บทที่ 86 เขาข่มขู่

เธอรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเลย ถ้าเกิดเขารู้ว่าเธอก็อยู่ที่นี่ ด้วยก็ไม่รู้ว่าเขาจะเยาะเย้ยถากถางเธอแบบไหนอีก โอ๊ย รีบหาที่หลบดีกว่า!

ในตอนที่นานาจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวครุ่นคิดอยู่นั้น เธอก็ก้มหน้าเดินออกจากหลังต้นเสาไป แล้วก็ชนเข้ากับ ชายหนุ่มคนหนึ่ง

“ขอโทษค่ะ…” นานากล่าวคำขอโทษอย่างร้อนรน เธอตั้งใจจะเดินผ่านเข้าไป

จากนั้น แจนของเธอก็ถูกฝ่ามือใหญ่คว้าเอาไว้ นานา เงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วนั่นก็ทำให้เธอตกใจมาก

พระเจ้าช่วย! ทำไมคนที่เธอชนเป็นทิวได้เนี่ย!

เธอที่ยืนอยู่ตรงมุมอยู่แล้ว ด้านข้างเป็นระเบียง ถูก ผ้าม่านผืนใหญ่ยักษ์ปิดคลุมเอาไว้ คนปกติไม่มีทางเดิน เข้าไปในนั้นอยู่แล้ว

นอกสียจากว่าทำเรื่องอะไรไม่ดีเอาไว้ ถึงจะเข้าไป

หลบอยู่ด้านใน!

นานาไม่มีเวลามาตกใจ เธอรู้สึกว่าแขนของเธอถูกกำ

จนเจ็บ
“นี่ ทิว นายปล่อยฉันนะ นายทำให้ฉันเจ็บ…” นานา พูดอย่างขัดขืน

หลังจากที่ลากเธอออกมาที่ระเบียงแล้ว ทิวก็สะบัด มือเธอออกอย่างแรง หลังของนานาพิงอยู่ที่ราวจับ เธอ ตกใจมากนึกว่าตัวเองจะถูกเขาสะบัดตกลงไปข้างล่าง แล้ว เธอรีบทำท่าทางที่น่าขันโดยกางแขนทั้งสองข้าง ออกแล้วกอดเอวของผู้ชายบางคนเอาไว้

ทิวมีความรู้สึกรังเกียจ รีบแกะมือของเธอออก แล้ว ผลักเธออีกครั้ง นานาถูกสองมือของเขาตรึงเอาไว้ที่ราว จับอย่างขาอ่อน และข้างล่างนั้นก็มีความสูงถึงตึกสิบชั้น นานาเป็นโรคกลัวความสูงมาตั้งแต่เด็ก แค่เอาหลังพิงไว้ ที่ราวจับเธอก็กลัวจนใจสั่นแล้ว เธอเงยหน้าที่แดงระเรื่อ ขึ้นมาจ้องมองชายหนุ่ม แววตาของเธอฟ้องว่าเธอกำลัง โกรธ

“บอกมา ว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” สายตาของ ทิวมองเธออย่างเยือกเย็น

“ในเมื่อนายมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ ไม่ได้ล่ะ?” นานาเงยหน้าขึ้น แล้วถามเขากลับอย่างไม่ ยอมแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็น
ใบหน้าน้อย ๆ ที่ดื้อดึงของเธอนั้น ท่ามกลางแสงไฟ สลัวช่างสวยงามราวกับเปลวไฟอย่างนั้น

แววตาของทิวดิ่ลึกลงไป เขาบังคับถามเธออีกครั้ง

“เธอมากับใคร?”

“ฉันไม่จำเป็นต้องรายงานนาย” นานาไม่ยอมเป็น นักโทษให้เขาสอบสวนหรอก

ทิวเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหูของเธออย่างคลุมเครือ แล้ว แค่นหัวเราะออกมา “ถ้าเธอมาอ่อยผู้ชายล่ะก็ เธอคิดว่า ตัวเธอจะมีสิทธิ์เข้ามาอยู่ในสายตาฉันได้เหรอ?”

