ตอนที่ 132 หยางจิ้งต้องกล้าได้กล้าเสีย

หลังจากไม่ได้เข้าออฟฟิศมาสองสามวัน สิ่งแรกที่ไม่ถึงทำก็คือ ปล่อยแถลงการณ์ลบล้างข่าวลือ หนังเรื่อง “ศึกชิงชีพ” จะยังคง ถ่ายทำต่อไปและไม่เปลี่ยนนักแสดงใหม่ ทีมงานจะถ่ายตัว ละครอื่นๆ ก่อนจนกว่านักแสดงของไม่รุ่ยจะกลับมาหายเป็น ปกติ เมื่อไหร่ยเข้ามาจัดการปัญหา แฟนคลับทั้งหลายก็พากัน โล่งใจ การที่บริษัทจัดการกับปัญหาได้รวดเร็วเช่นนี้ทำให้ทุก คนพูดไม่ออก

เมื่อทุกอย่างคลี่คลาย ไม่ถึงก็ส่งข้อความหาถึงหนึ่งทันที (ออดิชั่นไปได้ดีไหมครับ

ไม่ค่ะ ถึงหนึ่งตอบอย่างเหน็ดเหนื่อย (หยางจึงใช้แผน สกปรกอีกแล้ว…อีกอย่าง เธอมากับหลานอวี่ ดูเหมือนว่าเธอ อยากจะเอาคืนและใช้หลานมาขวางทางฉัน

กโชนทันทีที่อ่านข้อความจากถังหนึ่งจบ ดวงตาชายหนุ่มลุกโ

“ครับท่านประธาน” ลู่เช่อรีบเข้ามายังออฟฟิศทันทีที่ได้รับ สายจาก โม่ถึง

“ทำไมนายถึงยังไม่ปล่อยข้อมูลเกี่ยวกับความรุนแรงของ หลานอวี่ที่โรงเรียนอีกล่ะ” ไม่ถึงถาม “ฉันสั่งให้นายทำเรื่องนี้ ก่อนไม่รุ่ยจะมีปัญหาอีกนะ…”
“ขอโทษจริงๆ ครับท่านประธาน พอเกิดเรื่องที่ไม่รุ่ย ผมก็ ไม่ได้ตามเรื่องนี้เลยครับ” เชื่อขอโทษด้วยความรู้สึกผิด “ผม จะไปเตรียมการเดี๋ยวนี้ครับ!!

“ไม่ต้อง…” ไม่ถึงห้ามเขา “ไปสืบมาก่อนว่าหยางจิ้ง ต้องการจะทำอะไรกันแน่ ถ้าผู้หญิงคนนั้นกล้าก่อปัญหาอีก ก็ ลากหล่อนกับหลานอวี่… ลงนรกไปพร้อมๆ กันเลย” ในเมื่อ หยางจึงชอบเข้าไปมีส่วนร่วมกับเรื่องของหลานอนัก เช่นนั้น เธอก็สมควรติดร่างแหไปด้วย มิฉะนั้นความปรารถนาดีของ เธอจะสูญไปเปล่าๆ น่ะสิ

ลู่เชื่อเข้าใจว่า ไม่ถึงมีแผนการอื่น เขาจึงสงบลง “ได้ครับ ท่านประธาน…”

“แล้วก็ไปสืบประวัตินิตยสารเฮอร์วิชั่นมาให้ฉันด้วย..”

ลู่เซ่อสะดุ้งเมื่อได้ยินชื่อคุ้นหูนั้น และนึกขึ้นได้ว่ามันคือ หนึ่งในนิตยสารแนวหน้าของประเทศ “ท่านประธานครับ ทำ แบบนี้ไม่กลัวคุณผู้หญิงรู้หรือครับ”

“ไปจัดการเดี๋ยวนี้…”

ความสามารถที่โดดเด่นของหยางจึงคือใช้เส้นสายที่เธอ เก็บเกี่ยวไว้ในช่วงตลอดหลายปีที่ผ่านมา และท่ามกลางเส้น สายเหล่านั้นก็มีหลายกลุ่มที่อยู่ในวงการมืด หากถังหนึ่งต่อ ต้านพวกเขา ก็เป็นไปได้ที่เธอจะได้รับข่าวร้าย เรื่องเช่นนี้เกิด ขึ้นบ่อยครั้งในวงการบันเทิง แม้เป้าหมายของโม่ถึงจะไม่ใช่ หยางจิ้ง แต่เขาก็ยังต้องระวังหลานอยู่ดี เอเจนซี่หลายแห่งใช้กลลวงบังคับให้นางแบบในสังกัดทำเรื่องผิดพลาด ถึงจะได้ หลักฐานมาต่อสู้กับพวกเขา นางแบบเหล่านั้นก็จะโดนแบล็ก เมลตลบหลังอยู่ดี

เขาไม่แน่ใจว่าหลานเคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อนหรือเปล่า

เนื่องจากพวกเขาเล่นอยู่กับเบื้องลึกเบื้องหลัง ไม่ถึงจะ ปล่อยให้ถังหนังแพ้ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นเขาก็ควรเลิกเรียกตัวเองว่า เป็นสามีของถุงหนิง….

แต่งานนี้หยางจึงต้องกล้าได้กล้าเสียหน่อยนะ

สามชั่วโมงผ่านไป ณ สำนักงานใหญ่เฮอร์วิชั่น ถังหนึ่ง และอันจื่อเฮายังคงนั่งอยู่ด้านหน้าห้องทำงานของบรรณาธิการ

เมื่อทั้งคู่นั่งเฝ้าประตูเช่นนี้ บรรณาธิการของเฮอร์วิชั่นจึง

ไม่สามารถไปเข้าห้องน้ำหรือออกมากินข้าวได้เลย

อันจื่อเฮารู้สึกว่าความอับอายจากการโดนปฏิเสธก่อน หน้านี้นั้นหายไปแล้วหมดสิ้น เพราะแค่คิดว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่ใน ออฟฟิศนั่นจะต้องหักห้ามความอยากเข้าห้องน้ำเอาไว้ ชาย หนุ่มก็อดหัวเราะไม่ได้ โดยเฉพาะหลังจากเห็นท่าที่จริงใจของ ถังหนึ่ง เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้แอบซ่อนความร้ายกาจเอา ไว้ข้างในจริงๆ

“พวกเรารอต่อไปแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ ไปพักเข้าห้องน้ำ กันดีกว่า” ถังหนิงเอ่ยแนะ
อันจื่อเฮายืนขึ้นและเดินตามถังหนึ่งออกไปนอกประตู เมื่อ เลขาสาวเห็นว่าทั้งคู่จากไปแล้ว จึงรีบรายงานบรรณาธิการของ เธอทันที แต่ทว่าขณะที่บรรณาธิการกำลังก้าวออกมาจากห้อง เธอก็บังเอิญเจอกับคนที่เพิ่งเข้าห้องน้ำเสร็จพอดี

บรรณาธิการนิตยสารเฮอร์วิชั่นเป็นหญิงอายุราวๆ สามสิบปีที่ค่อนข้างผอมบาง เธอกักเก็บความละอายเอาไว้ แทบไม่ไหวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนสองคนที่อยู่ตรงหน้า

ครั้งนี้ อันจื่อเฮา ให้โอกาสเธอรักษาหน้าของตัวเอง บรรณาธิการหลินครับ ผมทราบดีว่าผมทำให้คุณต้องยุ่งยาก แต่ผมรบกวนขอเวลาสักสิบนาทีได้ไหมครับ แค่สิบนาที เท่านั้น…”

หญิงวัยกลางคนจ้องอันจื่อเฮาและถังหนึ่งด้วยความ ประหลาดใจ “คุณกับคุณถึงหนิง…เชิญด้านในก่อนค่ะ”

ในความเป็นจริงแล้ว บรรณาธิการหลินเคยเห็นถึงหนึ่งมา ก่อน เธอเป็นนางแบบที่ฟื้นชีพให้กับนิตยสารที่เจ้าเล็กเล่มหนึ่ง ที่ชื่อทีคิว บรรณาธิการหญิงไม่เคยคิดเลยว่าตัวจริงของเธอจะดู สวยมากขนาดนี้

“ฉัน…

“ผมทราบดีครับว่าคุณเลี่ยงไม่เจอพวกเราก็เพราะหยางจิ้ง แต่วันนี้เราสองคนมาด้วยใจจริงๆ” อันจื่อเฮาพูดอย่างซื่อสัตย์ “บรรณาธิการครับ เราต่างก็รู้จักกันมาหลายปีแล้ว ผมเข้าใจ ว่าครับการกลับมาอย่างกะทันหันของผมกับการขอปกเดือนพฤศจิกายนนั้นอาจทำให้คุณระแคะระคายใจ

“ในตอนนั้นผมตัดสินใจที่จะไม่แจ้งคุณว่านางแบบที่ผมจะ พามาคือถังหนึ่งเพราะผมอยากจะแสดงให้คุณเห็นถึงความ จริงใจของเรา”

“ฉันต้องขอโทษด้วยที่ต้องบอกว่าฉันเซ็นสัญญากับหยาง จึงไปแล้ว” บรรณาธิการหญิงตอบด้วยความเสียใจ “ถ้าคุณ บอกฉันแต่แรกว่าจะพาถังหนึ่งมาและไม่ได้เข้ามาขอเป็นการ ส่วนตัว ฉันก็คงไม่ปฏิเสธคุณหรอก”

