ตอนที่ 184 ร่างกายและหัวใจของผม ต้องเป็นทุกข์มาก

“เจเคเป็นเหมือนสัญลักษณ์แฟชั่นไฮคลาสเลยนะ ทำไมฉันต้อง ปฏิเสธล่ะ” ถึงหนึ่งตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ “ปัญหาเดียวก็คือ การที่เธอมอบงานที่ดีขนาดนี้ให้ฉันนี่แหละ ของตอบแทนที่เธอ ต้องการจะต้องไม่ใช่ของธรรมดาแน่

“ผมจะระมัดระวังไว้ก่อนแล้วกันครับ” อันจื่อเข้ารับรอง “ไปพักผ่อนแล้วปรับตัวให้ชินกับเวลาของที่นี่ดีกว่าครับ คุณมี งานรออยู่อีกเยอะ”

เมื่อวันจื่อเช่าจากไปแล้ว ถึงหนึ่งก็เอนกายนอนบนเตียง หลับตาพักผ่อน ความจริงเธอควรจะรู้สึกเหนื่อยล้า แต่เธอกลับ รู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังตื่นตัวขึ้นเรื่อยๆ

เธอหยุดคิดไม่ได้ว่านี่คือรันเวย์โชว์ระดับโลก มันช่างแตก ต่างกับโชว์ของแบรนด์เล็กๆ ที่เธอเคยเดินในอดีต

หากเธอได้ไปงานเปิดของเจเคนมาจริงๆ เธอจะได้รับ โอกาสในการทำงานระดับนานาชาติอีกมากมายในอนาคต

ดูเหมือนว่านี่จะเป็นเวทีสุดท้ายในการก้าวขึ้นไปสู่ระดับ เดียวกันกับโม่ถึง…

บางทีอาจเป็นเพราะหัวใจของคู่รักเชื่อมโยงกัน จู่ๆ ถึงหนงก็มีสายเข้ามาจากโม่ถึง หญิงสาวรับโทรศัพท์ อดไม่ได้ที่จะ หัวร่อต่อกระซิก “คุณรู้ได้ยังไงคะว่าฉันกำลังคิดถึงคุณอยู่พอดี

ที่กรุงปักกิ่ง ในตอนนั้นเป็นเวลากลางคืนแล้ว หลังจาก กลับมาถึงบ้านไม่เจอร่างที่คุ้นเคย ไม่ถึงจึงฉุกคิดขึ้นมาว่า ถัง หนิงไม่เคยเป็นคนที่เสียงดังโวยวายเลย แต่…เวลาไม่มีเธออยู่ รอบๆ บ้านก็รู้สึกว่างเปล่าขึ้นมา ยากเหลือเกินที่จะปรับตัวให้

“คุณหญิงโม่ครับ ถ้าคุณจะหายไปนานเป็นอาทิตย์จริงๆ ละก็ ร่างกายและหัวใจของผมต้องเป็นทุกข์มากแน่ๆ ตอนนี้ผม อยากเจอหน้าคุณ อยากกอดคุณ จูบคุณ”

เมื่อพูดถึงความทุกข์ ถังหนึ่งผู้กำลังนอนอยู่บนเตียงที่ไม่ คุ้นเคยในต่างแดน ก็รู้สึกเหงาเศร้ากว่าเป็นไหนๆ

“แย่หน่อยนะคะท่านประธานโม่ ที่ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไปฉัน

จะไม่อยู่ที่นั่น…เดาว่าคุณคงต้องอดทนสักนิดแล้วล่ะค่ะ”

อดทน?

เขาไม่คิดจะอดทนอยู่แล้ว

ดังนั้นขณะที่กำลังเกลี้ยกล่อมให้ถึงหนึ่งไปเข้านอน ไม่ งก็ส่งข้อความบอกให้เชื่อจองตั๋วเครื่องบินไปลอนดอนเที่ยว ต่อไป เขาจะไปเจอถึงหนึ่งแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้นก่อนจะบิน กลับมางานดินเนอร์ปาร์ตี้ที่สำคัญงานหนึ่ง

หลังจากได้รับข้อความของโม่ถึง เชื่อก็ครุ่นคิดว่าการที่ไม่ถึงจะใช้เวลาบินรวมยี่สิบชั่วโมงเพียงเพื่อไปเจอถึงหนึ่งแบบ เร็วๆ หนึ่งครั้งนี่มันจำเป็นจริงๆ หรือ

“ถึง…รอฉันนะคะ ฉันใกล้จะไปถึงตรงนั้นแล้ว ตรงที่เป็น ระดับเดียวกับคุณ”

ไม่ถึงฟังถึงหนึ่งนอนละเมอเพ้อพร่ำแล้วรู้สึกใจละลาย ต่อ ให้เขาต้องนั่งเครื่องถึงยี่สิบชั่วโมงจะเป็นไรไป เขาเคยพูดไว้ นานแล้วว่าตราบใดที่ยังหนึ่งต้องการอะไรสักอย่าง เขาจะ สนับสนุนเธอเสมอ มันคุ้มค่าแม้จะเป็นเพียง

