ตอนที่ 185 ตำนาน

ในความเป็นจริงแล้ว นักข่าวจากหวาทรงก็อยู่ที่กองด้วย กำลัง คอยจังหวะดีๆ อยู่

ถังหนึ่งเป็นที่รู้จักว่าเป็นนางแบบผู้อยู่อย่างเงียบๆ และใส สะอาด แต่จากนาทีที่เขาบังเอิญเจอเธอกำลังบอกลาชายหนุ่ม คนหนึ่งอย่างรักใคร่ที่อเมริกาแล้ว ความประทับใจของเขาที่มี ต่อเธอก็เปลี่ยนไป ดังนั้นครั้งนี้เขามาลอนดอนก็เพราะเชื่อว่าจะ สามารถถ่ายภาพหลักฐานความสัมพันธ์ลึกซึ้งของเธอกับชาย คนนั้นเอาไว้ได้

แน่นอนว่า ในส่วนของปาปารัสซีที่ถูกไล่ตามออกไปนั้น เขารู้สึกว่าความพยายามชักภาพอย่างดุดันของชายคนนั้นช่าง เป็นเรื่องเสียเวลา

พวกข่าว จับขา” อะไรนั่นน่ะ…

ก็เป็นแค่ข่าวที่เอาไว้ใช้เก็งราคาตลาดๆ เท่านั้นแหละ

สิ่งที่เขาต้องการคือหลักฐานที่แน่นอนว่าถังหนึ่งกำลัง พลอดรักกับผู้ชายต่างหาก เหตุนี้เขาจึงจงใจจองโรงแรมห้อง ตรงข้ามกับห้องถังหนึ่ง

เดือนพฤศจิกายน ในกรุงลอนดอนนั้นไม่หนาวเท่าที่ปักกิ่งสวมเสื้อโค้ตธรรมดาตัวเดียวก็เพียงพอแล้ว

ระหว่างทางกลับมาที่โรงแรม ถังหนึ่งก็พักสายตาขณะที่ หลงเจี้ยนวดให้เธอ เธอรู้สึกปวดร้าวหัวใจขึ้นมาทันทีที่ผู้ช่วย สาวบีบขาเธอ

ด้วยว่าสวมส้นสูงติดต่อกันเป็นเวลานาน กล้ามเนื้อขาของ ถังหนิงจึงตึงไปหมด…

ครั้นเข้าไปจอดรถที่ชั้นใต้ดินของโรงแรมแล้ว อันจื่อเช่าก็ ก้าวออกมาจากรถก่อนเป็นคนแรก เขาตกใจสุดขีดเมื่อหันไป เห็นชายสวมเสื้อโค้ตสีดำยืนพิงรถคันหนึ่งอยู่ ไม่ถึง!

ถังหนึ่งนั้นผล็อยหลับไปแล้ว หลงเจียค่อยๆ ก้าวลงมาจาก รถ ก่อนเอื้อมมือไปปลุกหญิงสาว ทว่าไม่ถึงห้ามเธอไว้ ก่อนจะ โน้มตัวไปอุ้มถังหนึ่งออกมาจากรถ

เขาประคองศีรษะเธอให้อยู่ในอ้อมกอด

“โรงแรมนี้ไม่ค่อยปล่อยภัยเท่าไร ฉันจะพาเธอไป คฤหาสน์ที่เตรียมเอาไว้

อันจื่อเช่าพยักหน้าพลางเอ่ยเตือน “พรุ่งนี้งานเริ่มตอนเจ็ด โมงเช้านะครับ”

“พรุ่งนี้เช้ามารับเธอแล้วกัน ฉันจะส่งรายละเอียดที่อยู่ไป

ให้

ว่าแล้วไม่ถึงก็ค่อยๆ วางถังหนึ่งลงบนเบาะรถสปอร์ตของ เขา ก่อนจะขับออกไปอย่างเงียบเชียบ
อันจื่อเฮานึกถึงคำพูดของโม่ถึงที่บอกว่าโรงแรมไม่ ปลอดภัย แล้วก็คิดถึงปาปารัสซีที่โผล่มาก่อนหน้านี้ เขาเป็นผู้ จัดการ จึงไม่อยากให้จินตนาการของตัวเองเตลิดไปไกล แต่ เขารู้สึกว่าเป็นไปได้ที่หลานจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย…

เขานึกย้อนกลับไปตอนที่เขากำลังมีความรักกับอวิ๋นซิน และเงาตะคุ่มที่เขาสังเกตเห็นในความมืด

เขานึกย้อนกลับไปถึงความทรงจำที่ตัวเองได้ปิดผนึกเอา

เขาหวังเหลือเกินว่าการตายของอวิ๋นซินจะไม่เกี่ยวข้องกับ

หลานซี

รถของโม่ถึงทะยานไปบนถนนกรุงลอนดอน แล้วมาจอด ด้านนอกคฤหาสน์ในที่สุด เนื่องจากคฤหาสน์นั้นอยู่ในพื้นที่ ส่วนบุคคล การรักษาความปลอดภัยจึงแน่นหนาเป็นพิเศษ