“ผมทราบดีว่าหลายปีที่ผ่านมานี้คุณกับหยางจิ้งสนิทสนม กันมากขึ้น แต่ระหว่างที่ผมยังอยู่ในวงการ ผมเคยทำอะไรที่ผม ไม่ศรัทธาด้วยงั้นเหรอครับ” อันจื่อเฮาปริ่มยิ้ม

“เอาอย่างนี้ไหม ให้ถึงหนึ่งขึ้นปกเดือนธันวาคม

“บรรณาธิการหลินครับ ที่ผมต้องการคือปกเดือน พฤศจิกายน คุณสัญญากับผมเอาไว้และคุณก็เคยเห็นผลลัพธ์ที่ ถังหนึ่งทำได้แล้ว ถ้าว่ากันด้วยเรื่องความเป็นมืออาชีพกับ อิทธิพล คุณคิดว่านางแบบของหยางจิ้งจะเทียบเคียงกับถังหนึ่ง ได้อย่างนั้นหรือครับ ถ้าคุณจะให้เราไปถ่ายปกเดือนธันวาคม งั้นเราขอไม่ถ่ายเลยเสียดีกว่าครับ”

ความหนักแน่นและสุภาพของอันจื่อเท่านั้นทำให้เป็นเรื่อง ยากที่บรรณาธิการหลินจะปฏิเสธได้

เธออึ้งไปชั่วขณะก่อนจะพูดออกมาว่า “งั้นเอาอย่างนี้เป็น ไง ให้เวลาฉันได้คิดก่อนสักหนึ่งวัน เพราะยังไงฉันก็ต้องใช้เวลาอธิบายเรื่องนี้กับหยางจิ้งเหมือนกัน”

“แน่นอนครับ แต่ผมขออนุญาตเตือนบรรณาธิการหลิน เรื่องความสามารถของถังหนึ่งด้วยนะครับ หากเธอไปถ่ายปก นิตยสารเล่มอื่น ผมก็สงสัยว่าคุณจะได้ยอดขายจากเล่มเดือน พฤศจิกายนสักเท่าไร เพราะถึงยังไง ตัวเลขจากเทรนด์ตะวัน ออกกับที่คิวก็เป็นหลักฐานที่ชัดเจน ถ้าเทียบกันแล้ว นางแบบ ของหยางจึงมีอะไรมาล่ะครับ”

บรรณาธิการหลินรู้สึกไม่สบายใจแต่ก็ยังพยักหน้าอย่าง จริงจัง

“อีกอย่างหนึ่งครับบรรณาธิการหลิน ผมหวังว่าบริษัทของ คุณจะเก็บสถานะของผมกับถังหนึ่งไว้เป็นความลับนะครับ เพิ่ง เทียนยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการว่าถังหนิงเซ็นสัญญา กับเรา และเมื่อทุกคนรู้เข้า ค่าตัวเธอก็จะแพงขึ้นอีกหลายเท่า ตัวเลยล่ะครับ”

ท่าทีของบรรณาธิการหลินเลื่อนลงทันที…

เธอคิดว่าแม้เธอจะปฏิเสธถึงหนึ่ง เธอก็จะเสียแค่นางแบบ ดีๆ ไปคนหนึ่ง ส่วนหยางจิ้งเองก็มีวิธีที่จะทำให้เกิดผลกระทบ กับยอดขาย ดังนั้นการยกเลิกสัญญากับเธอคงไม่ใช่เรื่องที่ดี นัก

ในท้ายที่สุด บรรณาธิการหลินจึงยังคงยืนยันที่จะไปต่อ กับหยางจิ้งพลางยกโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาเธอ “เสี่ยวจิ้ง อันจื่อ เช่าเพิ่งเข้ามาพบฉันเมื่อกี้
แน่นอนว่าเธอฉลาดมากพอที่จะไม่เอ่ยชื่อทั้งหนึ่ง เธอไม่ กล้าจะเปิดเผยอะไรก็ตามที่เฉิงเถียนอยากจะเก็บเป็นความลับ อยู่แล้ว

“เขาเองก็อยากได้หน้าปกเดือนพฤศจิกายนเหมือนกัน…

“แล้วคุณตกลงไปหรือเปล่าคะ” หยางจิ้งวิตกเล็กน้อย เพราะเธอรู้ดีว่าไม่ควรประเมินอันจื่อเช่าต่ำเกินไป

“แน่นอนว่าไม่ ฉันให้ปกนั้นกับเธอ เราเซ็นสัญญากันแล้ว นะ” บรรณาธิการหลินตอบ

หยางจิ้งหัวเราะด้วยความภาคภูมิใจอย่างผู้ชนะ แต่…

โม่ถึงจะยอมให้เธอได้แต้มนี้ไปเช่นนั้นหรือ ตอนก่อนหน้า

ตอนต่อไป

กลับไปหน้าเรื่อง