ตอนที่ 198 ถูกภรรยาควบคุมโดย สมบูรณ์แบบ

ภายใต้แสงไฟสลัว ไม่ถึงได้ยินเสียงหนึ่งที่คุ้นเคย เขาอดทน ต่ออาการปวดตุบๆ ในศีรษะพลางปรับสีหน้าให้อ่อนลง ก่อน หันหน้าไปหาถึงหนึ่ง “คุณควรจะไปขึ้นเครื่องแล้วไม่ใช่เหรอ”

โม่ถึงไม่ได้ยินเสียงที่แปลกไปของตัวเอง แต่ถึงหนึ่งสัมผัส ได้ต่อให้เสียงนั้นจะต่างไปเพียงเล็กน้อยก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเขา กำลังพยายามอดทนกับความเจ็บปวด

ถังหนิงรู้สึกลำคอร้อนผ่าว กลัวเหลือเกินว่าถ้าพูดอะไร ออกมาแล้วเธอจะเริ่มร้องไห้ หญิงสาวจึงวางถาดยาในมือลง แล้วนั่งที่ขอบเตียงของเขาก่อนจะค่อยๆ ช่วยไม่ถึงให้ลุกขึ้นนั่ง ด้วยความอ่อนโยน เธอดึงเขาเข้ามาไว้ในอ้อมกอดและกระชับ ให้แนบแน่นขึ้น

“ทานยาก่อนสิคะ”

โม่ถึงทั้งงุนงงและวิตกกังวลในเวลาเดียวกัน เขารู้สึกได้ ถึงหยดน้ำตาของหญิงสาวที่ร่วงลงมาบนบ่าของเขา รู้เช่นนั้น ชายหนุ่มจึงรีบหันกลับไปมอง แต่ถึงหนึ่งก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ทานยาก่อนค่ะ”

ไม่ถึงไม่ขัดขืน เขากรอกยาเข้าปากและดื่มน้ำตามอย่างว่าง่าย
ถังหนึ่งนั่งมองชายหนุ่มกลืนยาก่อนจะเอื้อมมือไปนวด ศีรษะเขาเบาๆ จากนั้นเธอก็ประทับจูบลงบนหน้าผากเขาอย่าง นิ่มนวล

ไม่ถึงหลับตา ในช่วงเวลาเช่นนี้ เขาไม่มีแรงจะแก้ตัวอะไร เลยแม้แต่น้อย

ครึ่งชั่วโมงถัดมา ยาที่ไม่ถึงกินเข้าไปก็ออกฤทธิ์ เขาและ ออกจากอ้อมกอดของถังหนึ่งและหันมามองหน้าเธอ

ดวงตาหญิงสาวยังคงเจือด้วยน้ำตา จ้องมองหน้าไม่ถึง

โดยไม่พูดอะไรสักค่า

“แค่ปวดเป็นครั้งคราวเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก ครับ…ผมไปตรวจร่างกายอย่างละเอียดเมื่อไม่นานมานี้ นี่เอง…

“ฉันไม่สนค่ะ” ถึงหนึ่งก้มหน้าลง น้ำตาเธอหยดลงบนมือ ไม่ถึง “ฉันรู้แค่ว่า ได้เห็นคุณเจ็บปวดแบบนี้ มันทำให้ฉันวิตก เหลือเกิน ฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรเพื่อช่วยคุณ

ถังหนึ่งไม่ใช่คนที่ร้องไห้บ่อยนัก เธอเผชิญหน้ากับความ ยากลำบากด้วยความสงบนิ่งเสมอมา มีเพียงเรื่องเกี่ยวกับโม่ ถึงเท่านั้นที่ทำให้เธอเป็นเช่นนี้

ไม่ถึงดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขน โอบกอดเธอไว้อย่างแนบ แน่นพลางลูบหลังปลอบเธอเบาๆ

“เวลาเห็นคุณเจ็บปวด มันทำให้ฉันกลายเป็นคนขาดเหตุผล”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ไม่ถึงจึงตระหนักบางอย่างขึ้นมา

ดูเหมือนว่าการดูแลรักษาสุขภาพของตัวเขาเอง ก็ เป็นการดูแลถังหนึ่งอีกทางหนึ่ง น้ำตาหญิงสาวที่หยดลงบนมือ เขา แต่ละหยดเป็นเสมือนค้อนปอนด์ที่ฟาดลงมากลางใจเขา

โม่ถึง โอบกอดหญิงสาวไว้อย่างนั้นรอให้เธอสงบลง ครู ต่อมา เขาก็กระซิบที่หูเธอ “เดี๋ยวอีกพักหนึ่งผมจะบอกให้เชื่อ นัดตรวจที่โรงพยาบาลไว้นะครับ

