บทที่ 196 เขาเป็นคนในครอบครัวของเธอ
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ต่อไปนี้นานากับคนในบ้านสีธะ ก็จะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีก และขอให้พวกคุณอย่า มารบกวนชีวิตของเธออีก” ทิวพูดคำนี้ไว้ เขาจับมือของ นานาแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะพวกเรา
นานาไม่อยากอยู่อีกต่อไป เธอหันหลังเดินออกจาก ห้องพร้อมทิว นาราอิจฉาอยู่ข้างหลังจนเบ้าตาแดงหมด แล้ว คราวนี้ นานาจะไม่ใช่คนในบ้านสีธะอีก งั้นเธอก็เป็น คนของทิว
วัฒพูดกับภรรยาและลูกสาวว่า “ ต่อไปนี้ พวกคุณ ห้ามทำให้เธอลำบากใจเธออีก โดยเฉพาะนารา เธอควร ทำตัวดีๆนะ อย่าก่อเรื่องอีก”
“หึ ! “นาราไม่พอใจ
ในใจของมิโซะก็ยังรู้สึกไม่ดี นานาไม่ใช่ลูกของบ้าน สีธะ แต่ปีนั้น เรื่องที่สามีแอบมีชู้เป็นเรื่องจริง
เวลายังไม่ถึงบ่ายสองโมงครึ่ง ทิวจับมือนานาออกมา นานาก็โล่งอก ตัดความสัมพันธ์กับบ้านสีธะแล้วมันทำให้ เธอสบายใจขึ้นเยอะ
“เธออยากหาครอบครัวที่แท้จริงของเธอไหม ? ขอ แค่เธออยาก ฉันก็สามารถช่วยเธอตรวจสอบเรื่องตอนที่เธอเกิดได้ทิวถามเธอ
นานาคิดไปคิดมา เธอก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ตรวจ สอบแล้ว ฉันก็อยู่แบบนี้แหล่ะ ! อย่างไรก็ตามฉันคิดว่าฉัน น่าจะเป็นเด็กที่ไม่มีคนเอา ไม่งั้น แม่ของฉันก็คงไม่เก็บมา เลี้ยงหรอก”
ทิวรู้สึกเจ็บใจเล็กน้อย เห็นเธอยังยิ้มออกมาได้ แต่ ว่าเขาก็ยังสงสารเธอมากๆ
“โอเค ต่อไปนี้ฉันก็เป็นคนในครอบครัวของเธอ”ทิว เอ่ยปากพูดด้วยเสียงทุ้ม
นานาตกใจ มองเขาด้วยความตะลึง ทันใดนั้นเธอ ก็คิดถึงแป้งที่ไม่ได้เจอกันมานานแล้ว เธอพูดกับเขา “เดี๋ยวฉันมีนัดไปกินอาหารว่างกับเพื่อน
“เพื่อนของเธออยู่ที่ไหน ? ฉันส่งเธอไป ทิวไม่ไว้ใจ ให้เธอโบกรถไปเอง คราวที่แล้วไปขึ้นรถบัส ยังทำให้ โทรศัพท์หายได้
ถ้าเกิดเธอทำให้ตัวเองหายก็เป็นปัญหาอีก
นานาโทรศัพท์หาแป้ง เมื่อรู้ว่าเธอกำลังทำงานอยู่ และเธอเองก็รู้ที่ทำงานของแป้ง จึงบอกทางให้ทิวส่งเธอไป
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง ถึงชั้นล่างของตึกที่ทำงาน ของแป้ง นานาลงจากรถ โบกมือลา “นายกลับไปเลย ! ตอนเย็นจะไปรับลูกค่อยติดต่อกัน
ทิวพยักหน้า นานาโทรหาแป้ง เธอออกมาเร็วมาก แป้งตัดผมสั้นแล้วดูน่ารัก เธอแต่งตัวสไตร์แฟชั่นมา อีก อย่างแป้งเป็นสาวสวยที่ความมั่นใจมาก
