ตอนที่ 145 อย่าหลงฉันมากเกินไป

ครั้นมาถึงโรงแรมไดนัสแล้ว อันจื่อเฮากับหลงเจียก็ถูกประตู ปิดใส่หน้า โมถึงปิดประตูไล่พวกเขาออกจากห้อง อันจื่อเฮามี โอกาสเห็นเพียงแผ่นหลังของโม่ถึงเท่านั้น

ถังหนิงผ่านคุณสมบัตินางแบบระดับโลกฉลุยด้วยส่วนสูง หนึ่งร้อยเจ็ดสิบแปดเซนติเมตร แม้จะสวมรองเท้าส้นเตี้ย เธอก็ ดูสูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร ดังนั้นหากยืนข้างๆ ชาย หนุ่มทั่วไป ชายคนนั้นก็คงแอบรู้สึกอายไม่น้อยเลย แม้แต่อัน จื่อเฮาที่สูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตรก็ดูไม่สูงกว่าถึง หนึ่งเท่าไรเมื่อยืนข้างๆ เธอ แต่กับชายคนนี้ ด้วยวงแขนของ เขาที่โอบรอบตัวเธอ ความรู้สึกเหล่านั้นรอบตัวของเขาก็จาง หายไป ถังหนึ่งเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กที่น่ารักและว่าง่ายใน ทันที!

ไม่ใช่แค่รูปร่างของเขาที่ให้ความรู้สึกเช่นนั้น ที่สำคัญยิ่ง กว่าคือการมีเขาอยู่ต่างหาก

เขาแผ่รังสีความยิ่งใหญ่ที่ใครก็เกรง อำนาจที่ไม่มีใคร กล้าท้าทายและความอันตรายที่ไม่อาจเอื้อมถึงออกมา ซึ่งทำ ให้อันจื่อเอาประหม่าเล็กน้อย

ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาแน่

อันจื่อเอาตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะก่อนจะหันไปมองหน้าหลังเจีย เปลือกตาบางๆ ของเขากระตุก “เธอคงรู้จักชายคนนี้มา นานแล้วสินะ”

ความอบอุ่นในโรงแรมมากพอที่จะทำให้หลงเจียโผล่หน้า ออกมาจากเสื้อแจ็กเก็ตหนาๆ ที่สวมอยู่ หญิงสาวตอบ “แน่นอนสิ ฉันอยู่ข้างคุณถึงหนึ่งมาสามปีแล้วนะ ฉันยังรู้สึกว่า ถ้านายใส่ใจคุณถึงหนิงมากกว่านี้อีกหน่อย เขาก็คงไม่มาด้วย หรอก…

“งั้นเธอจะบอกว่า เขามาถึงที่นี่เพราะว่าเป็นห่วงถังหนึ่งเห

รอ”

“ก็คือน่ะสิ… เขาเป็นคนที่งานยุ่งมากๆ … ทุกครั้งที่เขาจะ มาแบบนี้ต้องทำงานให้เสร็จล่วงหน้าหลายวันเลยล่ะ” หลงเจี ยกลอกตาใส่อันจื่อเช่าโดยอัตโนมัติ “นายก็เห็นแล้วว่าเขา เป็นคนประเภทที่จะยอมทนหนาวดีกว่ายอมให้คุณถึงหนึ่งเป็น หวัดน่ะ ถ้าเป็นนาย นายจะทำอย่างนั้นไหมล่ะ”

ตลอดมา อันจื่อเฮาคิดว่าชายที่หนุนหลังถึงหนึ่งอยู่นั้นน่า สงสัยและไม่ใช่ใครที่สำคัญ

แต่หลังจากเห็นฉากนั้นต่อหน้าต่อตา เขาก็เปลี่ยนความ คิดทันที ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะสำคัญจริงๆ แต่คำถามที่ว่าเขา น่าสงสัยหรือไม่นั้นยังเป็นเรื่องที่ไม่สามารถตอบได้…

“ไปกันเถอะ เดินทางไปโรงแรมที่เราจองไว้กันดีกว่า” อัน จื่อเอายิ้ม การถ่ายปกจะใช้เวลาสองวัน ดังนั้นเขาไม่เชื่อหรอก ว่าเขาจะไม่มีโอกาสได้เจอชายคนนี้
ทันทีที่ทั้งคู่ก้าวออกจากโรงแรมได้นัสตี พวกเขาก็ ตระหนักว่าโรงแรมที่บริษัทจัดหาไว้ให้นั้นอยู่ตรงข้ามกันพอดี หากอยากพบถังหนึ่ง พวกเขาก็แค่โทรหาเธอโดยไม่ดึงความ สนใจมากเกินไป

อันจื่อเช่ายืนอยู่ข้างหน้าต่างภายในห้องของเขา ตามอง ไปยังตึกหลังใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เขารู้สึกได้ว่าผู้ชายของถัง หญิงคนนี้มีความสามารถมาก ในการวางแผนให้ทุกอย่างออก มาสมบูรณ์แบบและครอบคลุมเช่นเดียวกับเขา

