ตอนที่ 134 มีคนนอนอยู่ข้างๆ แล้วยังจะหนาวอยู่ไหม

หยางจิ้งเดาว่าอันจื่อเฮามีท่าทีแบบนี้เพราะเขายอมรับไม่ได้ว่า ตัวเองแพ้ ดังนั้นเธอจึงเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

ขณะเดียวกันนั้น อันจื่อเช่าก็อยากจะหัวเราะใส่หน้าเธอ เพราะสำหรับเขาแล้วเธอก็ไม่ต่างอะไรกับตัวตลกชั้นดี

พวกเขาทั้งคู่ต่างไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ จนในที่สุดอัน จื่อเฮารู้สึกไม่อยากเสียเวลากับหยางจิ้งไปมากกว่านี้ เขาจึง มองไปทางเธอและเย้ย “โทษทีนะ พอดีฉันต้องไปส่งสัญญา ฉบับหนึ่งให้ที่เฮอร์วิชั่นน่ะ”

หยางจึงคิดว่าอันจื่อเฮากำลังอยู่ในโลกแห่งความฝัน เธอ มั่นใจมากว่าเธอจะได้ปกเฮอร์วิชั่นเดือนพฤศจิกายนมาอย่าง แน่นอนเพราะความเป็นเพื่อนของเธอกับบรรณาธิการหลิน

กลลวงต่างๆ ที่อันจื่อเช่ากำลังพยายามจะเล่นนั้น เธอ เหนื่อยหน่ายกับพวกมันมานานหลายปีแล้ว!

แต่ทว่า… ขณะที่เธอกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับความมั่นใจ ของตัวเองอยู่นั้น ผู้ช่วยคนหนึ่งของเธอก็โทรเข้ามาพอดี “พี่ หยาง เฮอร์วิชั่นต้องการยกเลิกสัญญากับเราค่ะ

ได้ยินเช่นนั้น หัวหยางจิ้งก็พลันว่างเปล่า ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น เธอก็ถามขึ้นด้วยความกราดเกรี้ยว “เกิดอะไรขึ้น”

“บรรณาธิการหลินแจ้งว่าเธอหานางแบบที่ดีกว่าได้น่ะค่ะ”

“แต่ยัยนั่นไม่ควรลืมหรือเปล่าว่าเราเซ็นสัญญากันแล้ว!” หยางจิ้งตะคอกแล้วรีบกลับเข้าไปในออฟฟิศของตัวเอง “หล่อนกล้ากลับคำได้ยังไงกัน โทรหาพวกเขา ฉันต้องการพบ บรรณาธิการหลิน”

“บรรณาธิการหลินแจ้งว่าเธอยินยอมจ่ายเงินทดแทนสอง เท่าสำหรับการยกเลิกสัญญาค่ะ เธอไม่อยากได้มเซียแล้ว ส่วน เงินจำนวนนั้นก็ถูกโอนเข้ามาในบัญชีบริษัทเรียบร้อยแล้วค่ะ”

เมื่อได้ยินผู้ช่วยของเธอพูดเช่นนั้น หยางจิ้งก็เตะแก้วข้างๆ เธอจนแตก หลังจากเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี ผู้หญิงคนนั้น กลับยกเลิกสัญญานี้ไปเสียเฉยๆ บรรณาธิการหลินคิดว่าจะ รังแกเธอได้ง่ายๆ แบบนี้หรือ

ขณะเดียวกัน เธอก็เหมือนจะลืมไปแล้วว่าตัวเองได้คุยโว โอ้อวดเกี่ยวกับความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของเธอกับ บรรณาธิการหลินใส่หน้าอันจื่อเช่าเอาไว้ แต่ความสัมพันธ์ที่ว่า นั้นกลับพังทลายลงเพียงแค่ห้านาทีถัดมาเท่านั้น และที่แย่ที่สุด บรรณาธิการหลินไม่แยแสที่จะโทรหาเธอก่อนจะเดินเรื่อง ยกเลิกสัญญาแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังยอมจ่ายค่าสินไหมถึง สองเท่าอีกด้วย!

อันจื่อเอาไปทำอะไรไว้กันแน่

หยางจิ้งโทรหาบรรณาธิการหลินโดยตรงเพื่อขอคำอธิบาย แต่เธอกลับโดนปฏิบัติแบบเดียวกันกับที่ถังหนึ่งได้รับ ก่อนหน้านี้ บรรณาธิการหลินไม่รับสายของเธอแม้แต่สาย เดียว…

“ไอ้อันจื่อเฮา!” หยางจึงกัดฟันคราม สัญญาฉบับนั้นลอย หายวับไปจากมือเธอและในตอนนี้เธออยากจะฉีกอันจื่อเช่าให้ เป็นชิ้นๆ

แน่นอนว่าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดยังมาไม่ถึง….

ช่วงดึกของคืนวันนั้น อากาศในเดือนตุลาคมเริ่มเย็นลง ถังหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าต่างในชุดนอนบางๆ หลังจากคุย โทรศัพท์กับอันจื่อเฮาเสร็จแล้ว ตอนนั้นเองที่แขนคู่หนึ่งโอบ รอบตัวเธอเพื่อให้ความอบอุ่นและปกป้องเธอจากอากาศหนาว ราวกับเธอกำลังสวมเสื้อคลุมอยู่

“ถึงคะ… ฉันได้งานปกเฮอร์วิชั่นมาแล้วค่ะ” เธอยืนพิงเขา อย่างไม่ลังเลภายในอ้อมแขนอันปลอดภัยนั้น น้ำเสียงเธอเป็น ปกติ ฟังดูไม่ทุกข์ร้อนอีกแล้ว “แต่ทำไมฉันรู้สึกเหมือนทุกอย่าง มันดีจนเกินจะเป็นความจริง

“ผลของงานมันชัดเจนต่างหากล่ะ ไม่เห็นจะแปลกเลย ว่าแล้วโม่ถึงก็เหยียดแขนคู่ยาวออกมาคล้องรอบคอถังหนึ่ง แล้วดึงเธอมากอดให้แนบแน่นขึ้น

“แต่ฉันต้องไปถ่ายปกนี้ที่มอสโก… ฉันขี้หนาวน่ะค่ะ” ถัง หนึ่งฝังตัวเองอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่มและเกาะแขนเขาแน่น
“อยากให้ผมไปกับคุณด้วยไหมล่ะ มีคนนอนอยู่ข้างๆ แล้วยังจะหนาวอยู่ไหม” โม่ถึงกระซิบที่ข้างหูถังหนึ่ง

ถึงหญิงหัวเราะคิกคักพลางพยักหน้า “คุณก็เหมือนกับ เครื่องทำความร้อนส่วนตัวของฉัน…ถ้ามีคุณอยู่ใกล้ๆ ไม่มีทาง ที่ฉันจะรู้สึกหนาวได้หรอก จริงๆ แล้ว ฉันจะรู้สึกอุ่นเป็นพิเศษ เลยต่างหาก”

โม่ถึงพอใจกับคำพูดของถังหนึ่ง ก็ประทับจูบลงบนใบหู หญิงสาวอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อยๆ พาเธอเดินไปที่เตียง “วัน นี้คุณควรนอนเร็วๆ หน่อยนะ พรุ่งนี้จะเป็นวันที่คุณเป็นนางแบบ ของเฉิงเถียนอย่างเป็นทางการแล้ว ต้องใช้พลังงานเยอะน่าดู เลย”

“หลังจากเซ็นสัญญากับเฉิงเถียนแล้ว ฉันจะได้งานที่เกรด สูงขึ้น นั่นหมายความว่า…ฉันจะเข้าใกล้คุณไปอีกก้าวแล้วใช่ ไหมคะ”

“แน่นอน… ก็คุณทำงานหนักนี่ครับที่รัก”

ด้วยความเชื่อมั่นที่โม่ถึงมอบให้ ถังหนึ่งก็รู้สึกอุ่นใจเป็น อย่างมากขณะที่เธอนอนข้างๆ เขาบนเตียง แต่ทว่า…

…แม้แต่อันจื่อเฮาก็ยังสังเกตเห็นความไม่แน่นอนใน ดวงตาของบรรณาธิการหลินก่อนหน้านี้ ไม่มีทางเลยที่คนช่าง สังเกตเช่นถังหนิงจะมองไม่ออกว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น ลึกๆ เธอ หมดหวังกับงานถ่ายปกนั้นไปแล้ว แต่บรรณาธิการหลินกลับเปลี่ยนใจอย่างคาดไม่ถึง แม้การยกเลิกสัญญานั้นอาจมีผล ร้ายตามมาก็ตาม…

เหตุผลจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ

ต้องเป็นเพราะแรงกดดันจากโม่ถึงหรือผู้ช่วยจากไหรียแน่ ไม่เช่นนั้นแล้ว ไม่มีทางที่บรรณาธิการหลินจะเปลี่ยนใจอย่าง ง่ายดายแบบ น

ถังหนึ่งเดาเอาไว้หมดแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่เธอพูดออกมา ว่าทุกอย่างดีเกินจะเป็นความจริง แต่เพราะไม่ถึงไม่อยากเปิด เผยว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไป… เธอจึงบอกตัวเองว่าจะแกล้งโง่ สักครั้งก็แล้วกัน

จะให้บดขยี้หัวใจที่รักและเทิดทูนเธอได้อย่างไร ดังนั้นแม้ไม่ถึงจะทำให้เธอต้องใช้ตัวช่วย แต่เธอก็ไม่ สนใจอีกแล้วว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร…

อย่างน้อยที่สุด เธอก็ไม่อยากจะใส่ใจมากนักเมื่ออยู่ต่อ หน้าคนชั่วร้ายอย่างหยางจิ้ง