“ยัยนี่ช่วงนี้ยุ่งแต่เรื่องความรัก ไม่มาหาฉันเลย นะ แป้งเพิ่งออกมาก็บ่นขึ้นแล้ว
“ฉันมีความรักที่ไหนละ ? “นานาถามกลับแล้วยิ้ม
“ดูใบหน้าของเธอ ยิ่งอยู่ยิ่งสวยนะ ฉันว่าละต้องคบ กันแน่ๆเลย”
“อย่าพูดไปมั่วไป พวกเราไปนั่งร้านกาแฟที่ใกล้ๆ กัน ! ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”
แป้งอดใจไม่ได้ที่จะสงสัยขึ้นมา หลังจากที่พวกเธอ ไปที่ร้านกาแฟใกล้ ๆแล้วสั่งอาหารเสร็จ นานาก็พูดถึงตัว ตนที่แท้จริงของเธออีกครั้ง
คราวนี้ แป้งดีใจแทนเธอ พระเจ้า ! นี่เป็นข่าวดีนะ เนี่ย ! เธอไม่ใช่คนในบ้านสีธะ ต่อไป เธอกับบ้านสีธะก็ ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกันแล้วสิ
“อืม ! ไม่มีแล้ว ต่อไปพวกเขาเป็นพวกเขา ฉันเป็น
ฉัน”
“งั้นก็ดีแล้ว สำหรับเธอแล้ว นี่เป็นเรื่องดีมากเลย นะ ! “แป้งยิ้ม
“พูดเรื่องเธอกันบ้าง ! ช่วงนี้เธอมีแฟนหรือยัง ?
“ฉัน มีเวลาที่ไหนละ ฉันยุ่งมาก จะมีเวลาที่ไหนไป เดทกัน ? เงาของแฟนยังไม่เห็นเลย
“เธอกำหนดเงื่อนไขเกินไปหรือเปล่า”
“ฉันมีเงื่อนไขอะไรอีกละ ? เป็นผู้ชาย มีชีวิต ก็ พอแล้ว”
นานาอดใจไม่ได้แล้วหัวเราะออกมา “นี่มันก็ไม่มี เงื่อนไขมากเกินไป!
“เหอะ ไม่พูดละ เหมือนฉันจะติดเชื้อเธอเลย ไม่มี ความสนใจผู้ชาย”
“เอาจริงๆนะ เหมือนเธอจะไม่ได้คบหาดูใจอย่าง จริงจังมานานแล้วนะ ! “นานาพูดแล้วยิ้มไปด้วย
“นี่ฉันกำลังกักเก็บความสามารถอยู่ รอฉันเจอคน ที่ใช่ ฉันก็จะพุ่งตัวทันที เอาด้านที่สวยที่สุดของฉันออก มาให้เขาเห็น แป้งพูดไปด้วยพลางเอามือท้าวคางขึ้น มา แต่ก็ไม่รู้ว่าคนที่ใช่ของฉันอยู่ที่ไหน ! เขาหน้าตาเป็น ยังไงนะ”
“อาจจะเป็นผู้ชายที่หล่อ
“เธอคิดว่าฉันจะโชคดีเหมือนเธอหรอ ! แม้แต่ทิว เธอยังได้มา ฉันขอแค่ผู้ชายที่ให้ความอบอุ่นกับฉันก็ พอแล้ว”
“ใครจะไปรู้หล่ะ ? ฟ้าอาจจะบันดาลเศรษฐีหล่อรวย ให้เธอก็ได้ !”
“ผู้ชายแบบนั้น ฉันคงได้แต่ฝันจนตายแน่ๆ แป้งไม่ กล้าคิดเรื่องแบบนี้ ตอนนี้เธอเป็นแค่นักออกแบบธรรมดา คนหนึ่ง อีกอย่าง เวลาส่วนใหญ่ก็ทำงาน ตอนนี้ ความฝัน ของเธอก็คือ วันนึงเธอจะออกแบบเสื้อผ้าออกมา และจัด แฟชั่นโชว์ก็พอแล้ว
“เอ๊ะ ! เธอกับฟิวเป็นยังไงกันบ้าง ? ยังติดต่อกันอยู่ไหม ? ”
“อืม ! ยังติดต่ออยู่ ฉันกับเขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อ กัน” พูดจบ นานาทำตาโตขึ้นทันที” ซวยแล้ว เมื่อคืนฉัน ตอบตกลงกับเขาว่าวันนี้จะไปทำอาหารให้เขา ฉันเพิ่งนึก ได้!”