นานาเขินจนหน้าแดงไปถึงใบหู เธอรีบรุดผลักเขา ออก “นายพูดอะไรบ้า ๆ เนี่ย? ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นสัก หน่อย นายปล่อยฉันนะ

“ยังพูดไม่จบเลย ใครอนุญาตให้เธอไป?” ชายหนุ่ม กระซิบขู่เธอที่ข้าง ๆ ใบหูของเธอ

เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าในคืนนี้ผู้หญิงคนนี้สวยมาก สวยมากจนทำให้ชายหนุ่มคนนี้อยากรังแกเธอ

นานาโกรธจะตายอยู่แล้ว
“นานา ในเมอเธอยอมรับแล้วว่าในตอนนั้นเธอมา นอนกับฉัน ฉันก็ควรจะตอบแทนเธอด้วยการนอนกับเธอ บ้างหรือเปล่า?”

นานาตกใจจนตาโพลง “ไม่ใช่สักหน่อย…

“นี่เป็นสิ่งที่เธอสารภาพออกมาเองเลยนะ คนอย่าง ฉันไม่ชอบเสียเปรียบอยู่แล้ว ในเมื่อเธอมานอนกับกัน ฉัน ก็ต้องนอนกับเธอกลับบ้างถึงจะถูกต้อง” ทิวกระตุกยิ้ม ออกมาอย่างเยือกเย็น

นานาโกรธจนจะบ้าตายอยู่แล้ว อารมณ์ทุกอย่างขึ้น มาจุกอยู่ที่คอ เธอจ้องเขาตาเขม็ง ตอนนี้เธอเพิ่งจะได้รู้ ว่าคุณชายทิวที่ฐานะสูงส่งน่าเกรงขามอย่างเขาก็เป็นไอ้ โรคจิตดี ๆ นี่เอง

“อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะ” นานาผลักเขาออกอย่าง โมโห จากนั้นเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วเธอก็ทำตาโต พลางถามเขาอีกว่า “นายมาอยู่ที่นี่ แล้วพวกเด็ก ๆ ล่ะ?”

“อยู่ที่บ้านพ่อแม่ฉันน่ะ เดี๋ยวสองทุ่มครึ่งเธอไปรับ พวกเขาพร้อมกับฉัน” พูดจบ ทิวก็ปล่อยเธอ เขาปรายตา ลงแล้วพูดเตือนเธอว่า “เธออย่าไปทำอะไรล่มล่ามเข้าให้ ล่ะ ถ้าหากว่าฉันเห็น ฉันไม่รับผิดชอบว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
ทิวเดินออกไปก่อน แล้วนานาก็เดินตามออกมา ทีหลัง แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าท่ามกลางผู้คนมากมายนั้น ยังมีคนสังเกตเห็นพวกเขาอยู่ นั่นก็คือวัฒนั่นเอง เขาแทบ ไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองเลย

ทิวดึงลูกสาวนอกสมรสของเธอเดินไปที่ระเบียง หลังม่าน แล้วในตอนที่ออกมานั้น นานาก็ได้ทำท่าทางจัด ระเบียบชุดของตัวเองอีกด้วย นั่นทำให้เขาถึงกับอึ้งไปชั่ว ขณะหนึ่ง

หรือว่าทิวกับลูกสาวของเขาไปทำอะไรกันที่ระเบียง

สายตาของวัฒมองไปทางลูกสาวที่เขาไม่เคยใส่ใจ เลย มีเพียงแค่ความทรงจำเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ตั้งแต่ที่ เธอเกิดจนโตขึ้นมา เขาได้เจอเธอเพียงแค่ไม่กี่ครั้ง แต่ว่า วันนี้เขาถึงได้มารู้ว่า ลูกสาวนอกสมรสของเขาสวยมากถึง ขนาดนี้เลย

ดูสวยมากกว่าลูกสาวของเขาอีกคนเสียอีก และ

แน่นอนว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับแม่ของเธอด้วยสินะ! ในตอน นั้น แม่ของเธอสวยมาก ไม่อย่างนั้นคนที่มีผู้หญิงรายล้อ มอย่างวัฒก็คงไม่เลือกที่จะมีลูกกับเธอหรอก แล้วในตอน นั้น ภรรยาของเขาได้สูญเสียเลือดไปมากจากการผ่าตัด ทําคลอดลูกสาว ทําให้ปากมดลูกได้รับความเสียหายหมอบอกว่าอาจจะตั้งครรภ์ไม่ได้อีกตลอดชีวิต