บนท้องถนนในกรุงมอสโก หิมะยังคงตกประปรายเช่น เดิม จากนาทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้องพัก โม่ถึงก็เปิดเครื่อง ความทำความร้อนในห้องที่อุณหภูมิสูงสุด เสร็จแล้วก็ถอดแจ็ก เก็ตของตัวเองออก แล้วจับมือถังหนึ่งมาวางไว้ที่แผ่นอกอุ่นๆ ของเขา ถังหนึ่งขัดขืนพลางส่ายหัว “มือฉันเย็นมากนะคะ….คุณ จะเป็นหวัดเอา”

“งั้นไปอาบน้ำร้อนสักหน่อยไหม” ไม่ถึงนำทางถึงหนึ่งไป ยังห้องน้ำและเปิดน้ำร้อน ใส่อ่างก่อนจะอุ้มเธอวางลงบนฟอง หนานุ่มในนั้น เขาให้เธออยู่ในอ่างนั้นจนทั้งร่างกายของเธออุ่น ขึ้น

“ดีขึ้นไหม”

“มากเลยล่ะค่ะ” ถังหนิงตอบพลางเขยิบตัวเข้าไปแนบชิด กับชายหนุ่ม “มอสโกนี่หนาวจริงๆ เลย”
“ถ้าพรุ่งนี้กองถ่ายให้ถ่ายกลางแจ้ง ก็ไม่ต้องถ่าย…

“ไม่เป็นไร ฉันทำไหว” แม้แต่ซูเปอร์โมเดลระดับโลกยัง ไม่สามารถจุกจิกเรื่องสภาพแวดล้อมในการทำงานได้เลย นาง แบบเกรดเออย่างเธอจะไปมีสิทธิ์อะไร อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ บอบบางขนาดนั้นด้วย

“คุณขี้หนาวขนาดนี้ จะไหวได้ยังไงกันล่ะ” ไม่ถึงมองจมูก แดงๆ ของเธอ ก่อนเอาผ้าขนหนูอุ่นๆ แตะ “ผมไม่น่าปล่อยให้ คุณรับงานถ่ายปกเฮอร์วิชั่นนี่เลย

ถังหนิงเงยหน้าขึ้นมองท่าที่คร่ำเคร่งของเขา เธอหลุด หัวเราะออกมาทันที

“ทำไมยังได้อีก…

“ก็ฉันมีความสุข เวลาเห็นคุณว้าวุ่นเรื่องฉันแบบนี้” ถึงหน งกุมมือไม่ถึง มาประทับที่หน้าอกเธอ “อย่าหลงฉันมากเกินไป เลยค่ะ”

“ก็ผมมีความสุขที่เป็นแบบนี้นี่ คุณกำลังพยายามลิดรอน สิทธิ์ของผมเหรอครับ คุณนายโม่…”

ถังหนึ่งไม่พูดอะไรต่อ เธอเพียงแต่เอื้อมมือออกมาจับหลัง คอของโม่ถึงเอาไว้ ในช่วงเวลาอันเร่าร้อนนั่นเองที่เธอดึงเขา เข้ามาใกล้และบรรจงจูบลงบนริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของเขา การ จู่โจมเช่นนี้ใช้ได้ผลกับเขาเสมอ

ค่ำคืนของมอสโกนั้นเงียบสงบ ถังหนึ่งนอนดูดซับไออุ่นจากร่างกายไม่ถึง หากเขาไม่อยู่ที่นี่ มันจะต้องเป็นเรื่องยาก สําหรับเธอมากแน่ๆ

ขณะเดียวกันที่ฝั่งตรงข้ามของโรงแรมไดนัสนั้น อันจอ เช่ากำลังคอนเฟิร์มตารางการถ่ายภาพของวันพรุ่งนี้กับทีมช่าง ภาพของเฮอร์วิชั่น เนื่องจากพวกเขาต่อกันมาไกลขนาดนี้ ถ้าจะ ถ่ายภาพในตัวอาคารก็คงจะไม่สมเหตุสมผล แต่เพราะอากาศ กรุงมอสโกนั้นหนาวมาก อันจื่อเช่าจึงเลือกต่อรองกับช่างภาพ ด้วยว่าอยากปกป้องถึงหนึ่ง ผู้จัดการหนุ่มขอให้ทีมถ่าย พยายามไม่ถ่ายภาพกลางหิมะหลายนานเกินไปและให้เซต ฉากแทน แต่ช่างภาพคนนั้นตอบเพียงแค่ “พวกเราทราบดีครับ ว่ากําลังทําอะไรอยู่

ธีมสําหรับการถ่ายภาพครั้งนี้คือ “ดินแดนหิมะมหัศจรรย์ ในเมื่อหิมะเป็นชื่อของธีม จะไม่ให้พวกเขาถ่ายภาพกลางหิมะ ได้อย่างไร

“หากพวกคุณทราบดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ งั้นรบกวน เตรียมการเรื่องการรักษาความอบอุ่นไว้ให้เหมาะสมด้วยนะ ครับ”

“นางแบบระดับท็อปๆ ยังไม่ขอเยอะเท่าคุณเลย” ชายคน

นั้นบ่นก่อนกดวางสายไป

ก่อนจะเดินทาง พวกเขาได้จัดการต่อรองเอาไว้และลงเป็น เงื่อนไขในสัญญาแล้ว ทำไมหลังจากที่เดินทางมาถึงต่าง ประเทศ ทีมช่างภาพถึงบ่นว่าพวกเขาร้องขอมากเกินไปล่ะ
หากเป็นผู้จัดการคนอื่น พวกเขาคงยอมประนีประนอมไป แล้ว แต่สำหรับอันจื่อเช่า เขาจะไม่มีการประนีประนอมใดๆ ทั้ง นั้น ชายหนุ่มยกโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาบรรณาธิการหลิน ทันที

ทันทีที่บรรณาธิการหลินทราบว่าช่างภาพปฏิบัติต่อถังหนิ งอย่างไร เธอก็เหงื่อแตกพลักและติดต่อทีมช่างภาพทันที เพราะเหตุนี้ ทีมช่างภาพจึงทำตัวสุภาพต่อหน้าอันจื่อเช่าและถัง หนึ่งเท่านั้น แต่ลับหลังแล้วพวกเขาไม่เต็มใจเลย

นางแบบชื่อดังประเภทไหนกันที่ไม่เคยเจอสภาพอากาศ ร้อนจัดหรือเย็นจัดมาก่อน ทำไมเราต้องเอาใจถึงหนึ่งไปเสีย ทุกอย่างด้วย ในสภาพอากาศแบบนี้ทุกคนก็หนาวเหมือนกัน หมดนั่นแหละ

แต่คำขอของอันจื่อเท่านั้นเกินไปจริงๆ หรือ เขาก็แค่ขอให้ ทีมถ่ายเตรียมอุปกรณ์สร้างความอบอุ่นให้พร้อมเพื่อรับมือ อากาศหนาวเท่านั้น…นั่นมันเกินไปจริงหรือ

สํานักพิมพ์จะถ่ายภาพสำหรับนิตยสารที่ละเซต หลังจาก การถ่ายครั้งนี้ งานของทีมถ่ายภาพก็จะจบลง แต่สำหรับถัง หนึ่ง หากเธอได้รับบาดเจ็บหรือป่วยจากอากาศหนาว เธอไม่ เพียงแต่ต้องใช้เวลาในการรักษาตัวเท่านั้น แต่งานที่ตามมาจะ ล่าช้าไปด้วย ดังนั้นอันจื่อเฮาจึงตั้งใจที่จะทำให้เธอปลอดภัย

เช้าวันถัดมา อันจื่อเช่าตื่นก่อนตารางเวลาเพื่อไปวาง ขอบเขตสถานที่ถ่ายกับทีมช่างภาพ หลังจากแน่ใจแล้วว่าถังหนึ่งจะทนกับสภาพแวดล้อมนั้นได้ เขาจึงกลับไปที่โรงแรม

เวลาเก้าโมงเช้า อันจื่อเช่าติดต่อถังหนึ่ง บอกให้เธอ เตรียมตัวสำหรับการถ่ายภาพตอนสิบโมงเช้า

โมถึงมองออกไปดูสภาพอากาศนอกหน้าต่างพลางลูบหัว หญิงสาวอย่างอ่อนโยนด้วยความรู้สึกเจ็บปวด

“ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันเคยแช่ในสระน้ำเย็นๆ ตอนหน้าหนาว มาแล้วทั้งวัน สภาพอากาศแค่นี้ฉันทนไหวค่ะ”

“ผมจะขับรถไปส่งนะ

“ฉันว่าคุณรอที่นี่จะดีกว่าค่ะ ถ้าคุณไปดูตอนถ่าย คุณต้อง หงุดหงิดแน่ๆ” ถังหนึ่งห้ามไม่ถึง “เชื่อใจฉันเถอะค่ะ ฉันไม่ได้ บอบบางอย่างที่คุณคิดหรอก ตกลงนะคะ นี่เป็นสิ่งที่ฉันต้องทำ มันเป็นงานของฉัน”

ไม่ถึงไม่ตอบอะไรต่อก่อนจะโน้มตัวลงบนโต๊ะในห้อง

เขาจะไม่ไปขวางทางถังหนึ่ง แต่เขาก็จะไม่ยอมให้เธอ หยุดเขาเช่นกัน แม้จะรู้ว่าการไปดูเธอทำงานครั้งนี้จะทำให้เขา ปวดใจ แต่เขาก็ยังขับตามรถตู้บริษัทของถังหนึ่งไปติดๆ …