นานาตบหัวตัวเองเบาๆ จากนั้นก็รีบหยิบโทรศัพท์ ออกมาโทรหาผิว
“ฮัลโหล ! เสียงของฝ่ายชายดังขึ้นผ่านโทรศัพท์
“ฟิว ขอโทษนะ ! วันนี้ฉันมีเรื่องนิดหน่อยเลยออก มาด้านนอก นายยังอยู่บ้านไหม ?
“ไม่อยู่ ฉันมีงานพอดี วันอื่นละกัน ! ”
“โอเค งั้นวันอื่นนะ คราวหน้าฉันไปบ้านนาย แน่นอน”
“อืม ! ตอนนี้เธออยู่ไหน ?
“ฉันอยู่กับเพื่อน”
“โอเค ! ฉันก็ยุ่งอยู่ บาย !?” ฟิววางสายก่อน
แป้งที่อยู่ข้างๆจ้องมองเธอด้วยความอิจฉา “เธอดูตัว เองสิ อยากโทรหาฟิวเมื่อไหร่ก็ได้ เธอนี่ โชคดีไปไหม”
“ตอนนี้ฉันกับเขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจริงๆ นานาม อย่างได้ใจเล็กน้อย “ฟิวเป็นคนที่ดีจริงๆ ฉันหวังว่าเขาจะ มีความสุขในทุกวัน
“เธอกับทิวพัฒนากันไปถึงไหนแล้ว ?
“ก็แบบนี้ ! “หน้าของนานาแดงขึ้น คิดถึงเมื่อวาน เรื่องที่เธอเมาเหล้า แล้วรู้สึกเขินอาย
แป้งที่อยู่ข้างๆก็พูดล้อเลียนคำพูดของเธอ ก็แบบ นี้ ! ก็แบบนั้น ! คุณหญิงคะ ! พูดให้มันชัดเจนหน่อยได้ ไหมคะ ! ”
“โอเค ! ก็เข้ากันได้ เคารพซึ่งกันและกัน ปลอดภัย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนานาตอบกลับ
“งั้นต่อไปนี้มีจะมีการพัฒนาสถานะขึ้นเป็นแฟนกัน ไหม ? ตอนนี้วัฒไม่ใช่พ่อของเธอแล้ว เธอสามารถปรับ ทัศนคติที่มีเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ได้แล้ว”
นานาคิดไปคิดมาแล้วพูดว่า “นี่ก็เป็นความจริง ตอน นี้ฉันก็กำลังค่อยๆปรับอยู่
“ถูกต้องแล้ว ! ความจริง ผู้ชายไม่ได้เลวไปทั้งหมด อย่างน้อยทิวก็ไม่ใช่หนึ่งในนั้น เขาเป็นผู้ชายที่หายากนะ ถ้าเธอไม่เอา ก็ยังมีผู้หญิงที่ต่อแถวรออยู่ !
นานาส่งเสียง “หึ””ดีอย่างที่เธอพูดหรือเปล่า ?
“แน่นอนอยู่แล้ว ผู้หญิงที่อยู่ในบริษัทของฉัน ปกติ ถ้าไม่มีอะไรทำ ก็จะพูดแต่เรื่องของเขา ! กำลังฝันว่าเมื่อ ไหร่จะถูกเขามองบ้าง เธอคงไม่รู้ละสิ ตอนนี้โรคมโนของ สาวๆมันแพร่ระบาดมากแล้ว
นานาไม่รู้จะพูดอะไร เธอกระพริบตาแล้วถามกลับ “จริงๆหรอ ? “ จะโกหกเธอทำไม !
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