ถังหนิงงับลงที่คอของไม่ถึงอย่างเงียบๆ

ไม่ถึงเคยชินกับวิธีการคลายเครียดของเธอแล้ว เมื่อไหร่ ก็ตามที่อารมณ์ของเธอขึ้นๆ ลงๆ ไม่ว่าจะด้วยความตื่นเต้น หรือความโกรธ เธอจะใช้วิธีนี้ตอบโต้กับเขา

ถึงหญิงงับผิวเขาไม่ยอมปล่อย ขณะเดียวกัน ไม่ถึงก็ปล่อย ให้เธอกัดเขาแรงเท่าที่ต้องการ เขายิ้มพลางกอดเธอให้แน่น ขึ้น “พอทานยาแล้วผมก็รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย

ในที่สุดถึงหนิงก็ปล่อยไม่ถึง หัวใจเธอเจ็บแปลบ

ไม่ถึงหันไปมองนาฬิกาปลุกที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงก่อน จะเอ่ยขึ้นว่า “ผมจะพาคุณไปส่งที่สนามบินตอนนี้ ไม่งั้นเดี๋ยวจะ

ไปไม่ทันเอา

ถังหนึ่งไม่อยากลุกเลย แต่ไม่ถึงก็อุ้มเธอขึ้น หลังจากจัด เสื้อผ้าหน้าผมเล็กน้อย เขาก็อุ้มเธอออกมาจากห้องพักผ่อน
ด้านในออฟฟิศ หลงเจียกับลู่เซ่อยังสบตากันอย่าง เคอะเขินอยู่ เมื่อเห็นไม่ถึงอุ้มถังหนึ่งออกมา พวกเขาก็รีบไป ล้อมทั้งคู่ไว้ “อะไรกันคะ เกิดอะไรขึ้น

– นายใหญ่ไม่สบายไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงหนึ่งถึงกลาย เป็นคนที่เปราะบางไปเสียเองล่ะ

“ฉันจะไปส่งพวกเธอที่สนามบินตอนนี้เลย หลงเจีย ดูแล ถังหนิงดีๆ ล่ะ”

หลงเจียไม่เข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เธอทำได้เพียงยืน

อยู่ตรงนั้น ส่งเสียงตอบตกลง โม่ถึงเบาๆ

พวกเขารีบขึ้นรถอย่างรวดเร็ว ทว่าถังหนึ่งยังคงนิ่งเงียบ ตลอดทั้งทาง โม่ถึงดูออกว่าเธอยังไม่รู้สึกดีขึ้นจากอารมณ์ก่อน หน้านี้ ดังนั้นขณะที่รถติดไฟแดง เขาจึงเอื้อมมือไปลูบศีรษะ ปลอบโยนเธอ

พวกเขาเดินทางไปถึงสนามบินภายในเวลาไม่นาน และ เพื่อเลี่ยงไม่ให้สื่อต่างๆ พบเจอ ไม่ถึงจึงต้องจอดรถ ในจุดลับ สายตา แล้วส่งสัญญาณให้หลงเจียปลอบถังหนึ่งต่อจากเขา

หลงเจี่ยเข้าใจความต้องการของนายใหญ่ดี เธอก้าวลง จากรถพลางประคองถังหนึ่งลงมาด้วย “คุณยังต้องทำงานที่ ลอนดอนอีกสองสามวันเลยนะคะ เราเลื่อนไปอีกไม่ได้แล้ว”

ถังหนึ่งไม่ตอบโต้ ท่าทีของเธอมืดหม่น ขณะก้าวลงจากรถ เธอทนมองหน้าไม่ถึงไม่ไหวเพราะรู้สึกผิด
อย่างไรก็ตาม หลังจากก้าวเข้าไปในสนามบินแล้ว เธอก็ เอ่ยถามหลงเจีย “หลงเจีย ฉันยังกังวลเรื่องเขาอยู่เลย ฉันควร จะทํายังไงดี”

หลงเจียอึ้งไปชั่วครู่ก่อนจะยิ้มออกมา “คุณถึงหนึ่งคะ คุณ น่าจะรู้สึกว่าฉันนะ เวลาคนเรารวนเรเลือกทางผิด ก็จะต้อง เสียใจทีหลังอย่างแน่นอนค่ะ”

“ยกตัวอย่างเช่น เวลาเราเห็นว่าอากาศท่าไม่ค่อยจะดี ตอนกำลังจะออกจากบ้าน และเราตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาร่มไป ด้วยดีไหม ถ้าเราตัดสินใจไม่เอาร่มไป ฝนก็จะตกอย่างแน่นอน ค่ะ”

