ตอนที่ 121 คนรักของฉัน

“ขอบคุณคุณแบลร์มากนะคะที่เข้าใจ เป็นเพราะความผิดพลาด ของฉัน คุณหลานอเลยต้องเสียใจ ฉันรู้สึกผิดกับเรื่องนี้นิด หน่อยน่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินคำตอบของถังหนึ่ง แบลร์ก็ยิ้มออกมา “ถ้างั้น ทำไมคุณไม่เลือกของขวัญไปให้เธอสักชิ้นล่ะ ขณะที่มีคน พยายามฉกฉวยผลประโยชน์จากสถานการณ์เพื่อดันตัวเอง แบบนี้ ผมมั่นใจว่าความอดทนโดยนิสัยของคุณ จะช่วย บรรเทาความอึดอัดนี้ได้

สาเหตุที่ถังหนิงไม่ไปร่วมงานก็เพราะปัญหาส่วนตัว แต่เอ เจนซี่ของหลานอวกลับพยายามทำให้ปัญหานั้นใหญ่ขึ้นเพราะ ต้องการสร้างกระแส เพียงเพราะแฟนคลับที่เกรี้ยวกราดไม่รู้สิ่ง ที่เกิดขึ้นจริงๆ ไม่ได้หมายความว่าคุณแบลร์จะมองไม่ขาด

เพราะถึงอย่างไร เขาก็เชื่อดุลพินิจของตัวเอง

ถังหนิง…คนที่รู้จักทำให้คนอื่นพอใจเช่นเธอนั้นย่อมรู้ว่า โลกนี้หมุนไปอย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น แม้เขาจะปล่อยให้ถึงหนึ่ง รออยู่ถึงสองชั่วโมง แต่เธอกลับไม่โกรธอะไรเลย นี่เป็นข้อ พิสูจน์ว่าถังหนึ่งไม่ใช่คนประเภทที่จะทิ้งงานเพียงเพราะเรื่อง ชื่อเล่นเล็กๆ เช่นนี้

ดังนั้น เพราะน้ำหอมที่ถึงหนึ่งมอบให้เขา จึงเป็นธรรมดาที่แบลร์จะมีความพอใจต่อเธอ

“งั้นเอาอย่างนี้ไหม… ในเมื่อคุณให้น้ำหอมที่พิเศษมาก ขนาดนี้แก่ผม ผมก็จะให้ของขวัญคุณเหมือนกัน เมื่อไม่นานมา นี้ เอออัชเพิ่งเปิดตัวกลิ่นน้ำหอมอโรมาตัวใหม่ออกมาชื่อว่า ชาร์ม” ในโลกนี้มีเพียงสิบขวดเท่านั้น ผมจะบอกให้ผู้ช่วยของ ผมต่อดีๆ แล้วส่งไปที่ชิงฉือได้ในนามของคุณ

“คุณแบลร์ นั่นมันแพงเกินไปค่ะ” ถังหนึ่งรู้สึกเหมือนเธอ ไม่คู่ควร

“เรื่องนั้นทางเอออชก็มีส่วนผิดเหมือนกัน ถ้าสตาฟใส่ใจ รายละเอียดมากพอที่จะติดต่อผู้จัดการส่วนตัวของคุณไปก่อน งานเริ่ม เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น พูดกันตรงๆ คือมันไม่ ยุติธรรมเลยที่คุณจะต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ทั้งหมด คิด ซะว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผมก็แล้วกัน พวกเราเป็นเพื่อน กันนะ คุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นก็ได้

“ขอบคุณค่ะคุณแบลร์

แบลร์มองถึงหนิง ผู้หญิงคนนี้สงบนิ่งได้ตลอดเวลา เขา แอบปลื้มเธอเล็กน้อยหลังจากที่ได้เห็นความโกลาหลทั้งหลาย ที่ผ่านมาในอดีต ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ความสงบของถังหนึ่งจะ นับว่าเป็นสินค้าชั้นเลิศ

และการได้ทำงานร่วมกับคนฉลาดๆ ถือเป็นประสบการณ์

แสนสนุก

นับตั้งแต่นาทีที่ถังหนิงพูดว่าหลานอนั้นเสียใจมาก แบอร์จึงเล่นตามน้ำโดยการแนะนำให้ถังหนึ่งมอบของขวัญให้เธอ