ในตอนนั้น วัฒที่เห็นว่าลูกคนแรกคือลูกสาว ก็เกิด อยากได้ลูกชายเพิ่มอีกคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นเขาก็เลย เลือกมองหาพนักงานสาวในบริษัท แล้วผู้หญิงคนนั้นก็คือ แม่ของนานานั่นเอง

ในตอนนั้น “มิโซะ” ภรรยาของเขาไม่รู้ว่าเขาไปมีผู้ หญิงคนอื่นข้างนอก แล้วยังมีลูกสาวด้วยกันอีก

จนกระทั่งตอนหลัง ในที่สุดมิโซะก็ตามสืบจนได้ เรื่อง เมื่อหลักฐานทุกอย่างวางกองอยู่ตรงหน้า วัฒถึงได้ ยอมรับอย่างจนใจ

จากนั้น มิโซะก็ห้ามไม่ให้เขาไปเจอกับสองแม่ลูก อีกตลอดชีวิต ในตอนนั้นเขาก็ได้ทำใจแข็ง แต่จริง ๆ แล้ว ที่เขามีลูกกับผู้หญิงคนนั้นก็เพียงเพื่ออยากให้ลูกชาย เท่านั้น ในเมื่อเธอคลอดลูกสาว เขาก็เลยไม่มีความจำเป็น ที่จะไปเจอเธออีก

เขาได้จ่ายค่าชดเชยเลี้ยงดูให้ในทุก ๆ เดือน แล้วก็ หายไปจากสองแม่ลูกนี้อย่างสิ้นเชิง ไม่ยอมไปเจอหน้าอีก เลย

แต่ในตอนนี้ วัฒก็รู้สึกเสียใจกับการกระทำที่เขาได้ทำลงไปแล้ว ถ้าในตอนนั้นเขาดูแลสองแม่ลูกนี่ให้ดีกว่า นี้หน่อย ไม่แน่ว่าตอนนี้อาจจะทำให้ลูกสาวคนนี้ยอมรับใน ตัวเขาก็ได้

ใครใช้ให้เธอสวยดูดีขนาดนั้นล่ะ แล้วยังมีลูกกับทิว

อีกด้วย แต่สิ่งที่น่าขันที่สุดเลยก็คือความผิดพลาดเหล่านี้ นั้นเป็นสิ่งที่เขาทำมันมาเองกับมือ

บางทีในตอนนั้น เขาน่าจะให้ลูกสาวคนโตไปทำศัล กรรมตกแต่งก่อน แล้วค่อยไปขึ้นเตียงกับทิว เรื่องทั้งหมด ก็คงไม่เป็นแบบในตอนนี้หรอก

นานาเดินกลับไปยังบริเวณที่แยกกับฟิวเมื่อสักครู่นี้ แล้วเธอก็เห็นว่าฟิวเดินมาพอดี สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยสู้ดี นัก ดูเหมือนว่าอารมณ์ของเขาแย่มาก

“เป็นอะไรไป?”

“ไม่มีอะไรหรอก” ฟิวส่ายหน้า

“พวกเราจะกลับกันได้เมื่อไรเหรอ? ทิวก็อยู่ที่นี่ด้วย นานาถามเขาพลางกัดริมฝีปาก

ฟิวไม่ได้รู้สึกแปลกใจเท่าไรนัก เขากระตุกยิ้มขึ้นมา

“กลัวอะไรล่ะ?
“เขาบอกให้ฉันไปรับเด็ก ๆ กับเขาตอนสองทุ่มครึ่ง ฉันอาจจะกลับไปพร้อมกับเขา” นานาเอ่ยปากพูด แต่ว่า ตอนนี้เพิ่งจะทุ่มครึ่งเอง ยังเหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงหนึ่ง แน่ะ เธอไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว

“เด็ก ๆ อยู่ที่ไหน?”

“บ้านพาทิศน่ะ”

“ไม่อย่างนั้นให้ฉันพาเธอไปรับพวกเขาไหมล่ะ?”

ฟิวถามเธอด้วยรอยยิ้ม

นานารีบส่ายหน้า “ไม่ได้หรอก ถ้าทิวรู้ว่านายไปนะ

เขาต้องเกลียดฉันมากแน่ๆ

“ทำไมล่ะ?”

“เขาไม่ชอบให้ฉันอยู่กับนายน่ะ”