โม่ถึงปลดเข็มขัดนิรภัยของถังหนึ่งออกและจ้องมองหญิง สาว คนที่เขาคิดถึงสุดหัวใจแม้จะแยกห่างกันเพียงหนึ่งนาที

พวกเขามีเวลาอยู่ด้วยกันแค่สองชั่วโมงเท่านั้น แต่หญิง สาวก็ยังคงหลับใหลอยู่…

แม้กระนั้นไม่ถึงก็ทนไม่ได้ที่จะปลุกเธอให้ตื่น เขาเพียงแค่ กอดเธอไว้อย่างแนบแน่นในอ้อมอก ดูเหมือนว่าแค่ได้กลิ่น หอมจากกายเธอ เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว
ก่อนที่ความเหนื่อยล้าจากการเดินทางมายังประเทศนี้และ จากการสวมส้นสูงเป็นเวลานานจะคลายหายไป จู่ๆ ขาข้างหนึ่ง ของเธอก็เป็นตะคริวขึ้นมา ความเจ็บปวดนั้นแสนสาหัสเสียจน เธอสะดุ้งตื่น พลันตระหนักว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของชาย หนุ่ม ถังหนังอึ้งไปชั่วครู่ คิดว่าตัวเองกำลังฝันไป

ไม่ถึงปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน ยกขาของเธอขึ้นมาวาง บนเข่าของเขาแล้วเริ่มนวดคลึงด้วยฝ่ามือแกร่ง

“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้คะ

“ผมก็มาเติมพลังน่ะสิ… โม่ถึงตอบ

ถังหนึ่งยืดแขนออกมากอดไม่ถึงเอาไว้อย่างมีความสุข สําหรับเธอ เขามีความจำเป็นไม่ต่างอะไรกับออกซิเจน

“พวกเรามีเวลาแค่สองชั่วโมงเท่านั้น คุณอยากทำอะไร

โม่ถึงถามพลางลูบหลังของเธอ

“ถ้าคุณรู้ว่าอยู่ได้แค่สองชั่วโมง ทำไมยังมาอีกล่ะคะ” ถัง หนิงตีแขน โม่ถึง “ไฟลต์หนึ่งใช้เวลาตั้งยี่สิบชั่วโมง แถมยังไกล มากด้วย”

“เดินทางยี่สิบชั่วโมงก็คุ้มแล้ว ตราบใดที่ผมได้กอดคุณ สักสองวินาที..”

แม้แต่คุณก็ทำเรื่องแบบนี้ได้นะคะ

ถังหนึ่งหันมาจูบใบหูไม่ถึงก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงมาที่ปาก…
แต่ไม่ถึงก็ยังคงนิ่งอยู่ เขาไม่ตอบโต้อะไรทั้งสิ้น “ผมว่าแค่นี้คงไม่พอแล้วล่ะ…

ไม่ถึงไม่รอให้ถึงหนิงเขยิบหนีไปจากเขา ชายหนุ่มยกมือ ขึ้นมาประคองแก้มเธอไว้แล้วประกบจูบหญิงสาวอย่างเร่าร้อน และเปี่ยมเสน่หา เขาไม่ยั้งความกระหายนั้นไว้เลยแม้แต่น้อย…

ถังหนึ่งไม่ได้กลับมาที่โรงแรม

ปาปารัสซีส่งข่าวนี้ให้กับหลานและตัวเฮ้า

ทั้งคู่ยังอยู่ที่เฉิงเถียนแม้จะดึกมากแล้ว พวกเขามองหน้า กันแล้วถามปาปารัสซีว่า “รู้ไหมว่าหล่อนไปที่ไหน

“เรากลัวว่าจะโดนจับได้ครับ เลยพยายามไม่เข้าใกล้เธอ

จนเกินไป เห็นไฟในห้องของเธอไม่เปิดก็เลยสงสัยขึ้นมานะ

ครับ”

“ตามจับตาดูต่อไป ทันทีที่เห็นหลักฐานอะไรก็ตาม ห้าม ปล่อยหลุดมือไปเด็ดขาด!” หลานชีวางสายวิดีโอคอลก่อนจะ หันไปถามตัวเฮา “นายว่าตอนนี้ถึงหนิงทำอะไรอยู่

“จะอะไรอีกล่ะครับ ถ้าไม่ได้อยู่ในห้องของตัวเองแบบนี้ จะเป็นอะไรไปได้อีกถ้าไม่ใช่ไปสมสู่กับผู้ชาย

“พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ เราต้องหาหลักฐานมาให้ได้ก่อน ด้วยมีภาพหลักฐานที่ถังหนิงป้อจีบอยู่กับนายแบบคนนั้นในมือ พวกเขาจึงมั่นใจในฝีมือของปาปารัสซีที่จ้างมามาก

ในขณะเดียวกัน นักข่าวจากหวาหวงก็สังเกตได้ถึงควมผิด ปกติเช่นกัน ทั้งหนึ่งไม่ได้กลับมาที่โรงแรม

ไฟในห้องของอันจื่อเฮากับหลงเจียส่องสว่าง แต่ห้องถัง หนิงนั้นมืดสนิท…

เขาพลันคิดถึงเหตุการณ์ที่สนามบินในอเมริกาขึ้นมาทันที

เนื่องจากมีโรงแรมมากมายเหลือเกิน เขาจึงควรไปรอที่ สนามบินดีกว่า บางทีเขาอาจมีบุญได้เจอเซอร์ไพรส์ดีๆ ก็ได้

ตอนทํางาน เวลาเหมือนจะผ่านไปเชื่องช้าเหลือทน แต่ เวลาที่คู่รักคู่นี้อยู่ด้วยกันดูเหมือนจะผ่านไปรวดเร็วเหมือนเพียง พริบตาเดียว

สองชั่วโมงเป็นเวลาอันแสนสั้นและหมดลงอย่างรวดเร็ว…

คู่รักไม่ไปไหนเลยในช่วงนี้ เพียงแต่กอดและจูบกันอยู่บน รถโดยไม่ยอมเสียเวลาเปล่าไปแม้แต่เพียงวินาทีเดียว

“โรงแรมที่เฉิงเถียนจอง มีปาปารัสซีพักอยู่สี่คน ก่อนคุณ จะกลับไป ผมได้คุยกับผู้จัดการและดูกล้องวงจรปิดแล้ว การ เคลื่อนไหวของพวกเขาบ่งบอกว่าตามดูคุณคนเดียวเลย” ไม่ งกล่าวก่อนจะจากถังหนึ่งไป

เนื่องจากเฉิงเถียนเป็นคนจองโรงแรม ไม่มีทางเลยที่ไม่ ถึงจะวางใจได้ลง ดังนั้นเขาจึงตรวจสอบให้แน่ใจว่าโรงแรมนั้นปลอดภัยหรือไม่ก่อนเป็นอันดับแรก

หลังจากได้ยินคำพูดของโม่ถึง ถังหนึ่งก็ฉุกคิดถึง เหตุการณ์ในโบสถ์ก่อนหน้านี้ขึ้นมาทันที

“ผมสั่งให้ลู่เชื่อสืบเรื่องคนพวกนี้มากแล้ว ไม่ต้องกลัว

ถึงหญิงหัวเราะออกมาเบาๆ พลางส่ายหน้า “ฉันไม่กลัว เลยค่ะ ฉันแค่อยากรู้ว่าคนพวกนี้มาจากสื่อ…หรือเฉิงเถียนกัน แน่ แม้ฉันจะไม่แน่ใจว่าเจตนาของหลานคืออะไรก็เถอะ”

ไม่ถึงลูบผมหญิงสาวอย่างอ่อนโยน โดยไม่พูดอะไร เขากำลังค่อยๆ เปิดประตูสู่ไหนุ่ยให้ทั้งหนึ่ง…

“ไม่ว่าเจตนาของเขาคืออะไร มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ คุณ ต้องระวังเอาไว้ให้มากๆ นะ ยังมีเวลาเหลืออยู่อีกนิดหน่อยก่อน คุณจะต้องกลับไปทำงาน พักที่คฤหาสน์นี้สักพัก

“ฉันจะไปส่งคุณที่สนามบินก่อนค่ะ” ถังหนึ่งเสนอ

โม่ถึงจับไหล่เธอไว้พลางส่ายหน้า “คุณอยากเห็นไหมว่า ตอนนี้คุณดูเหนื่อยแค่ไหนนะ ฟังผมนะ…ถ้าผมมีเวลา ผมจะบิน กลับมาหาใหม่”

ถังหนึ่งไม่ขัดขืนอะไร เพียงแต่โน้มตัวเอาหน้าผากเธอไป แตะหน้าผากเขา ดื่มกับช่วงเวลาหวานชื่นสุดท้ายนี้

ดังนั้นสุดท้ายแล้ว ไม่ถึงก็มาเพียงลำพังและจากไปเพียง ลำพัง นักข่าวหวาทรงยืนเฝ้าอยู่ที่สนามบินไม่ไปไหน จนกระทั่ง เห็นโม่ถึงที่สวมแว่นกันแดดอยู่มาถึง แต่เขานึกไม่ถึงเลยว่า ไม่ถึงคือคนที่เขากำลังรออยู่

เขาเพียงแต่ถอนหายใจกับตัวเองและคิดในใจประธานบริษัทไหร่ยนเป็นตำนานจริงๆ