ไม่ใช่ว่าทั้งหนึ่งไม่ได้คิดจะทำเช่นนั้นมาก่อน แต่เธอไม่ สามารถไปให้ของขวัญด้วยตัวเองได้ เพราะชิงฉือได้อาจวาง กับดักรอเธอไว้อยู่ ดังนั้นแบลร์จึงแนะนำว่าจะส่งของขวัญไปใน นามของเธอ… ซึ่งหมายความว่าของขวัญนั้นไม่ได้มาจากมือ ของถังหนังนั่นเอง หากชิงฉือได้คิดไม่ซื่อ พวกเขาก็จะติดกับดัก ของถึงหนึ่งแทน…

แน่นอนว่าแบลร์ไม่ได้จะช่วยเธอโดยไม่หวังอะไรตอบแทน น้ำหอมที่ถังหนึ่ง ให้เขาไม่ใช่น้ำหอมธรรมดาและแบลร์เอง ก็ตามหาสูตรใหม่ๆ เพื่อปล่อยสู่ตลาดตะวันตกมานาน ในที่สุด เขาก็รู้ว่าเขาอยากร่วมงานกับใคร…ครอบครัวถึงอย่างไรล่ะ

หลังจากคุยกันได้สักพัก ผู้ช่วยของแบลร์ก็ปรากฏตัวและ ถามว่าจะให้เขาทำอย่างไรกับของขวัญชิ้นนั้น แบลร์บอกให้ เขาส่งของขวัญไปโดยมีชื่อถังหนึ่งอยู่บนกล่อง…

“ถังหนึ่ง บอกเหตุผลจริงๆ ที่คุณไม่ไปร่วมงานนั้นกับผม

ได้ไหม”

ดูเหมือนแบลร์จะไม่เชื่อว่าเธอจงใจไม่ไปร่วมงานนั้น

ถังหนึ่งคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะตอบ “ที่จริงแล้ว… เป็นเพราะ ฉันเพิ่งเซ็นสัญญากับเอเจนซี่รายใหม่และยังไม่ได้ทำสัญญากับ ผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่น่ะค่ะ มีปัญหาเรื่องการสื่อสารกันนิด หน่อย ฉันต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ”

“ที่แท้คุณไม่รู้ว่ามีงานนี้… แต่คุณก็ยังตัดสินใจจะปกป้องทั้งเอเจนซี่ทั้งผู้จัดการส่วนตัวของคุณงั้นเหรอ”

ถังหนึ่งยกแก้วไวน์แดงขึ้นและชนแก้วของแบลร์เบาๆ “เป็นเพราะความเข้าอกเข้าใจของคุณแบลร์นั่นแหละค่ะ…

ทั้งคู่สนทนากันต่อเฉกเช่นเพื่อนสนิทจนเวลาล่วงเลยเป็นก ลางคืน ทันใดนั้นไม่ถึงก็โทรหาเธอ “คุณอยู่ที่ไหนนะ เดี๋ยวผม ไปรับ…

“ฉันยังอยู่ที่เอออัซค่ะ….

“โอเค ผมจะไปถึงที่นั่นในสิบนาที” ไม่ถึงวางสายทันทีที่ คุยจบ เขาไม่ได้สั่งเชื่อให้ขับรถให้ แต่ตัดสินใจขับรถไปรับ ภรรยาด้วยตัวเอง

เมื่อเห็นถึงหนิงคุยโทรศัพท์ด้วยเสียงอันแผ่วเบา แบลร์ ยิ้มและเอ่ยถาม “แฟนเหรอครับ”

ถังหนึ่งส่ายหน้าพลางใช้นิ้วบิดผมตัวเองอย่างเขินอาย เธอตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ “คนรักของฉันค่ะ”

คนรักของฉัน…

คำเหล่านั้นเปล่งออกจากปากถังหนึ่งอย่างเป็นธรรมชาติ เพราะครั้งหนึ่งเธอเคยพูดออกมาก่อน และเธอเลือกแล้วว่าจะ ไม่เลี่ยงที่จะเอ่ยไป แน่นอนว่าคำพูดของเธอทำให้แบลร์ ประหลาดใจไม่น้อย เป็นเรื่องที่ค่อนข้างหายากที่นางแบบดังๆ จะเปิดเผยความสัมพันธ์ของตนให้คนอื่นรู้ นับประสาอะไรให้ ยอมรับว่าแต่งงานแล้ว
“คุณ…ไม่กลัวว่าผมจะเปิดโปงเรื่องนี้เหรอ”

“ไม่ค่ะ” ถึงหนึ่งตอบอย่างตรงไปตรงมา “คุณไม่ได้อะไร จากการทำแบบนั้นอยู่แล้ว ดังนั้นฉันจึงแน่ใจว่าคุณจะไม่ทำ

“คุณ ฉลาดจริงๆ ..” แบลชมเธอด้วยความจริงใจ “แต่ ภรรยาของผมฉลาดกว่านะ…”