…แค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม

เวลาหกโมงเย็น ถึงหนึ่งและอันจื่อเฮาไปถึงกองถ่ายของ เจเค โชว์นี้ถูกจัดในโบสถ์อันงดงามแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่รอบนอก ของลอนดอน และธีมของงานก็คือ วิญญาณและการเกิดใหม่ เสื้อผ้าทั้งหมดนั้นเป็นสีขาวดำ แต่ละชุดประดับด้วยลวดลาย ดอกแมนดาลาสีดำ มีปีกสีขาวสลับดำ เสมือนกับสองขั้วแห่ง ชีวิตดึงดูดเข้าหากัน…

ตอนนี้พวกเขากำลังเตรียมงานโชว์ระดับโลก ไม่มีการใช้ เล่ห์กลสกปรก ในการฉีกคู่ต่อสู้ให้เป็นชิ้นๆ อีกต่อไป ด้านหลัง เวทีมีเพียงนางแบบมากหน้าหลายตากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าและ แต่งหน้ากันอยู่ นี่ทำให้ถังหนึ่งรู้สึกเหมือนเธอได้ย้อนเวลากลับ ไปที่ฝรั่งเศส ในตอนที่เธออายุสิบเก้าอีกครั้ง

อันจื่อเช่าพูดคุยอยู่กับเจเคขณะที่ถังหนิงกำลังลองเสื้อผ้าและแต่งหน้าอยู่หลังเวที ในโชว์ระดับไฮคลาสเช่นนี้ นอกจาก ถังหนึ่งแล้วก็ไม่มีนางแบบคนไหนที่เป็นคนเอเชียอีก นั่นก็ เพราะมีนางแบบเอเชียไม่มากนักที่สามารถมางานโชว์ระดับ นานาชาติได้

ถังหนึ่งยืนอยู่หน้ากระจกยาว โดยสวมแค่เสื้อชั้นในและ กางเกงชั้นในสีดำ นี่เป็นเรื่องปกติของนางแบบ สิ่งเดียวที่ต้อง ทำก็แค่เหยียดแขนออกให้ผู้ช่วยคนสวมชุดให้ตามคำสั่ง ดีไซเนอร์

ดีไซเนอร์ของเจเคเป็นชายไว้หนวดอายุราวๆ สี่สิบปี เขาดู คล้ายๆ ว่าจะเป็นลูกครึ่งปักกิ่งและร่างกายของเขาก็มีออร่า ความเป็นศิลปินแผ่ออกมา เขาพิเคราะห์ร่างกายทั้งหนึ่งและ สังเกตขาของเธอ ซึ่งเรียวสวยมากเสียจนยากจะเมินเฉย

เห็นเช่นนั้นดีไซเนอร์ก็ดีดนิ้วเสียงดัง แล้วสั่งให้ผู้ช่วยของ เขานำชุดฟินาเล่ที่เตรียมไว้ออกมา เขาอยากให้ถึงหนึ่งลอง สวมดู

ชุดฟินาเล่เป็นชุดยาวคอวีลึกสีดำ หลักๆ แล้วชุดทำจาก ตาข่ายสีดำสนิทและผ้าโปร่งดำที่ซ้อนทับกัน ให้ความรู้สึกถึง วิญญาณที่ถูกจองจำอยู่ จากไหล่ของเธอมีดอกแมนดาลาสีดำ ประดับอยู่ประปรายยาวไปจนถึงข้อมือ

ความมืดมิด…

ความชั่วร้าย…

ความสระเสือกกระสน…
ทันทีที่ชุดถูกสวมลงบนร่างของถังหนึ่ง ออร่าที่เธอเปล่ง ออกมานั้น…ดูราวกับอำนาจชั่วร้ายที่ถูกจองจำมาหลายล้านปี กำลังจะหลุดพ้นเป็นอิสระ

“นี่แหละความรู้สึกที่ผมต้องการ ความรู้สึกกระเสือก กระสุนเพื่อจะเป็นอิสระ ยอดเยี่ยมมาก คุณจะได้เดินชุดฟินา เล่!”

เดิมที่เธอควรจะมางานเปิดเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอได้เดินชุด ฟินาเล่ นี่เป็นสิ่งที่ถังหนึ่งไม่เคยจินตนาการถึงมาก่อน ที่คาดไม่ ถึงไปกว่านั้นก็คือ โชว์ของเจเคจะให้เธอร่วมงานเคียงข้างกับ นางแบบชายอีกคนหนึ่งด้วย

เพื่อที่จะให้ทุกอย่างไม่ตามลำดับอย่างถูกต้อง นางแบบ ทุกคนจะต้องฝึกเดินก่อนหนึ่งรอบ ขณะที่ถังหนึ่งกำลังจะก้าวขึ้น เวทีนั่นเอง เธอก็ได้เจอชายคนนั้นเป็นครั้งแรก เขาเป็นนาย แบบร่างสูงถึงหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร

ชายคนนั้นยังหนุ่มแน่น หน้าตาหล่อเหลา อายุเพียงยี่สิบ ต้นๆ มีดวงตาสีน้ำเงินดุจน้ำทะเล ชายหนุ่มแผ่รังสีความมั่นใจ และเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใครออกมา

ทว่าขณะที่ถังหนึ่งกำลังโพสท่าที่ไหล่ของเธอชนกับไหล่ ของเขาอยู่นั้น เขาก็เอื้อมมือออกมาจับต้นขาของเธอ

ถังหนึ่งหันมาจ้องหน้าเขาด้วยสายตาเย็นชาเป็นการเตือน

“ขอโทษที ขาคุณสวยมากเกินไปจริงๆ ผมอยากจูบจะแย่ แล้ว!” ชายคนนั้นพูดออกมาตรงๆ
“ถ้าคุณทำแบบนี้ คุณจะทำให้ฉันคิดว่าผู้ชายอังกฤษโต มาเป็นแบบนี้กันทุกคนนะคะ” ถึงหนิงเอ่ยเดือน หลังจากนั้น พวกเขาก็แยกกันและก้าวลงไปจากรันเวย์

นายแบบหนุ่มไม่สนใจคำพูดของถังหนึ่ง ยังคงยิ้มเจ้าเล่ห์ ให้เธอต่อไป

หลังจากการซ้อมจบลง อันจื่อเฮาก็รีบเอาแจ็กเก็ตมาคลุม ไหล่ถังหนึ่งทันทีที่เธอก้าวลงจากเวที “เกิดอะไรขึ้นครับ นาย แบบคนนั้นทำอะไรคุณ

“ไม่มีอะไรหรอก… ถังหนึ่งบอกปัดไปให้เขาสันนิษฐานไป เองว่าเป็นเพียงความโง่เง่าชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น

ในความเป็นจริงแล้วในโชว์เช่นนี้ เป็นเรื่องปกติที่นาย แบบนางแบบจะฉวยโอกาสกันเอง เช่น ดัน ผลัก หรือแม้กระทั่ง กอด…

โดยเฉพาะที่ด้านหลังเวที

มีให้เห็นอยู่แทบทุกรูปแบบ

ถังหนิงสวมแจ็กเก็ตแล้วเริ่มเดินไปด้านหลังเวทีพร้อมกับ อันจื่อเฮา แต่เพราะเธอมีสัมผัสไวต่อกล้องถ่ายภาพ ถังหนึ่งจึง สังเกตเห็นแสงแฟลชที่ไม่ปกติวาบออกมาจากมุมอับมุมหนึ่ง

“ดูเหมือนใครบางคนจะกำลังแอบถ่ายภาพฉัน” ถังหนึ่งบ อกอัน อเฮา

อันจื่อเช่ามองตามตาถังหนึ่งก่อนจะตบบ่าเธอเบาๆ “ไปเปลี่ยนชุดหลังเวทีก่อนดีกว่าครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง

ถังหนึ่งพยักหน้า แต่เพราะยังรู้สึกหงิดๆ หญิงสาวจึงคอย

อยู่อีกสักพัก ไม่ได้ตรงดิ่งไปที่หลังเวทีทันที ตามองอันจื่อเฮามุ่ง หน้าไปยังมุมอับของโบสถ์ หลังจากนั้นก็มีเงาก็วูบผ่านใต้ม้านั่งยาวตัวหนึ่งไป อาจ

เพราะพวกเขามีความเป็นมืออาชีพและหลบหนีเก่งมาก อันจื่อ

เฮาจึงไล่ตามไม่ทัน

“ช่างเถอะ ที่นี่มีคนอื่นตั้งมากมายที่มีข้อมูลการดีไซน์ที่ เป็นความลับ เขาอาจจะมาตามสืบคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันก็ได้ บางที ฉันอาจจะแค่วิตกไปเอง

พวกเขานึกไม่ถึงเลยว่านั่นคือปาปารัสซีชาวเกาหลีใต้ที่ ลัวเฮาจ้างมา หลังจากหนีออกไปจากโบสถ์แล้ว ชายคนนั้นก็ ยืนยิ้มมองกล้องของเขาอย่างพอใจ

เขาโชคดีไม่น้อยเลยที่ได้ภาพถังหนึ่งกำลังจีบกับนาย แบบคนนั้นมา!

ภาพที่เธอโดนจับต้นขานั้นคมชัดเป็นพิเศษ

ไม่นานหลังจากนั้นในเมืองจีน ตัวเฮาก็ได้รับภาพมาจาก ปาปารัสซี…

นี่แค่วันแรกเท่านั้นนะ ถึงหนิง…..

ตอนที่เธอกลับเมืองจีนมาพร้อมกับความคิดที่ว่าเธอมีแต่ ความรุ่งโรจน์นั่นแหละ จะเป็นตอนที่เธอได้รู้ว่าชื่อของเธอน่ะต่างพร้อยไม่มีชิ้นดีไปแล้ว!