม่ปุ๋ยใส่ใจเลยครับ

เหตุผลนั้นง่ายมาก เพราะใจพวกเขาดำมืดเกินไปยังไงล่ะ”

“เอาแต่ตัดสินว่าคนอื่นน่าขยะแขยงอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ กลับไม่พิจารณาตัวเองกันเลย

“เอาแต่เพิกเฉยต่อการทำงานหนักของคนอื่น แต่ไม่เคย คิดเลยว่าอาจเป็นเพราะตัวเองยังขยันไม่พอ ก็เลยคิดว่าความ ขยันของคนอื่นๆ นั้นจากความไม่โปร่งใส

“คุณอยากจะคว่ำบาตรถังหนิงเหรอ คุณกล้าพอจะลงมือ โดยใช้ชื่อจริงของตัวเองไหมล่ะ”
“แต่เหตุการณ์ระหว่างถึงหนึ่งกับหันซินเออร์เป็นเรื่องจริง

นะคะ…” นักข่าวคนหนึ่งเอ่ย