“หรือตอนนี้ ที่คุณอยากจะกลับไปไล่ตามใครบางคน แต่ ถ้าคุณไม่หันหลังกลับไปตอนนี้ คุณก็จะพลาดโอกาสที่จะได้อยู่ ตรงนั้นเพื่อเขา ในเวลาที่เขาต้องการคุณมากที่คุณยังไงล่ะคะ”

ครั้นได้ยินคำพูดของหลงเจีย ถังหนึ่งก็ก้าวออกจากแถว ต่อคิวโดยไม่ลังเล แล้ววิ่งกลับไปยังจุดที่ไม่ถึงจอดส่งเธอทันที โชคดีที่ไม่ถึงยังไม่ออกจากสนามบินเพราะความแออัด ถังหนึ่ง วิ่งไปที่รถแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งเบาะเดิมที่เธอเพิ่งลุกออกมา อย่างรวดเร็ว

โม่ถึงอึ้งและประหลาดใจในคราวเดียวกัน “ทำไมคุณถึง กลับมาล่ะ”

“บอกลู่เชื่อให้นัดตรวจให้คุณเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ฉันจะไม่ไป ไหนจนกว่าจะได้เห็นผลตรวจ” ถังหนิงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “นี่อาจเป็นเรื่องเล็กสำหรับคุณ….

” แต่มันจะทำให้ฉันต้องออกจากประเทศไปพร้อมกับ ความกังวลนะคะ….

“คุณยังคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กอยู่หรือเปล่า

ไม่ถึงยกมือขึ้นมาลูบแก้มถังหนึ่งอย่างยอมจำนน เขามา ส่งเธอไกลถึงขนาดนี้แล้ว แต่เธอก็ยังยืนกรานจะกลับมา จะให้ เขาผลักไสเธอไปอีกได้อย่างไรกัน

ดังนั้นเขาจึงบอกให้ลู่เช่อติดต่อโรงพยาบาลและเดินทาง ไปรับการตรวจพร้อมกับถังหนึ่ง ในที่สุดผลตรวจก็ออกมาและ ว่าไม่มีอะไรผิดปกติ อาการที่เขามีนั้นเป็นเพราะทำงานหนัก เกินไป สมองจึงล้าเป็นธรรมดา

“ทีนี้คุณโล่งใจแล้วจริงๆ หรือยัง” โม่ถึงถามขณะเกาะไหล่ ถังหนิง “นี่แค่เรื่องเล็กจริงๆ นะ

ถังหนิงรู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก แต่พอนึกถึง ใบหน้าที่แสนเจ็บปวดของโม่ถึงแล้ว เธอก็ออกคำสั่ง ไป ลอนดอนกับฉันเลยค่ะ ตอนที่ฉันทำงาน ฉันจะได้แน่ใจว่าคุณ ได้พักผ่อนจริงๆ หรือเปล่า”

ไม่ถึงถอนหายใจ หัวใจเขาเจ็บปวดและรู้สึกไร้ทางสู้เมื่อ อยู่กับถังหนิง

“ตกลงครับ”

ลู่เซ่อประหลาดใจมากเมื่อได้ยินคำนั้น เขานึกถึงตอนที่ท่านประธานทำงานภายใต้สถานการณ์ทุกรูปแบบอย่างดื้อดึง และไม่ยอมฟังใครมา แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะถูกภรรยา ของเขาควบคุมโดยสมบูรณ์เสียแล้ว

ได้เห็นแบบนี้แล้วก็รู้สึกดี…ดีจริงๆ …

บางที คนคนเดียวที่ทำให้ไม่ถึงเชื่อฟังได้อาจมีเพียงแค่ถัง หนิงเท่านั้น

ท้ายที่สุด ถึงหนึ่งก็ตกเครื่อง ไม่ถึงไม่มีทางเลือกนอกจาก เตรียมเที่ยวบินส่วนตัว เขายอมให้เธอล่าช้าไปมากกว่านี้ไม่ได้ แล้ว

ภายในห้องผู้โดยสารที่หรูหรา เชือกับหลงเจียนั่งอยู่ ข้างๆ กัน คนหนึ่งกำลังไล่อ่านเอกสารในมือ ส่วนอีกคนกำลัง นั่งดูวิดีโอแบบผ่านๆ และขณะเดียวกันนั้น ไม่ถึงก็กำลังนอน อยู่ในอ้อมกอดของถังหนึ่ง

นี่เป็นครั้งแรกที่โม่ถึงผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของถัง หนิง…