พรุ่งนี้หลานจะประกาศอย่างเป็นทางการว่าเธอจะร่วม งานกับเฉิงเถียน ถังหนังตื่นเต้นที่จะได้เห็นใบหน้าชวนหัวของ หยางจิ้งกับตัวเฮา เพราะถึงอย่างไร นี่ก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่พวก เขาพยายามป้องกันไม่ให้เกิดขึ้น

เวลาล่วงเลยเที่ยงคืนไปแล้ว ท้องฟ้ายามราตรีถูกฝนกระหน่ำซะล้าง ตัวเฮ่าหลับไปแล้วแต่ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียง เคาะประตูที่ดังระรัว

ลัวเอาคว้าเสื้อคลุมมาใส่และเดินไปเปิดประตู หยางจิ้งผู้ เมามายกำลังยืนพิงกระประตูของเขาอยู่ กลิ่นเหล้าคละคลุ้ง ออกมาจากร่างของหญิงสาว

“คุณมาที่นี่ทำไม” ลัวเฮาบ่นคิ้ว

“พิธีต้อนรับอันจื่อเอากลับบ้านที่หลานที่จัดขึ้นก็จะมีพรุ่งนี้ อยู่แล้วนะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณไม่รู้สึกหงุดหงิดเลยสักนิดน่ะ” หยางจิ้งพุ่งตัวเข้าไปในบ้านตัวเช่าพร้อมขวดเหล้าในมือ “รู้ หรือยัง วันนี้ไอ้ชั่วอันจื่อเช่ามันขโมยสัญญาของฉันไป รู้ไหมว่า นี่หมายความว่ายังไง หมายความว่ามันจะแก้แค้นฉันยังไงล่ะ!”

“แล้วเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ” ตัวเฮายืนกอดอกพลาง เอ่ยถามหยางจิ้งอย่างไม่พอใจ

“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณงั้นเหรอลัวเฮา หยุดเส แสร้งได้แล้ว ถ้าไม่มีฉัน คุณคิดว่าคุณจะได้นั่งเก้าอี้ผู้บริหารเห รอ แล้วการที่ได้อันจื่อเอากลับมาแบบนี้ ไม่คิดเหรอว่าประธาน หลานจะเชื่อใจมันมากกว่านะ คิดว่าคุณจะเกาะตำแหน่งนี้ไปได้ อีกนานแค่ไหนกัน” ถึงหยางจิ้งจะยืนแทบไม่ไหว แต่คำพูดของ เธอก็มีเหตุผล

“มาพูดกันให้ชัดๆ ดีกว่า เราสองคนเปิดเผยความสัมพันธ์ ของเขากับอวิ๋นซินด้วยกัน! คุณเอาตำแหน่งของเขาไป ส่วนฉัน เอาแหล่งงานทั้งหมดของเขามา เราทั้งคู่หลีกหนีความรับผิดชอบนี้ไม่ได้หรอก เรามันก็ไม่ต่างกัน!

“พยายามจะพูดอะไรของคุณน่ะ

“มาร่วมมือกัน” หยางจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังพลาง มือไปที่ตัวเฮา “ตราบใดที่เราร่วมมือกัน อันจื่อเฮาก็หมด โอกาสชนะ ขนาดประธานหลานยังไม่ให้นางแบบมันไปดูแล มันก็วางแผนล่วงหน้าเอาไว้ก่อนแล้ว คุณไม่รู้สึกถึงอันตรายที่ กำลังมาเยือนพวกเราเลยงั้นเหรอ”

“ร่วมมือเหรอ คุณแอบไปพบหลานอเป็นการส่วนตัว ไม่ใช่เหรอ คิดว่าประธานหลานจะไม่รู้เรื่องนี้หรือไง” ตัวเฮา กล่าวเย้ย “หรือคุณคิดจะเปิดเอเจนซี่ของตัวเอง

“ฉันมีศรัทธามากพอ…ฉันเอางานทั้งหมดไปกับฉันด้วยได้ แล้วคุณล่ะ”

ดูเหมือนว่าเธอจงใจทำเช่นนี้จริงๆ แต่ถึงจะไม่ใช่ เธอก็ยัง สามารถข่มขู่หลานได้ เพราะถึงอย่างไร อันจื่อเช่าในตอนนี้ก็ ไม่มีอะไรมาลงเดิมพันอยู่แล้ว

“คุณอยากได้อะไรจากประธานหลาน

“ฉันอยากให้หล่อนไล่อันจื่อเอาออกซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะ ไปพร้อมๆ กับศิลปินทุกคนของฉัน!”

“ประธานหลานอาจจะไม่กลัวคุณก็ได้นะ”

“ใครจะรู้ล่ะ” หยางจึงได้ตัดสินใจแล้วว่าเธอจะลงมือทำเช่นนั้น
แต่ใครบอกล่ะว่าอันจื่อเช่าไม่มีอะไรมาลงเดิมพัน

ถังหนิง… และไม่ถึงที่อยู่เบื้องหลังเธอนั้นเป็นของเดิมพัน ที่มีราคาสูงที่สุดของเขา

หยางจึงดูเหมือนจะรนหาที่ตายแบบไม่รู้ตัวเสียแล้ว