ถังหนึ่งยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรแย้งเขา เพราะเธอเข้าใจดีว่า ใน หัวใจของแต่ละคน คนรักของพวกเขา…ย่อมเหมือนพระเจ้า เช่นเดียวกันกับเธอที่ไม่มีใครจะมาเทียบเคียงไม่ถึงได้

เวลาสิบนาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อไม่ถึงมาถึงด้านล่าง ของบริษัทเอออัช เขาก็ถูกเชิญไปที่ห้องวีไอพีทันที ในที่สุดแบ ลร์ก็มีโอกาสได้เจอคนรักของถังหนึ่งตัวเป็นๆ

และแน่นอนว่า เขาค่อนข้างตกใจ…

แม้เขาจะอยู่นอกวงการ แต่ก็รู้ดีว่าชายที่อยู่ตรงหน้านี้เป็น เหมือนราชาที่ไม่มีใครอาจเอื้อมถึง เขาเป็นชายโสดที่เซเลบ สาวๆ หลงกันหน้ามืดตามัว และตอนนี้เขามาที่นี่ในฐานะคนรัก ของถุงหนิง…

ไม่ถึงมองถึงหนึ่งที่กำลังนอนอยู่บนโต๊ะและจ้องแบลร์ด้วย สายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม แบลร์หัวเราะก่อนจะอธิบาย “ภรรยาของคุณนี่คอไม่แข็งเท่าไรนะครับ…ไม่ต้องห่วง เลขา ของผมก็อยู่ในห้องนี้ด้วย ผมต้องอธิบายไว้ก่อนเพื่อคุณเข้าใจ อะไรผิด”
“แต่… ผมสงสัยว่า… คุณเป็นคนรักของเธอจริงๆ เหรอ” แบลร์ถามด้วยความสงสัย เพราะในเมื่อถึงหนึ่งยอมรับอย่าง เปิดเผยขนาดนี้ เขาก็อยากรู้ว่าประธานบริษัทไม่รุ่ยจะตอบว่า อย่างไร

เขามีทัศนคติต่อถังหนึ่งยังไงกันนะ

“ก่อนหน้านี้ผมถามเธอว่าเธอคุยโทรศัพท์กับใครอยู่และ เธอตอบว่า คุยกับคนรักของเธอ…

เมื่อได้ยินคำพูดของแบลร์ หน้าผากขมึงทึงของโม่ถึงก็ คลายลงขณะที่เขาลูบหัวถึงหนึ่งอย่างอ่อนโยน ด้วยน้ำเสียง สงบนิ่ง เขาตอบว่า “ผมเป็น…คนรักของเธอ”

“ผมหวังว่าคุณจะปกป้องเธอได้นะ”

ไม่ถึงพยักหน้าอย่างอ่อนโยน ให้ชายตรงหน้าก่อนจะอุ้ม ถังหนึ่งออกไปจากเอาช

ผู้หญิงคนนี้คออ่อนจริงๆ นั่นแหละ มารอดูกันดีกว่าว่า อะไรจะเกิดขึ้นหากเธอกล้าเมาต่อหน้าชายแปลกหน้าแบบนี้อีก

บางทีอาจเป็นเพราะถึงหนึ่งรู้สึกได้ว่าไม่ถึงไม่พอใจ เธอ

จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นและคล้องแขนของเธอรอบคอของชายหนุ่ม “ถึงคะ…”

“คุณทำแบบนี้แล้วผมจะขับรถยังไงล่ะ หม” ไม่ถึงใจ ละลาย แบบนี้เขาจะโกรธเธอลงได้อย่างไรกัน

“ฉันไม่ได้เมานะคะ…ฉันก็แค่แกล้งๆ เมาเท่านั้นเอง ฉันรู้มิตตัวเองค่ะ”

โม่ถึงแอบยิ้มและช่วยจัดท่าให้เธอนั่งบนเบาะดีๆ “ถ้าคุณ

อยากจะพูดอะไร เรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่า…. อยู่ตรงนี้เรา อาจโดนแอบถ่ายรูปเอาได้นะ” ถังหนิงเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้นว่า “วันนี้ฉันวางกับดัก

ไว้ให้หลานอวี่ค่ะ ฉันรู้สึกว่ามันโหดไปนิดหนึ่งด้วย

“คุณใจดีกับเธอมามากพอแล้ว” ไม่ถึงตอบ

“ฉันกลัวว่าวันหนึ่ง ฉันจะไม่มีความเห็นอกเห็นใจให้ใคร

อีกแล้ว”

“นั่นเป็นผลกรรมที่เธอควรได้รับ…แม้จะอายุแค่สิบหกปี เธอก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป